Η μυωπία των «μεσοπρόθεσμων»

Γράφει ο creedence
Μετά την επικοινωνιακή καταιγίδα κυβέρνησης και media για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, μετά τις θριαμβολογίες που αγγίζουν τα όρια του γραφικού, επανερχόμαστε σιγά-σιγά στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τους ποικιλώνυμους θιασώτες της πολιτικής των μνημονίων «όλα τώρα εξαρτώνται από μας», δηλαδή από την πιστή εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου.
Όμως το μεσοπρόθεσμο  είναι γεμάτο από αντικοινωνικές ρυθμίσεις. Ενσαρκώνει την αντίληψη ότι η οικονομία της χώρας θα σωθεί αν ισοπεδωθούν τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης και των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων. Ακριβώς αυτή η πολιτική, σε συνδυασμό με την κυβερνητική ανεπάρκεια,  μας οδήγησε ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία
Πρόκειται για το σχέδιο της μεγαλύτερης αναδιανομής εισοδήματος που γίνεται στη χώρα από το 1974, υπέρ φυσικά των εχόντων.  
Το μεσοπρόθεσμο δεν επιτίθεται στα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και σε όσα χρειάζονται αλλαγές. Επιτίθεται κατά της κοινωνίας, κυρίως στους αδύναμους, ενώ  ισχυρές συντεχνίες και  φοροδιαφεύγοντες παραμένουν αλώβητοι.
Ασφαλώς η χώρα χρειάζεται αλλαγές. Αλλά σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που περιέχει το μεσοπρόθεσμο.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση χρησιμοποιούν τις παθογένειες της μεταπολίτευσης όχι για να τις ανατρέψουν, αλλά ως αφορμή για να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος.
Η πολιτική αυτή δεν είναι μεταρρύθμιση, δεν είναι εκσυγχρονιστικό σχέδιο. Πρόκειται  για συντηρητική αντεπίθεση. Πρόκειται για τη ρεβάνς των απόντων της μεταπολίτευσης, όσων δεν πίστεψαν ποτέ στο κοινωνικό κράτος. Είναι η ιστορική ήττα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Όσοι λοιπόν έχουν επιλέξει να ηγηθούν αυτής της πολιτικής, προφανώς δεν μπορούν να αποτελέσουν τη λύση και τη διέξοδο. Ούτε μπορούν να διαμορφώσουν  νέα κοινωνική συμφωνία για αλλαγές στη χώρα.
Η νέα σελίδα της δημοκρατικής παράταξης δεν θα γραφτεί από τους «μεσοπρόθεσμους», αλλά από όσους μπορούν να συνομιλήσουν με το ριζοσπαστισμό που αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία.
Όντως λοιπόν «εξαρτάται από μας». Αλλά για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, όχι για να «τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας».

Ώρα γενναιότητας

Τα Ελληνικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κατά κοινή ομολογία, χρειάζονται μια βαθειά ριζοσπαστική και καινοτόμα ανανέωση. Η προσφορά των ΑΕΙ και ΤΕΙ στην πορεία της χώρας υπήρξε αναμφίβολα σημαντική. Ουδείς δικαιούται να ακυρώνει το έργο τους και να μηδενίζει την προσφορά τους. Ουδείς όμως μπορεί να αντιτάσσεται στην ανανέωση τους μέσα απο αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες. Ουδείς μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος για τα εμφανή σημάδια γήρανσης και  σήψης.
Ορθά η κ. Διαμαντοπούλου, ως καθ΄ύλην αρμόδια, ανέλαβε την πρωτοβουλία μιας νέας νομοθετικής μεταρρύθμισης της δομής και της λειτουργίας των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Το πρώτο πολιτικό "λάθος" της υπουργού Παιδείας είναι η επιλογή του χρόνου κατάθεσης και ψήφισης της πρότασης της. Οι αλλαγές στην Παιδεία δεν συντελούνται σε "νεκρούς" χρόνους αλλά τίθενται ευθέως και απροκάλυπτα ενώπιον του συνόλου της κοινωνίας. Ο φόβος ενδεχόμενων αντιδράσεων δεν συνιστά δικαίωμα συνδικαλιστικής διαχείρισης του χρόνου της ψήφισης του. Ιδιαίτερα όταν το νομοσχέδιο έχει σημαντικά και εξαιρετικά θετικά σημεία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε
- τη γενναία διάθεση για αναδιάρθρωση του «πολυτελούς» χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τη συγχώνευση (προφανώς με κριτήρια) τμημάτων, σχολών ή και ΑΕΙ
-τη συγκροτημένη χρηματοδότηση των ΑΕΙ μέσα από τετραετείς συμφωνίες προγραμματισμού
- την αναβάθμιση της φοιτητικής
- την οργάνωση της ακίνητης περιουσίας των ΑΕΙ, με στόχο την αξιοποίηση της
- τη στήριξη των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών, αλλά και την έμφαση στην αξιολόγηση.
Υπάρχουν όμως και αρνητικά σημεία που χρειάζεται να επανεξετασθούν. Χαρακτηριστικά επισημαίνουμε  τη διάκριση Σχολής-Τμήματος και το μοντέλο διοίκησης. Χωρίς να αμφισβητούμε  τις προθέσεις εξυγίανσης και αναγέννησης της υπουργού και σε αντίθεση με όλους  εκείνους που προσχηματικά και απο θέση ακινησίας αρνούνται κάθε μεταβολή, τα ως άνω σημεία συναντούν την άρνηση και τις επιφυλάξεις σημαντικής μερίδας ακαδημαϊκών δασκάλων, που διακρίνονται και έχουν αποδείξει την ουσιαστική δημοκρατική τους άποψη και την ιδιαίτερη ευαισθησία τους για την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ανάμεσα τους και ο κ. Κ. Τσουκαλάς (εδω). Η κ. Διαμαντοπούλου έχει την υποχρέωση να τους ακούσει και να ενσωματώσει τις παρατηρήσεις του. Να γνωρίζει ότι έτσι βοηθά την παιδεία , την χώρα και  προφανώς θα το πιστωθεί πολιτικά. Οι πρωτοβουλίες είναι πλέον στα χέρια της.

