Συνέντευξη του κ. Γ. Φλωρίδη στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ (9/10)
Εχουν περάσει τέσσερις μήνες από την παραίτησή σας από βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Αισθάνεστε, με όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, μετανιωμένος ή δικαιωμένος για την επιλογή σας;
«Αισθάνοµαι κατ’ αρχάς ήσυχος µε τη συνείδησή µου. Η απόφασή µου ήταν συµβατή µε όσα υποστήριξα πολιτικά σε όλο το διάστηµα της µεγάλης δοκιµασίας που περνά η χώρα µας. Από το φθινόπωρο του 2010 είχα µιλήσει επανειληµµένα για την ανάγκη δηµιουργίας ενός µετώπου ευθύνης και συναίνεσης, προκειµένου να αντιµετωπίσουµε την εθνική κρίση. Ηδη από τότε η εξάντληση της κυβέρνησης και η ανωριµότητα της αντιπολίτευσης δεν ήταν καλοί οιωνοί για όσα θα ακολουθούσαν. Τον Ιούνιο, µετά την αποτυχία της προσπάθειας για εθνική συνεννόηση, θεώρησα ότι έπρεπε να αντιδράσω, αλλά και να αναλάβω έµπρακτα τις ευθύνες µου. Ηταν µια συνειδητή απόφαση – άλλωστε πιστεύω ότι οι πράξεις συνείδησης έχουν µεγαλύτερο νόηµα απ’ ό,τι οι κινήσεις τακτικής». Πώς κρίνετε τη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση στη χώρα με την ιδιότητα του πολιτικού «εκτός Βουλής»;
«Ολοι έχουµε πλέον καταλάβει ότι το κλειδί για την υπέρβαση της βαθιάς κοινωνικοοικονοµικής κρίσης που περνάµε είναι πολιτικό. Η Ελλάδα πλήττεται και αδυνατεί να ανταποκριθεί µε συνέπεια στις αλλαγές και στις µεταρρυθµίσεις που απαιτούνται για την ανάταξή της. Το υπάρχον πολιτικό σύστηµα µπλοκάρει τη χώρα, ενόσω δροµολογούνται κρίσιµες αποφάσεις που θα καθορίσουν το µέλλον της. Η οικονοµική χρεοκοπία συνοδεύεται από πολιτική χρεοκοπία, η κυβερνητική κυκλοθυµία εναλλάσσεται µε την αντιπολιτευτική δηµαγωγία, η στασιµότητα µε τον αναχρονισµό. Εκτός από λίγες εξαιρέσεις, το πολιτικό σύστηµα απογοητεύει την κοινωνία και οδηγεί σε µια βαθιά κρίση προσανατολισµού».
Τι πρέπει να γίνει; Τι δεν έγινε ως τώρα που έπρεπε να είχε γίνει ώστε να μη φθάσουμε σε αυτή την κατάσταση;
«Σήµερα χρειάζεται µια εθνική απόφαση πλειοψηφίας που θα ορίσει πού θέλουµε να πάµε. Μας λείπει η στρατηγική σε µια εποχή που η χώρα µας την έχει ανάγκη, ίσως περισσότερο από ποτέ. Πρέπει να απαντήσουµε υπεύθυνα στα µεγάλα εθνικά διλήµµατα για το πώς θα πορευθούµε: µε την Ευρώπη ή µόνοι µας, µε εθνική συνεννόηση ή µε κοµµατικό διχασµό, µε παρασιτισµό ή µε παραγωγή, µε υπερτροφικό ή ποιοτικό κράτος, µε βιοτικό επίπεδο που να αντιστοιχεί στις δυνατότητές µας ή µε δανεικό ευδαιµονισµό; Και αυτές οι επιλογές θα πρέπει, στη συνέχεια, να διαµορφώσουν την πολιτική µας. Αντίθετα, εµείς λειτουργήσαµε ανάποδα. Ξεχάσαµε τη στρατηγική και αναλωθήκαµε σε τακτικές και µέτρα, σε µεγάλο µέρος εµβαλωµατικά, καθώς δεν εντάσσονταν σε συνολικό σχεδιασµό».
