Οι "χρήσιμοι ηλίθιοι".

Tους θυμάμαι σαν τώρα.Εκεί γύρω στο 2001.Υψωμένες γροθιές,σφιγμένα χείλη ,βλέμματα γεμάτα πάθος,αποφασιστικότητα και αστείρευτη αγωνιστικότητα.Επικεφαλείς μεγάλων συγκεντρώσεων και εντυπωσιακών πορειών.Non passaran.Δεν θα περάσει.Η πρόταση ασφαλιστικής μεταρρύθμισης του υπουργού κ.Γιαννίτση,επι δευτέρας κυβερνήσεως του κ.Σημίτη.Η πρόταση απεσύρθη,ο κ.Γιαννίτσης απομακρύνθηκε,ο κ.Σπράος λοιδωρήθηκε και ο κ.Σημίτης έπαψε να είναι ο κ.Σημίτης.Το ασφαλιστικό σύστημα έλεγαν τότε οι προαναφερθέντες "δεξιοί",αντέχει για δέκα χρόνια.Δεν τους ακούσαμε.Με μπαλώματα και τερτίπια προσπεράσαμε το πρόβλημα παίζοντας για μία ακόμα φορά τους αριστερούς. Σήμερα,οι "κασσάνδρες" δικαιώνονται.Μόνο που δεν μιλούν και στέκουν παράμερα σιωπηλοί και αμήχανοι.Πιθανόν η δικαίωση τους να εντείνει την πίκρα τους.Τους θυμάμαι σαν τώρα.Τον Παναγόπουλο,τον Πολυζωγόπουλο,τον Παπασπύρου και τ' άλλα "αριστερα"παιδιά .Τώρα τα βλέμματα είναι νωθρά και οι ματιές γλαρωμένες.Τα βήματα τους βαριά και το δίπλωμα στην μέση ενδεικτικό των διαχρονικών γονυκλησιών στις εξουσίες των προσωπικών τους σκοπιμοτήτων. Είναι και αυτοί αμήχανοι.Δεν είναι σιωπηλοί αλλά και δεν φωνάζουν.Μόνο ψελλίζουν. Αλλοιθωρίζουν προς την εξουσία,μάταια ικέτες μιας παραχώρησης και μιας ευκαιρίας αξιοπρεπούς αναδίπλωσης.Γνωρίζουν πως δεν θα τους δοθεί.Νοιώθουν οτι υπήρξαν και οτι είναι οι "χρήσιμοι ηλίθιοι" της ιστορίας.Και αυτό δεν είναι ψέμμα.