Γιά την υπέρβαση της κρίσης

Γράφει ο Φίλιππος Σαχινίδης,υφυπουργός Οικονομικών.Η χρονιά που φεύγει, αφήνει την Ελλάδα αντιμέτωπη με τις συνέπειες μιας τριπλής κρίσης.Πρώτον, μιας κρίσης παραγωγικού προτύπου. Δεύτερον, μιας κρίσης των δημόσιων οικονομικών. Και τρίτον, μιας κρίσης ρευστότητας.Η κρίση παραγωγικού προτύπου, είναι απολύτως συνδεδεμένη με τα διαρθρωτικά προβλήματα και τις χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας. Η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής, σε σχέση με άλλες οικονομίες, είναι ένα πρόβλημα που ολοένα διευρύνεται.Το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της χώρας μας, αποτυπώνεται σήμερα σε ένα δυσανάλογα υψηλό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Αντίστοιχα, η μεγάλη δημοσιονομική κρίση, αποτυπώνεται στο διογκωμένο έλλειμμα και χρέος της χώρας. Πρόκειται για ένα έλλειμμα που ανέρχεται σε 12,7%, παρά τις διαβεβαιώσεις της προηγούμενης κυβέρνησης ότι το έλλειμμα, υπό προϋποθέσεις, θα έφτανε κοντά στο 6%. Επίσης, αντιμετωπίζουμε μια κρίση ρευστότητας, η οποία δυσχεραίνει τις επιχειρήσεις και πνίγει την οικονομική δραστηριότητα.Στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία, τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα, αλλά και το δυσθεώρητα υψηλό δημόσιο χρέος, θέτουν περιορισμούς στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας, απορροφώντας πόρους που θα μπορούσαν να διατεθούν για την απεμπλοκή από την πορεία ύφεσης. Η επιτάχυνση της ανάπτυξης, προϋποθέτει ισορροπία στα δημόσια οικονομικά.http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=936

"Πράσινο New Deal"

Παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια αναμφισβήτητη οπισθοχώρηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που άρχισαν να εφαρμόζονται εδώ και μερικές δεκαετίες, παραμένει το ερώτημα κατά πόσον η έννοια του «πράσινου New Deal» είναι η ενδεδειγμένη για να σηματοδοτηθεί αυτός ο νέος προσανατολισμός.
Το «πράσινο New Deal», θα μπορούσε να συνίσταται σε ένα σύνολο κυβερνητικών μέτρων που θα αποσκοπούσαν στην τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας μιας χώρας με τη βοήθεια φορολογικών κινήτρων και τη διευκόλυνση της πρόσβασης στην αγορά. Όμως, τα μέτρα που θα υιοθετηθούν στο πλαίσιο ενός «πράσινου New Deal», έχουν νόημα μονάχα εάν ανταποκρίνονται ταυτόχρονα σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Από τη μια πλευρά, ο στόχος τους θα συνίσταται στη συγκράτηση των πλέον ολέθριων συνεπειών της σημερινής κρίσης, όπως για παράδειγμα η απότομη άνοδος της ανεργίας. Από την άλλη, οφείλουν να σηματοδοτούν τον πλήρη επαναπροσανατολισμό της πολιτικής και τη στροφή της προς την κατεύθυνση μιας οικονομίας, η οποία θα ενδιαφέρεται περισσότερο για το περιβάλλον, δηλαδή για το πέρασμα σε μια οικονομία η οποία δεν θα εξαρτάται από τα ορυκτά καύσιμα.http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=937