Γράφει ο Στέφανος Μανίκας.Ο επίτροπος κ. Ολι Ρεν είναι κύριος. Με γαλατική ευγένεια, βρετανική αυστηρότητα και απαράμιλλη γερμανική επιβολή, έδωσε στην κυβέρνηση την ευκαιρία να εμφανισθεί οτι έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Όχι μόνον κρατάει τα προσχήματα αλλά θέλει να σώσει την παρτίδα. Με σοβαρότητα μίλησε για μέτρα που σχεδόν πέντε μήνες αποφεύγουμε να συζητήσουμε. Ίσως γιατί ψάχναμε τα χρήματα που υπήρχαν, αλλά ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν την επαύριο της 4ης Οκτωβρίου.
Ο κ.Ολι Ρεν δεν γνωρίζω αν αγαπάει την Ελλάδα, σίγουρα όμως αγαπάει τους Έλληνες. Οπωσδήποτε διαβάζει Καζαντζάκη. "Καλλίτερα ενα τρομακτικό τέλος, από μια ζωή με τρόμο". Με την επίσκεψη του επέβαλε το τρομακτικό τέλος. Ήταν αναμενόμενο και προεξοφλημένο. Και τι μένει; Μένει η αγωνία για την επιτυχία των στόχων και η μετέωρη αναζήτηση μιας νέας ευημερίας. Η θετική διέξοδος προϋποθέτει την διατήρηση της κοινωνικής ανοχής. Η "κόκκινη γραμμή" των συνδικάτων, ο 14ος μισθός, η νέα αυταπάτη, το νέο πρόσχημα της "βολεμένης" και αναξιόπιστης συνδικαλιστικής ηγεσίας μπορεί να αφαιρεθεί με πολλούς τρόπους. Αναμφίβολα θα δυσαρεστήσει, θα απογοητεύσει και θα πικράνει. Αλλά δεν θα γίνει ούτε ο σπινθήρας ούτε το όχημα της κοινωνικής έκρηξης.
Την "κοινωνική χειρομβοβίδα" μπορεί να απασφαλίσει το μέγεθος της αδικίας των μέτρων και οι αστοχίες στην πολιτική διαχείριση. Εδώ,ο κ. Ολι Ρεν δεν μπορεί να βοηθήσει. Η κυβέρνηση θα πρέπει να βρεί την άκρη. Με σχέδιο, γνώση, βούληση και πράξεις. Προπάντων, με σοβαρότητα. Με την σοβαρότητα που μου απάντησε μια φίλη-δημόσια υπάλληλος, στην τυχαία συνάντηση μας, κατά τον απογευματινό μου περίπατο, στο ερώτημα "θα έδινες ενα μισθό για την πατρίδα"; "Εγώ δεν ψήφισα τον Μάνο, τον Γιώργο Παπανδρέου ψήφισα".
http://www.metarithmisi.gr/el/default.asp
3 σχόλια:
Με την σοβαρότητα που μου απάντησε μια φίλη-δημόσια υπάλληλος, στην τυχαία συνάντηση μας, κατά τον απογευματινό μου περίπατο, στο ερώτημα "θα έδινες ενα μισθό για την πατρίδα"; "Εγώ δεν ψήφισα τον Μάνο, τον Γιώργο Παπανδρέου ψήφισα".
Δεν είμαι σίγουρος που την βλέπω τη σοβαρότητα στο παράδειγμα... Απλά επιβεβαιώνει το παλαιοκομματικό, παρωχημένο στερεότυπο των 'καλών' που χαρίζουν λεφτά και των 'κακών' που τα παίρνουν. Μέσα στη γενική σύγχυση, κανείς δεν καταλαβαίνει πως όταν δεν παράγεται πλούτος, ανεξαρτήτως πολιτικού συστήματος, και όταν έχουμε δημιουργήσει ανάγκες που μας οδηγούν να δανειστούμε ένα κάρο λεφτά, οι επιλογές δεν είναι πολλές... Βέβαια, θα μου πείτε, όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, μόλις πριν από μερικούς μήνες, έλεγε πως 'υπάρχουν λεφτά'...
Συμφωνώ @νικ και ο κ. Ρεν ξεκαθάρισε ότι δεν θα σηκώσει το βάρος των μέτρων. Η πονηράδα του άλλοι φταίνε, εγώ δεν γνώριζα, του απλώς εγώ προεδρεύω, του ευρωσκεπτικισμού και λοιπών πολιτικαντισμών, όλη επί της κεφαλής της κυβέρνησης.
Η έννοια της κοινωνικής συνοχής ως στοιχείου μείζονος απόδοσης των μέτρων μείωσης των μισθολογικών δαπανών δεν αφορά τους μονεταιριστές.Δεν αντιλαμβάνομαι την τραπεζική αντίληψη της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης.Ναι στα μέτρα με την μεγαλύτερη εσωτερική δικαιοσύνη.Δεν θα γίνετε αριστεροι αν αρνηθείτε τις ισοπεδωτικές πολιτικές.Μην φοβάστε,πάλι καπιταλισμό θα έχουμε.
Δημοσίευση σχολίου