Αξιος ο μισθός τους...

Γράφει ο ΑΚΗΣ ΜΠΕΣΚΟΣ. Είναι γενικά παραδεκτό πως αυτός ο λαός δύσκολα συνειδητοποιεί τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα. Άλλοι αυτό ίσως το λένε ηρωισμό, άλλοι αφασία, άλλοι άγνοια και άλλοι μεσογειακό ταμπεραμέντο. Ο τρόπος όμως που αποδέχθηκε την εκχώρηση από την πολιτική του ηγεσία μέρους της εθνικής κυριαρχίας θα πρέπει να προβληματίσει πιστεύω ιδιαίτερα τις προοδευτικές αριστερές δυνάμεις αυτού του τόπου.Αλλά ας δούμε τα δεδομένα: Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κρίση και: -Αντί η κυβέρνηση να παλέψει για την έξοδο παίρνοντας μέτρα Eθνικής σωτηρίας προτιμάει τα μέτρα αυτά να εμφανισθούν ως μέτρα Ευρωπαϊκής σωτηρίας. -Αντί η κυβέρνηση να καθίσει στο τραπέζι με τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες με την ιδιότητα του εταίρου αλλά και του προνομιακού πελάτη- αγοραστή, (είμαστε οι καλύτεροι πελάτες πολεμικού υλικού), προτίμησε να εμφανισθεί ως δανειολήπτης καταθέτοντας αίτηση για την άμεση λήψη εγγυητικής επιστολής, επισυνάπτοντας συνάμα σχέδιο σύμβασης δανείου, την τελική διαμόρφωση των όρων του οποίου άφησε στους πιστωτές της.-Αντί η κυβέρνηση να μιλήσει από την αρχή την γλώσσα της αλήθειας και να προχωρήσει στην λήψη των απαραίτητων μέτρων, συγκροτώντας πρώτα τους μηχανισμούς του κράτους και στη συνέχεια να ξεδιπλώσει τα μέτρα κτίζοντας παράλληλα και τα απαραίτητα κοινωνικά μέτωπα, προτίμησε να αναλώσει πολύτιμο χρόνο κτίζοντας τους προσωπικούς μηχανισμούς του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και στη συνέχεια ποντάροντας στον κοινωνικό αυτοματισμό να αποδιαρθρώσει τον κοινωνικό ιστό.-Αντί η κυβέρνηση, εφ΄ όσον θα έκανε όλα τα παραπάνω, να απαιτήσει από τους εταίρους, όπως θα μπορούσε και εδικαιούτο ως νεοεκλεγμένη κυβέρνηση, μια 6μηνη προθεσμία προσπάθειας συγκροτημένης ανάκαμψης, προτίμησε αφ΄ ενός μεν να μην πάρει τα μέτρα, και αφ΄ ετέρου να επισπεύσει την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου αφ΄ ενός να απεκδυθεί της ευθύνης της λήψης των οδυνηρών αποφάσεων, και αφ΄ ετέρου να θωπεύσει και λίγο τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα κάποιων.Επομένως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με απώλεια εθνικής κυριαρχίας, αλλά με εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας, και οι υπουργοί μας θα πρέπει να γνωρίζουν πως μια χώρα είτε παραδοθεί, είτε κυριευθεί μετά από προδοσία ή μετά από ηρωική και ένδοξη μάχη, η μετέπειτα κυβέρνηση της δεν παύει να είναι μια "κατοχική" κυβέρνηση και οι υπουργοί της, υπουργοί μιας "κατοχικής" κυβέρνησης. Εάν κάποιοι αυτό που γράφω το θεωρούν βαρύ, τους παραπέμπω στο πραγματικό γεγονός πως από σήμερα τα όποια οικονομικά μέτρα (προσοχή δεν μιλάμε απλά για την οικονομική πολιτική αλλά και για την εξειδίκευση της, κάτι το οποίο σύμφωνα με την συνθήκη ανήκει στο αποκλειστικό δικαίωμα των κρατών μελών) θα αποφασίζονται από το Εcοfin, και μάλιστα ερήμην της χώρας, καθόσον ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών από σήμερα έχει απωλέσει το δικαίωμα ψήφου στο Εcοfin. Απλά θα παρίσταται και θα εντέλλεται την εφαρμογή τους. Αυτά είναι κατά την άποψη μου τα δεδομένα. Και από την άλλη έχουμε ένα ΠΑΣΟΚ άφωνο και συνειδητά αποδιαρθρωμένο, μια αριστερά ομφαλοσκοπούσα που έχει χάσει κάθε επαφή με τα μαζικά κινήματα και ψάχνει τον βηματισμό της και έναν λαό που δείχνει να μην συνειδητοποιεί την αγχόνη που του πέρασαν.Και επειδή για μένα ο λαός δεν φταίει, και το τι κάνει η αριστερά δεν με κόφτει, «εκείνο που με καίει, εκείνο που με τρώει» είναι πως δεν άκουσα ούτε μια φωνή και δεν είδα ούτε μια παραίτηση από τα λεγόμενα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ειδικά από τους Υπουργούς ο οποίοι από σήμερα έχουν καταστεί, με εθελούσια μετάταξη, υπάλληλοι και μετροκομιστές των Βρυξελλών. Άξιος ο μισθός τους αλλά απαξιωμένο το πολιτικό τους κεφάλαιο και κύρος.