Εποίησεν τη νήσσα

Το πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε, η κ. Κατσέλη ετέθη εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας του Πασοκ και ελεύθεροι πλέον οι κ.κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος θα δώσουν την μάχη της χώρας στα ευρωπαϊκά φόρα. Οι διαπραγματευτικές τους δυνατότητες είναι ελάχιστες και η ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδίου και εναλλακτικών προτάσεων σε συνδυασμό με την αναξιοπιστία του πρωθυπουργού δεν μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε. Παρά ταύτα, θα ευχηθούμε το καλύτερο, θα προσβλέπουμε στο βέλτιστο αποτέλεσμα. Η σωτηρία της χώρας μας "κινεί" σ΄ αυτή την την προσδοκία.
Η Δευτέρα θα είναι έτσι κι αλλοιώς μιά άλλη ημέρα. Την διαφορετικότητα της ενδεχομένως να καθορίσουν οι αποφάσεις η το έλλειμα αποφάσεων της Συνόδου κορυφής της Ε.Ε.. Την Κυριακή το βράδυ όλα θα είναι πιό καθαρά για την Ευρώπη και για την Ελλάδα.
Εκείνο που σήμερα είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρο είναι ότι εχουμε ένα αδύναμο πρωθυπουργό και μιά ανίσχυρη κυβέρνηση. Πλειάδα βουλευτών του Πασοκ υπέδειξαν στον κ. Παπανδρέου ότι έφτασε η ώρα να σκεφτεί τον αποχωρισμό του από τον πρωθυπουργικό θώκο και ταυτόχρονα εδήλωσαν το έλλειμα εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του. Ο κ. Παπανδρέου τα ανέχθηκε όλα και δεν τόλμησε τον επιβεβλημένο, εκ της θέσεως του, αντίλογο,ούτε έστω μιά χλιαρή αντίδραση.
 Η ερχομένη Δευτέρα είναι, ίσως, η "επομένη" ημέρα για τον κ. Παπανδρέου, το Πασοκ και το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του.

Ακρότητες...

Εννέα κρεμάλες στην κεντρική πλατεία της Κάτω Αχαΐας, είναι από το πρωί… έτοιμες , δια χειρός αγανακτισμένων πολιτών. Η διαφαινόμενη άνευ όρων ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, έχει εξοργίσει τους πολίτες που σήμερα μια κρίσιμη ημέρα για το μέλλον των Ελλήνων, δεν διστάζουν ακόμα και με αυτό τον ακραίο τρόπο έκφρασης, να στέλνουν μηνύματα οργής και αγανάκτησης προς του βουλευτές, ανεξαρτήτως παρατάξεων.

Μάλιστα σε κάθε κρεμάλα έχει γραφτεί και το όνομα του καθε βουλευτή, με τον χαρακτηρισμό προδότης.
Σπάσανε άραγε τα αυγά....του φιδιού?

Σκέφτεστε κάτι άλλο?

Οι Μέρκελ-Σαρκοζί  αποπειρώνται να δώσουν μιά λύση-έξοδο απο την χρηματοπιστωτική κρίση, που σαν σαράκι διαχέεται στην οικονομία της Ευρώπης και απειλεί την υπόσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προφανώς σ΄αυτά τα πλαίσια θα προσφέρουν (αν το καταφέρουν) και τη λύση που αφορά την Ελλάδα. Ωστόσο η Ελλάδα εμφανίζεται απούσα, δίχως ιδέες και χωρίς σκέψεις. Κυβερνητικοί παράγοντες αφήνουν να εννοηθεί ότι συζητάμε τα πάντα, αλλά τίποτα συγκεκριμένα. Δεν γνωρίζει η κυβέρνηση το ελάχιστο, δεν γνωρίζει αν θα έχει απο Δευτέρας την δυνατότητα μιας χρονικής χαραμάδας που θα επιτρέψει στους Έλληνες να διατηρήσουν το δικαίωμα στην ελπίδα.

Η χθεσινή ογκώδης λαϊκή διαμαρτυρία μπορεί  να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις, αλλά είναι αδύνατον να καθορίσει, έστω κατ΄ελάχιστον τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής. Αυτό θα μπορούσε να πετύχει μια στιβαρή, συγκροτημένη και πολιτικά επαρκής κυβέρνηση. Μιά κυβέρνηση με σχέδιο και ρεαλιστικές προτάσεις. Μιά κυβέρνηση που διαλέγεται ειλικρινά με τους Έλληνες, οργανώνει και κτήζει μαζί τους την αναζητούμενη μα μη ανευρισκόμενη συνεννόηση και συναίνεση.

Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου και του "τεθνεώτος" Πασοκ δεν είναι η κυβέρνηση που απαιτούν οι περιστάσεις. Ο κ. Παπανδρέου επέλεξε να πολιτευθεί ως διευθυντής των κηπουρών του και ως γαλαντόμος κομματάρχης. Η προστασία του προσώπου του επικράτησε της προσπάθειας για την προστασία της χώρας.

Τον χρόνο που χρειάζεται η χώρα δεν δύναται να τον προσφέρει ούτε ο κ. Σαμαράς. Ο πρόεδρος της Ν.Δ.,τυλιγμένος στις αγκάλες του ανερμάτιστου εθνικισμού, της  "καθυστερημένης λαϊκής δεξιάς και της επικίνδυνης ματαιοδοξίας του να πρωθυπουργεύσει μιας χώρας ερειπίων, δεν συνιστά μια δόκιμη προοπτική.

Η αριστερά επέλεξε την επανακομμουνιστικοποίηση της και επενδύει στην καταστροφή ,τη μιζέρια, τη δυστυχία, ενώ οι μικρές φωτεινές εξαιρέσεις δεν διαθέτουν την απαραίτητη κυβερνητική στόφα και αρκούνται σε κινήσεις στοιχειώδους κοινοβουλευτικής καταγραφής.

 Οι πρίγκηπες της πολιτικής ζωής δεν προσφέρουν πλέον τις απαραίτητες διεξόδους και λύσεις και το περιεχόμενο των  συνομιλιών τους, κυκλοφορεί σε εκδοχές που θυμίζουν αποτελέσματα φοιτητικών εκλογών απο την αλήστου μνήμης ΕΦΕΕ.

Τι μένει λοιπόν? Εκλογές. Οι πολίτες να δώσουν τη λύση. Σκέφτεστε κάτι άλλο?