Η βεγγέρα της Άννας

Η κ. Διαμαντοπούλου έχει πλήρη αίσθηση της ευαισθησίας της περιόδου αλλά και των καινών δαιμονίων που εισάγει η νομοθετική της πρόταση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Γνωρίζει ότι οι πρυτάνεις δύσκολα θα συναινέσουν, πόσον μάλλον οι φοιτητές. Γνωρίζει η υπουργός Παιδείας ότι αρκεί μια ομάδα βουλευτών για να τινάξει στον αέρα την νομοθετική της πρωτοβουλία που κατά απαράδεκτο τρόπο εισάγει σε περιόδους θερινής ραστώνης. Για τούτο και εν όψει της συζήτησης που θα αρχίσει αύριο στην επιτροπή Μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής, έχει καλέσει απόψε σε δείπνο , στο σπίτι της στην Γλυφάδα, τους βουλευτές του Πασοκ που συμμετέχουν στον κοινοβουλευτικό τομέα εργασίας για την παιδεία. Με καλό ψάρι και εκλεκτό κρασί ίσως κάποιες αντιστάσεις καμφούν. Η Άννα έχει τον τρόπο της. Η επιτυχία του δείπνου σύντομα θα κριθεί, όπως και η πρόταση της κ. Διαμαντοπούλου που έχει εξαιρετικά σημεία, αλλά και θλιβερές επιλογές. Αλλά γι αυτά θα επανέλθουμε. 

Ανάσα για την αναγέννηση.

Το νέο πρόγραμμα δανεισμού της Ελλάδας που αποφάσισε η Ε.Ε., συνιστά ένα πρώτο και αποφασιστικό βήμα υπεράσπισης του Ευρώ, του Ευρωπαϊκού τραπεζιτικού συστήματος και αναμφίβολα της "κερκόπορτας" που λέγεται Ελλάδα. Οι απανταχού τζογαδόροι και λάτρεις των CDS προφανώς δεν χαίρονται και οι ένθερμοι νοσταλγοί της δραχμής σίγουρα δεν πετούν τη σκούφια τους. Οι δυνάμεις του άκρατου λαϊκισμού και του αντιευρωπαϊσμού γνώρισαν σήμερα μια μεγάλη ήττα. Η Ευρώπη των "ανεπαρκών" ηγετών κινήθηκε με τόλμη σε μιά προσπάθεια να διαψεύσει τους πολυπληθείς κατηγόρους της. Το άμεσο μέλλον θα δείξει αν πρόκειται για αντανακλαστική κίνηση η για το ξεδίπλωμα μιας στρατηγικής για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Η Ελλάδα παίρνει πράγματι μια βαθειά ανάσα και της αποδίδεται χρήσιμος χρόνος για την ανασυγκρότηση της. Η απόπειρα του κ. Παπανδρέου να αποκομίσει άμεσα πολιτικά κέρδη είναι κατανοητή για την πολιτική του αντίληψη, Ωστόσο δεν γίνεται αποδεκτή απο την πλειοψηφία των πολιτών, μιάς και γνωρίζουν ότι η απόφαση ελήφθη ερήμην του (του ανακοινώθηκε) και καλλιεργήθηκε με τις θυσίες των εργαζομένων, που θα ήταν ηπιότερες εάν ο πρωθυπουργός είχε εξ αρχής αντιληφθεί το πρόβλημα και εκινείτο με τη δέουσα αποφασιστικότητα.

 Ο κ. Βενιζέλος με την υπερκινητικότητα και τον πολιτικό του πληθωρισμό εισπράττει εύσημα ικανότητας και ταχέων αντανακλαστικών αλλά και τολμής με την εισαγωγή στην ελληνική καθημερινότητα της "επιλεκτικής χρεοκοπίας" και την αποδοχή εμπραγμάτων εγγυήσεων που δεν παραβιάζουν εθνικές κόκκινες γραμμές (sic).

