Test για τον Βενιζέλο.

Οι πρόσφατες πολιτικές πρωτοβουλίες του κ. Παπανδρέου και οι ανεύθυνοι χειρισμοί που οδήγησαν απο την συναίνεση... στον κ. Βενιζέλο ενίσχυσαν τις υπόνοιες των εταίρων μας, ότι η ελληνική κυβέρνηση αναζητά τρόπους αποφυγής η μετάθεσης μέρους των των υποχρεώσεων της, όπως απορρέουν  απο το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Η αξιοπιστία των Ελληνικών αρχών εξακολουθεί να κινείται στα χαμηλά.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου αποτελούσε για τους ευρωπαίους σχετική εγγύηση. Η χαμηλή πολιτικοποίηση του, η πειθήνια συμπεριφορά του και η απουσία διεκδικητικής και διαπραγματευτικής διάθεσης εκ μέρους τον είχαν καταστήσει αποδεκτό "βολικό" εταίρο.
Ο κ. Βενιζέλος είναι για τους ευρωπαίους ένας παραδοσιακός σοσιαλδημοκράτης με "εμμονές" στις κοινωνικές πολιτικές και το ισχυρό κράτος. Ίσως έτσι εξηγείται και η ξαφνική αύξηση των πιέσεων για την ψήφιση του μεσοπροθέσμου και του εφαρμοστικού του νόμου. Η πρώτη εμφάνιση του υπουργού οικονομικών στη σύνοδο του eurogroup υπήρξε καθησυχαστική αλλά δεν καταλάγιασε όλες τις επιφυλάξεις, απλώς μετρίασε την ένταση των αμφισβητήσεων.
Είναι εμφανές ότι πέραν των αντικειμενικών ευρωπαϊκών δεδομένων στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, οι αυξημένες απαιτήσεις και οι εντεινόμενες πιέσεις των εταίρων μας , αποτελούν test και alert για τον κ. Βενιζέλο. Ο οποίος, όπως φαίνεται είναι έτοιμος να ανταποκριθεί.

Το μέλλον είναι κοντά...

Η ψήφος εμπιστοσύνης που έλαβε η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, είναι ψήφος ανοχής απο του βουλευτές του Πασοκ. Ενδεχόμενες νέες κοινοβουλευτικές απώλειες θα εκδηλωθούν στην ψήφιση του Μεσοπροθέσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής στρατηγικής και του εφαρμοστικού νόμου. Παράλληλα οι αντιδράσεις κομματικών στελεχών θα συνεχίζονται και θα εκφράζονται με ποικίλες πολιτικές μορφές, πράξεις και συμπεριφορές. Το κέρδος χρόνου που προέκυψε για τον πρωθυπουργό μετά τον ανασχηματισμό θα εξανεμισθεί σχετικά σύντομα. Η επιστροφή στην σκληρή πραγματικότητα θα τσαλακώσει τις ελπίδες που γέννησε η υπουργοποίηση του κ. Βενιζέλου.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν  έχει πλέον γερές βάσεις. Οι βουλευτές διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική για τελείως διαφορετικούς λόγους. Άλλοι για το μνημόνιο, άλλοι για την κακή εφαρμογή του, άλλοι για την έλλειψη  σχεδίου και ελλειπούς πολιτικής διεύθυνσης, άλλοι για την καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων και των δομικών αλλαγών, άλλοι γιατί δεν υπουργοποιήθηκαν κ.ο.κ..
Αυτός ο πολιτικός πολτός προσωρινά συνέχεται απο την ανάγκη διατήρησης στην εξουσία και μεσοπρόθεσμα και αυτό το στοιχείο θα εξασθενίζει σε ευθεία αναλογία με την παγίωση και την αύξηση της δημοσκοπικής πρωτιάς της Ν.Δ..
Η κυβερνητική αστάθεια θα καταστεί σταθερά της πολιτικής ζωής που ευθέως θα απειλεί την οικονομική επιβίωση της Ελλάδας. Οι πρόωρες εκλογές θα αποκτήσουν λυτρωτικό χαρακτήρα για τον κ. Βενιζέλο και θα σημάνουν την αρχή του τέλους για τον κ. Παπανδρέου αλλά και το υπάρχον πολιτικό σκηνικό. Όχι γιατί οι "πλατείες" θα επιβληθούν αλλά κυρίως διότι μιά "ικανή κοινωνική πλειοψηφία" θα υπερβεί τα υπάρχοντα πολιτικά σύνορα και θα διεκδικήσει την "ουτοπία" της μέσα από νέα πολιτικά μορφώματα και σχηματισμούς.