Γράφει η Κοραλία.
Η κυβέρνηση υπακούοντας στις εντολές της τρόϊκας αποφάσισε να υλοποιήσει μια πολιτική σοκ και δέους στη χώρα που ακούει στο όνομα της εσωτερικής υποτίμησης. Ελπίζει ότι μέσω της ισοπέδωσης των εργασιακών σχέσεων και επομένως της μείωσης του εργατικού κόστους θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τις δηλώσεις των ιθυνόντων, μετά από ένα εξάμηνο ή ένα έτος η οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει. Είναι όμως αυτό εφικτό;
Η εσωτερική υποτίμηση προβάλλεται ως το αντίδοτο της νομισματικής υποτίμησης, όμως δεν υπάρχει ευθεία αντιστοίχηση. Η νομισματική υποτίμηση έχει σχεδόν άμεσα αποτελέσματα, το νόμισμα της χώρας υποτιμάται και τα προιόντα της γίνονται περισσότερα ανταγωνιστικά στο εξωτερικό αλλά και στην εσωτερική αγορά.
Η εσωτερική υποτίμηση δεν έχει αυτόματα αποτελέσματα διότι:
-Η μείωση του εργασιακού κόστους δεν είναι αυτόματη, όσο κι αν απορρυθμιστούν οι εργασιακές σχέσεις και καταργηθεί κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, απαιτείται χρόνος προσαρμογής.
-Οι επιχειρηματίες δεν θα προβούν σε αυτόματη μείωση των τιμών των προιόντων τους, ώστε να γίνουν περισσότερα ανταγωνιστικά και βέβαια θα οικειοποιηθούν ένα μέρος από την μείωση των μισθών των εργαζόμενων αυξάνοντας το ποσοστό κέρδους τους.
-Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων θα αυξήσει την ύφεση, επομένως τα έσοδα του κράτους θα μειωθούν (άμεσοι και έμμεσοι φόροι αλλά και ασφαλιστικές εισφορές). Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να γίνει δυσχερέστερος ο στόχος της μείωσης των δημόσιων ελλειμμάτων. Δηλαδή η κυβέρνηση θα αναγκαστεί σε μια συνεχώς συρρικνούμενη οικονομία να επιβάλλει μια συνεχώς και μεγαλύτερη περιοριστική πολιτική. Μια περιοριστική πολιτική που θα απευθύνεται στην μεσαία εισοδηματική τάξη (εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρές επιχειρήσεις), μια και το μεγάλο κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να εκβιάζει δια της αποχώρησής του από τη χώρα, επιβάλλοντας τους όρους του.
Βέβαια σε κάποια στιγμή, στο μακρινό μέλλον προφανώς θα δούμε θετικούς αριθμούς ανάπτυξης στο ΑΕΠ της χώρας. Θα έχει όμως προηγηθεί φτώχεια και αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων μια και για κάποιους, λίγους, η Ελλάδα θα αποτελέσει el dorado.
Ποιά είναι η λύση; Η πολιτική αντιμετώπιση από την ΕΕ των προβλημάτων της Ευρώπης του νότου δια της αποδοχής και από κοινού αναδιαπραγμάτευσης των χρεών τους, ώστε η παραγωγή τους αντί να πηγαίνει σε αποπληρωμή των χρεών τους να πηγαίνει και στην ανάπτυξή τους.
5 σχόλια:
Να πάρουμε εμείς το ελικόπτερο και να αφήσουμε εδώ τον ΓΑΠ;
@ΚοραλίαΕνα ακόμα σημείο για τις δυσκολίες της εσωτερικής υποτίμησης είναι η πιθανή κοινωνική έκρηξη των εργαζομένων με απρόβλεπτες πλέον συνέπειες.Όμως εδω που φτάσαμε, ίσως η εσωτερική υποτίμηση(μοναδική?) είναι η πιό ορθή λύση.