Εν τέλει τα βασικά μας προβλήματα παραμένουν. Το έλλειμα, το αναδιαρθρωμένο χρέος, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα, ο ευμεγέθης και παρασιτικός δημόσιος τομέας κλπ. Η επίλυση τους αναζητά σχέδιο, αποφασισμένη κυβερνητική ομάδα με πίστη και αλληλεγγύη, κοινωνική και πολτική πλειοψηφία που αποδέχεται τους βασικούς κυβερνητικούς στόχους. Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου δεν είναι πλέον στις αναζητήσεις των Ελλήνων. Η ανοχή των πολιτών σχετίζεται με τον μεγαλλίτερο αβανταδόρο και άλλοθι του πρωθυπουργού, τον ανεκδιήγητο κ. Σαμαρά και την λαϊκίστικη εθνικολαϊκή ομάδα του.

Η αναγέννηση του πολιτικού συστήματος προβάλλει πλέον ως πρόβλημα εθνικής επιβίωσης και δεν περιορίζεται ως απάντηση σε εξελικτικές διαδικασίες ,λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος. Και προς τούτο επιτακτική είναι η ανάγκη να κινητοποιηθούν και να μορφοποιηθούν πολιτικά σχολάζουσες και δημιουργικές δυνάμεις της χώρας. 

Ένας νέος Βοναπάρτης

Ο κ. Ραγκούσης, ο αυτοαποκαλούμενος "φυσικός διάδοχος" του κ. Παπανδρέου, μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό θεωρεί εαυτόν θιγμένο και υποβαθμισμένο. Θέση αντιπροέδρου επιζητούσε. Η τοποθέτηση του στο υπουργείο υποδομών και μεταφορών τον απογοήτευσε. Για τούτο και έχει βαλθεί να μπεί στο μάτι του πρωθυπουργού. Η προχειρότητα και η ανευθυνότητα με την οποία άνοιξε το μέτωπο με τους ιδιοκτήτες ταξί διεκδικεί το βραβείο της "αβάσταχτης ελαφρότητας του είναι". Η σκοπιμότητα του εκ Πάρου ορμώμενου "μπιφτέκια" είναι σαφής. Εκμεταλλεύεται την "επιφυλακτική έως και συντηρητική" πολιτική του κ. Ρέππα και την σφοδρή κοινωνική αντιπάθεια για την "κίτρινη φυλή", ώστε να διαμορφώσει το προφίλ ενός σύγχρονου, άτεγκτου, νεοφιλεύθερου πολιτικού. Ταυτόχρονα στέλνει σήμα στο Μαξίμου, ότι δεν υποτάσσεται σε σκοπιμότητες και συγκυρίες και ότι διατηρεί για τον εαυτόν του το δικαίωμα της αυτονομίας στην δράση.
Τα αποτελέσματα της πολιτικής Ραγκούση υφίσταται το σύνολο της χώρας. Παρά το γεγονός της φασίζουσας και τουλάχιστον προκλητικής δράσης των ιδιοκτητών ταξί και με τη βεβαιότητα της αναγκαίας απελευθέρωσης του επαγγέλματος τους, ο νεόκοπος υπουργός υποδομών και μεταφορών έχει στρέψει τους πάντες εναντίον του. Ιδιαίτερα στο Μαξίμου, το σύστημα πνέει μένεα για τον τέως δήμαρχο. Του τα έχουν και φυλαγμένα και μαζεμένα για την προχειρότητα και την ασχεδίαστη προώθηση του "Καλλικράτη" και απο την αδιάλειπτη και χρονοβόρα επαφή του με εκδότες και δημοσιογράφους προκειμένου να προωθεί εαυτόν και να σφάζει με το βαμβάκι άπαντες, του κ. Παπανδρέου μηδέ εξαιρουμένου.
Ο κ. Ραγκούσης κατ΄ αυτόν το τρόπο θα συνεχίζει να πολιτεύεται. Οργανώνει, δομεί και επικοινωνεί το πολιτικό του προφίλ. Έχει καβαλήσει καλάμι. Γνωρίζει ότι οι παπανδρεϊκοί μηχανισμοί είναι σε δυσχερή θέση για να τον στοχοποιήσουν. Αλλά ακόμα κι αν το κάνουν, θεωρεί ότι μία ηρωϊκή έξοδος διευκολύνει τις προθέσεις του να ηγηθεί ενός νέου κόμματος, που πρόπλασμά του είναι η κίνηση  Π80. Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται...

Η Ελλάδα δεν είναι για πέταμα ...

