Άτυχη πατρίδα

Oι πολιτικές εξελίξεις ακολουθούν την προσυμφωνημένη  και ανομολόγητη πορεία τους. Οι νόθες προσπάθειες του κ. Παπανδρέου για την επιδίωξη συναινετικών επιδιώξεων  υποκρύπτουν έλλειμα εθνικής ευθύνης και αβάσταχτη πολιτική ελαφρότητα. Ο φόβος της εκλογικής δοκιμασίας μετασχηματίζεται σε αγκίστρωση στην εξουσία και εσωκομματικό συμβιβασμό που απονέμει στον κ. Βενιζέλο έναν εικονικό πρώτο ρόλο. Η εξαιρετική ρητορική και η αδιαμφισβήτη πολιτική υπεροχή του υπουργού Οικονομικών έναντι του "αχαμνού' προκατόχου του, διαμόρφωσε "δυναμική ελπίδας και προσδοκίας" που καθημερινά και εντυπωσιακά ξεθυμαίνει. Οδηγηθήκαμε σήμερα εκεί που βρισκόμαστε προ δεκαπενθημέρου. Οδηγηθήκαμε στον ίδιο πολιτικό εκβιασμό. Ναί στο Μεσοπρόθεσμο η πτώχευση. Με μία διαφορά. Χθές ο κ. Παπανδρέου ήταν ο χαμένος. Σήμερα κερδίζει πολιτικό χρόνο  που του προσφέρει, για μία ακόμα φορά, ο κ. Βενιζέλος, που αποφάσισε (γιατί άραγε?), να κουκουλώσει την 18μηνη κυβερνητική αποτυχία με  ψήγματα μιάς πρόσκαιρης, μελλοντικής, φορολογικής  ανακούφισης.

Η αδήριτη ανάγκη των δομικών μεταρρυθμίσεων, των αλλαγών και της δημοσιονομικής εξυγίανσης, δεν σημαίνει ότι ήταν αναγκαίο να ενταφιασθεί η κοινωνία απο την χαοτική αναποτελεσματικότητα του προέδρου του Πασοκ και την ιστορική πολιτική επικινδυνότητα του κ. Σαμαρά.
Τώρα όλα τα διλήμματα δουλεύουν εις βάρος της χώρας. Άτυχη πατρίδα.