Γράφει ο creedence
Μετά την επικοινωνιακή καταιγίδα κυβέρνησης και media για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, μετά τις θριαμβολογίες που αγγίζουν τα όρια του γραφικού, επανερχόμαστε σιγά-σιγά στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τους ποικιλώνυμους θιασώτες της πολιτικής των μνημονίων «όλα τώρα εξαρτώνται από μας», δηλαδή από την πιστή εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου.
Όμως το μεσοπρόθεσμο είναι γεμάτο από αντικοινωνικές ρυθμίσεις. Ενσαρκώνει την αντίληψη ότι η οικονομία της χώρας θα σωθεί αν ισοπεδωθούν τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης και των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων. Ακριβώς αυτή η πολιτική, σε συνδυασμό με την κυβερνητική ανεπάρκεια, μας οδήγησε ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία
Πρόκειται για το σχέδιο της μεγαλύτερης αναδιανομής εισοδήματος που γίνεται στη χώρα από το 1974, υπέρ φυσικά των εχόντων.
Το μεσοπρόθεσμο δεν επιτίθεται στα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και σε όσα χρειάζονται αλλαγές. Επιτίθεται κατά της κοινωνίας, κυρίως στους αδύναμους, ενώ ισχυρές συντεχνίες και φοροδιαφεύγοντες παραμένουν αλώβητοι.
Ασφαλώς η χώρα χρειάζεται αλλαγές. Αλλά σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που περιέχει το μεσοπρόθεσμο.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση χρησιμοποιούν τις παθογένειες της μεταπολίτευσης όχι για να τις ανατρέψουν, αλλά ως αφορμή για να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος.
Η πολιτική αυτή δεν είναι μεταρρύθμιση, δεν είναι εκσυγχρονιστικό σχέδιο. Πρόκειται για συντηρητική αντεπίθεση. Πρόκειται για τη ρεβάνς των απόντων της μεταπολίτευσης, όσων δεν πίστεψαν ποτέ στο κοινωνικό κράτος. Είναι η ιστορική ήττα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Όσοι λοιπόν έχουν επιλέξει να ηγηθούν αυτής της πολιτικής, προφανώς δεν μπορούν να αποτελέσουν τη λύση και τη διέξοδο. Ούτε μπορούν να διαμορφώσουν νέα κοινωνική συμφωνία για αλλαγές στη χώρα.
Η νέα σελίδα της δημοκρατικής παράταξης δεν θα γραφτεί από τους «μεσοπρόθεσμους», αλλά από όσους μπορούν να συνομιλήσουν με το ριζοσπαστισμό που αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία.
Όντως λοιπόν «εξαρτάται από μας». Αλλά για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, όχι για να «τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας».
Μετά την επικοινωνιακή καταιγίδα κυβέρνησης και media για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, μετά τις θριαμβολογίες που αγγίζουν τα όρια του γραφικού, επανερχόμαστε σιγά-σιγά στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τους ποικιλώνυμους θιασώτες της πολιτικής των μνημονίων «όλα τώρα εξαρτώνται από μας», δηλαδή από την πιστή εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου.
Όμως το μεσοπρόθεσμο είναι γεμάτο από αντικοινωνικές ρυθμίσεις. Ενσαρκώνει την αντίληψη ότι η οικονομία της χώρας θα σωθεί αν ισοπεδωθούν τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης και των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων. Ακριβώς αυτή η πολιτική, σε συνδυασμό με την κυβερνητική ανεπάρκεια, μας οδήγησε ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία
Πρόκειται για το σχέδιο της μεγαλύτερης αναδιανομής εισοδήματος που γίνεται στη χώρα από το 1974, υπέρ φυσικά των εχόντων.
Το μεσοπρόθεσμο δεν επιτίθεται στα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και σε όσα χρειάζονται αλλαγές. Επιτίθεται κατά της κοινωνίας, κυρίως στους αδύναμους, ενώ ισχυρές συντεχνίες και φοροδιαφεύγοντες παραμένουν αλώβητοι.
Ασφαλώς η χώρα χρειάζεται αλλαγές. Αλλά σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που περιέχει το μεσοπρόθεσμο.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση χρησιμοποιούν τις παθογένειες της μεταπολίτευσης όχι για να τις ανατρέψουν, αλλά ως αφορμή για να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος.
Η πολιτική αυτή δεν είναι μεταρρύθμιση, δεν είναι εκσυγχρονιστικό σχέδιο. Πρόκειται για συντηρητική αντεπίθεση. Πρόκειται για τη ρεβάνς των απόντων της μεταπολίτευσης, όσων δεν πίστεψαν ποτέ στο κοινωνικό κράτος. Είναι η ιστορική ήττα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Όσοι λοιπόν έχουν επιλέξει να ηγηθούν αυτής της πολιτικής, προφανώς δεν μπορούν να αποτελέσουν τη λύση και τη διέξοδο. Ούτε μπορούν να διαμορφώσουν νέα κοινωνική συμφωνία για αλλαγές στη χώρα.
Η νέα σελίδα της δημοκρατικής παράταξης δεν θα γραφτεί από τους «μεσοπρόθεσμους», αλλά από όσους μπορούν να συνομιλήσουν με το ριζοσπαστισμό που αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία.
Όντως λοιπόν «εξαρτάται από μας». Αλλά για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, όχι για να «τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας».