Του Αντώνη Καρακούση.
Βλέποντας το χάλι της χώρας, που ζει με το χέρι απλωμένο και εξαρτάται από την ανάγκη και την καλοσύνη των ξένων, σε πιάνει απελπισία και θυμός μεγάλος, για όλους και για όλα.
Για την πολιτική, για τα κόμματα και τα πρόσωπα, για αυτό τον ευρύ κύκλο των ανεύθυνων και ανίδεων ανθρώπων, που παριστάνουν τους ειδικούς και είναι έτοιμοι να μιλήσουν για όλα, παρ' ότι δεν ξέρουν την τύφλα τους.
Για τους ηγήτορες που δεν έχουν σηκώσει ούτε πέτρα στη ζωή τους και φιλοδοξούν να κυβερνήσουν μια χώρα ολόκληρη στηριζόμενοι στην ιστορικότητα της οικογένειάς τους, στις παραδόσεις του κόμματος τους ή απλώς σε μια ανόητη φιλοδοξία τους που τους καλλιεργήθηκε και δεν τους επιτρέπει να δουν το προφανές ότι η εξουσία, ειδικά στις παρούσες συνθήκες, είναι πουκάμισο αδειανό, μια Ελένη, την οποία δεν ξέρουν, δεν αγάπησαν πραγματικά, αλλά την καταδιώκουν για το καπρίτσιο της μάνας, του πατέρα ή ενός πανύψηλου εγώ, που ταιριάζει πιότερο στον ίσκιο τους παρά στο πραγματικό μπόι τους.
Για τους βουλευτές που κέρδισαν μια θέση στο Κοινοβούλιο και νόμισαν ότι απέκτησαν άδεια άσκησης κλειστού επαγγέλματος, την οποία δεν μπορούν να φαντασθούν ότι μπορεί να χάσουν.
Για τους τραπεζίτες που καμάρωναν επί χρόνια για τα κέρδη και τα μπόνους που καταβρόχθιζαν και τώρα βλέπουν τους οίκους των Μεδίκων να πέφτουν από τα δικά τους κρίματα, από την αδυναμία τους να προβλέψουν πως θα 'ρθουν και μέρες κακές.
Για τους περισπούδαστους επιχειρηματίες που δεν έχαναν ευκαιρία να επιδεικνύουν τα πλούτη τους και τώρα προσπαθούν να κρυφτούν σε μέρη απομακρυσμένα. Ακόμη και τους «ναούς» της Μυκόνου που άλλοτε προσκυνούσαν τώρα αρνούνται.
Για τους δικαστές που συμβιβάσθηκαν με μια θέση στις ανώτερες βαθμίδες της Δικαιοσύνης και τα έκαναν πλακάκια με επισήμους και ενδιάμεσους και είδαν την απόδοση δικαιοσύνης ως ευκαιρία πλουτισμού και ανέλιξης.
Για τους επιστήμονες, για τους πανεπιστημιακούς, για τους γιατρούς, για όλους εκείνους που σπούδασαν στα καλύτερα σχολεία της Ευρώπης και της Αμερικής και ήλθαν πίσω για να ταυτισθούν με ένα σύστημα αμαρτωλό, για τα λεφτά, το εξοχικό και την πισίνα.
Αλλά και για το σινάφι μας, για τους εκδότες που νόμισαν ότι θα ζουν αιώνια προστατευμένοι από της εξουσίας τα κλαδιά, για τα πολυδοξασμένα παιδιά της ενημέρωσης, που έπιαναν τα πάνω - πάνω, τον αφρό και δεν εμβάθυναν ποτέ, ούτε έβλεπαν τίποτε άλλο πέρα τους φίλους τους και τις συνεργαζόμενες δυνάμεις, πολιτικές, επιχειρηματικές, μιντιακές και εκείνες που τις δόξαζαν στα σαλόνια της συναλλαγής.
Για όλους εμάς, τέλος πάντων, που δεν είχαμε τις εσωτερικές δυνάμεις να αντισταθούμε με σθένος και συμβιβασθήκαμε για τα αγαθά του ενός μέτριου βίου, που έδινε ότι έδινε, αλλά αφαιρούσε άλλα κι άλλα.
Κακά τα ψέματα, για όλα αυτά και άλλα τόσα, η χώρα έφθασε στη σημερινή δεινή θέση να εξαρτάται από τον ένα και από τον άλλο.
Ωστόσο, μπορεί να σωθεί. Απλώς οφείλει να σηκωθεί, αφού πρώτα αυτοαποκαλυφθεί, αυτοφανερωθεί και αποδεχθεί ευθύνη και βάρη. Και αφού υποστεί τη βάσανο της αυτογνωσίας, να κινητοποιηθεί και να αναλάβει δυνάμεις.
Γιατί απλούστατα τούτη η χώρα δεν είναι για πέταμα.
Εχει δυνάμεις και δυνατότητες, έχει κόσμο αξιοπρεπή, αγωνιστές και μαχητές, πολίτες που ξέρουν και μπορούν, πρόσωπα που είναι έτοιμα να αναλάβουν ευθύνη και δεν φείδονται προσπαθειών, είναι έτοιμοι να θυσιάσουν αγαθά, να αποδεχθούν λιτό βίο και να παλέψουν για το κοινό καλό.
Είναι πολλές οι σχολάζουσες δυνάμεις της χώρας.
Εκεί έξω υπάρχουν πολίτες ιδιαίτεροι, αφοσιωμένοι στη δουλειά τους μικροί και μεγάλοι παραγωγοί, επαγγελματίες ειλικρινείς, εργάτες που μοχθούν, επιστήμονες που παλεύουν, προσωπικότητες ξεχωριστές που δεν έχουν καμία σχέση με τα εγωπαθή στυλάκια της κάθε εξουσίας. Ολοι αυτοί μπορούν να εγερθούν και να στηρίξουν προσπάθειες αληθινές, ειλικρινείς. Αρκεί να πεισθούν ότι η χώρα μπορεί να ξαναγεννηθεί, να ξαναστηθεί από την αρχή, χωρίς ενδιάμεσους και διαμεσολαβητές, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, με ελπίδα και προσδοκία.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=411619&h1=true

