Η Μεταπολίτευση, η κρίση και οι εκλογές

Γράφει ο delinquents

Θέλω να γράψω ένα άρθρο εδώ και καιρό για το τι περιμένω εγώ από τις επερχόμενες εκλογές. Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά αλλά πάντοτε ανακαλύπτω νέα προβλήματα η λύση των οποίων δεν είναι πάντοτε προφανής. Ας πάρουμε λοιπόν κάποια δεδομένα: (α) έχουμε φτάσει στον πάτο (ή θέλουμε να ελπίζουμε ότι ο πάτος είναι αυτό που έχουμε φτάσει), (β) η υπάρχουσα κατάσταση έχει δημιουργηθεί από όλα αυτά που βιώσαμε τα τελευταία 30 χρόνια και (γ) για να ανακάμψουμε θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες συνθήκες και προϋποθέσεις.
Ας ανακάμψουμε λοιπόν, αλλά πως; Εδώ πάλι θα πρέπει να δεχτούμε κάποιες προϋποθέσεις οι οποίες θα εισάγουν και την έννοια της κατεύθυνσης ή της πορείας εξόδου. Θα δώσουν την πολυπόθητη έμπνευση για το μέλλον. Θέλουμε με την έξοδο της κρίσης μία κοινωνία ανθρωποφάγο ή μία κοινωνία που θα σέβεται την ατομικότητα; Θέλουμε μία κοινωνία στην οποία μέλλον θα έχουν μόνο οι έχοντες και οι κατέχοντες ή μία κοινωνία ίσων ευκαιριών; Θέλουμε μία κοινωνία στην οποία θα έχουμε το κράτος εισπράκτορα και μπαμπούλα ή μία κοινωνία που θα ανταμείβεται η δημιουργία, η καινοτομία και η προσφορά στον συνάνθρωπο; Εν τέλει θέλουμε μία κοινωνία με στόχο μόνο τον οικονομικό φιλελευθερισμό ή μία κοινωνία με φιλελεύθερη διάθεση σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής (οικονομική, πολιτική, πολιτισμική, κτλ);
Οι εκλογές είναι προ των πυλών και νομίζω πως θα πραγματοποιηθεί η μεγαλύτερη αλλαγή στην συμπεριφορά του εκλογικού σώματος από το 1981 και μετά. Νέα κόμματα, νέοι σχηματισμοί, νέες συνιστώσες θα παρουσιάσουν τις ιδέες τους και τις προτάσεις τους για το μέλλον. Αν μας δίδαξε κάτι η κρίση είναι πως οι επιλογές της κοινωνίας είναι αυτές που εν πολλοίς διαμορφώνουν και τις προοπτικές της. Θα δεχθεί η κοινωνία ίδιους ανθρώπους που διατείνονται ότι πρεσβεύουν νέες ιδέες; Ή μήπως νέους ανθρώπους που πρεσβεύουν παλιές ανακυκλωμένες ιδέες; Θα εμπιστευτεί η κοινωνία νέους σχηματισμούς ή μήπως θα περιμένει τα παλαιά κόμματα να μετασχηματιστούν στις νέες συνθήκες; Θα στραφεί η κοινωνία προς τον συντηρητισμό όπως συμβαίνει σε περιόδους κρίσης ή μήπως θα επιλέξει ελευθεριακή και ριζοσπαστική διάθεση στην επίλυση των προβλημάτων.
Πολλά θα απαντηθούν με το αποτέλεσμα των εκλογών που πιστεύω θα είναι ένα μεγάλο μάθημα για όλους μας. Είμαι από αυτούς που θεωρώ πως ο ισοπεδωτισμός των πάντων λειτουργεί προς όφελος των λίγων, των μέτριων, των πραγματικά υπευθύνων και των πραγματικά ενόχων. Ωστόσο βλέποντας κομματικούς σκελετούς να περιφέρονται στα κανάλια και να προσπαθούν να πείσουν πως αυτοί πάντα προσπαθούσαν για το διαφορετικό με κάνει να σκέφτομαι πως μία οριζόντια, ανατρεπτική αλλαγή του πολιτικού προσωπικού θα παρασύρει λιγότερους καλούς καθώς οι μέτριοι και οι επικίνδυνοι είναι η πλειοψηφία στο υπάρχον σύστημα.
Στην Ελλάδα δεν έχει απολεστεί το δικαίωμα η κοινωνία να επιλέγει το ανθρώπινο δυναμικό που θα την αντιπροσωπεύει στην Βουλή των Ελλήνων. Ο σταυρός δίπλα από το όνομα του υποψηφίου είναι η συνεισφορά της κοινωνίας στην πορεία της χώρας προς το μέλλον. Η Μεταπολίτευση μας δίδαξε πως επιλέγεις εκείνον τον υποψήφιο ο οποίος είναι πιο εύκολο να υλοποιήσει τα προσωπικά σου αιτήματα ή τα αιτήματα της κλειστής ομάδας ή κάστας που αντιπροσωπεύεις. Η κρίση μας δίδαξε πως η αποσπασματική υλοποίηση προσωπικών αιτημάτων ή αιτημάτων μίας κλειστής ομάδας ή κάστας λειτουργεί επί ζημία για το σύνολο της κοινωνίας δημιουργώντας στρεβλώσεις και παραλήψεις οι οποίες δεν είναι εύκολο να ανατραπούν.
Ας ξεκινήσει η ανάκαμψη από την επιλογή του ανθρώπινου δυναμικού, κάτι που ο καθένας ελέγχει απόλυτα για τον εαυτό του. Ας ασχοληθεί ο καθένας με το ποιόν του κάθε υποψηφίου, με την κοινωνική και επαγγελματική του πορεία, με την προσφορά του στην κοινωνία. Ας επιλέξουμε ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν εκείνες τις αξίες οι οποίες πρέπει να ενεργοποιηθούν για να ανακάμψουμε από την κρίση.
Περισσότερα στο http://delinquents.wordpress.com/