“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

17 Ιανουαρίου 2012

Ο κακός κληρονόμος

Γράφει ο Κάρολος
Ποιες είναι οι κοινωνικές τάξεις που σήμερα ασκούν την επιρροή τους στο ΠΑΣΟΚ; Θέτουμε δηλαδή το ερώτημα διαφορετικά από το κλασσικό ποιές κοινωνικές δυνάμεις εκφράζει το ΠΑΣΟΚ.
Δεν το κάνουμε τυχαία ούτε μας ωθεί καμία ταξική προκατάληψη. Αν όμως ένα κόμμα χάσει τις κοινωνικές του αναφορές έχει χάσει τους λόγους ύπαρξης του διότι έχει απολέσει την σχέση του με την κοινωνία, αυτό έχει συμβεί με το ΠΑΣΟΚ. Η κοινωνία θεωρεί ορθά και γνωρίζει καλά ότι είναι υπεύθυνο για τα δεινά της.Aυτό δεν σημαίνει ότι καταργείται ότι έχει παύσει να υπάρχει. Υπάρχει ως ιδιοκτησία, ως γραφειοκρατία η οποία έχει τα δικά της πλέον συμφέροντα. Έχει αυτονομηθεί, έχει καταστεί αυτοσκοπός. Δεν καταργείται διότι η ιδιωτικοποίηση του ΠΑΣΟΚ έχει διαμορφώσει πλέον συμφέροντα επαγγελματικά.
Η πολιτική εξουσία, ιδιαίτερα σε χώρες όπου υφίστανται επιβαρυντικές παραδόσεις και εγκατεστημένοι μύθοι στο κοινωνικό σώμα, χρειάζεται: Τα σύμβολα της.  Ένας μηχανισμός για να την εξυπηρετεί και πλεόνασμα λαϊκισμού για την παραπλάνηση των πολιτών. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι αυτά όλα τα έχει και σε κάποιο ποσοστό αυτό συμβαίνει . Εμείς θεωρούμε ότι το μόνο βέβαιο το οποίο έχει είναι το πλεόνασμα λαϊκισμού και ένα μηχανισμό προπαγάνδας για να τον διαχειρίζεται. Σωστά είπατε ( Μαλέσιος, Μανίκας, Θωμάς, Νικολάου, Σταυρακάκης) στο κείμενο για τη σοσιαλδημοκρατία ότι το ΠΑΣΟΚ οργανωτικά, πολιτικά, ιδεολογικά είναι άδειο σακί.
Ως προς τα σύμβολα τώρα, το όνομα του σημερινού του Προέδρου λειτουργεί μόνο ως συνειρμός που ενεργοποιεί την συναισθηματική σχέση με τον ιδρυτή του, σχέση υπαρκτή διότι ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε χαρισματική προσωπικότητα με ευαισθησίες, ιδέες και πατριωτισμό που τα ίχνη τους παραμένουν ισχυρά.
Ο Συμβολισμός του ονόματος διατηρείται σε κάποιο ποσοστό στην συνείδηση πολιτών κεντρώας κυρίως θέσης το οποίο όμως συνεχώς συρρικνώνεται διότι: Όσο πιο μεγάλο το όνομα του προκατόχου, όσο πιο βαθιά εγγεγραμμένο είναι στην ιστορική μνήμη ένα όνομα, ένα πρόσωπο, ένας ηγέτης, τόσο μεγαλύτερη προσπάθεια από τον επίγονο  και ανάλογο ταλέντο, απαιτείται για την ιδιοποίηση της ακτινοβολίας  και την ταύτισή του με τον φέροντα  το μεγάλο όνομα του προγόνου. Διότι  ιδιαίτερα στην πολιτική υπάρχει η συνεχής σύγκριση ως αυτοματισμός, ως αδιάκοπη αδιάπτωτη και αυθόρμητη αναπότρεπτη διαδικασία.
Έτσι μεγάλος κίνδυνος μπορεί να καταστεί το σύμβολο καθεαυτό.  Η αδέξια, η ατυχής, είτε ανίκανη  διαχείριση του συμβόλου του ονόματος και η σπάταλη χρήση της μυθολογίας του προκαλεί το αντίθετο, την φθορά του διαδόχου. Ο οποίος, ως κακός κληρονόμος θα χαθεί παρακολουθώντας την σκιά του προγόνου του νομίζοντας ότι είναι η δική του.

ΥΓ. Αυτά, με αφορμή την τραγωδία του προχθεσινού Εθνικού Συμβουλίου όπου κυριάρχησε ο καθεστωτικός Παπανδρεισμός και ο αχαλίνωτος οπορτουνισμός. Θα επανέλθουμε όμως σε αυτό!