Χαραμάδα στο μέλλον

Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα την λύση- απάντηση στο πρόβλημα του χρέους της Ελλάδας την προσεχή Πέμπτη, στην έκτακτη σύνοδο κορυφής τηε Ε.Ε.. Οι παρασκηνιακές συζητήσεις δεν θα σταματήουν μέχρι τη στιγμή της ανακοίνωσης της απόφασης των Ευρωπαίων ηγετών. Το βέβαιο είναι ότι η χώρα μας απουσιάζει από τους κύκλους της πραγματικής συζήτησης και δεν είναι σε θέση να επηρρεάσει τις οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις.
 Ο κ. Παπανδρέου μπορεί να διαθέτει άνεση στα ευρωπαϊκά σαλόνια, η αξιοπιστία του όμως κινείται ελάχιστα υπεράνω του μηδενός. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν είναι, αναμφίβολα, πολιτικοί αστέρες σπουδαίου βεληνεκούς, αλλά είναι σε θέση να διακρίνουν την άγνοια, την γενικολογία,τις αφηρημένες διατυπώσεις και την διπλή γλώσσα του Έλληνα πρωθυπουργού. Τούς χρειάσθηκε τόσο χρόνος όσο και στους Έλληνες να αντιληφθούν ότι ο Έλλην πρωθυπουργός περί άλλων τυρβάζει.
Σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι η χώρα οδεύει σε δυσμενέστερες ατραπούς, παρά τις επαχθείς θυσίες των ελλήνων εργαζομένων.
 Από τα νεοκεϋνσιανά ξεσπάσματα  του πρωθυπουργού και τις γελοίες κορώνες περί περιστρόφων, μας οδήγησε στό δίλλημα μνημόνιο η χρεοκοπία. Στή συνέχεια μέσω της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου και της μείωσης της επιτοκίου μας προσέφερε την αυταπάτη της εξόδου στις αγορές, ενώ μας έδειχνε φως στο τούνελ που κανείς μας δεν έβλεπε.
Η αποτυχία εκτέλεσης του προϋπολογισμού και η διαφαινόμενη αδυναμία διαχείρισης του χρέους, έφερε πρόσθετα μέτρα και το νέο δίλλημα.. Μεσοπρόθεσμο η χρεοκοπία. Η Βουλή ψήφισε το μεσοπρόθεσμο αλλά η χρεοκοπία δεν εμφανίζεται πλέον με διλληματικό χαρακτήρα , αλλά με επιθετικό, τεχνικό προσδιορισμό (selective default). Έξυπνα πλέον παρουσιάζεται ως επιλογή μας και ως αποτέλεσμα της πολιτικής πίεσης που ασκούμε στούς εταίρους μας. Αστεία εγχειρήματα ανεπαρκών πολιτικών.
Το βέβαιον είναι ότι ετοιμάζεται μιά λύση για την Ελλάδα. Δεν γνωρίζουμε πόσο ποσοστό τους χρέους θα διαγραφεί. Γνωρίζουμε όμως οτι οι ημέρες και τα χρόνια που είναι μπροστά μας θα είναι δύσκολα. Γνωρίζουμε οτι οι Έλληνες εξαπατήθηκαν. Γνωρίζουμε ότι διέγραψαν τις ελπίδες και τις προσδοκίες ενός λαού για δημιουργική ζωή. Γνωρίζουμε ότι στη συνείδηση μας ο κ. Παπανδρέου, οι κηπουροί του και οι ετερόκλητοι φίλοι του έχουν διαγραφεί. Ας ανοίξουμε μια χαραμάδα στο μέλλον.

Μήνυμα αισιοδοξίας

Μήνυμα αισιοδοξίας για το μέλλον της χώρας έστειλε ο πρωθυπουργός από την Κω, όπου βρίσκεται συνοδευόμενος από μέλη της κυβέρνησης. «Είμαι περήφανος για την Ελλάδα, την Ελλάδα που δίνει τη μάχη παντού, όπως κι εδώ, στην Κω, όπου με συλλογική προσπάθεια, με κοινή προσπάθεια, αναδεικνύουμε τον πολιτισμό μας και τον συνδέουμε με την ανάπτυξη, με δουλειές, με τον ποιοτικό τουρισμό» δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Όταν βλέπω τον πρωθυπουργό να ομιλεί με φόντο βαρκούλες και το γαλάζιο του Αιγαίου κάτι με πιάνει. Ανησυχώ. Θυμάμαι το Καστελλόριζο και τρέμω. Προαναγγέλλει επιτυχίες και βυθιζόμαστε στη φτώχια και την ύφεση . Βλέπει φως και ακολουθούν τα αδιέξοδα.
Όταν ακούω καλά λόγια για τους Έλληνες απο τον κ. Παπανδρέου μυρίζουν εκλογές. Το μόνο που κάπως με καθησυχάζει είναι ότι κ. Μπιρμπίλη θα διορισθεί πρέσβειρα στον ΟΟΣΑ. Κάτι είναι κι αυτό.

