Γράφει ο Καραφέσκος
Όμως, το γεγονός αυτό δεν είναι περιορισμένης σημασίας. Δηλαδή κάτι που αφορά κάποια πρόσωπα και τους μηχανισμούς τους. Απαράβατος όρος ισορροπίας όλων των κοινοβουλευτικών πολιτευμάτων είναι η εκπροσώπηση των βασικών ιδεολογικών ρευμάτων, όπως αυτά ιστορικά έχουν καθιερωθεί. Τα κόμματα που τα εκπροσωπούν ακμάζουν ή παρακμάζουν. Όμως τα τρία μεγάλα ιδεολογικά ρεύματα της νεωτερικής περιόδου (συντηρητισμός – φιλελευθερισμός – σοσιαλισμός) εξακολουθούν να κυριαρχούν.
Η κρίση εκπροσώπησης του πολιτικού υποκειμένου κάποιου απ’ αυτά οδηγεί το πολιτικό σύστημα σε ανισορροπία και σε οιονεί πολιτική εκτροπή.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα βρίσκεται σε μία τέτοια κατάσταση. Κατά συνέπεια η ευθύνη της πολιτικής του ηγεσίας δεν είναι απλώς μία προσωπική της υπόθεση. Όλα δείχνουν ότι το βάθος της κρίσης είναι τέτοιο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί ούτε με απλά σοβατίσματα ούτε «προχωράμε όπως είμαστε». Η τελευταία περίπτωση φαίνεται να είναι η επιλογή της χρεοκοπημένης γραφειοκρατίας της Ιπποκράτους. Φαίνεται ότι χρειάζεται ο χώρος της κεντροαριστεράς συνολική ανασύνθεση σε ιδέες – πρόσωπα – πρακτικές.
Φυσικά ο Γ. Παπανδρέου ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη και βάρος να κινήσει τις διαδικασίες και να παρουσιάσει τις απόψεις του. Όμως αυτό δεν αρκεί. Πρέπει όλοι οι προβαλλόμενοι ως δελφίνοι να βγουν στο ξέφωτο. Να παρουσιάσουν ευθαρσώς τις απόψεις τους και να προτείνουν τις απαραίτητες διαδικασίες. Δεν μπορούν πλέον να «δοξάζονται κρυπτόμενοι».
Είναι ώρα όλοι τους να δείξουν τα όποια ηγετικά τους προσόντα και να δείξουν πως βλέπουν τη δημιουργία μιας νέας αφήγησης της κεντροαριστεράς.
Είναι πλέον κοινός τόπος ότι η συνθέμελη κρίση του τρόπου παραγωγής της χώρας έχει φέρει σε ουσιαστικό αδιέξοδο το πολιτικό σύστημα της. Η ζωή επέλεξε την κρίση αυτή να τη διαχειριστεί, και δυστυχώς να τη βαθύνει, το κυρίαρχο κόμμα της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ.
Η αναγκαστική της διαχείριση, με μέσα που κανοναρχούνται από το κυρίαρχο πρόταγμα του νεοφιλελευθερισμού, βάθυνε την κρίση ακόμη περισσότερο. Μοιραίο είναι όπως ήδη δείχνουν οι δημοσκοπήσεις να έχουν απαγκιστρωθεί από την επιρροή του ευρεία κοινωνικά σύνολα.Όμως, το γεγονός αυτό δεν είναι περιορισμένης σημασίας. Δηλαδή κάτι που αφορά κάποια πρόσωπα και τους μηχανισμούς τους. Απαράβατος όρος ισορροπίας όλων των κοινοβουλευτικών πολιτευμάτων είναι η εκπροσώπηση των βασικών ιδεολογικών ρευμάτων, όπως αυτά ιστορικά έχουν καθιερωθεί. Τα κόμματα που τα εκπροσωπούν ακμάζουν ή παρακμάζουν. Όμως τα τρία μεγάλα ιδεολογικά ρεύματα της νεωτερικής περιόδου (συντηρητισμός – φιλελευθερισμός – σοσιαλισμός) εξακολουθούν να κυριαρχούν.
Η κρίση εκπροσώπησης του πολιτικού υποκειμένου κάποιου απ’ αυτά οδηγεί το πολιτικό σύστημα σε ανισορροπία και σε οιονεί πολιτική εκτροπή.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα βρίσκεται σε μία τέτοια κατάσταση. Κατά συνέπεια η ευθύνη της πολιτικής του ηγεσίας δεν είναι απλώς μία προσωπική της υπόθεση. Όλα δείχνουν ότι το βάθος της κρίσης είναι τέτοιο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί ούτε με απλά σοβατίσματα ούτε «προχωράμε όπως είμαστε». Η τελευταία περίπτωση φαίνεται να είναι η επιλογή της χρεοκοπημένης γραφειοκρατίας της Ιπποκράτους. Φαίνεται ότι χρειάζεται ο χώρος της κεντροαριστεράς συνολική ανασύνθεση σε ιδέες – πρόσωπα – πρακτικές.
Φυσικά ο Γ. Παπανδρέου ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη και βάρος να κινήσει τις διαδικασίες και να παρουσιάσει τις απόψεις του. Όμως αυτό δεν αρκεί. Πρέπει όλοι οι προβαλλόμενοι ως δελφίνοι να βγουν στο ξέφωτο. Να παρουσιάσουν ευθαρσώς τις απόψεις τους και να προτείνουν τις απαραίτητες διαδικασίες. Δεν μπορούν πλέον να «δοξάζονται κρυπτόμενοι».
Είναι ώρα όλοι τους να δείξουν τα όποια ηγετικά τους προσόντα και να δείξουν πως βλέπουν τη δημιουργία μιας νέας αφήγησης της κεντροαριστεράς.
