Ο μακρινός Νοέμβρης

Οι μέρες καί οι νύχτες είναι πονηρές καί γκαστρωμένες.Οικονομική κρίση καί ευρωπαϊκές προσταγές,συλλήψεις άγουρων τρομοκρατών καί ώριμων ποινικών,αδυνατίζουν το ιστορικό φορτίο των ημερών.Τις μνήμες γιά το Πολυτεχνείο '73.Τα αφιερώματα των εφημερίδων,των περιοδικών,των μίντια γενικώτερα μας εξιστορούν τα γεγονότα καί μας αναλύουν τα νοήματα καί τα μηνύματα του μακρινού Νοέμβρη του 1973.Αν πιστέψεις όσους διηγούνται τις αναμνήσεις τους γιά το πολυτεχνείο '73,μάλλον θα πειστείς ότι σύσσωμος ο ελληνικός λαός συμμετείχε στην ιστορική εξέγερση.Αλλά τα γεγονότα του μακρινού Νοέμβρη δεν ήταν μαζικά γεγονότα καί δεν τα σχεδίασε πολύ περισσότερο δεν τα προετοίμασε καμμία πολιτική δύναμη η οργάνωση.Ένα αυθόρμητο φοιτητικό ξέσπασμα που έτεινε πρός μία ατελή λαϊκή εξέγερση.Το τριήμερο των γεγονότων,παρά τις όποιες, καλοπραίρετες καί μη ,απόπειρες γιά οργανωτική συγκρότηση καί ένταξη σε μία συνολική αντιδικτατορική στρατηγική,παρά τον στοιχειώδη πολιτικό καί οργανωτικό έλεγχο της Συντονιστικής Επιτροπής ,χαρακτηρίστηκε από την απαράμιλλη γοητεία της παρόρμησης,του αυθορμητισμού καί του νεανικού θράσους.Καί γι'αυτό ,οι καταληψίες καί η περί το Πολυτεχνείο ολιγάριθμη ασπίδα,ούτε σκέφθηκαν,ούτε σχεδίασαν,ούτε συζήτησαν γιά το "τέλος καί την έξοδο".Καί η πλειοψηφία απ'αυτούς αποφεύγουν 36 χρόνια πλέον να μιλούν καί σήμερα.Γιατί σήμερα μιλούν οι πολλοί,αυτοί που γιά κάποιο περίεργο λόγο αναζητούν την αποενοχοποίηση η την εξαργύρωση.Γιατί σήμερα όσοι μισούν το Πολυτεχνείο '73,το μυθοποιούν καί το κάνουν απρόσιτο στό μέσο άνθρωπο,γιατί θέλουν να του διαγράψουν από την συνείδηση του, ότι καί αυτός μπορεί σήμερα να κάνει το δικό του Πολυτεχνείο, με τον δικό του τρόπο καί τα δικά του μέσα.Κουβέντες γι'αυτά τα Πολυτεχνεία χρειαζόμαστε.