Ουκ εάν με καθεύδειν το του Ευαγγέλου τρόπαιον

Ο κ. Βενιζέλος και η έντονη πολιτική δραστηριότητα του, τον έχουν αναδείξει ως "εν τοις πράγμασι" πρωθυπουργό. Ο υπουργός Οικονομικών κινείται και εκφράζεται με πλήρη και πρωτοφανή για υπουργό πολιτική ελευθερία. Θέτει θέματα (επιλεκτική χρεοκοπία, εμπράγματες εγγυήσεις) που σπάνε ταμπού και αναιρούν κόκκινες γραμμές. Οι πολιτικές πρωτοβουλίες  του βορειοελλαδίτη πολιτικού δημιουργούν την αίσθηση, παρά το ρευστό ευρωπαϊκό περιβάλλον, ότι γνωρίζει τι πράττει και ότι ενεργεί βάσει σχεδίου. Οι πολιτικές δεσμεύσεις που αναλαμβάνει, με σαφήνεια και ευθύτητα, δεν συναντούν την κρίσιμη και απαραίτητη συμφωνία του συνόλου των μελών του υπουργικού συμβουλίου.
Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η αντιδεοντολογική, η τυχοδιωκτική και προφανούς προσωπικής σκοπιμότητας πολιτική συμπεριφορά του Αναπληρωτή υπουργού οικονομικών κ. Οικονόμου. Ένας υπεύθυνος πρωθυπουργός θα τον είχε ήδη στείλει σπίτι του, αλλά ο κ. Παπανδρέου δεν ενοχλείται από τον κ. Οικονόμου. Ο κ. Βενιζέλος τον ενοχλεί. Ουκ εάν με καθεύδειν το του Ευαγγέλου τρόπαιον. Για τούτο και έσπευσε να αποστείλει επιστολή στον κ. Γιούνκερ με "απαιτητικό" πολιτικό ύφος, την οποία και δημοσιοποίησε, μιμούμενος πολιτικές συμπεριφορές λαϊκιστών πολιτευτών που "επαναστατούν" εγγράφως, προκειμένου να διατηρήσουν αλώβητο το προφίλ τους στα περιβάλλοντα των απανταχού καφενέδων.
 Όσο για τη χώρα, τους πολίτες της και την τύχη τους, θα πρέπει να κατανοήσουν ότι : πρώτα ο Γιώργος, μετά η οικογένεια και έπεται η πατρίς.

Η Ευρώπη χρειάζεται αποφάσεις

Η βραδύτητα με την οποία οι ηγέτες της Ευρώπης αποφασίζουν για τα μείζονα προβλήματα της γηραιάς ηπείρου είναι εντυπωσιακή και μας θυμίζει την αντίστοιχη πολιτική συμπεριφορά της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου στο πρώτα εξάμηνο του βίου της. Κοινή είναι η αίσθηση του ηγετικού ελλείματος τόσο στα ευρωπαϊκά κράτη, όσο και στα ευρωπαϊκά όργανα. Οι απανταχού κερδοσκόποι το γνωρίζουν και για τούτο άλλωστε διατυμπανίζουν, ότι δεν είναι μακριά ο καιρός που θα μάχονται στις ακτές της Ιταλίας. Τούτη την ώρα που το Eurogroup συνεδριάζει, πόσοι άραγε απο τους ευρωπαίους πολίτες προσβλέπουν με εμπιστοσύνη στις αποφάσεις του? Ελάχιστοι μάλλον. Η απουσία ενος ευρωπαίκού οράματος και κυρίως το έλλειμα κοινής προσδοκίας για ένα καλλίτερο μέλλον, τροφοδοτεί την δεξαμενή των ευρωσκεπτικιστών αλλά και την δυναμική των κύκλων που επιδιώκουν την διάλυση της Ευρωπαίκής Ένωσης.
Πρίν δύο περίπου χρόνια, γράφαμε σε αυτό το μπλογκ, απευθυνόμενοι στην κυβέρνηση του Πασοκ. "Η οικονομία χρειάζεται αποφάσεις, οι πολίτες χρειάζονται αποφάσεις, η χώρα χρειάζεται αποφάσεις". Ισχύει ακριβώς το ίδιο, εδώ και πολύ καιρό και για την Ε.Ε. και τους ηγέτες της. Η Ευρώπη χρειάζεται αποφάσεις, άλλως το μέλλον της προβλέπεται ζοφερό, με σημαντικές επιπτώσεις στην ζωή και την καθημερινότητα της πλειοψηφίας των πολιτών της. Η ήττα δεν θα είναι απλά και μόνο οικονομική, θα είναι κυρίως η συντριβή ενός πολιτισμού που εξέθρεψε τα πλέον ανθρώπινα και δημοκρατικά ιδεώδη.
Το τέλος της Ευρώπης οδηγεί σε ένα χειρότερο κόσμο και η πιθανότητα ενός νέου μεσαίωνα δεν θα είναι ασήμαντη. Οι στιγμές είναι ιστορικές και οι πολιτικές ηγεσίες, έστω και αντανακλαστικά, οφείλουν να αντιδράσουν και να επαναθεμελιώσουν το νέο ευρωπαϊκό όραμα. Ο Αννίβας προ των πυλών.