Εχει ακουστεί περί ιδρύσεως ενός νέου κόμματος και τώρα τελευταία ότι πρόκειται να δημιουργήσετε Ομιλο Προβληματισμού. Τι πρόκειται αλήθεια να κάνετε;
«Τα περί “νέου κόµµατος” τα αντιπαρέρχοµαι, διότι αντανακλούν περισσότερο τη δηµοσιογραφική φαντασία και τη συνωµοσιολογική φοβία του υπαρκτού κοµµατικού συστήµατος παρά την πραγµατικότητα. Χωρίς αµφιβολία, ζούµε σε µια εποχή κατάρρευσης της µεταπολιτευτικής κοµµατικής γεωγραφίας, µόνο που η γέννηση της νέας αφορά κατ’ αρχάς την επεξεργασία νέων πολιτικών συνθέσεων, όχι κάποια µηχανιστική κατασκευή κοµµάτων. Για να φθάσουµε όµως σε πολιτικές συνθέσεις που να αντιπροσωπεύουν τη νέα εποχή που διανύουµε, χρειαζόµαστε αναζήτηση και ουσιαστικό διάλογο. Ενα µεγάλο κενό που γίνεται εµφανές σε όλους µας µετά την οικονοµική και πολιτική χρεοκοπία της χώρας είναι η πολιτιστική της πτώχευση. Η διανόηση, οι παραγωγικές δυνάµεις και οι νέοι του τόπου οφείλουν να αναλάβουν σήµερα πρωτοβουλίες – και δηλώνω ότι θα στηρίξω πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη µε στόχο να συµβάλουν στην αντιµετώπιση των µεγάλων προβληµάτων της ελληνικής κοινωνίας. Στην Ελλάδα έχει φτάσει το πλήρωµα του χρόνου για δηµιουργία και θετική συνεισφορά. Ενα παλιό, ξεπερασµένο οικοδόµηµα γκρεµίζεται και στη θέση του θα πρέπει να χτιστεί ένα νέο οικονοµικό, πολιτικό και αξιακό -πολιτιστικό πρότυπο. Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, µα µε ελληνικές πρώτες ύλες».
Πώς θα γίνει αυτό; Με ποιες πρώτες ύλες σε ένα φθαρμένο πολιτικό σύστημα;
«Είναι επιτακτική ανάγκη να υποστηρίξουµε κάθε πρωτοβουλία που βοηθά την ανασυγκρότηση της χώρας µας, αφήνοντας πίσω τον αρνητισµό, τη θυµατοποίηση και τις άγονες συγκρούσεις ενός στάσιµου παρελθόντος. Στις συνταγές καταστροφής που κατακλύζουν τη χώρα πρέπει να αντιτάξουµε προτάσεις δηµιουργίας. Αντί για τη διαρκή αδιέξοδη κριτική, είναι ώρα να ξεπεράσουµε τον εαυτό µας. Να αξιοποιήσουµε τα εθνικά αποθέµατα δηµιουργίας και να χτίσουµε το καινούργιο».
Κατά τη γνώμη σας, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, ποια μπορεί να είναι η προσφορότερη λύση; Οι φωνές για εκλογές ή συγκυβέρνηση άρχισαν να πυκνώνουν. Τι απαντάτε;
«Στο σηµείο που έχουµε φτάσει, ούτε οι λύσεις είναι εύκολες, ούτε το αποτέλεσµά τους εξασφαλισµένο. Βρισκόµαστε µπροστά σε ιστορικές αποφάσεις για την πατρίδα µας. Οι βαριές υποχρεώσεις που αναλαµβάνει η χώρα βαδίζοντας σε άγνωστα νερά και σε πρωτόγνωρες συνθήκες απαιτούν ενωτικές λύσεις σε επίπεδο διακυβέρνησης και, κυρίως, ευρεία κοινωνική αποδοχή».
