Απολείπειν ο Θεός Γεώργιον

Γράφει ο Πάνος Αλεξανδρής
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακούσθηκε
Ορατός  θίασος συντρόφων σου να περνά
με μουσικές εξαίσιες για το τέλος σου που έρχεται με φωνές --
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που πρόδηλα απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες και αυταπάτες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό,μια και έπρεπε να το κατάλαβες, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Παράταξη σου που σ´αφήνει
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε εσε  που αξιώθηκες απο κληρονομιά μια τέτοια πόλη,
πλησίασε σταθερά προς την έξοδο
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών υποστηρικτών σου τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, που σε καλεί να απέλθεις
κι αποχαιρέτα την, την παράταξη σου  που έχασες.

Με μια μεγάλη συγγνώμη στον Π. Καβάφη για την αναγκαία της εποχής παράφραση του ποιήματος του Απολείπει  ο Θεός Αντώνιον.