Κοινή είναι η πεποίθηση οτι οι επόμενοι τρείς μήνες θα κρίνουν πολλά πράγματα για την χώρα. Πρώτον θα κριθεί η αξιοπιστία της έναντι των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου.Η τυχόν άρνηση καταβολής της τέταρτης δόσης εκ μέρους της τρόϊκας ισοδυναμεί με επίσημη αναγγελία πτώχευσης.
Δεύτερον θα κριθεί η τύχη της κυβέρνησης του Πασοκ, του πρωθυπουργού και της ηγετικής του ομάδας.
Τρίτον θα επηρρεασθεί η νοοτροπία, μορφή, η εικόνα και η δομή της Ελληνικής κοινωνίας.
Τέταρτον, το πολιτικό σύστημα θα δοκιμάσει τις αντοχές του, τη δυνατότητα του να μετασχηματισθεί με ομαλότητα η με βίαιο τρόπο.
Ανεξάρτητα με τις διαφορετικές πολιτικές οπτικές, την πολλαπλότητα των πολιτικών προτάσεων το βέβαιο είναι οτι η Ελλάδα θα είναι μετά τρείς μήνες μια διαφορετική χώρα. Η αναπόφευκτη σκληρή δοκιμασία του ελληνικού λαού δεν σημαίνει οτι θα οδηγηθούμε σε μια δίκαιη και δημιουργική κοινωνία. Πιθανότερη φαντάζει η εξέλιξη του θριάμβου του ληστρικού και καταστροφικού καπιταλισμού. Το σύγχρονο προοδευτικό κοινωνικό και πολιτικό αίτημα είναι η αποτροπή αυτής της δυσμενούς για τους Έλληνες εξέλιξης. Αίτημα αμυντικό, αίτημα χαμηλών προσδοκιών που δεν προσιδιάζει με τα μεγάλα και σπουδαία των περασμένων λαϊκών αγώνων, αλλά είναι αίτημα ρεαλιστικό και εφικτό.
Ο "αφελής" εγκλωβισμός στο δίλημμα "ευδαιμονικός καπιταλισμός η πτώχευση", εκφράζει την επιτυχία των νεοφιλελευθέρων να πουλήσουν στους εργαζόμενους το σχοινί της αυτοκτονίας τους. Οφείλουμε να βαδίσουμε τους δύσκολους δρόμους με όπλα την εθνική αυτογνωσία ,την συστηματική δουλειά και την αναπαλλοτρίωτη αρχή του δίκαιου μερισμού του πόνου.