Δηλαδή; «Επειδή ο εθνικός χρόνος τελειώνει, είναι η ύστατη ευκαιρία του απερχόµενου πολιτικού συστήµατος να επιδείξει ευθύνη και να δράσει υπερβατικά, ξεπερνώντας τον συµβατικό εαυτό του. Να ενώσει πολιτικά τις καλύτερες δυνάµεις του, παραµερίζοντας τους κοµµατικούς εγωισµούς, τη φθαρµένη λογική του ανταγωνισµού και την αποτυχηµένη συνταγή της εναλλαγής κοµµάτων. Είναι η ευκαιρία να δροµολογήσει, στο πλαίσιο ενός “Εθνικού Συµβολαίου Σωτηρίας”, πέντε καίριους στόχους για την ανόρθωση: τον περιορισµό του κράτους, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την υλοποίηση διαρθρωτικών µεταρρυθµίσεων, τη στροφή στην ανάπτυξη και τη βαθιά τοµή στο πολιτικό σύστηµα, µε την αναµόρφωση του Συντάγµατος. Χρονικός ορίζοντας µιας τέτοιας µεγάλης απόφασης θα πρέπει να είναι η ψήφιση του προϋπολογισµού, µε δεδοµένες τις κρίσιµες αποφάσεις των θεσµικών οργάνων της ευρωζώνης για την πορεία της χώρας. Η επιλογή και η υλοποίηση µιας συνεκτικής στρατηγικής που απαντά στις βασικές ανάγκες του τόπου είναι ο προσφορότερος πολιτικός τρόπος να απαντήσει η χώρα µας στο έλλειµµα αξιοπιστίας και διαπραγµατευτικής δυνατότητας στο εξωτερικό. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό, είναι η καλύτερη δυνατή λύση ώστε να µπουν στέρεες βάσεις για την εθνική ανόρθωση».
Ποια είναι η σχέση σας με το ΠΑΣΟΚ; Τι σημαίνει το ΠΑΣΟΚ για εσάς σήμερα;
«Οπως γνωρίζετε, προέρχοµαι από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ, όπως όλο το σηµερινό πολιτικό σύστηµα – ∆εξιά - Κέντρο - Αριστερά – πρέπει να αναµορφωθεί ριζικά. Να τοποθετηθεί σε νέο πλαίσιο. ∆εν αναφέροµαι κατ’ ανάγκη σε κοµµατικές µεταµορφώσεις ή νέα κοµµατικά κατασκευάσµατα. Αναφέροµαι σε βαθιές ιδεολογικές και πολιτικές µεταβολές των κοµµάτων, µε βάση τις σηµερινές στρατηγικές ανάγκες της χώρας, αλλά και τις επιταγές της ίδιας της κοινωνίας».
Εχουν περάσει τέσσερις μήνες από την παραίτησή σας από βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Αισθάνεστε, με όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, μετανιωμένος ή δικαιωμένος για την επιλογή σας;
«Αισθάνοµαι κατ’ αρχάς ήσυχος µε τη συνείδησή µου. Η απόφασή µου ήταν συµβατή µε όσα υποστήριξα πολιτικά σε όλο το διάστηµα της µεγάλης δοκιµασίας που περνά η χώρα µας. Από το φθινόπωρο του 2010 είχα µιλήσει επανειληµµένα για την ανάγκη δηµιουργίας ενός µετώπου ευθύνης και συναίνεσης, προκειµένου να αντιµετωπίσουµε την εθνική κρίση. Ηδη από τότε η εξάντληση της κυβέρνησης και η ανωριµότητα της αντιπολίτευσης δεν ήταν καλοί οιωνοί για όσα θα ακολουθούσαν. Τον Ιούνιο, µετά την αποτυχία της προσπάθειας για εθνική συνεννόηση, θεώρησα ότι έπρεπε να αντιδράσω, αλλά και να αναλάβω έµπρακτα τις ευθύνες µου. Ηταν µια συνειδητή απόφαση – άλλωστε πιστεύω ότι οι πράξεις συνείδησης έχουν µεγαλύτερο νόηµα απ’ ό,τι οι κινήσεις τακτικής». Πώς κρίνετε τη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση στη χώρα με την ιδιότητα του πολιτικού «εκτός Βουλής»;
«Ολοι έχουµε πλέον καταλάβει ότι το κλειδί για την υπέρβαση της βαθιάς κοινωνικοοικονοµικής κρίσης που περνάµε είναι πολιτικό. Η Ελλάδα πλήττεται και αδυνατεί να ανταποκριθεί µε συνέπεια στις αλλαγές και στις µεταρρυθµίσεις που απαιτούνται για την ανάταξή της. Το υπάρχον πολιτικό σύστηµα µπλοκάρει τη χώρα, ενόσω δροµολογούνται κρίσιµες αποφάσεις που θα καθορίσουν το µέλλον της. Η οικονοµική χρεοκοπία συνοδεύεται από πολιτική χρεοκοπία, η κυβερνητική κυκλοθυµία εναλλάσσεται µε την αντιπολιτευτική δηµαγωγία, η στασιµότητα µε τον αναχρονισµό. Εκτός από λίγες εξαιρέσεις, το πολιτικό σύστηµα απογοητεύει την κοινωνία και οδηγεί σε µια βαθιά κρίση προσανατολισµού».
