Γράφει ο Νίκος Μπίστης.
Ο Ερντογάν απέδειξε γιατί θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους πολιτικούς. Και αυτές τις μέρες είδαμε ένα Παπανδρέου από τα παλιά, από την εποχή του Ελσίνκι, πριν δηλαδή ανακαλύψει τις χάρες του βαθέως ΠΑΣΟΚ και δήθεν αριστερές στροφές στην οικονομία που οδήγησαν σε αδιέξοδο και ευτυχώς εγκαταλείπονται η μία μετά την άλλη.
Οι μόνοι που δεν ξέχασαν τον κακό τους εαυτό είναι ορισμένοι αναλυτές και δημοσιογράφοι που θεωρούσαν πως ο Ερντογάν με το που πάτησε το πόδι του εδώ όφειλε να εγκαταλείψει τις τουρκικές θέσεις για το Αιγαίο και την Κύπρο. Δεν τους φτάνουν μικρά και μεσαία βήματα, τα οποία μπορούν να προετοιμάσουν το μόνο εφικτό από τα μεγάλα, δηλαδή την ισόρροπη μείωση των εξοπλισμών. Μιλάνε συνεχώς για το Διεθνές Δίκαιο αλλά εναντιώθηκαν στην προσφυγή στην Χάγη και επικρότησαν τον Καραμανλή όταν απάλλαξε την Τουρκία από την υποχρέωση προσφυγής η οποία πήγαζε από το Ελσίνκι. Για το Κυπριακό καμώνονται πως ξέχασαν- τους το θύμισε όμως ο Ερντογάν- ότι οι Ελληνοκύπριοι και όχι οι Τουρκοκύπριοι καταψήφισαν το Σχέδιο Ανάν. Και καλά αυτοί. Καλά και ο Καρατζαφέρης που τον τρέφει ο υπερπατριωτισμός και η τσάμπα εθνικοφροσύνη. Καλά ο Σαμαράς , η πιο light εκδοχή του Καρατζαφέρη . Αλλά τι να πεί κανείς για την αμήχανη και κρυπτόμενη Αριστερά; Τι να πει για τον ΣΥΝ που κάποτε άνοιγε δρόμους στην εξωτερική πολιτική;