Εδώ που φτάσαμε, είπαν το Μάιο, η μόνη λύση είναι το μνημόνιο. Εδώ που φτάσαμε η μόνη λύση είναι η εσωτερική υποτίμηση λένε τώρα. Ο ΓΑΠ και ο μηχανισμός που τον στηρίζει έχει μια μοναδική ικανότητα να αναδεικνύει την πολιτική του ως τη μοναδική και αναπόφευκτη λύση. Δεν είναι όμως έτσι. Η εσωτερική υποτίμηση (μείωση μισθών) υποδείχτηκε από κάποιους οικονομολόγους ως λύση για τις χώρες της περιφέρειας της ΟΝΕ από πέρισυ. Όμως θα δημιουργήσει αίμα και δάκρυα στη χώρα, δυστυχώς χωρίς αντίκρυσμα.
Γιατί η χώρα δεν θα μειώσει τα δημόσια ελλείμματα ούτε και το χρέος της λόγω της ύφεσης. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι αυτό θα κρατήσει μόνο λίγους μήνες και μετά θα αρχίσει η ανάναμψη. Όμως αντίθετα η χώρα θα μπαίνει συνεχώς και περισσότερο σ' ένα μη βιώσιμο φαύλο κύκλο χρέους. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα πολιτικοί όπως ο Σμιτ ή ο Γιούνκερ, αλλά και οικονομολόγοι μιλάνε για πολιτικές αποφάσεις στην ΕΕ και εννοούν αναδιάρθρωση χρέους. Πρόσφατα π.χ.από τον Barry Eichengreen (καθηγητής στο Berkeley) στο Project Syndicate διάβασα ότι θα μπορούσε να γίνει αναδιάρθρωση συναινετικά εντός ΟΝΕ με έκδοση νέων ομολόγων (στη θέση των παλαιών) των υπερχρεωμένων χωρών είτε 1) πιο μακροπρόθεσμης ωρίμανσης με χαμηλότερο επιτόκιο (κάτω δηλαδή από το σημερινό που μας δανείζουν και όχι υψηλότερο όπως της Ιρλανδίας που συζητούν)είτε 2)μειωμένης αξίας ομόλογα με μικρότερο χρόνο ωρίμανσης και υψηλότερο επιτόκιο. Φυσικά υπάρχουν και άλλες προτάσεις με παρόμοια λογική.
Σημειώνω ότι στην Ελλάδα δε λειτουργεί ο ανταγωνισμός, ώστε να εκλογικεύει σ' ένα βαθμό τις τιμές. Έτσι η τρόικα τον Μάιο δεν πρόεβλεψε ότι ο πληθωρισμός θα κινείτο σήμερα στο 5%. Θέλω να πω δηλαδή ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν μια μοναδική ικανότητα να μετακυλίουν το κόστος στους καταναλωτές και να αυξάνουν τα ποσοστά κέρδους τους ακόμα και σε περίοδο ύφεσης. Η κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν θέλει να αλλάξει τους κανόνες λειτουργίας, γιατί θα θίξει τα συμφέροντα-χρηματοδότες της.
Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι δεν απλουστεύει τις γραφειοκρατικές διαδικασίες ίδρυσης και λειτουργίας των εταιριών, γιατί έτσι οι νταβατζήδες (κατά Καραμανλή)κινούνται ανενόχλητοι και μοιράζονται μόνοι τους την μικρή πίττα της ελληνικής οικονομίας, δημιουργώντας καρτέλ.
Από Δελαστικ "έθνος":"Πιο αντεργατικός νόμος δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ούτε στη διάρκεια των πιο ειδεχθών δεξιών δικτατορικών καθεστώτων. Στόχος του νόμου αυτού δεν είναι μόνο ο πλήρης μισθολογικός εξευτελισμός των εργαζομένων, αλλά και η ηθική απαξίωση και ο διασυρμός τους ενώπιον των εργοδοτών. Να αισθάνονται δηλαδή οι εργαζόμενοι ότι ανά πάσα στιγμή βρίσκονται στο απόλυτο έλεος του αφεντικού τους, που μπορεί να τους λιώσει!
Είναι τόσο απεχθής αυτή η πολιτική, που ακόμη και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν αισθάνεται την ανάγκη να διακηρύσσει κάθε μέρα, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από την κυβέρνηση Παπανδρέου...".
Δημοσίευση σχολίου