Τι πρέπει να γίνει; Τι δεν έγινε ως τώρα που έπρεπε να είχε γίνει ώστε να μη φθάσουμε σε αυτή την κατάσταση;
«Σήµερα χρειάζεται µια εθνική απόφαση πλειοψηφίας που θα ορίσει πού θέλουµε να πάµε. Μας λείπει η στρατηγική σε µια εποχή που η χώρα µας την έχει ανάγκη, ίσως περισσότερο από ποτέ. Πρέπει να απαντήσουµε υπεύθυνα στα µεγάλα εθνικά διλήµµατα για το πώς θα πορευθούµε: µε την Ευρώπη ή µόνοι µας, µε εθνική συνεννόηση ή µε κοµµατικό διχασµό, µε παρασιτισµό ή µε παραγωγή, µε υπερτροφικό ή ποιοτικό κράτος, µε βιοτικό επίπεδο που να αντιστοιχεί στις δυνατότητές µας ή µε δανεικό ευδαιµονισµό; Και αυτές οι επιλογές θα πρέπει, στη συνέχεια, να διαµορφώσουν την πολιτική µας. Αντίθετα, εµείς λειτουργήσαµε ανάποδα. Ξεχάσαµε τη στρατηγική και αναλωθήκαµε σε τακτικές και µέτρα, σε µεγάλο µέρος εµβαλωµατικά, καθώς δεν εντάσσονταν σε συνολικό σχεδιασµό».
Εχει ακουστεί περί ιδρύσεως ενός νέου κόμματος και τώρα τελευταία ότι πρόκειται να δημιουργήσετε Ομιλο Προβληματισμού. Τι πρόκειται αλήθεια να κάνετε;
«Τα περί “νέου κόµµατος” τα αντιπαρέρχοµαι, διότι αντανακλούν περισσότερο τη δηµοσιογραφική φαντασία και τη συνωµοσιολογική φοβία του υπαρκτού κοµµατικού συστήµατος παρά την πραγµατικότητα. Χωρίς αµφιβολία, ζούµε σε µια εποχή κατάρρευσης της µεταπολιτευτικής κοµµατικής γεωγραφίας, µόνο που η γέννηση της νέας αφορά κατ’ αρχάς την επεξεργασία νέων πολιτικών συνθέσεων, όχι κάποια µηχανιστική κατασκευή κοµµάτων. Για να φθάσουµε όµως σε πολιτικές συνθέσεις που να αντιπροσωπεύουν τη νέα εποχή που διανύουµε, χρειαζόµαστε αναζήτηση και ουσιαστικό διάλογο. Ενα µεγάλο κενό που γίνεται εµφανές σε όλους µας µετά την οικονοµική και πολιτική χρεοκοπία της χώρας είναι η πολιτιστική της πτώχευση. Η διανόηση, οι παραγωγικές δυνάµεις και οι νέοι του τόπου οφείλουν να αναλάβουν σήµερα πρωτοβουλίες – και δηλώνω ότι θα στηρίξω πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη µε στόχο να συµβάλουν στην αντιµετώπιση των µεγάλων προβληµάτων της ελληνικής κοινωνίας. Στην Ελλάδα έχει φτάσει το πλήρωµα του χρόνου για δηµιουργία και θετική συνεισφορά. Ενα παλιό, ξεπερασµένο οικοδόµηµα γκρεµίζεται και στη θέση του θα πρέπει να χτιστεί ένα νέο οικονοµικό, πολιτικό και αξιακό -πολιτιστικό πρότυπο. Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, µα µε ελληνικές πρώτες ύλες».