Ο κύκλος του αίματος

Τα αυξανόμενα κρούσματα πολιτικής βίας και και οι απαράδεκτες αστυνομικές-κρατικές βίαιες αντιδράσεις δημιουργούν την αίσθηση ότι έχει χαθεί το μέτρο τόσο από τις συντεταγμένες δυνάμεις του κράτους, όσο και απο μέρος των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που αντιτίθενται και αντιδρούν στην κυβερνητική πολιτική.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Παπουτσής, είτε από λαϊκισμό, είτε από φόβο, είτε από πολιτική ελαφρότητα, φαίνεται να αποδέχεται ότι το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί την έννομη τάξη, όταν δημόσια διατείνεται ότι απειλείται η οικογένεια του. Μία τέτοια επίκκληση οδηγεί στην παραίτηση, πράξη στην οποία θα έπρεπε ήδη να έχει προβεί ο κ. Παπουτσής, μετα την διαπιστωμένη πλέον ανικανότητα του να διασφαλίσει το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν ειρηνικά.
 Οι πάσης φύσεως μπαχαλάκηδες δεν αποτελούν άλλοθι για κανένα. Ούτε για την κυβέρνηση και τον αρμόδιο υπουργό της, ούτε για την "λοβοτομημένη" αριστερά του κ. Τσίπρα, του κ. Αλαβάνου και των γλυκανάλατων συνοδοιπόρων (Παπαδημούλης και σια).
Η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος είναι απαράδεκτο να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε αντιδημοκρατικές διεξόδους, φασίζουσες συμπεριφορές και αμφισβήτηση των θεμελιωδών ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων.
Η πλειοψηφία των πολιτών (αγανακτισμένων και μη), απαιτεί την υπέρβαση της πολιτικής, της οικονομικής και της κοινωνικής κρίσης με δημοκρατικές μεθόδους, με κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, συνοχή, με νέα, σύγχρονα, αποτελεσματικά, παραγωγικά και αναπτυξιακά υποδείγματα και με ποιοτική αναβάθμιση της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η πλειοψηφία των πολιτών δεν επιζητά και δεν εμπνέεται απο τον "κύκλο του αίματος", που η κυβερνητική αβελτηρία και ο αριστερός λαϊκισμός, αντικειμενικά και πέραν προθέσεων, φαίνεται να πριμοδοτούν.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού

Ο κ. Παπανδρέου αρέσκεται σε πολιτικούς μονολόγους που εκφέρει στο ασφαλές περιβάλλον του υπουργικού συμβουλίου. Η εμφανής πολιτική αδυναμία του να διαχειρισθεί τα μείζονα προβλήματα της χώρας εντείνεται από την εμφανή αγωνία να αντιμετωπίσει την χειμαρρώδη παρουσία του κ. Βενιζέλου. Ο πληθωρικός υπουργός των Οικονομικών πέραν της προσπάθειας να ανταποκριθεί στις ευθύνες του, συμπεριφέρεται και ενεργεί ως εν δυνάμει πρωθυπουργός. Ελπίζει να πιστωθεί μια σχετικά αποδεκτή ρύθμιση του χρέους και την έναρξη εφαρμογής ενός Εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης με επιλεγμένα στοιχεία κοινωνικής δικαιοσύνης. Το πολιτικό του μέλλον θα κριθεί πολύ σύντομα. Για τον κ. Βενιζέλο η περίοδος είναι  " η τα παίρνει όλα η τα χάνει όλα". 'Ετσι τουλάχιστον δείνει να πιστεύει. Και ο πρωθυπουργός? Μπορεί να τα χάσει όλα? Ναι, όλα εκτός απο τη σφραγίδα του Πασοκ. Κι αυτό, ο κ. Βενιζέλος δείχνει , για μία ακόμα φορά, να μην το αντιλαμβάνεται. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.

Μιά επιστολή με υπογραφή

Και να, εκεί που είχαμε πιστέψει πώς χούντα δεν θα ξαναζούσαμε, γιατί είμαστε λέει χώρα- μέλος της ευρωπαικής ένωσης, ξαναζήσαμε τον εφιάλτη. Χειρότερο κι από τότε.
Τότε είχαμε στην κυβέρνηση ένα μπουλούκι αμόρφωτων καραβανάδων, που όταν βρίσκαμε κουράγιοφτιάχναμε και ανέκδοτα σαν εκείνο με το ‘nosmoking’ του Παττακού. Αυτό το μπουλούκι σήκωσε λάβαρο για να «σώση» την Ελλάδα. Το ίδιο κάνει και η συμμορία των μορφωμένων της τωρινής κυβέρνησης, με την άνεση στις ξένες γλώσσες και τις περγαμηνές από τα μεγάλα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής, που μόνον έλληνες δεν είναι (αυτά τα ελληνικά του πρωθυπουργού έπαψαν να είναι καν ανέκδοτο, είναι σκέτη ντροπή για κείνον και για μας που τον ανεχόμαστε ). Η συμμορία που λέει πως εκπροσωπεί τον λαό, ενώ κατεβάζει τις ειδικές δυνάμεις να τον σακατέψη. Επειδή διαμαρτύρεται. Τι περίεργο! Διαμαρτύρεται γιατί του φορτώνουν ευθύνες για παιχνίδια που έπαιξαν αυτοί. Και δεν έχουν ούτε την ευθιξία (άγνωστη λέξη-παραπομπή σε λεξικά του παρελθόντος , ή μήπως να μιλήσουμε για τσίπα παραπέμποντας σε ακόμη παλιότερα) όχι να μοιραστούν με το λαό που τους ψήφισε τη ζημιά (δεν περιμένουμε δα και τέτοιες θυσίες), αλλά έστω να δείξουν πως την μοιράζονται. Να περικόψουν μισθούς δικούς τους πρώτα. Να περικόψουν σπατάλες δικές τους πρώτα. Ή έστω να δείξουν πως τα περικόβουν. Και να σιωπήσουν μπροστά στην απόγνωση του κόσμου για την οποία υπεύθυνοι είναι πρώτοι αυτοί!!! Όχι να τον απαξιώνουν, να τον χλευάζουν, με τις προκλητικές δηλώσεις τους, με την προκλητική ζωή τους, να του επιτίθενται με κλομπς και χημικά, αυτοί που ζούν από τον μόχθο του, ανθρωποειδή που δεν ξέρουν τι θα πή μόχθος.
Οι έλληνες είμαστε περήφανοι για το φιλότιμό μας. Από πού μας ήρθαν οι ένοικοι της Βουλής που σίγουρα δεν έχουν ούτε ακουστά τη λέξη;
Όπου νάναι θα ξημερώση για τις ωραίες παρέες που φτιάχνονται και δίνουν τα χέρια.
Να τους το αναγνωρίσουμε όμως. ΟΙ ωραίες παρέες είναι δικό τους δημιούργημα. Αλλά αυτοί και τα παιδιά τους θα μείνουν απέξω,κατάπτυστοι στα χρόνια που θάρθουν, για πάντα στην ιστορία σαν εκείνοι που ξεπούλησαν, που εξαπάτησαν, που πρόδωσαν ένα ολόκληρο λαό.
Με εκτίμηση
Καλλιρρόη-Ανδριανή Θ. ΘωμάΑναπληρώτρια Καθηγήτρια Τμήματος Φυσικής Πανεπιστημίου Πατρών

