Ο νέος Διοικητής τουΟΑΕΔ

Ο κ.Ηλίας Κικίλιας,ερευνητής του Εθνικού κέντρου κοινωνικών ερευνών,αναλαμβάνει Διοικητής του ΟΑΕΔ καί την Τρίτη θα εμφανισθεί ενώπιον της επιτροπής της Βουλής,γιά την τελική έγκριση.Αποκαθίσταται λοιπόν ένας ακόμα φίλος του Προέδρου του Πασοκ καί πρωθυπουργού κ.Γ.Παπανδρέου.

Γι'αυτό καί ελπίζω.

Ακόμα περιμένω ένα κείμενο από μιά νεαρή φίλη(?)μου,γιά τον ένα χρόνο από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.Μεγάλωσα καί κάποιοι μπορούν να ισχυρισθούν πως γέρασα καί έχασα την υπομονή μου.Το κείμενο δεν ήρθε καί πρέπει να γράψω εγώ, ο βολεμένος μεσοαστός γιά έναν άδικο θάνατο.Να ταυτισθώ με τις αγωνίες,τα όνειρα καί τις ελπίδες των νέων ανθρώπων.Να φωνάξω που η δίκη θα γίνει μακριά από την Αθήνα.Να καταγγείλω,γιά μιά ακόμα φορά την κρατική βία.Καί ταυτόχρονα να προστατεύσω,εγώ ο βολεμένος μεσοαστός,την περιουσία καί το βιός των συμπολιτών μου από τους "μπαχαλάκηδες".Ε λοιπόν,εγώ ο βολεμένος μεσοαστός,σας λέω ότι μόνος μου δεν μπορώ καί δεν θέλω ν' αγωνίζομαι , ν' αντιστέκομαι,να καταγγέλω καί να προτείνω.Δεν έχασα την υπομονή μου ,ούτε το κουράγιο καί η θέληση μου λείπουν.Μόνο το κείμενο από την μικρή (? )μου φίλη μού λείπει.Αλλά να τώρα που το σκέφτομαι καλλίτερα,μπορώ ακόμα να περιμένω.Γι'αυτό καί ελπίζω.

Οταν επικρατεί η βία

Του Γιάννη Βαρουφάκη. Πριν από μερικές ώρες παρέδιδα το μάθημά μου, Πολιτική Οικονομία πρώτου έτους, στον 5ο όροφο της Νομικής Σχολής. Το ακροατήριο μικρό καθώς από χθες σερνόταν η φήμη επικείμενων επεισοδίων. Κάπου στη μέση του μαθήματος παρατήρησα ότι τα μάτια των φοιτητών μαγνητίζονταν από το τζάμι της πόρτας. Πράγματι διακρίνονταν διάφορες φιγούρες με ρούχα παραλλαγής να κινούνται στον διάδρομο. Ενιωσα τον φόβο των δεκαοκτάχρονων φοιτητών μου. Προσπάθησα να τους εμψυχώσω. Δεν είχαν ανάγκη. Εμειναν μέχρι το τέλος της διάλεξης οπότε και αποχωρήσαμε όλοι μαζί, σαν κυνηγημένοι. Στον δρόμο αναρωτιόμουν: Αν ήμουν ο βασικός εκπρόσωπος του αστικού κράτους που στόχο έχει να καταργήσει στην πράξη το δημόσιο πανεπιστήμιο, να το υποβαθμίσει, να το μετατρέψει σε αποθήκη λανθάνουσας ανεργίας. Αν στόχος μου ήταν να καμφθούν οι αντιστάσεις της κοινωνίας στην ιδέα των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αν αποφάσιζα να τιμωρήσω τους φοιτητές που δεν έχουν τα χρήματα να σπουδάσουν στο εξωτερικό ή που, αν και τα έχουν, προτίμησαν το ελληνικό πανεπιστήμιο. Αν όλα αυτά ήταν αλήθεια, θα μπορούσα να σκαρφιστώ τίποτα αποτελεσματικότερο από αυτό που συνέβη σήμερα; Δεν ισχυρίζομαι ότι οι καταληψίες είναι εγκάθετοι. Απλά, διαπιστώνω την ειρωνεία του αμφισβητία που, ίσως άθελά του, εξυπηρετεί βέλτιστα τα σχέδια κατάργησης της έλλογης αμφισβήτησης. Αυτά όμως παθαίνει η αμφισβήτηση όταν τη θέση της σκέψης υποκαθιστά τη βία.
* Καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_04/12/2009_381901