Πώς θα γίνει αυτό; Με ποιες πρώτες ύλες σε ένα φθαρμένο πολιτικό σύστημα;
«Είναι επιτακτική ανάγκη να υποστηρίξουµε κάθε πρωτοβουλία που βοηθά την ανασυγκρότηση της χώρας µας, αφήνοντας πίσω τον αρνητισµό, τη θυµατοποίηση και τις άγονες συγκρούσεις ενός στάσιµου παρελθόντος. Στις συνταγές καταστροφής που κατακλύζουν τη χώρα πρέπει να αντιτάξουµε προτάσεις δηµιουργίας. Αντί για τη διαρκή αδιέξοδη κριτική, είναι ώρα να ξεπεράσουµε τον εαυτό µας. Να αξιοποιήσουµε τα εθνικά αποθέµατα δηµιουργίας και να χτίσουµε το καινούργιο».
Υστατη ευκαιρία
«Χρειάζονται ενωτικές λύσεις»
Κατά τη γνώμη σας, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, ποια μπορεί να είναι η προσφορότερη λύση; Οι φωνές για εκλογές ή συγκυβέρνηση άρχισαν να πυκνώνουν. Τι απαντάτε;
«Στο σηµείο που έχουµε φτάσει, ούτε οι λύσεις είναι εύκολες, ούτε το αποτέλεσµά τους εξασφαλισµένο. Βρισκόµαστε µπροστά σε ιστορικές αποφάσεις για την πατρίδα µας. Οι βαριές υποχρεώσεις που αναλαµβάνει η χώρα βαδίζοντας σε άγνωστα νερά και σε πρωτόγνωρες συνθήκες απαιτούν ενωτικές λύσεις σε επίπεδο διακυβέρνησης και, κυρίως, ευρεία κοινωνική αποδοχή».
Δηλαδή; «Επειδή ο εθνικός χρόνος τελειώνει, είναι η ύστατη ευκαιρία του απερχόµενου πολιτικού συστήµατος να επιδείξει ευθύνη και να δράσει υπερβατικά, ξεπερνώντας τον συµβατικό εαυτό του. Να ενώσει πολιτικά τις καλύτερες δυνάµεις του, παραµερίζοντας τους κοµµατικούς εγωισµούς, τη φθαρµένη λογική του ανταγωνισµού και την αποτυχηµένη συνταγή της εναλλαγής κοµµάτων. Είναι η ευκαιρία να δροµολογήσει, στο πλαίσιο ενός “Εθνικού Συµβολαίου Σωτηρίας”, πέντε καίριους στόχους για την ανόρθωση: τον περιορισµό του κράτους, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την υλοποίηση διαρθρωτικών µεταρρυθµίσεων, τη στροφή στην ανάπτυξη και τη βαθιά τοµή στο πολιτικό σύστηµα, µε την αναµόρφωση του Συντάγµατος. Χρονικός ορίζοντας µιας τέτοιας µεγάλης απόφασης θα πρέπει να είναι η ψήφιση του προϋπολογισµού, µε δεδοµένες τις κρίσιµες αποφάσεις των θεσµικών οργάνων της ευρωζώνης για την πορεία της χώρας. Η επιλογή και η υλοποίηση µιας συνεκτικής στρατηγικής που απαντά στις βασικές ανάγκες του τόπου είναι ο προσφορότερος πολιτικός τρόπος να απαντήσει η χώρα µας στο έλλειµµα αξιοπιστίας και διαπραγµατευτικής δυνατότητας στο εξωτερικό. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό, είναι η καλύτερη δυνατή λύση ώστε να µπουν στέρεες βάσεις για την εθνική ανόρθωση».
Ποια είναι η σχέση σας με το ΠΑΣΟΚ; Τι σημαίνει το ΠΑΣΟΚ για εσάς σήμερα;
«Οπως γνωρίζετε, προέρχοµαι από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ, όπως όλο το σηµερινό πολιτικό σύστηµα – ∆εξιά - Κέντρο - Αριστερά – πρέπει να αναµορφωθεί ριζικά. Να τοποθετηθεί σε νέο πλαίσιο. ∆εν αναφέροµαι κατ’ ανάγκη σε κοµµατικές µεταµορφώσεις ή νέα κοµµατικά κατασκευάσµατα. Αναφέροµαι σε βαθιές ιδεολογικές και πολιτικές µεταβολές των κοµµάτων, µε βάση τις σηµερινές στρατηγικές ανάγκες της χώρας, αλλά και τις επιταγές της ίδιας της κοινωνίας».