Καμμία χρονική δέσμευση

"Τώρα, μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, πρέπει να δείξουμε ότι αυτά που λέμε τα εννοούμε ως προς την εφαρμογή του προγράμματος. Παράλληλα, ξεκίνησαν ήδη τρεις μεγάλες πρωτοβουλίες:
* Πρώτον, η προετοιμασία του εθνικού φορολογικού συστήματος που θα αποκαταστήσει αδικίες και ανισότητες και θα βοηθήσει την ανάπτυξη στο πλαίσιο των δημοσιονομικών μας δεσμεύσεων.
* Δεύτερον, ενέργειες για την ανάσχεση της ύφεσης και την υποστήριξη της ανάπτυξης, μέσα από την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων που ήδη προβλέπονται για την Ελλάδα, αλλά πρέπει να κινητοποιηθούν γρήγορα, αντιγραφειοκρατικά και με καλή στόχευση.
* Τρίτον, η εφαρμογή εγγυήσεων κοινωνικής προστασίας ώστε κανείς να μην νιώθει μοναχικό, αβοήθητο και εγκαταλελειμμένο θύμα της κρίσης."
Οι προσεκτικοί αναγνώστες του αποσπάσματος του άρθρου (εδώ) ,του υπουργού Οικονομικών κ. Βενιζέλου θα παρατηρήσουν μιά βασική έλλειψη στις δεσμεύσεις που αναλαμβάνονται. Πρόκειται για την απουσία οιασδήποτε χρονικής δέσμευσης για την επίτευξη των τριών μεγάλων πρωτοβουλιών.
Ο κ. Βενιζέλος είναι έξυπνος πολιτικός  και γνωρίζει και την ανεπάρκεια της πολιτικής διεύθυνσης της κυβέρνησης και την αναποτελεσματικότητα των κρατικών μηχανισμών και την πιθανότητα να χρειασθεί τον προσεχή Οκτώβριο να προσφύγει σε πρόσθετα μέτρα για να καλύψει το στόχο του ελλείματος (7,6% για το 2011 και ενώ τρέχει με 12% σήμερα).
Ο ευφυής κ. Βενιζέλος γνωρίζει ότι ο "έρωτας" με τον κ. Παπανδρέου δεν θα κρατήσει πολύ. Ήδη οι μηχανισμοί του Μαξίμου, δείχνουν εξαιρετικά ενοχλημένοι απο την υπερδραστηριότητα και την συνακόλουθη υπερπροβολή του υπουργού Οικονομικών. Προς τούτο ετοιμάζουν επικοινωνιακή αντεπίθεση του πρωθυπουργού. Ταυτόχρονα γνωρίζουν ότι οι λοιποί δελφίνοι έχουν χάσει τον ύπνο τους με την πρωτοκαθεδρία Βενιζέλου και στο παραμικρό λάθος η αστοχία θα τον υποσκάπτουν στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας. Το Μαξίμου δεν θα τους ενθαρρύνει, αλλά δεν θα κάνει και το παραμικρό για να τους αποτρέψει.
Ο κ. Βενιζέλος θα επιμείνει στη γραμμή της συναίνεσης, που είναι η πλέον ισχυρή πρόταση εξόδου από την κρίση, με πλήρη συνείδηση ότι οι κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς, παρά τα λεγόμενα τους, την αποστρέφονται για τον απλούστατο λόγο ότι ένα κυβερνητικό σχήμα Εθνικής σωτηρίας περιθωριοποιεί και τους δύο. Άρα εκλογές. Δηλαδή το λιγότερο κακό για τον Βενιζέλο και κυρίως για την πατρίδα.