Γράφει ο Γιάννης Νικολάου
Ο Κ. Σημίτης υπερασπίστηκε την αξιοπιστία της εισόδου μας στην ΟΝΕ με το άρθρο του στη «Le Monde». Μίλησε για την τιμή και την αξιοπρέπεια της χώρας.
Από το 2004 ζούμε με την καταστροφική προσπάθεια συκοφάντησης μιας μεγάλης επιτυχίας της χώρας (από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της), να ενταχθεί στον σκληρό πυρήνα του κοινού νομίσματος.
Όλα ξεκίνησαν με την ολέθρια «απογραφή» των Καραμανλή-Αλογοσκούφη. Ακόμα όμως και μετά την αναθεώρηση των στοιχείων που διέπραξαν, έγινε σαφές ότι η Ελλάδα απείχε ελάχιστα από το στόχο του ελλείμματος (3%) που είχε βάλει το Μάαστριχτ.
Η απογραφή δεν είχε στόχο μόνο την απεμπλοκή της νέας (τότε ) κυβέρνησης της ΝΔ από τις προεκλογικές της εξαγγελίες. Ο στόχος ήταν ευρύτερος. Αφορούσε την αμφισβήτηση της επιτυχίας ολόκληρης της αντίπαλης παράταξης, ώστε να μείνει η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ως κατάκτηση μόνο του Καραμανλισμού.
«Έχουμε αρκετές φορές καταγγείλει αυτή την απάτη η οποία ''πυροδοτήθηκε'' από υπολογισμούς χαμηλής πολιτικής. Είναι ατυχές ότι ο κ. Σαρκοζί επαναλαμβάνει αυτή την ιδέα για λογαριασμό του, εκτός εάν αμφισβητεί την ακεραιότητα των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ» γράφει στο άρθρο του ο Κ. Σημίτης.
Ο στόχος της ΝΔ, βρήκε απρόσμενο σύμμαχο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Από το 2004 ο κ. Παπανδρέου φρόντισε να κρατήσει αποστάσεις χωρίς να υπερασπίζεται οτιδήποτε από το κυβερνητικό παρελθόν του κόμματός του, της ΟΝΕ συμπεριλαμβανομένης. Ο Καραμανλισμός συνέπεσε με τον Παπανδρεϊσμό.
Το αποκορύφωμα ήρθε με την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου. Διατυμπάνισε στα πέρατα της οικουμένης πόσο διεφθαρμένη και πελατειακή είναι η Ελλάδα και καταρράκωσε έτι περαιτέρω την αξιοπιστία της χώρας. Υπέδειξε μάλιστα στον τότε υπουργό οικονομικών, να κάνει μια νέα «απογραφή» και να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.
Ο κ. Παπανδρέου και οι συν αυτώ επιχείρησαν να επιβάλλουν τη θεωρία ότι η ιστορία της χώρας χωρίζεται σε δύο περιόδους: πριν το 2009 και μετά από αυτό.
Έπεσαν έξω στην αφετηρία. Όντως η μεταπολιτευτική ιστορία έχει δύο μεγάλες περιόδους. Μέχρι το 2004 και μετά από αυτό, όταν άρχισε η καταστροφική περίοδος των επιγόνων. Η χώρα την πληρώνει (και θα την πληρώνει για πολλά χρόνια) πολύ ακριβά.
Ο Κ. Σημίτης υπερασπίστηκε την αξιοπιστία της εισόδου μας στην ΟΝΕ με το άρθρο του στη «Le Monde». Μίλησε για την τιμή και την αξιοπρέπεια της χώρας.
Από το 2004 ζούμε με την καταστροφική προσπάθεια συκοφάντησης μιας μεγάλης επιτυχίας της χώρας (από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της), να ενταχθεί στον σκληρό πυρήνα του κοινού νομίσματος.
Όλα ξεκίνησαν με την ολέθρια «απογραφή» των Καραμανλή-Αλογοσκούφη. Ακόμα όμως και μετά την αναθεώρηση των στοιχείων που διέπραξαν, έγινε σαφές ότι η Ελλάδα απείχε ελάχιστα από το στόχο του ελλείμματος (3%) που είχε βάλει το Μάαστριχτ.
Η απογραφή δεν είχε στόχο μόνο την απεμπλοκή της νέας (τότε ) κυβέρνησης της ΝΔ από τις προεκλογικές της εξαγγελίες. Ο στόχος ήταν ευρύτερος. Αφορούσε την αμφισβήτηση της επιτυχίας ολόκληρης της αντίπαλης παράταξης, ώστε να μείνει η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ως κατάκτηση μόνο του Καραμανλισμού.
«Έχουμε αρκετές φορές καταγγείλει αυτή την απάτη η οποία ''πυροδοτήθηκε'' από υπολογισμούς χαμηλής πολιτικής. Είναι ατυχές ότι ο κ. Σαρκοζί επαναλαμβάνει αυτή την ιδέα για λογαριασμό του, εκτός εάν αμφισβητεί την ακεραιότητα των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ» γράφει στο άρθρο του ο Κ. Σημίτης.
Ο στόχος της ΝΔ, βρήκε απρόσμενο σύμμαχο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Από το 2004 ο κ. Παπανδρέου φρόντισε να κρατήσει αποστάσεις χωρίς να υπερασπίζεται οτιδήποτε από το κυβερνητικό παρελθόν του κόμματός του, της ΟΝΕ συμπεριλαμβανομένης. Ο Καραμανλισμός συνέπεσε με τον Παπανδρεϊσμό.
Το αποκορύφωμα ήρθε με την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου. Διατυμπάνισε στα πέρατα της οικουμένης πόσο διεφθαρμένη και πελατειακή είναι η Ελλάδα και καταρράκωσε έτι περαιτέρω την αξιοπιστία της χώρας. Υπέδειξε μάλιστα στον τότε υπουργό οικονομικών, να κάνει μια νέα «απογραφή» και να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.
Ο κ. Παπανδρέου και οι συν αυτώ επιχείρησαν να επιβάλλουν τη θεωρία ότι η ιστορία της χώρας χωρίζεται σε δύο περιόδους: πριν το 2009 και μετά από αυτό.
Έπεσαν έξω στην αφετηρία. Όντως η μεταπολιτευτική ιστορία έχει δύο μεγάλες περιόδους. Μέχρι το 2004 και μετά από αυτό, όταν άρχισε η καταστροφική περίοδος των επιγόνων. Η χώρα την πληρώνει (και θα την πληρώνει για πολλά χρόνια) πολύ ακριβά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου