2011 ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ

ΑΣ ΣΚΕΦΘΟΥΜΕ...ΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ...ΑΣ ΔΡΑΣΟΥΜΕ.....ΑΣ ΑΠΟΓΕΙΩΘΟΥΜΕ

Προτεραιότητα είναι η χώρα

Στόχος της κυβέρνησης είναι το 2011 να είναι η τελευταία χρονιά της ύφεσης και το 2012 η οικονομία να εισέλθει στην ανάπτυξη ώστε το 2013 να έχουμε αφήσει πίσω μας όσα μας οδήγησαν στην κρίση, ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στη σημερινή, τελευταία συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για το 2010.Και σχέδόν αμέσως αισθάνεται την ανάγκη να τονίσει: "Νομίζω ότι καμία Κυβέρνηση και κανένας πολιτικός δεν θα ήθελε να έχει να διαχειριστεί μια παρόμοια εθνική κρίση. Εμάς όμως ήταν καθήκον μας να το κάνουμε και το κάναμε." Και λίγο πιό κάτω, εκ νέου, επισημαίνει: "Καμία Κυβέρνηση και κανένας πολιτικός δεν θα ήθελε να βρεθεί στη θέση να λάβει τις αποφάσεις που αναγκαστήκαμε να λάβουμε το 2010. Έπρεπε όμως να το κάνουμε και το κάναμε".

Τι άραγε πιέζει η αναγκάζει τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει τόσο συχνά και με τόσο μεγάλη ένταση το βάρος των ευθυνών που ανέλαβε? Τι κρύβει αυτό το απολίτικο και συναισθηματικό ξέσπασμα? Άγνωστο.
Εμείς απλά θα υπεθυμίσουμε στον πρωθυπουργό ότι η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας αποτέλεσε σφοδρή του επιθυμία. Δεν πιέσθηκε. Γνώριζε τι παραλάμβανε και εν τούτοις δεν δίστασε να δηλώνει προεκλογικά, με κατηγορηματικό τρόπο την ύπαρξη χρημάτων.Γνώριζε τα προβλήματα όταν τους πρώτους μήνες της θητείας του επιχείρησε την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μέσω της πολιτικής αύξησης της ζήτησης και αναλώθηκε στον διεθνή διασυρμό της χώρας.
Πρός τι λοιπόν οι ανέξοδοι ηρωϊσμοί?
Αισθάνεται ο πρωθυπουργός οτι κάνει χάρη στους Έλληνες που τους κυβερνάει?
Αισθάνεται οτι δεν αντέχει το βάρος των ευθυνών και των προβλημάτων?
Αισθάνεται οτι δεν του αρέσει αυτό που κάνει?
Αισθάνεται οτι αξίζει κάτι καλλίτερο?
Οτι και να αισθάνεται ο κ. Παπανδρέου είναι προσωπικό του θέμα, αρκεί να μην επηρεάζει την τύχη και το μέλλον των Ελλήνων. Ο κ. Παπανδρέου οφείλει να σταματήσει τις μεμψιμοιρίες, τα συναισθηματικά κλαψουρίσματα και τις άκοπες γενναιότητες. Η χώρα είναι η προτεραιότητα και όχι η προσωπική του ανέλιξη.

Συνέντευξη Μπουτάρη σε Σκοπιανό ΜΜΕ

Γιάννης Μπουτάρης. Ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, έχει έναν κύριο στόχο - να επιστρέψει το χαμόγελο στα πρόσωπα των Θεσσαλονικέων. Ο νέος δήμαρχος για δεκαετίες διαχειριζόταν με επιτυχία την οικογενειακή του επιχείρηση -ένα οινοποιείο- αλλά διακρίθηκε και με το ακτιβιστικό του έργο, μέσω της ΜΚΟ «Arkturos» για την προστασία της άγριας αρκούδας και λύκου, όπως και με τη χρηματοδότηση του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη και την ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού στο μικρό παραδοσιακό χωριό Νυμφαίο.
Ωστόσο, πέρα από την εργασία του, ο Μπουτάρης στο βιογραφικό πρόσθεσε πρόσφατα και την ετικέτα «φίλος των Μακεδόνων και των Τούρκων», χαρακτηρισμοί οι οποίοι αποδίδονται σε διάφορους εθνικιστές στην Ελλάδα. Αυτό έγινε λόγω της ανοικτής, φιλικής του στάσης απέναντι στους γείτονες των Ελλήνων αλλά και για την άρνηση να συνεργαστεί με τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκη Ανθιμο. Πολλοί έχουν ερμηνεύσει την εκλογή του ως νίκη επί του εθνικισμού και της ανάμειξης της Εκκλησίας στη λειτουργία της πόλης, ενώ οι άλλοι ήδη τον χαρακτηρίζουν ως προδότη και φίλος όλων των εχθρών των Ελλήνων.

http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/95452/me-ekplissei-pou-den-eisaste-perifanoi-gia-ti-slaviki-katagogi-sas-den-hreiazeste-alles-istories/

                                                        ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Κώστας Σημίτης:Χωρίς κοινή θέληση η ηγεσία της ΕΕ

Άρθρο του Κ. ΣΗΜΙΤΗ.
 Oι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου έγιναν δεκτές σε ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινής γνώμης με απογοήτευση. Οι αναμονές για ρυθμίσεις που θα έλυναν τα προβλήματα «των αδύναμων χωρών του Νότου» δεν δικαιώθηκαν. «Οι χώρες του Βορρά πήραν ακριβώς αυτό που ήθελαν» σχολίασαν οι εφημερίδες. Ηταν όμως οι αναμονές δικαιολογημένες; Ή αποτελούσαν ευχές που παράβλεπαν την πραγματικότητα;
Η κρίση έθεσε στα κράτη-μέλη της Ενωσης το ερώτημα αν απαιτούνται κανόνες που αφορούν τις αιτίες της κρίσης ή μονιμότερες μεταβολές στη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή μια νέα σταθερή οικονομική διακυβέρνηση. Η πλειοψηφία των κρατών-μελών της Ενωσης θεωρούσε ότι η κρίση μπορεί και πρέπει να αντιμετωπισθεί με τα υπάρχοντα θεσμικά μέσα. Οσο προχωρούσε όμως η κρίση, η αντίληψη αυτή υποχωρούσε, ιδίως από τότε που άρχισε να διαφαίνεται ο κίνδυνος πτώχευσης της Ελλάδος με αλυσιδωτές επιπτώσεις σε Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και στο σύνολο της ζώνης του ευρώ. Το αποτέλεσμα ήταν τρεις θεαματικές πρωτοβουλίες, οι οποίες ξεπερνούσαν το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Οι τρεις πρωτοβουλίες ήταν:
α) Η χορήγηση στην Ελλάδα ενός δανείου ύψους 110 δισ. ευρώ σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) υπό τον όρο της επιτήρησης της οικονομίας της και της συμμόρφωσής της στις παρεχόμενες οδηγίες.
β) Η συμφωνία για τη σύσταση ενός Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθεροποίησης μαζί με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, ο οποίος θα παρέχει εγγυήσεις ύψους 720 δισ. ευρώ για τον δανεισμό των κρατών-μελών της Ενωσης. Η Ιρλανδία είναι η πρώτη χώρα που έκανε χρήση του μηχανισμού αυτού ώστε να εξασφαλίσει πιστώσεις 85 δισ. ευρώ και να αντιμετωπίσει την κατάρρευση των τραπεζών της.
γ) Η απόφαση της ΕΚΤ στις 16 Μαΐου 2010 να αγοράζει ομόλογα των κρατών-μελών τόσο απευθείας από τα κράτη όσο και από τράπεζες που τα κατέχουν. Η ενέργεια αυτή δεν συμβιβάζεται με τις Συνθήκες που καθορίζουν τη λειτουργία της Ενωσης. Συνιστά όμως μια σημαντική βοήθεια στις χώρες που συναντούν δυσκολίες.
Οι πρωτοβουλίες αυτές παρουσιάστηκαν αρχικά ως το ζητούμενο πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης. Δεν το αποτελούσαν όμως. Αποδείχτηκαν χρήσιμες αλλά όχι επαρκείς. Οι αμφισβητήσεις ως προς τη φερεγγυότητα των κρατών-μελών εντάθηκαν. Ολο και περισσότερο έγινε φανερή η ανάγκη νέων θεσμικών ρυθμίσεων που θα εξασφάλιζαν βεβαιότητα τόσο στα κράτη-μέλη όσο και στις αγορές.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Προεδρία της Ενωσης προχώρησαν από τον Φεβρουάριο του 2010 στην επεξεργασία ενός σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης. Στόχος, όπως ανέφεραν, «η καλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία, η πιο συστηματική εποπτεία των εσωτερικών εξελίξεων σε κάθε κράτος-μέλος, ο συντονισμός των δράσεων των μελών και τέλος, η πιο αποτελεσματική διαχείριση της κρίσεως». Οι προτάσεις της ομάδος εργασίας, της αποκαλούμενης «δύναμης κρούσης για την οικονομική διακυβέρνηση», έγιναν κατ΄ αρχήν δεκτές από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου. Αποφασίστηκε η περαιτέρω επεξεργασία τους και η λήψη οριστικών αποφάσεων στο πρόσφατο Συμβούλιο του Δεκεμβρίου.
Ως τη συνεδρίαση του Δεκεμβρίου προέκυψαν διαφωνίες μεταξύ των μελών σε σχέση με τα προβλήματα που καλούνταν να λύσουν. Παράδειγμα αποτέλεσε η αντικατάσταση του «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθεροποίησης» ο οποίος θα λειτουργεί ως το 2013 με έναν μόνιμο μηχανισμό σταθεροποίησης. Αλλες χώρες όπως η Γερμανία υποστήριζαν ότι έτσι θα ελεγχθούν οι εξελίξεις πιο αποτελεσματικά ενώ οι χώρες του Νότου εξέφραζαν τον φόβο ότι θα καταστεί πιο δύσκολη η παροχή δανείων. Το Συμβούλιο του Δεκεμβρίου έπειτα από σύντομη ανταλλαγή απόψεων αποφάσισε «να τροποποιηθεί η Συνθήκη προκειμένου να θεσπιστεί μόνιμος μηχανισμός από τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, ο οποίος θα διασφαλίζει τη χρηματοοικονομική σταθερότητα του συνόλου της ευρωζώνης (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας)». Η αντικατάσταση επιτρέπει από το 2013 και μετά την επιβολή νέων όρων στη χορήγηση βοήθειας, όπως την ενεργοποίηση του μηχανισμού μόνο έπειτα από αποτίμηση της κάθε περίπτωσης χωριστά, παράλληλα με διαδικασίες αναδιάρθρωσης χρέους και συμμετοχής των ιδιωτών πιστωτών στις απώλειες, αν δεν εξοφληθούν τα δάνεια. Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης και η Επιτροπή θα προσδιορίσουν τους επόμενους μήνες τους όρους λειτουργίας του. Η επεξεργασία των άλλων θεμάτων θα συνεχιστεί.
Η διαμάχη στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μεταξύ της Γερμανίας και άλλων κρατών, που προέβλεπαν οι έλληνες σχολιαστές, δεν πραγματοποιήθηκε. Τα θέματα βέβαια είχαν αντιμετωπισθεί σε συνεχείς προσυνεννοήσεις. Το Συμβούλιο απλώς επικύρωσε τις αποφάσεις των προσυνεννοήσεων. Ακόμη και το θέμα του ευρωομολόγου, την έκδοση του οποίου επιθυμούσε μεταξύ άλλων κρατών και η Ελλάδα, δεν υπήρξε αντικείμενο αντιπαράθεσης. Το ζήτημα αυτό, στο οποίο κατά τα ελληνικά ΜΜΕ «η Ελλάδα ηγείτο στις συζητήσεις με τις χώρες του Βορρά», έκλεισε προς το παρόν με μια επαφή της γερμανίδας πρωθυπουργού με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου πριν από τη συνεδρίαση. Το Συμβούλιο δεν ασχολήθηκε και με το ευρωομόλογο.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με τις αποφάσεις του επιβεβαίωσε την αδυναμία διαμόρφωσης μιας ουσιαστικής οικονομικής διακυβέρνησης. Ούτε οι προτάσεις μιας «δύναμης κρούσης» ούτε επαναλαμβανόμενες συνεδριάσεις αρκούν. Χρειάζεται κοινή θέληση για αποτελέσματα σε μια επίπονη και συστηματική διαπραγμάτευση. Κοινή θέληση δεν υπάρχει. Η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν θέλει να αναγνωρίσει το πρόβλημα.
Οι δυσκολίες σχετίζονται άμεσα με τη δομή της Ενωσης. Θα διατηρηθεί ο σημερινός χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως μιας διακυβερνητικής συνεργασίας ή θα πάρει η Ενωση ως προς τα θέματα οικονομικής πολιτικής ομοσπονδιακό χαρακτήρα με ενιαίες πολιτικές να υποκαθιστούν τη διακυβερνητική συνεννόηση; Στην πρώτη περίπτωση θα συνεχίσει να απαιτείται η συμφωνία όλων των μελών για τις αποφάσεις. Στη δεύτερη περίπτωση θα γίνει δυνατό να ανατεθεί η οικονομική διακυβέρνηση σε ένα κεντρικό όργανο. Αυτό θα σχεδιάζει και θα εφαρμόζει την ενιαία οικονομική πολιτική.
Η πλειοψηφία των μελών επιθυμεί τη διατήρηση του διακυβερνητικού χαρακτήρα. Βλέπει ταυτόχρονα την ανάγκη να επεκταθεί ο κύκλος των κοινών πολιτικών, ιδίως όσον αφορά την οικονομία και την ενίσχυση του κοινού νομίσματος του ευρώ. Το ζητούμενο κατά την άποψη της πλειοψηφίας είναι να προσδιορισθεί ένα αποδεκτό όριο όσον αφορά τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τα κράτη-μέλη προς την Ενωση. Ομως οι απόψεις ως προς την έκταση των αναγκαίων νέων αρμοδιοτήτων της Ενωσης δεν συμπίπτουν. Θα υπάρξει μια κοινή φορολογική πολιτική; Θα μπορεί η Ενωση να διαμορφώσει οικονομική πολιτική με στόχο την εξισορρόπηση των ωφελειών και των επιβαρύνσεων από τη λειτουργία της κοινής αγοράς και του ευρώ; Θα είναι δυνατές μεταβιβάσεις πόρων από τις ισχυρότερες οικονομικά χώρες στις πιο αδύνατες;
Τα ερωτήματα έχουν άμεση σχέση με τον τρόπο λειτουργίας της ΟΝΕ. Η ΟΝΕ αποτελεί έπειτα από δέκα χρόνια ένα επιβεβλημένο και μη αμφισβητήσιμο δομικό στοιχείο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Διάλυσή της θα επέφερε οικονομική αναταραχή, σημαντική ύφεση και θεαματική πτώση των προοπτικών και δυνατοτήτων όλων των χωρώνμελών. Δεν νοείται. Τα μέλη της είναι γι΄ αυτό υποχρεωμένα να συνεργάζονται, να προβλέπουν και να προλαμβάνουν εξελίξεις που θα θέσουν σε κίνδυνο το ευρώ και τη συνοχή της. Η οικονομική διακυβέρνηση είναι μια αναγκαιότητα. Χωρίς αυτή, η ζώνη του ευρώ θα κλυδωνίζεται σε κάθε οικονομική αναταραχή και δεν θα μπορέσει να ανταγωνιστεί τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα στις διεθνείς αγορές. Οι Συνθήκες σιωπούν όμως για τους στόχους και όρους άσκησης της οικονομικής διακυβέρνησης. Το κοινό πλαίσιο πρέπει λοιπόν να επαναπροσδιορισθεί.
Η Συνθήκη προβλέπει την αυτονομία του κάθε κράτους-μέλους κατά την εφαρμογή του κοινά συμφωνημένου πλαισίου οικονομικής πολιτικής. Κάθε μέλος ευθύνεται για τις συνέπειες της πολιτικής του και επομένως για τα δικά του χρέη. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να καλύψει τα χρέη των άλλων. Η λειτουργία της ΟΝΕ σε μια πρώτη φάση οδήγησε σε αύξηση του βιοτικού επιπέδου στις χώρες του Νότου, αλλά ύστερα από ένα διάστημα η αναπτυξιακή υπεροχή εξασφάλισε και πάλι στον Βορρά το μεγαλύτερο κέρδος στις συναλλαγές. Η λειτουργία της ΟΝΕ προς όφελος των πλέον ανεπτυγμένων κρατών όπως και η ανάγκη στήριξης των κρατών που συναντούν σοβαρές δυσκολίες δανεισμού οδήγησαν στην άποψη ότι ο Βορράς θα πρέπει να αναλάβει το βάρος της διάσωσης όσων χωρών κινδυνεύουν. Ομως σε μια κατάσταση όπως η σημερινή, όπου οι χώρες του Νότου αυξάνουν ταχύτατα το δημόσιο χρέος τους, πληρώνουν επιτόκια, τα οποία είναι τόσο υψηλά ώστε καθιστούν αμφίβολη την αποπληρωμή των δανείων τους, και επικρατεί σε αυτές ύφεση ή στασιμότητα, οι χώρες του Βορρά δεν θέλουν να αναλάβουν υποχρεώσεις που κινδυνεύουν να τις παρασύρουν στη δίνη της κρίσης του Νότου. Είναι πρόθυμες να παράσχουν βοήθεια μόνο εφόσον παίρνονται ταυτόχρονα τα απαραίτητα μέτρα για να παραμένουν κατ΄ αυτές διαχειρίσημη η κρίση και πιθανή η επάνοδος στην ομαλότητα. Ο μόνιμος μηχανισμός σταθεροποίησης, που συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής, ανταποκρίνεται ακριβώς σε αυτή την απαίτηση.
Νικολά Σαρκοζί και Ανγκελα Μέρκελ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου. Στις προσυνεννοήσεις της με άλλους ευρωπαίους ηγέτες η γερμανίδα καγκελάριος φρόντισε να κλείσει τη συζήτηση για το ευρωομόλογο Υπό τις σημερινές συνθήκες οι χώρες του Βορρά δεν θα προβούν σε θεσμικές ρυθμίσεις, οι οποίες περιορίζουν την αυτονομία της οικονομικής πολιτικής τους και αυξάνουν τον κίνδυνο εμπλοκής τους στη μη ελεγχόμενη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των συνεταίρων τους. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι στη Σύνοδο Κορυφής η πρόοδος προς την οικονομική διακυβέρνηση ήταν ελάχιστη και περιορίστηκε στη μονιμοποίηση του μηχανισμού διάσωσης. Ο βραδύς αυτός ρυθμός λήψης των μέτρων ενέχει τον κίνδυνο η Ενωση να μην είναι έγκαιρα έτοιμη να ελέγξει νέες αιφνιδιαστικές κινήσεις των αγορών. Αλλά και η προοπτική για ένα αξιόπιστο μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης θα παραμένει ανεκπλήρωτη όσο δεν θα υπάρχει πρόνοια για τη γεφύρωση του χάσματος ανταγωνιστικότητας μεταξύ Βορρά και Νότου.
Για να αποφευχθούν οι συνέπειες της απραξίας η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ενίσχυσε τις δυνατότητες της παρέμβασής της. Ανακοίνωσε ότι θα διπλασιάσει το κεφάλαιο ώστε να στηρίξει τα ομόλογα των κρατών του Νότου. Επιβεβαιώθηκε έτσι και πάλι ότι ελλείψει οικονομικής διακυβέρνησης η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει αναλάβει ρόλο διασώστη. Τα μέσα της βέβαια δεν αρκούν για τον ρόλο αυτό.
Το συμπέρασμα των εξελίξεων αυτών είναι ότι τα θέματα οικονομικής διακυβέρνησης θα μένουν σε εκκρεμότητα. Η συζήτηση θα συνεχίσει να περιορίζεται στο στενό πλαίσιο αποτροπής της χρεοκοπίας των μελών, όσο οι χώρες του Βορρά θα επικεντρώνονται αποκλειστικά στο θέμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η οικονομική διακυβέρνηση χρειάζεται μια ευρύτερη προσέγγιση. Ενα σχέδιο με τους πολιτικούς και οικονομικούς στόχους για την επόμενη δεκαετία. Ενα σχέδιο ανάπτυξης για την Ενωση, μια νέα ώθηση σε έργα, σε τεχνολογίες και ανταλλαγές που θα επιφέρουν κέρδη σε όλους.
Η Ελλάδα λόγω της οικονομικής κατάστασής της έχει εγκλωβιστεί στη συζήτηση περί τη χρεοκοπία και τους μηχανισμούς σωτηρίας της. Χρειάζεται να βελτιώσει την αξιοπιστία της και την εμπιστοσύνη των εταίρων της με άλλους τρόπους. Να στραφεί και σε άλλες κατευθύνσεις με συνεννοήσεις και προτάσεις, να συμβάλει σε σχέδια και πρωτοβουλίες για την αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης σε όλη την Ενωση, σε σχέδια γεφύρωσης της απόστασης μεταξύ Βορρά και Νότου. Υπάρχουν εδώ και χρόνια διάφορες προτάσεις που μπορούν να εξεταστούν. Για παράδειγμα, η δημιουργία ενός ευρωομολόγου, όχι για να χρηματοδοτηθεί η κάλυψη των ελλειμμάτων, κάτι που αρνούνται οι χώρες του Βορρά, αλλά για την πραγματοποίηση αναπτυξιακών επενδύσεων.
Οι προτάσεις της Ελλάδος για την αντιμετώπιση της κρίσης πλην της έκδοσης του ευρωομολόγου δεν έγιναν γνωστές. Στο πόρισμα της Ειδικής Ομάδας που συστάθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2010 η Ελλάδα δεν αναφέρεται μεταξύ των χωρών που παρουσίασαν τις απόψεις τους. Οπως και δεν έχει παρουσιαστεί, απ΄ ό,τι είναι ως σήμερα γνωστό, η θέση της Ελλάδος για τις δημοσιονομικές προοπτικές της Ενωσης, ένα θέμα στο οποίο τα άλλα κράτη έχουν υποβάλει ήδη τις απόψεις τους. Πρόοδος επιτυγχάνεται με προτάσεις, συνεννοήσεις, συνεχείς επαφές σε πολλά επίπεδα πριν από τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου. Πρόοδος επιτυγχάνεται όταν δεν ενδιαφερόμαστε μόνο για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα αλλά συνολικά για την ισχυροποίηση της Ενωσης. Οταν χτίζουμε τις αναγκαίες συμμαχίες ώστε αποφάσεις και θεσμοί να μην υπολείπονται των ευλόγων προσδοκιών μας.

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=374566&dt=24/12/2010

Η ακινησία οδηγεί στη λήθη

Το "σύστημα" Παπανδρέου εμφανίζεται ιδιαίτερα ανήσυχο. Η κοινοβουλευτική ομάδα εμφανίζει εικόνα βαβέλ και πολλοί βουλευτές συμπεριφέρονται με γνώμονα την πολιτική τους επιβίωση.Το κόμμα το διέλυσαν, είναι πλέον ανύπαρκτο και προφανώς ανίκανο να διαμορφώσει έστω και συνθήκες ανοχής προς την κυβέρνηση. Οι συνδικαλιστές (ο σκληρός βραχίονας του σκληρού παπανδρεϊσμού) έκοψε λάσπη ενω στερείται ίχνους κοινωνικής αποδοχής. Οι υπουργοί και αυτοί που μάχονται και εκείνοι που κρύβονται δεν συντονίζονται, δεν συνομιλούν, δεν διαβουλεύονται. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο υπουργού (απο τους στυλοβάτες της κυβέρνησης),σε κομματικό του φίλο, μετά απο χθεσινή κυβερνητική σύσκεψη. "Όλα είναι στον αέρα.Μιά τρύπα κλείνουμε, δέκα ανοίγουν.Ο Θεός να βάλλει το χέρι του".  

Η απορία είναι η ακινησία και η ατολμία πολιτικών δυνάμεων του Πασοκ που ενδεχομένως θα μπορούσαν να ταράξουν τα "λιμνάζοντα ύδατα" και να ωθήσουν τις εξελίξεις σε πολιτικές κατευθύνσεις  που  θα διαμορφώνουν όρους Εθνικής και κοινωνικής επιβίωσης. Τι φοβούνται? Με την αδράνεια δεν προσφέρουν στη χώρα και με τη σιωπή τους βυθίζονται στη λήθη. Αυτό θέλουν? Θα το κερδίσουν.

Συγκλονιστικό

"Στερήσατε το ψωμί από τα παιδιά μου" φώναξε ο άνδρας και έπεσε από τον εξώστη του Ρουμάνικου Κοινοβουλίου‏... Ο άνδρας φορούσε μπλουζάκι, πάνω στο οποίο αναγράφεται: "Μας πυροβολήσατε, σκοτώσατε το μέλλον των παιδιών μας, μας πουλήσατε".
Στο βήμα την ώρα του συμβάντος ήταν ο Ρουμάνος πρωθυπουργός Εμίλ Μποκ, στο πλαίσιο της συζήτησης της πρότασης μομφής που κατέθεσε η αντιπολίτευση, για το νομοσχέδιο που ορίζει τους μισθούς στο δημόσιο τομέα.

Αρκεί...Αν....Μπορούμε...

Κατά την ομιλία του επί του κρατικού προϋπολογισμού 2011 ο κ. Βενιζέλος έστειλε το μήνυμα ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού θα πιάσουν τόπο εφόσον ακολουθηθούν επτά προϋποθέσεις, τις οποίες εξέθεσε μία προς μία και ανέλυσε επίσης. «Να απαντήσουμε στην αγωνία της κοινωνίας, έχουν τέρμα οι θυσίες, πιάνουν τόπο, βλέπουμε ξέφωτο;» είπε και απάντησε: «Ναι υπάρχει έξοδος, μπορούμε να κεφαλαιοποιούμε τις θυσίες για να γίνουν εφαλτήριο για επάνοδο στην αισιοδοξία». Αρκεί να πληρωθούν κάποιες προϋποθέσεις, που αφορούν:

- Να διαφυλάξουμε την εθνική και κοινωνική συνοχή ως ελάχιστο πατριωτικό καθήκον. «Κανείς να μην νιώθει απροστάτευτο θύμα της κρίσης, είναι προτεραιότητα να απλώσουμε ένα δίχτυ προστασίας» είπε

- Να εξασφαλίσουμε πολιτική συναίνεση, όχι μια διακομματική διευθέτηση. «Είναι μια άλλου τύπου πολιτική και λόγος με ειλικρίνεια που απευθύνεται στην κοινωνία. Γιατί η στρατηγική του φόβου δεν οδηγεί πουθενά» τόνισε.

- Να εξασφαλίσουμε ηθική ισορροπία των μέτρων, «να ξέρει ο αδύναμος ότι και ο μεγάλος και ισχυρός πληρώνει και αυτό δεν το κατορθώνουμε πάντα καθώς πιο εύκολα συλλαμβάνεις τον μικρό»
- Να κατοχυρώσουμε το κράτος ασφάλειας
- Να δείξουμε σεβασμό στην κοινή λογική
- Να διαφυλάξουμε την εθνική ισχύ, καθώς «μια οικονομικά αδύναμη χώρα πρέπει να καταβάλει αυξημένη προσπάθεια για να μην κάμπτεται διπλωματικά και εθνικά».
- Να προωθήσουμε μια ριζοσπαστική θεσμική ανασυγκρότηση. «Η συνταγματική αναθεώρηση δεν μπορεί να είναι ένα τέχνασμα, αν σοβαρευτούμε μπορούμε να κάνουμε πολλά. Να αλλάξει η λειτουργία των κομμάτων, από εκεί εξαρτώνται τα πάντα. Και της Δικαιοσύνης» εξήγησε.
- «Αν τα προωθήσουμε αυτά θα βγούμε από την κατήφεια και την αυτοταπείνωση. Μπορούμε να αποκτήσουμε εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και να τροφοδοτήσουμε ένα νέο πατριωτισμό» σημείωσε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας.
Ο κ. Βενιζέλος υπογράμμισε πως η κρίση είναι σε εξέλιξη, ο φαύλος κύκλος δεν έχει σπάσει, είμαστε ακόμα σε περιδίνηση και το μέγεθός της είναι τόσο μεγάλο που δυστυχώς μπορούμε να κάνουμε περιορισμένα πράγματα σε εθνικό επίπεδο περισσότερα μπορούμε να κάνουμε σε ευρωπαϊκό.
Εξήγησε πως ποτέ η κυβέρνηση δεν είπε ότι το Μνημόνιο είναι μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική, παρά είναι η κωδικοποίηση των όρων του δανείου, υπό την πίεση της κρίσης και της κατάστασης.

«Γίνονται τόσα πολλά και δύσκολα πράγματα. Ζούμε όλοι μια πύκνωση του χρόνου, κάθε μέρα ισοδυναμεί με βδομάδα και κάθε εβδομάδα μοιάζει με μήνα και όλα αυτά δεν μπορείς να τα βιώσεις χωρίς αγωνία. Έχουμε επίγνωση τι συμβαίνει σε κάθε σπίτι, στις οικογένειες και τις επιχειρήσεις. Υπάρχει όμως ένας καθαρός καμβάς σε αυτά που γίνονται τους οκτώ αυτούς μήνες» τόνισε.

Ανέλυσε επ’ αυτού πως: Πρώτον, αποτράπηκε η χρεοκοπία. Δεύτερον, η κυβέρνηση προσπαθεί να ανασχέσει την ύφεση «που δημιουργείται γιατί είναι βίαια η προσαρμογή». Τρίτον, ανακτά βαθμούς διεθνούς αξιοπιστίας. Τέταρτον, λαμβάνει μέτρα επώδυνα εκλογίκευσης που ο κόσμος τα εισπράττει ως περικοπές εισοδημάτων και δυνατοτήτων. «Είναι ένα σοκ που πρέπει να το οδηγήσουμε προς μια δημιουργική κατεύθυνση» τόνισε και κατέληξε: Πέμπτον, η κυβέρνηση προσπαθεί να λάβει μέτρα κοινωνικής ενίσχυσης.

Ο κ. Βενιζέλος υποστηρίζει μετά πάθους μια κυβέρνηση και μια πολιτική που...."Αρκεί να πληρωθούν κάποιες προϋποθέσεις..."

Ο κ. Βενιζέλος υποστηρίζει μετά πάθους μια κυβέρνηση και μια πολιτική που... " Αν τα προωθήσουμε αυτά ...",τελικά θα "Μπορούμε να αποκτήσουμε εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση".

Το φτωχό μου μυαλό καταλαβαίνει οτι οι προϋποθέσεις που ήταν αναγκαίες για την υπέρβαση της κρίσης δεν έχουν πληρωθεί και τελικά ουτε σχέδιο εξόδου απο την κρίση δεν διαθέτουμε.

Παρά ταύτα πλήρης η υποταγή και αμέριστη η συμπαράταξη.Κανένα σχόλιο.

Το εκρηκτικό μίγμα

Η πολιτική εικόνα που εμφανίζει η κοινοβουλευτική ομάδα του Πασοκ κατά την συζήτηση του Προϋπολογισμού είναι αποκαρδιωτική. Οι ευθείες πολιτικές βολές προς την κυβέρνηση, τον κ. Παπακωνσταντίνου ιδιαίτερα, διαδέχονται τα μισόλογα, οι λεκτικοί ακροβατισμοί και οι πάσης φύσεως υπαινιγμοί. Μία σύγχρονη Βαβέλ στη κυριολεξία. Η ίδια εικόνα και στις συζητήσεις εντός του υπουργικού συμβουλίου. Ο "αχαμνός" υπουργός Οικονομικών φαίνεται να μην διαθέτει την ολόπλευρη στήριξη του κ. Παπανδρέου ενω έχει εξασφαλίσει την κριτική και την αμφισβήτηση των συναδέλφων του. Το κυβερνητικό όχημα  στενάζει με τις πρώτες ανηφόρες και καθημερινά ενισχύεται η εικόνα μιας κυβέρνησης που σχεδίου, σύμπνοιας και ισχυρής πολιτικής βούλησης. Ο πρωθυπουργός την μια απειλεί να συντονίσει την κυβέρνηση του ,την επομένη περιαυτολογεί και την τρίτη ταξιδεύει. Τα κυβερνητικά προβλήματα σε συνδυασμό με την υπέρτατη εθνική, οικονομική και κοινωνική ανάγκη άμεσης και αποτελεσματικής εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών και την διαρκώς ογκούμενη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση των πολιτών συνθέτουν το εκρηκτικό μίγμα που απειλεί την κοινωνική συνοχή, υπονομεύει την οικονομία, επιταχύνει την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος και μας εισαγάγει σε νέους κύκλους εθνικής απαξίωσης.

Ο πολιτικός χρόνος δεν επιτρέπει ολιγωρίες. Τώρα είναι η ώρα των πρωτοβουλιών, των σχεδιασμένων δράσεων, των αποφασιστικών κινήσεων που θα ενισχύουν την έξοδο της χώρας απο την κρίση, θα ανασυνθέτουν την κοινωνική συνοχή και θα διαμορφώνουν τους όρους και τις προϋποθέσεις ενος ελπιδοφόρου μέλλοντος.

Διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας

"Δεν είναι πολιτική παρέμβαση.Είναι ένα κείμενο αγωνίας." Έτσι απλά και απροσχημάτιστα χαρακτηρίζουν το επαίσχυντο κείμενο τους η πλειοψηφία των μητροπολιτών.Το κείμενο-φυλλάδιο(Eδω) που διανέμεται στις εκκλησίες στο χριστεπώνυμο λαό φέρει τον τίτλο "Προς  το Λαό".
Οι προθέσεις των ιεραρχών δεν είναι αγαθές.Την ενίσχυση της εξουσίας τους επιδιώκουν, το ανεξέλεκτο των ενεργειών τους προστατεύουν. Αν επιθυμούν πολιτικό ρόλο είναι δικαίωμα τους. Να το δηλώσουν όμως.
Η κυβερνητική αντίδραση είναι εύλογη αλλά λειψή. Χρειάζονται, τώρα, άμεσα πολιτικές αποφάσεις για το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Και επειδή η οικονομική κρίση απαιτεί θυσίες, να αναλάβει η ίδια η Εκκλησία την μισθοδοσία των ιερέων της και του πάσης φύσεως προσωπικού της. Αν δεν το κάνουμε εμείς θα έρθει κάποια στιγμή που θα υποχρεωθούμε να μισθοδοτούμε τους ιερείς πάσης εν Ελλάδι Θρησκείας.
ΥΓ. Ο Αρχιεπίσκοπος μας απογοητεύει.«Ο αρχιεπίσκοπος δεν διαχωρίζει τη θέση του από τη Σύνοδο και την Ιεραρχία» δήλωσε ο κ. Κονιδάρης, υπεύθυνος του γραφείου τύπου της Αρχιεπισκοπής.

Άγνοια? Πολιτική ανικανότητα? Κυνισμός?

Γράφει ο Καραγιώργης της Σερβίας.

"Μας κατηγορούν κάποιοι και λένε, ότι αυτό που κάνουμε, δεν είναι σοσιαλιστικό. Μας κάνουν κριτική τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, για τη συνέπεια με τις αρχές μας. Πόσο σοσιαλιστική, ακριβώς, είναι η χρεοκοπία; Και ποιους πλήττει αυτή; Πλήττει το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο μπορεί να φυγαδεύσει τα χρήματα του στο εξωτερικό ή πλήττει τους πιο ευάλωτους στην ελληνική κοινωνία; Πόσο σοσιαλιστές θα μας έκανε και πόσο θα προστατεύαμε τους εργαζόμενους, αν δεν κάναμε τίποτα, για να κρατήσουμε επιχειρήσεις σε ζωή, στη διάρκεια μιας κρίσης; Πόσο σοσιαλιστικό και αλληλέγγυο, μεταξύ των γενεών, θα ήταν να αφήναμε το συνταξιοδοτικό να καταρρεύσει μέσα σε πέντε χρόνια και να πούμε στο σημερινό πενηντάρη, ότι δεν υπάρχει σύνταξη για εσένα; Γι’ αυτό αναγκαστήκαμε και πήραμε τις αποφάσεις για μια γρήγορη επίλυση του ασφαλιστικού συστήματος."

Το συγκεκριμένο απόσπασμα της ομιλίας του κ. Παπακωνσταντίνου στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό είναι ενδεικτικό του σύγχρονου λαϊκίστικου πολιτικού λόγου. Ανύπαρκτα διλήμματα και ρητορικά ερωτήματα επιστρατεύονται για να καλύψουν την ανυπαρξία σχεδίου , την αναποτελεσματική διαχείριση (όρα έσοδα),πονηρές νομοθετικές διατάξεις (διαγραφή χρεών, φόρος στις διαφημίσεις) και την αλαζονική πολιτική συμπεριφορά (όρα σχέσεις και αρμοδιότητες Κουσελά, Γεωργακόπουλου). Και για τις οριζόντιες πολιτικές που επέλεξε για να επιτύχει την δημοσιονομική εξυγίανση, καμία λέξη, κανένα σχόλιο. Άγνοια? Πολιτική ανικανότητα? Κυνισμός? Διαλέξτε.

Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

"Οι Νεοέλληνες, καθώς αφομοιώνουν λίγο πολύ την ευρωπαϊκή σκέψη, συλλογίζονται μεν,αλλά δεν σκέπτονται. Η απουσία σκέψης συνιστά απουσία διαμόρφωση και μορφής, κι έτσι ούτε το ψυχολογικό ούτε το κοινωνικό μπορούν να ξεπεραστούν. Oι σύγχρονοι Έλληνες μοιάζουν ανίκανοι να κατευθύνουν το δικό τους πεπερασμένο προς το άπειρο. Κι ούτε κατορθώνουν να μεταμορφώσουν τη θλίψη των τραγουδιών τους σε λόγια της αγωνίας. Η γλυκύτητα της ζωής, οι χαρές της γιορτής δεν ορθώνονται σε μορφές της Χαράς, επειδή λείπει ο στοχασμός."
        Απόσπασμα του κειμένου που δημοσίευσε το 1954 ο Κώστας Αξελός στο γαλλικό περιοδικό Esprit. H επικαιρότητα του αποτέλεσε και την αφορμή για την έκδοσή του απο τις εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, με τον τίτλο "Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ"

"Ευρωπαϊκό κίνημα" εντός του ΠΑΣΟΚ

Στο περιθώριο της συζήτησης του πιο κρίσιμου προϋπολογισμού των τελευταίων δεκαετιών, σε χρόνο πολιτικά ευαίσθητο, στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος αναπτύσσονται ξεχωριστές διεργασίες, που δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε αποτέλεσμα, αλλά αποτελούν βάση σχηματοποιήσεων στο μέλλον.
Ομάδα βουλευτών έχει εδώ και καιρό θέσει ζήτημα στρατηγικής κατεύθυνσης για την κυβέρνηση και τη χώρα, καθώς διαπιστώνεται όιτι δεν υπάρχει σταθερά, ούτε κύκλος καθοδηγητικών ιδεών, παρά μόνο ασθενής και επιβεβλημένη απ' έξω διαχείριση, χωρίς βεβαιωμένη αποτελεσματικότητα και διαμόρφωση προσδοκιών εξόδου από την κρίση.
Μια πρώτη απόπειρα έκφρασης σχετικού προβληματισμοιύ αποτέλεσε το κοινό άρθρο τριών βουλευτών και συγκεκριμένα των Νάσου Αλευρά, Κώστα Καρτάλη και Γιώργου Φλωρίδη, που δημοσιεύθηκε πριν από δυό Κυριακές στην Ελευθεροτυπία. Σε εκείνο το άρθρο ετίθετο ακροθιγώς και με προσεκτικό τρόπο ακριβώς το ζητημα στρατηγικής και ιδεολογικοπολιτικής κατεύθυνσης.
http://www.insideinfo.gr/article/4900/europaiko-kinema-edos-tou-pasok-politikes-diergasies-ston-kairo-tes-krises

Kuo vandis Domine?

H σύγκλειση της κοινοβουλευτικής ομάδας του Πασοκ, ολίγο πριν την έναρξη της συζήτησης για τον προϋπολογισμό ανήκει στις εθιμικές διαδικασίες. Αλλά όπως μου σχολίασαν παλαιοί βουλευτές του Πασοκ είναι η πρώτη φορά που θα παραβρεθούν σε μια διαδικασία που τους θεωρεί αναλώσιμους ψήφους υπεράσπισης μιας πολιτικής που δεν την γνωρίζουν στο σύνολο της.Θα το ανεχθούν? Βεβαίως. Το πολιτικό σύστημα αυτοκαταστρέφεται και μαζί του συμπαρασύρει ελπίδες, όνειρα και προσδοκίες ανθρώπων. Για τούτο και η ελαχίστη ανοχή και συμπάθεια απέναντι στον πολιτικό κόσμο τείνει να εξαντληθεί. Οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες και απροσδόκητες ενέργειες θα εντείνουν την σύγχιση.Το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν έχει χώρο ν΄ ανασάνει. Μπαίνουμε σε περίοδο  επώδυνων κυήσεων και απροσδιόριστων τοκετών.

Χοσέ ιδού η μελέτη σου..

Το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό αποτελεί ένα από τα λίγα «ώριμα» κρατικά ακίνητα, σε σύγκριση με το υπόλοιπο κρατικό χαρτοφυλάκιο γης. Οι λόγοι της "ωριμότητας" σχετίζονται με την ύπαρξη τριών τουλάχιστον ολοκληρωμένων μελετών (Σουφλιά, Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Harvard).Ταυτόχρονα βρίσκεται στο επίκεντρο του επενδυτικού ενδιαφέροντος όχι μόνο των Αράβων του Κατάρ, αλλά και Ελλήνων επιχειρηματιών.
Παρά ταύτα χρειάστηκαν πάνω απο 14 μήνες για να αποφασισθεί η επιτάχυνση της αξιοποίησης του παλαιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, μέσω fast track.To κερασάκι στην τούρτα είναι η ανάθεση νέας μελέτης στον γνωστό αρχιτέκτονα Χοσέ Αθεμπίγιο।Με το αζημίωτο φυσικά και εις ανταπόδωση της περσινής δωρεάν επίσκεψης του Ισπανού που βοήθησε στο επικοινωνιακό παιχνίδι του τον κ। Παπανδρέου. Όχι θα κάτσουν να σκάσουν.

Θα καταρρεύσει το ευρώ;

Του Charles Grant.
Η κρίση του ευρώ οφείλεται σε διαρθρωτικές ανισότητες εντός της ευρωζώνης, που ακόμα και οι πλέον αισιόδοξοι παραδέχονται πως θα διατηρηθούν επί πολλά χρόνια ακόμα. Η Γερμανία έχει πλεονάσματα και αδύναμη εσωτερική ζήτηση, ενώ η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, μετά από πολυετή ασωτία, αντιμετωπίζουν μεγάλα χρέη και χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Τίποτα από όσα κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δεν πρόκειται να κλείσει το χάσμα της ανταγωνιστικότητας μεταξύ της Γερμανίας και των προβληματικών κρατών, ούτε θα τροφοδοτήσει την ανάπτυξη που θα επέτρεπε στις τελευταίες να βρουν μια διέξοδο στα προβλήματά τους. Αυτά τα κράτη αντιμετωπίζουν ένα οδυνηρό μέλλον με συνδυασμό δημοσιονομικών περικοπών, δυσβάστακτου χρέους και ίσως κοινωνικής αναταραχής.
Η δημιουργία μιας «δημοσιονομικής ένωσης», που θα μετέφερε πόρους από τις ευημερούσες χώρες προς τις φτωχές, θα μπορούσε να αναζωογονήσει την ευρωζώνη. Αλλά ούτε η Γερμανία, ούτε τα υπόλοιπα εύπορα κράτη-μέλη δεν είναι διατεθειμένα να αρχίσουν να υπογράφουν επιταγές ή να μεταφέρουν σημαντικές τους αρμοδιότητες στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Οι χρηματαγορές αγνοούν προς το παρόν την Ιταλία ίσως διότι έχει λελογισμένα ελλείμματα। Αλλά οι ηγέτες της Ιταλίας επιδεικνύουν ασύγγνωστη αδιαφορία. Σαν τις Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία, έτσι και η Ιταλία υποφέρει από πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος, χαμηλή ανταγωνιστικότητα, και αναιμική οικονομική ανάπτυξη. Ενώ όμως οι προηγούμενες χώρες προχωρούν στο δρόμο των διαρθρωτικών αλλαγών, η Ιταλία, το μέγεθος της οποίας θα καταστήσει πολύ δύσκολη τη στήριξή της από τους εταίρους της, παραμένει στάσιμη.
https://docs.google.com/document/d/1EoR6iRMrUPIr-R2zXU_WQfaytC7Mz7412sGR1UwcYTA/edit?authkey=CL-B-eMN#

Ο φόβος...και οι εκλογές

Διάχυτη η ανησυχία στα κυβερνητικά κλιμάκια και στο γραφείο του πρωθυπουργού. Η ένταση των κοινωνικών αντιπαραθέσεων και η εκτίμηση περαιτέρω όξυνσης έχει παραλύσει τα επιτελεία του Πασοκ. Οι βουλευτές αντιλαμβάνονται οτι συγκεντρώνουν την λαϊκή μήνι και οτι ο ξυλοδαρμός του Κ. Χατζηδάκη τους έχει φοβίσει με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις μετακινήσεις κα τις εξόδου τους. Οι επόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις αναμενεται να προκαλέσουν  νέες εκρήξεις και κάθε ενέργεια πλέον δεν μπορεί να θεωρείται απρόβλεπτη. Σιγά-σιγά στις πολιτικές συζητήσεις στο Μαξίμου διατυπώνονται σκέψεις περί προώρων εκλογών, μετεκλογικών συνεργασιών με στόχο μια καθαρή εντολή υπερ του μνημονίου. Αντίθετα με τον κ. Ραγκούση , ο κ. Αθανασάκης με την υποστήριξη εκ των παρασκηνίων του κ. Παμπούκη προωθεί σχετικούς προβληματισμούς και ενθαρρύνει τις ανάλογες συζητήσεις. Ίδωμεν.

Το πικρό ποτήρι

Γράφει ο ΓΟΜΦΙΟΣ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
Θα το πιουν το πικρό ποτήρι της ακραίας αυτογελοιοποίησης και της δημόσιας διαπόμπευσης μέχρι τελευταίας σταγόνας… Αναφέρομαι στους Παναγόπουλους και τους Πολυζωγόπουλους και σε όλη αυτή την ελεεινή και τρισάθλια συμμορία των βαρόνων του συνδικαλισμού που προκλητικά αρνούνται να υπερασπισθούν στοιχειωδώς το μόχθο και την αξιοπρέπεια του κόσμου της εργασίας.
Θα το πιουν το πικρό ποτήρι δια χειρός μάλιστα αυτών που στήριξαν με νύχια και με δόντια το 2007 για να μην πάει λέει – τρομάρα τους - το ΠΑΣΟΚ δεξιά!!!!
Θα το πιουν το πικρό ποτήρι από τα πολιτικά αφεντικά που αυτοί ανέδειξαν, από τους φίλους του Γιώργου και του Δ.Ν.Τ. σημερινούς υπουργούς της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ….
Οι συνδικαλισταράδες έγιναν ρόμπες με την πολιτική απραξία τους, κότες λυράτες με την απροκάλυπτη αφωνία τους.
Κατάντησαν να μην τολμούν ούτε να κυκλοφορήσουν πλέον στους δρόμους χωρίς συνοδεία φουσκωτών….
Ας χαθούν λοιπόν μέσα στη χλεύη και την καθολική περιφρόνηση. Όλος αυτός ο εσμός που πούλησε την ψυχή του στο διάβολο δεν αξίζει καν φυσικής βίας.
Λίγο γιαούρτι, κανένα αυγό και τη ροχάλα μας μόνο….
Καλή ψυχή ξεφτιλισμένοι πρώην σύντροφοι, αν και η δικιά σας είναι σκατένια……

Μας αξίζει

Ο πρωθυπουργός της διαβούλευσης και των ανοικτών οριζόντων, ο πρωθυπουργός που πρεσβεύει το ανοικτό κόμμα και δηλώνει εραστής της διαφοράς και της διαφορετικότητας με την διαγραφή του βουλευτή του Πασοκ, κ. Παπαχρήστου, επιβεβαιώνει ότι χρησιμοποιεί και ταυτίζεται με ιδέες και πολιτικές μόνον για να εντυπωσιάσει, να παρασύρει και να προσπορίσει πολιτικά κέρδη προς ίδιον συμφέρον.
Ο κ. Παπανδρέου στην πράξη ορέγεται μια Δημοκρατία τύπου Κιμ-Ιλ-Σουνγκ. Κυβερνάει με την παρέα του, η στρατηγική του για την χώρα υποστηρίζει την οικογενειακή και προσωπική του στρατηγική και δεν σηκώνει αντιρρήσεις. Επιβιώνει και κυριαρχεί ως κληρονόμος ενός ιστορικού ονόματος και μας κυβερνάει επειδή το πολιτικό σύστημα εκφράζεται απο ανεπαρκείς και ολίγιστους πολιτικούς. Και βεβαίως γιατί οι πολίτες του καναπέ ευδαιμονούν στην αδράνεια τους.Μας αξίζει.

Φασίστες είναι

Οι ανεγκέφαλοι που χειροδίκησαν εις βάρος του κ. Χατζηδάκη είναι της ίδιας αντίληψης με εκείνους που προπηλάκισαν τον κ Αλέκο Αλαβάνο και την κ. Πορτάλιου, της ίδιας αντίληψης με εκείνους που στα μουλωχτά χάρηκαν για τους τρείς νεκρούς απεργοσπάστες της Marfin. Φασίστες είναι. Διάφοροι "καλοθελητές" θα σπεύσουν να τους δικαολογήσουν. Η κρίση, οι απολύσεις,οι ανtεργατικοί νόμοι θα αποτελέσουν την αιτιολογική βάση φασιστικών συμπεριφορών. Ας μην εκπλαγούμε ότι θα επιχειρηθεί να εμφανισθούν οι σύγχρονοι Γκοτζαμάνηδες ως πρωτοπόρα και αγωνιστικά στοιχεία. Φασίστες είναι.

Ρυθμίσεις διαπλοκής

Απο την ημέρα κατάθεσης στη Βουλή (9/12/10) του πολυνομοσχεδίου για την ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας οι τηλεοπτικοί αστέρες-δημοσιογράφοι και τα κάθε λογής γιουσουφάκια τους έδωσαν σπουδαίες μάχες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ευθύβολοι και οξείς στην κρίση τους απέναντι στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Ομολογουμένως υπήρξαν εντυπωσιακοί. Αθώοι όμως δεν ήταν και δεν είναι. Είχαν το σκοπό τους. Συστηματικά μετέθεταν την συζήτηση  και μεθοδικά απέκρυπταν οτι με την παράγραφο 6 του άρθρου 4 του πολυνομοσχεδίου προεβλέπετο αναστολή της έναρξης καταβολής του ειδικού φόρου (20%) που επεβλήθη στις τηλεοπτικές διαφημίσεις για την 1/1/2013. Σημειωτέον ο ειδικός φόρος καθιερώθηκε με τον νόμο 3845/2010 του παρελθόντος Μαϊου (Μνημόνιο), αλλά ουδέποτε ενεργοποιήθηκε αφού ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν εξέδωσε τηνσχετική απο το νόμο απόφαση.
Μετά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης κυρίως ο υπουργός Οικονομικών αποδέχθηκε την έναρξη είσπραξης του 20% απο 1/1/2012. Ας δεχθούμε-καλή τη πίστει- οτι θα εκδώσει την απαραίτητη εγκύκλιο.
Η όλη ιστορία είναι ενδεικτική των σχέσεων της πολιτικής με τα ΜΜΕ και χαρακτηριστική της δουλικής συμπεριφοράς των δημοσιογράφων προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των καναλαρχών.Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου διατυμπάνιζε την ανεξαρτησία της έναντι των ΜΜΕ και τόνιζε την αυτονομία της απέναντι στα εκδοτικά συμφέροντα. Αυτή την σημαία την υπέστειλε πριν την έπαρση της, βυθιζόμενη στην διαπλοκή που τόσο έντονα στηλίτευε προεκλογικά. Τώρα δεν απομένει τίποτε άλλο παρά να δημιουργήσουν και το Ειδικό Ταμείο Τύπου απο χρήματα του ΕΣΠΑ για να διευκολυνθούν οι χειμαζόμενοι και πενόμενοι εκδότες.
Μπράβο κ. Παπανδρέου, συνεχίστε τον υπέροχο αγώνα σας ενάντια στη διαπλοκή.

Κατήφορος

Γράφει ο revival.

Για όσους εκπλήσσονται από το μπαράζ μέτρων της κυβέρνησης, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το μνημόνιο περιέγραφε με σαφήνεια τι θα επακολουθήσει. Αλλά μέρος της κοινωνίας και της πολιτικής τάξης είχε παρεξηγήσει τα πράγματα.

Νόμιζε ότι η σύμβαση με τους δανειστές είναι κάτι σαν τις προεκλογικές εξαγγελίες στις ελληνικές εκλογές, είπα-ξείπα.

Η κυβέρνηση φρόντιζε να κοιμίζει τους πολίτες με συνεχείς δηλώσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομικών που ψευδώς διαβεβαίωναν ότι δεν θα ληφθούν πρόσθετα μέτρα, ενώ γνώριζαν την αναλυτική συγγραφή των υποχρεώσεων της χώρας μας έναντι των δανειστών.

Τώρα σβήνουν και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις, ενώ στα μέτρα έπεται και συνέχεια.
Γίνεται λοιπόν ολοένα και πιο φανερό, ότι το μνημόνιο περιέχει μια ολόκληρη λογική για την κοινωνική προσαρμογή της χώρας μας και δεν υπάρχει η πολυτέλεια της a la carte αποδοχής του.
Το γεγονός ότι περιέχονται και αλλαγές που ούτως ή άλλως θα έπρεπε και μόνοι μας να δρομολογήσουμε, δεν δικαιώνει τη θεώρησή του ως το μονόδρομο που θα μας βγάλει από την κρίση.
Τις αλλαγές αυτές θα μπορούσαμε να τις αποφασίσουμε και χωρίς τη συνδρομή των δανειστών, αποφεύγοντας όμως να μπούμε στη μέγγενη της νεοφιλελεύθερης συνταγής του ΔΝΤ.
Από τη στιγμή που υπογράψαμε το μνημόνιο και μάλιστα χωρίς διαπραγμάτευση, δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών όσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι υπουργοί να το παίξουν λαϊκοί ήρωες.
Ας μην κάνουν λοιπόν τους ανήξερους όσοι έπρεπε από την αρχή να έχουν δηλώσει τη διαφωνία τους με την πολιτική πλατφόρμα των δανειστών και τις επιλογές του πρωθυπουργού.
Εντός του μνημονίου δεν υπάρχει άλλη πολιτική, εκτός από τη γνωστή του ΔΝΤ. Τη συνταγή αυτή θα την υποστεί η χώρα στο ακέραιο, χωρίς εκπτώσεις.

Όσοι συμφώνησαν νομίζοντας ότι είναι η ευκαιρία να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, αντιλαμβάνονται τώρα ότι θα συμπαρασυρθεί ολόκληρο το οικοδόμημα του κοινωνικού κράτους.

Ότι το πακέτο μπορεί μεν να περιέχει και ορισμένα μέτρα εξορθολογισμού που ήταν ούτως ή άλλως αναγκαία, αλλά οδηγεί την οικονομία σε βαθειά ύφεση και μεγάλο μέρος της κοινωνίας σε δεινή οικονομική θέση.

Η κυβέρνηση αποφασίζει ανήκουστες ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις ευθυγραμμιζόμενη με την πιο ακραία εκδοχή της άγριας αγοράς.

Και το χειρότερο είναι ότι ούτε ένας, μα ούτε ένας, υπουργός δεν παραιτείται από αξιοπρέπεια.

ΥΓ: προς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ

Όποιος θεωρεί ότι οι ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου υπερβαίνουν τα ιδεολογικοπολιτικά του όρια, ας καταψηφίσει.

Οι μισοκακόμοιρες, διαδικαστικές ενστάσεις και οι κλάψες για το θεαθήναι, είναι κατώτερες των περιστάσεων και δεν εξιλεώνουν.

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη

Ο τόπος διαθέτει κυβέρνηση άμεσης και ταχείας δράσης. Ξαφνικά, άμεσα εξαφάνισε-διέγραψε χρέη προς το Δημόσιο ύψους 23δις ευρώ.Ο πρωθυπουργός που ταύτισε την εξουσία του με την διαφάνεια,την διαβούλευση και την λογοδοσία, αποφάσισε μαζί με το οικονομικό του επιτελείο όχι απλά να διαγράψει χρέη αλλά και να συγκαλύψει τους φοροφυγάδες. Προφανώς κάτι εξυπηρετεί η εν λόγω απόφαση, κάποιους καλύπτουν οι κήρυκες της κάθαρσης.
"Είναι πολλά τα λεφτά Άρη" που έλεγε και ο αείμνηστος Νέστορας Μάτσας. Πράγματι είναι πολλά, περίπου το 6,2% του χρέους. Και η γαλαντόμα κυβέρνηση του Πασοκ τα χαρίζει. Μάλιστα.

Ψεκάστε ,σκουπίστε,τελειώσατε...

Τρείς περίπου ώρες θα αφιερώσει ο κ. Παπανδρέου σε μιά απέλπιδα προσπάθεια να εξασφαλίσει συναίνεση ( την ανοχή την έχει διασφαλισμένη) στην κυβερνητική πολιτική του.Έχει συνηθίσει να τα κερδίζει όλα εύκολα και άκοπα. Χωρίς σχέδιο,τακτική και προετοιμασία επιχειρεί να μετατρέψει το δράμα μιας χώρας σε προσωπικό πλεονέκτημα, τον πόνο των εργαζομένων σε προσωπική δικαίωση. Από κοντα και ο χορός των υποταγμένων χειροκροτητών του Πασοκ, οι διπρόσωπες πολιτικές μουτσούνες των δελφίνων που φιλοδοξούν να κυβερνούν στο όνομα του σοσιαλισμού με άθλιες νεοφιλελεύθερες συνταγές.
Το πραγματικό πλεονέκτημα του πρωθυπουργού είναι η πολιτική αθλιότητα της συντηρητικής παράταξης και η ανικανότητα της Αριστεράς να καταθέσει μια στοιχειώδη εναλλακτική πρόταση. Οι εθνικιστικές και ακροδεξιές εξάρσεις του κ. Σαμαρά, η αντιφατική και αδιέξοδη αντιπολιτευτική τακτική του σε συνδυασμό με τον αποκρουστικό δογματισμό και τον επικίνδυνο αριστερισμό της αριστεράς, προσφέρουν και σήμερα στον κ. Παπανδρέου την δυνατότητα να πείθει ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού λαού, οτι μάχεται μόνος του για τη σωτηρία της πατρίδας.

Χωρίς λόγια-2

“…..γίνεται και παγκοσμίως μία συζήτηση για το εάν οι δείκτες, που σήμερα χρησιμοποιούν οι οικονομολόγοι μας, αρκούν για να μετρήσουν την πραγματική ευημερία ή και την ευζωία μιας χώρας….”, “…..Έτσι, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν συμπληρώνεται με έννοιες, όπως το περιβαλλοντικό απόθεμα που έχει μια χώρα, ή τη λεγόμενη «εγχώρια ευτυχία», που ξεπερνά τη στενή οικονομική έννοια…..” , “….χώρες με ευτυχείς ανθρώπους, είναι κατά βάση χώρες χωρίς μεγάλες ανισότητες και κοινωνικές αδικίες”. Γεώργιος Αν. Παπανδρέου.

Xωρίς λόγια-1

http://fimotro.blogspot.com/2010/12/blog-post_4474.html

Εσωτερική υποτίμηση...και μετά?

Γράφει η Κοραλία.

Η κυβέρνηση υπακούοντας στις εντολές της τρόϊκας αποφάσισε να υλοποιήσει μια πολιτική σοκ και δέους στη χώρα που ακούει στο όνομα της εσωτερικής υποτίμησης. Ελπίζει ότι μέσω της ισοπέδωσης των εργασιακών σχέσεων και επομένως της μείωσης του εργατικού κόστους θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τις δηλώσεις των ιθυνόντων, μετά από ένα εξάμηνο ή ένα έτος η οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει. Είναι όμως αυτό εφικτό;
Η εσωτερική υποτίμηση προβάλλεται ως το αντίδοτο της νομισματικής υποτίμησης, όμως δεν υπάρχει ευθεία αντιστοίχηση. Η νομισματική υποτίμηση έχει σχεδόν άμεσα αποτελέσματα, το νόμισμα της χώρας υποτιμάται και τα προιόντα της γίνονται περισσότερα ανταγωνιστικά στο εξωτερικό αλλά και στην εσωτερική αγορά.
Η εσωτερική υποτίμηση δεν έχει αυτόματα αποτελέσματα διότι:
-Η μείωση του εργασιακού κόστους δεν είναι αυτόματη, όσο κι αν απορρυθμιστούν οι εργασιακές σχέσεις και καταργηθεί κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, απαιτείται χρόνος προσαρμογής.
-Οι επιχειρηματίες δεν θα προβούν σε αυτόματη μείωση των τιμών των προιόντων τους, ώστε να γίνουν περισσότερα ανταγωνιστικά και βέβαια θα οικειοποιηθούν ένα μέρος από την μείωση των μισθών των εργαζόμενων αυξάνοντας το ποσοστό κέρδους τους.
-Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων θα αυξήσει την ύφεση, επομένως τα έσοδα του κράτους θα μειωθούν (άμεσοι και έμμεσοι φόροι αλλά και ασφαλιστικές εισφορές). Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να γίνει δυσχερέστερος ο στόχος της μείωσης των δημόσιων ελλειμμάτων. Δηλαδή η κυβέρνηση θα αναγκαστεί σε μια συνεχώς συρρικνούμενη οικονομία να επιβάλλει μια συνεχώς και μεγαλύτερη περιοριστική πολιτική. Μια περιοριστική πολιτική που θα απευθύνεται στην μεσαία εισοδηματική τάξη (εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρές επιχειρήσεις), μια και το μεγάλο κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να εκβιάζει δια της αποχώρησής του από τη χώρα, επιβάλλοντας τους όρους του.
Βέβαια σε κάποια στιγμή, στο μακρινό μέλλον προφανώς θα δούμε θετικούς αριθμούς ανάπτυξης στο ΑΕΠ της χώρας. Θα έχει όμως προηγηθεί φτώχεια και αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων μια και για κάποιους, λίγους, η Ελλάδα θα αποτελέσει el dorado.
Ποιά είναι η λύση; Η πολιτική αντιμετώπιση από την ΕΕ των προβλημάτων της Ευρώπης του νότου δια της αποδοχής και από κοινού αναδιαπραγμάτευσης των χρεών τους, ώστε η παραγωγή τους αντί να πηγαίνει σε αποπληρωμή των χρεών τους να πηγαίνει και στην ανάπτυξή τους.

Δούρειοι ίπποι

Οι ημέρες που έρχονται διαμορφώνουν ένα νέο τοπίο για τις εργασιακές σχέσεις. Η κατάργηση των προκλητικών προνομίων κατέστη ο Δούρειος ίππος για την κατάργηση βασικών εργατικών κατακτήσεων. Οι εξοργιστικές προνομίες, κυρίως στις ΔΕΚΟ, αποτελούν το άλλοθι της συνολικής απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και της καθολικής επίθεσης σε κάθε κοινωνική κατάκτηση. Απουσιάζει ο δίκαιος μερισμός της θυσίας και του πόνου  και επικρατούν οι ανάλγητες και απάνθρωπες οριζόντιες πολιτικές. Οι αντιδράσεις ασήμαντες αναλογικά με όσα χάνονται και όσα εξανεμίζονται. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, όσες  δεν κρύβονται, εμφανίζονται αμήχανες και ανίκανες να διασφαλίσουν οποιαδήποτε κατάκτηση των εργαζομένων. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ συνδιαλέγεται κρυφίως με τον ΣΕΒ. Ο κ. Παναγόπουλος, όπως όλος συνδικαλιστικός εσμός, ενδιαφέρεται μόνο για το τομάρι του και προς τούτο πασχίζει. Με αριστερές φλυαρίες εργάζεται για τις πλέον νεοφιλελεύθερες προοπτικές.Τον καταλαβαίνουμε. Τα προσωπικά κεκτημένα υπερασπίζεται  ο "μανταλάκιας". Αλλά και ο έτερος συνδικαλιστικός αστέρας, ο πρόεδρος της ΟΚΕ, ο πολύς κ. Πολυζωγόπουλος, που κρύβεται? Δεν διαθέτει την ελάχιστη τσίπα να παραιτηθεί? Πόσο ανάγκη έχει την αντιμισθία του?

Το ελικόπτερο

Πολιτικός ΑΥΤΙΣΜΟΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΩΝ ΞΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ

ΓΙΩΡΓΟ ΠΕΤΑΛΩΤΗ

ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ: Μπορείτε να δεσμευτείτε ρητά, λοιπόν, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης ότι δεν θα υπάρχει το αμέσως προσεχές διάστημα, από 1ης Ιανουαρίου μείωση των μισθών στον ιδιωτικό χώρο;

ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Στο πλαίσιο που μπορεί να παρέμβει η Πολιτεία, αυτό ακριβώς κάνουμε. Και επιτέλους, να μη στρουθοκαμηλίζουμε, να μη θεωρούμε ότι υπήρχε ένας εργασιακός παράδεισος τον οποίο εμείς καταργούμε. Είναι γνωστό, ότι κλείνουν επιχειρήσεις κάθε ημέρα. Είναι γνωστό ότι χάνονται θέσεις εργασίας κάθε ημέρα. Είναι γνωστό ότι σε πολλές επιχειρήσεις γίνεται ουσιαστικά νόμος το να υπάρχουν ατομικές συμβάσεις, έτσι ώστε να υπάρχουν ευτελισμένοι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Εμείς θέτουμε κανόνες. Εμείς, αυτή την ευελιξία και την τέλεια απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων τη ρυθμίζουμε και φέρνουμε την ευελιξία όπου χρειάζεται και με τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις και όρους συναίνεσης των εργαζομένων. Και φέρνουμε το μέτρο, έτσι ώστε να μην υπάρχουν ατομικές συμβάσεις και γι` αυτό διασφαλίζουμε και την επέκταση των κλαδικών συμβάσεων, αλλά και τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις. Όποιος θέλει να μας πει ότι σήμερα στα εργασιακά υπάρχει παράδεισος και εμείς φέρνουμε το μεσαίωνα, σίγουρα δεν αντιμετωπίζει σωστά και λογικά τους Έλληνες πολίτες. Ακριβώς, μέσα σ` αυτό το τεράστιο θολό τοπίο που υπάρχει, αλλά που θα υπάρξει και ακόμη περισσότερο, λόγω του βαθέματος της κρίσης εάν δεν παρέμβει η Πολιτεία για τη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων μέσα σε δύσκολες συνθήκες, μέσα από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας, έτσι ώστε να προστατεύονται και οι θέσεις εργασίας, αλλά να προστατεύεται και το εργασιακό status των Ελλήνων εργαζομένων. Και αυτό θα φανεί και στην πράξη.

Η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου υπερβαίνει κάθε όριο κοινής πολιτικής λογικής. Απύθμενο θράσος, ατελείωτος εξυπνακισμός και απροσμέτρητη πολιτική ανευθυνότητα απο τον "πολιτικό κλώνο" του  κ. Παπανδρέου. Με κυνισμό αντιστρέφει την πραγματικότητα των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και αποπειράται να μας πείσει ότι η αποδόμηση του εργατικού δικαίου ευνοεί τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Ηθελημένα η εν αγνοία του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εμποδίζει κάθε απόπειρα συνεννόησης, κάθε απελπισμένη προσπάθεια διαλόγου. Ο πολιτικός "καισαρισμός" που διακρίνει τον κ. Πεταλωτή δεν κερδίζει απλά την απαρέσκεια των εργαζομένων, αλλά πιστοποιεί τον κυβερνητικό "αυτισμό". Τώρα που η κρίση απαιτεί διάλογο και συναίνεση, τώρα που ο κ. Παπανδρέου πρός τούτο καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς, τα ξιπασμένα πολιτικά "μειράκια" διατυμπανίζουν την ανικανότητα τους να αντιληφθούν τις επιπτώσεις των αποφάσεων τους. 
Το σημερινό "κέλυφος-Πασοκ" δεν μας αξίζει και γι΄αυτό του στρέφουμε την πλάτη.  

Οι βουλευτές του Πασοκ ψηφίζουν τον εργασιακό μεσαίωνα

Γράφει η Κοραλία.
Το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις δεν υλοποιεί τις επιθυμίες του Στρος Καν, αλλά το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση και ψηφίσθηκε στο κοινοβούλιο από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ και τη Μπακογιάννη. Το όπλο τότε δεν ήταν στραμμένο στους "κερδοσκόπους", αλλά στους πολίτες της χώρας και σε τελευταία ανάλυση την ίδια τη χώρα. Γιατί την καταδικάζει σε σοκ ύφεσης με άγνωστη ημερομηνία εξόδου.

Το μνημόνιο της άνοιξης αναφερόταν ρητά στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και του εργατικού δίκαιου στην ελλάδα. Για όσους τότε δεν ήθελαν να καταλάβουν, το διευκρίνησε ο Λοβέρδος ως υπουργός εργασίας όταν είχε πει ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις μπορούν να είναι και σε χειρότερη κατεύθυνση από τις κλαδικές συμβάσεις. Δηλαδή ανέτρεπε όλη τη λογική του εργατικού δικαίου και των εργασιακών σχέσεων στη χώρα, αφού μέχρι τότε οι επιχειρησιακές συμβάσεις μόνο σε καλύτερη κατεύθυνση ήταν δυνατό να υπογραφούν.
Η κυβέρνηση με αυτό το νόμο τάσσεται σαφώς με την ισχυρή πλευρά των κοινωνικών εταίρων που είναι οι επιχειρηματίες και που σε μια εποχή ύφεσης και ανεργίας η θέση τους ενισχύεται και γίνεται ασύδοτη.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπαιξε ένα επικοινωνιακό θέατρο τις προηγούμενες μέρες ότι δήθεν διαπραγματεύεται με τους "κακούς" της τρόικα για να θέσει κάποια αναχώματα. Σήμερα προσπαθεί να πείσει ότι έχει θέσει κάποια αναχώματα. Ποιά είναι όμως αυτά; Οι συλλογικές συμβάσεις έχουν μόνο ρόλο ως προς τις κατώτατες αμοιβές και οι κλαδικές συμβάσεις δεν έχουν καμιά χρησιμότητα. Μόνο επιχειρησιακές συμβάσεις θα υπάρχουν πλέον.
Όμως στον καθαρά ιδιωτικό τομέα τα συνδικάτα, όπου υπάρχουν, είναι αδύνατα και ελεγχόμενα απο τον επιχειρηματία, με αποτέλεσμα η σύμβαση να μην είναι μια διμερής πράξη, αλλά μια μονομερής πράξη. Κατά τον Παναγόπουλο στις 100 επιχειρήσεις που μπορούν να έχουν συνδικάτο, μόνο 1 εχει και επομένως κατά τον κύριο αυτόν, το κλαδικό συνδικάτο θα διαπραγματεύεται με τον επιχειρηματία. Ψεύδεται, διότι ο επιχειρηματίας έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στη διαιτησία μονομερώς χάρις στο σοσιαλιστή υπουργό Λοβέρδο.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που στη βουλή θα ψηφίσουν αυτό το νομοσχέδιο, έχουν όλη την ευθύνη της ψήφου τους για την έλλειψη οποιασδήποτε προστασίας της εργασίας στη χώρα και επομένως της ανατροπής της λογικής του κοινωνικού κράτους. Αλλά και γιατί η χώρα θα μπει σε μια περαιτέρω τροχιά ύφεσης και υπανάπτυξης. Η κυβέρνηση θα αποτύχει στην είσπραξη των εσόδων του προυπολογισμού και σε λίγους μήνες θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε νέα μείωση των μισθών στο δημόσιο, σε απολύσεις, σε μείωση των συντάξεων και σε νέα αύξηση των έμμεσων φόρων.
Επομένως η απραξία και η αποδοχή αυτών των μέτρων από τους πολίτες της χώρας δεν είναι πράξη υπευθυνότητας.

Έξοδος

Ο εργασιακός Αρμαγεδών είναι πλέον γεγονός. Οι επιθυμίες των κ.κ. Στρος-Καν και Όλι Ρεν ικανοποιούνται μέχρι κεραίας. Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου δεν είχε σχέδιο, δεν διαθέτει βούληση και αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της. Ο καθημαγμένος Έλληνας εργαζόμενος εξακολουθεί να συμπεριφέρεται με υπευθυνότητα και να καταθέτει το κουράγιο του, απέναντι σε μια κυβερνητική πολιτική που τον θεωρεί μέγα υπεύθυνο της οικονομικής κρίσης, απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που έχει ολοκληρώσει την προσφορά του στη πατρίδα, απέναντι σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που αναλίσκεται στην αυτοπροστασία του με το βλέμμα στραμμένο σε ένα παρελθόν που καμμία σχέση δεν έχει με το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου.
 Η έξοδος απο το τούνελ της κοινωνικής και οικονομικής υποβάθμισης δεν είναι ορατή και η ανεπάρκεια των πολιτικών δυνάμεων επιτείνει την καθολική αβεβαιότητα και ανασφάλεια των Έλλήνων. Μέσα στο τέλμα και στην οδύνη οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες και δράση. Δεν μας αξίζει το τέλμα, η μιζέρια και δεν μας ταιριάζει η συνθηκολόγηση με την ανικανότητα των μοιραίων και των άβουλων. Να ανοίξουμε τους δρόμους μιας νέας δίκαιης κοινωνίας. Το θέλουμε? Μπορούμε?

Φλωρίδης προς Όλιν Ρεν:"Καλό κουράγιο..."

Τοποθέτηση Γ. Φλωρίδη κατά την ομιλία του Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρμόδιου για θέματα οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων, κ. Olli Rehn

Η Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του σύγχρονου κόσμου και επιτελεί ρόλο ισορροπίας, ειρηνικής προοπτικής και ανάπτυξης για όλο τον πλανήτη. Γι’ αυτό δεν σας κρύβω την αγωνία της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, όπως πιστεύω και αυτής των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών, για τα όσα συμβαίνουν στον ευρωπαϊκό χώρο εξ αιτίας της συνεχιζόμενης κρίσης χρέους, αλλά και της ευρύτερης παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.

Είναι πανθομολογούμενο, ότι η βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος εξαρτάται καθοριστικά από την διασφάλιση της ενιαίας υπόστασης της Ευρωζώνης, η οποία είναι ο πυρήνας της ενοποιητικής διαδικασίας, αλλά παράλληλα και η αιχμή του ευρωπαϊκού οικουμενικού ρόλου.

Κατά μία άποψη, την οποία κι εγώ συμμερίζομαι, η ουσιαστική επίτευξη αυτού του στόχου και η ριζική υπέρβαση της κρίσης, προϋποθέτει την αποδοχή μιας στρατηγικής «συμμετρικής ανάπτυξης» της ευρωζώνης. Την υιοθέτηση δηλαδή ενός πολιτικοοικονομικού σχεδίου, που σε βάθος χρόνου θα οδηγήσει τα διαφορετικά δημοσιονομικά, οικονομικά και παραγωγικά επίπεδα των κρατών –μελών σε σύγκλιση και εξισορρόπηση, με την σταδιακή άρση του χάσματος μεταξύ των πλεονασματικών και ελλειμματικών χωρών. Θα ήθελα λοιπόν την γνώμη σας:

1. Κατά πόσο η Επιτροπή επεξεργάζεται, κατά πρώτον, ένα συνολικό σχέδιο για την κρίση και την διασφάλιση της ενότητας της Ευρωζώνης ή πρόκειται να συνεχίσει την πολιτική του «βλέποντας και κάνοντας» καθώς και των πυροσβεστικών λύσεων που μας οδηγεί μέχρι σήμερα πίσω απ’ τα γεγονότα;

2. Με ποια συγκεκριμένα μέτρα και πρωτοβουλίες σκέφτεται η Επιτροπή να βοηθήσει την ανάπτυξη στις ελλειμματικές χώρες, δεδομένου ότι μόνο η περιστολή δεν αντιμετωπίζει την κρίση χρέους;
3. Ποιές διορθωτικές λύσεις και διεξόδους επεξεργάζεται η Επιτροπή για το ενδεχόμενο πολιτικής και κοινωνικής κόπωσης, ή και αναποτελεσματικότητας των παρατεταμένων προγραμμάτων λιτότητας όλων των χωρών της Ένωσης, και ιδιαίτερα των χωρών που βρίσκονται στο Μηχανισμό Στήριξης;

Αναμφίβολα το έργο που πρέπει να επωμισθεί η Επιτροπή είναι τεράστιο. Είναι η πιο άτυχη Επιτροπή ( από πλευράς όγκου και δυσκολίας του έργου που έχει να επιτελέσει) αλλά συνάμα και η πιο τυχερή ίσως, δεδομένου ότι, αν επιτύχει, η επιτυχία της αυτή θα περάσει στην Ιστορία και θα αφορά σε όλη την Ευρώπη. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα καθορίσει αν θα διακριθείτε ή θα κατακριθείτε, καθώς θα έχετε οδηγήσει εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίους είτε στην απόγνωση είτε, όπως θέλω να πιστεύω, στην ελπίδα και στην αισιοδοξία. Είναι τεράστια η ευθύνη που αναλαμβάνετε. Για τον λόγο αυτό επιτρέψτε μας, κύριε Rehn, να ανταποδώσουμε στην Επιτροπή και σε εσάς προσωπικά την ευχή που μας είχατε δώσει πριν μερικούς μήνες: «Καλό κουράγιο…» .

ΔΥΝΑΣΤΕΙΕΣ

Η οικογενειακή διαδοχή είναι καθεστώς στην ιατρική, στη δικηγορία, στα πανεπιστήμια, στη δημοσιογραφία, σχεδόν παντού. Και είναι αυτή που δημιουργεί πλέγματα συννενοχής και ανοχής στις πολλές δυναστείες της πολιτικής.
Πολλοί διερωτώνται για τα χάλια της χώρας, για τα ελλείμματά της, για όσα θλιβερά μας συμβαίνουν τα δυό τελευταία χρόνια. Και παρ΄ότι έχουν την απάντηση μπροστά στα μάτια τους δεν την βλέπουν η μάλλον δεν θέλουν να την δουν.
Ομως τα πράγματα είναι πλέον προφανή. Αν βάλεις στη σειρά τα κυρίαρχα πρόσωπα, αν μετρήσεις και ζυγίσεις την ηγεσία της χώρας δεν χρειάζονται δεύτερες σκέψεις. Ο πρωθυπουργός κληρονόμησε όνομα και κόμμα από τον πατέρα του.Κλασική περίπτωση νεποτισμού. Αν δεν ήταν γυιός του Αντρέα δεν ξέρω τι θα έκανε στη ζωή του.
Ο προκάτοχός του Κώστας Καραμανλής είναι επίσης βγαλμένος από την ίδια μήτρα. Μεγάλωσε για να κυβερνήσει ελέω του «Θεού» μπάρμπα του. Ο Σαμαράς κι αυτός των καλών οικογενειών παιδί, ανεπάγγελτος επί της ουσίας, επί δέκα χρόνια κατά δήλωσή του κοίταζε το ταβάνι. Ο Τσίπρας δεν έχει ούτε αυτός ζυμωθεί στην πραγματική ζωή, από τα θρανία βρέθηκε στην πολιτική, χωρίς εμπειρίες και δημιουργία. Η Αλέκα είναι κομματικό στέλεχος από τα γενοφάσκιά της, δεν έχει ούτε αυτή πραγματικές εμπειρίες.
Ο Καρατζαφέρης πάλι που τα έκανε όλα και δηλώνει αυτοδημιούργητος έχει ελλείμματα παιδείας, γνώσης και κατανόησης. Και η Ντόρα που διεκδικεί ρόλο είναι επίσης παιδί του πατέρα της. Αν δεν ήταν κόρη του Μητσοτάκη δεν ξέρω αν θα είχε τύχη στην πολιτική. Αυτή είναι η εικόνα και αποτυπώνει πλήρως το πρόβλημα ηγεσίας. Το κακό είναι ότι το παράδειγμα της πολιτικής έχει επικρατήσει σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Η οικογενειοκρατία συναντάται σε όλα σχεδόν τα προνομιούχα επαγγέλματα.
Η οικογενειακή διαδοχή είναι καθεστώς στην ιατρική, στη δικηγορία, στα πανεπιστήμια, στη δημοσιογραφία, σχεδόν παντού. Και είναι αυτή που δημιουργεί πλέγματα συννενοχής και ανοχής στις πολλές δυναστείες της πολιτικής. Η κρίση, όλο αυτό που περνάμε, ίσως προσφέρει την ευκαιρία απαλλαγής απ' αυτόν το μακρύ κύκλο οικογενειοκρατίας, που κατέληξε σε παρακμή, όπως συνήθως συμβαίνει με όλες τις δυναστείες.
http://www.insideinfo.gr/article/4187/dunasteies

Η δημοσκόπηση της MRB

Με σαφές προβάδισμά αλλά με ψαλιδισμένη την διαφορά προηγείται το ΠΑΣΟΚ έναντι της ΝΔ σύμφωνα με τις εξαμηνιαίες τάσεις της MRB.

Μέσα σε έξι μήνες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μείωσε την διαφορά από το 8% στο 4,1% αλλά το κυβερνών κόμμα έχει ασφαλές προβάδισμα παρά τα σκληρά μέτρα και το μνημόνιο.
Η βουλή γίνεται εξακομματική εκτός μένουν – έστω και οριακά σύμφωνα με τη δευκρινισμένη ψήφο– το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη και η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη.
Σε υψηλά ποσοστά η αδιευκρίνιστη ψήφος που φτάνει το 23,3%
Συγκεκριμένα: ΠΑΣΟΚ 26,7%  ΝΔ 22,6% ΚΚΕ 8,4%  ΛΑΟΣ 4,3%  ΣΥΡΙΖΑ 3,3   Οικολόγοι 3,2%
Στο ερώτημα για την καταλληλότητα στην Πρωθυπουργία προηγείται... ο κανένας! με 4,2 μονάδες διαφορά από τον Γιώργο Παπανδρέου που συγκεντρώνει 33% (άνοδος 1,6%) και ακολουθεί ο Αντώνης Σαμαράς με 24,7%, άνοδος τεσσάρων μονάδων σε σχέση με την μέτρηση του Ιουνίου,


Πηγή: http://real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=29695&catid=11

Ο κ. Ντομινίκ πολιτεύεται

Mετά τον κ. Μπαρόζο ήρθε η σειρά του κ. Στρος-Καν να επιβραβεύσει τις προσπάθειες που καταβάλλει ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του Πασοκ για την δημοσιονομική εξυγίανση.

Αμέσως μετά τα "καλά λόγια" έρχονται οι αλήθειες, οι πραγματικές απαιτήσεις των δανειστών και κηδεμόνων μας.

Είθισται στις διεθνείς σχέσεις οι γενικές και αφηρημένες διατυπώσεις να εκφέρονται αφειδώλευτα ώστε να συμβάλλουν στο καλό κλίμα των συνομιλήτων. Στην περίπτωση της Ελλάδας υφίσταται και ένας δεύτερος ουσιαστικός λόγος που σχετίζεται με την πολιτική υποστήριξη της κυβέρνησης και την κατά το δυνατόν αδρανοποίηση των αντιπολιτευομένων δυνάμεων. .Πάνω απ΄ όλα τους ενδιαφέρει η διασφάλιση των κεφαλαίων που μας έχουν δανείσει.

Η ουσία κρύβεται στις απόψεις που διατυπώνονται για το μέλλον και την προοπτική εξόδου απο την οικονομική κρίση. Ο κ. Στρος-Καν εύκολα προσχώρησε στην πολιτική επιμήκυνσης αποπληρωμής του χρέους αφού άριστα γνωρίζει οτι η Ελλάδα είναι αδύνατον να το αποπληρώσει στα μέχρι σήμερα προσδιορισμένα χρονικά πλαίσια. Όπως εύκολα, έστω και με πλάγιο λόγο, έθιξε ότι το μέλλον είναι άδηλον και επισφαλές. Ακόμα πιο εύκολα ο επικοινωνιακός Ντομινίκ μίλησε για τα δύσκολα που βρίσκονται μπροστά και τις νέες θυσίες που καλούνται να υποστούν οι Έλληνες. Έδωσε την εντύπωση οτι μιλούσε για λογαριασμό του πελιδνού κ. Παπανδρέου που συνεχώς και συστηματικά μιλά για τις επιτυχίες της κυβέρνησης του ενώ αοριστολογεί και αρνείται κάθε δέσμευση για το άμεσο και μακρινό μέλλον.

Η πεισματική άρνηση του πρωθυπουργού να μιλήσει ειλικρινά, με θάρρος, εντείνει την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα των Ελλήνων που η πληροφόρηση τους για τα μελλούμενα προκύπτει απο τις δηλώσεις των υψηλών επισκεπτών μας. Για τούτο και η επίσκεψη του κ. Στρος-Καν μας βοήθησε γιατί υπήρξε αποκαλυπτική της αλήθειας που μας προσμένει. Βοήθησε τους δανειστές μας, δηλαδή τους εργοδότες τους. Βεβαίως βοήθησε και την κρυπτόμενη κυβέρνηση και πάνω απ΄ όλα βοήθησε τον εαυτό του και τις πολιτικές του προσδοκίες για την διεκδίκηση της Προεδρίας του Γαλλικού κράτους. Άλλωστε είναι τις πάσι γνωστόν οτι ο κ. Ντομινίκ πολιτεύεται.Οι Έλληνες?

Τα πάντα ρεί

Κοινή είναι η πεποίθηση οτι οι επόμενοι τρείς μήνες θα κρίνουν πολλά πράγματα για την χώρα. Πρώτον θα κριθεί η αξιοπιστία της έναντι των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου.Η τυχόν άρνηση καταβολής της τέταρτης δόσης εκ μέρους της τρόϊκας ισοδυναμεί με επίσημη αναγγελία  πτώχευσης.
Δεύτερον θα κριθεί η τύχη της κυβέρνησης του Πασοκ, του πρωθυπουργού και της ηγετικής του ομάδας.
Τρίτον θα επηρρεασθεί η νοοτροπία, μορφή, η εικόνα και η δομή της Ελληνικής κοινωνίας.
Τέταρτον, το πολιτικό σύστημα θα δοκιμάσει τις αντοχές του, τη δυνατότητα του να μετασχηματισθεί με ομαλότητα η με βίαιο τρόπο.
Ανεξάρτητα με τις διαφορετικές πολιτικές οπτικές, την πολλαπλότητα των πολιτικών προτάσεων το βέβαιο είναι οτι η Ελλάδα θα είναι μετά τρείς μήνες μια διαφορετική χώρα. Η αναπόφευκτη σκληρή δοκιμασία του ελληνικού λαού δεν σημαίνει οτι θα οδηγηθούμε σε μια δίκαιη και δημιουργική κοινωνία. Πιθανότερη φαντάζει η εξέλιξη του θριάμβου του ληστρικού και καταστροφικού καπιταλισμού. Το σύγχρονο προοδευτικό κοινωνικό και πολιτικό αίτημα είναι η αποτροπή αυτής της δυσμενούς για τους Έλληνες εξέλιξης. Αίτημα αμυντικό, αίτημα χαμηλών προσδοκιών που δεν προσιδιάζει με τα μεγάλα και σπουδαία των περασμένων λαϊκών αγώνων, αλλά είναι αίτημα ρεαλιστικό και εφικτό.
 Ο "αφελής"  εγκλωβισμός στο δίλημμα "ευδαιμονικός καπιταλισμός η πτώχευση", εκφράζει την επιτυχία των νεοφιλελευθέρων να πουλήσουν στους εργαζόμενους το σχοινί της αυτοκτονίας τους. Οφείλουμε να βαδίσουμε τους δύσκολους δρόμους με όπλα την εθνική αυτογνωσία ,την συστηματική δουλειά και την αναπαλλοτρίωτη αρχή του δίκαιου μερισμού του πόνου.

Η ΓΣΕΕ διασπάται?

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ. Παναγόπουλος, με νέο Italian στυλ τι ακριβώς υπερασπίζεται? Γιατί κοπιάζει? Με την πολιτική του συμπεριφορά ενισχύει τις ανερμάτιστες συνδικαλιστικές ομάδες-φατρίες και ευνοεί τα πλέον οπισθοδρομικά στοιχεία των εργαζομένων.Πολλοί εργατοπατέρες πάσχισαν για βουλευτικούς , υπουργικούς και άλλους θώκους, αλλά το έπραξαν με κομψότητα και μέθοδο. Ο κ. Παναγόπυλος δίνει εξετάσεις στον κ. Παπανδρέου,αδιαφορεί για την τύχη των εργασιακών σχέσεων και την μετατροπή της αγοράς εργασίας σε ζούγκλα. Άλλωστε ο ίδιος γνωρίζει-ως παλαιός τροτσκιστής-ότι με βάση τα εισοδήματα του έχει ανέλθει στο κοινωνικό στερέωμα και η μεταλλαγμένη του συνείδηση πόρρω απέχει απο τα όσα μηχανικά δηλώνει οτι μάχεται και υπερασπίζει. Δυστυχώς οι προσωπικές του στοχεύσεις δεν του επιτρέπουν να αγωνισθεί για την ενότητα του κινήματος των εργαζομένων, μια  δημιουργική αναπτυξιακή προοπτική και μία σύγχρονη κοινωνική πολιτική.Το Πασοκ γιατί αδρανεί μπροστά στο ενδεχόμενο διάσπασης της ΓΣΕΕ? Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις του Πασοκ τι δράσεις και ποιές πρωτοβουλίες έχουν αναλάβει? Γιατί πορεύονται ως μοιραίοι και άβουλοι?

Προχωρώντας και αναθεωρώντας

"Αριστερός, όπως ξεκίνησα προφανώς δεν είμαι πιά. Η εποχή των βεβαιοτήτων ήταν όμορφη, αλλά πέρασε, και έδωσε τη θέση της στη συνεχή αναζήτηση. Αυτή όμως η αναζήτηση είχε σταθερές και ποιές?....................
................................Κοντολογίς, τι είναι αριστερός σήμερα?"
Πρόκειται για ένα μικρό απόσπασμα απο το βιβλίο του Νίκου Μπίστη που μόλις χθές
κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ με τίτλο "Προχωρώντας και αναθεωρώντας". 
Ο Νίκος Μπίστης συμπλήρωσε σαράντα χρόνια πολιτικής δράσης και δεν έχει σκοπό να παραιτηθεί της πολιτικής, έχει ανάγκη όμως και μέσα απο το βιβλίο του να υπερασπίσει τις αξίες του.Ας αναγνώσουμε και ας κρίνουμε.

Ο φόρος Τόμπιν σας θυμίζει κάτι?

«Οι Σοσιαλιστές προτείνουν νέα αποτελεσματικά εργαλεία για την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης», δήλωσε από το βήμα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, λίγες ημέρες πριν την κρίσιμη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην πρόταση για φορολογία των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, η οποία ανήκει στον ίδιο και υιοθετήθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και στα ευρωομόλογα τα οποία μπορούν όχι μόνον να εξυπηρετήσουν δανειακές ανάγκες αλλά να αναδειχθούν και σε αναπτυξιακούς μοχλούς.
«Η απάντησή μας στην πολιτική λιτότητας των Συντηρητικών», τόνισε, «είναι υπεύθυνη δημοκρατία, υπεύθυνη πολιτική ισότητας, υπεύθυνη πολιτική για το περιβάλλον».
Επίσης, ο κ.Παπανδρέου αναφέρθηκε στην ανάγκη διαφύλαξης του κοινωνικού κράτους ενώ υπεραμύνθηκε την κοινωνική δικαιοσύνη, λέγοντας ότι «το να διασώζουμε τις τράπεζες σε βάρος των φτωχότερων πολιτών δεν είναι μόνον οικονομικά μη βιώσιμο, είναι κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτο».
Οφείλουμε να δεχθούμε οτι οι προτάσεις του κ. Παπανδρέου στα διάφορα διεθνή φόρα είναι ενδιαφέρουσες και αξίζουν της προσοχής μας. Οι προτάσεις παρά την προσπάθεια οικειοποίησης που καταβάλλει το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού δεν είναι ούτε καινούργιες, ούτε του ανήκουν. Είναι πολλά χρόνια τώρα που γίνεται συζήτηση για την επιβολή φόρου στις διεθνείς συναλλαγές. Ο φόρος Τόμπιν σας θυμίζει κάτι?(εδω) Όσο για το ευρωομόλογο θα αποφασίσουν οι Γερμανοί, δεν θα απευθυνθούν στον κ. Παπανδρέου, ούτε και θα τον ρωτήσουν. Ας αναλογισθούμε επιτέλους ότι οι μικρομεγαλισμοί βλάπτουν.
Οι αναφορές του πρωθυπουργού στο κοινωνικό κράτος μας δίνει την αίσθηση τηςπολιτικής ειρωνίας. Αξίζει να ρωτήσει ο κ. Παπανδρέου για την διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα και ίσως τότε αναλογισθεί ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Όσο για τις τράπεζες δεν έχει παρά να αποσύρει τις κρατικές εγγυήσεις για να αρχίσει το πάρτυ της ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας.
Συμπέρασμα: Λιγότερος επικοινωνισμός κύριε πρωθυπουργέ, όλη την αλήθεια στους Έλληνες για αυτά που θα έρθουν και θα είναι δύσκολα και οδυνηρά, μετρημένα λόγια και εντατική δουλειά.

Σκληροί πυρήνες και μαλθακοί υπουργοί.

Οι διαρθρωτικές αλλαγές στις ΔΕΚΟ και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι δεσμευτικές, θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν μέχρι το τέλος Μαρτίου" , τόνισε , σύμφωνα με πληροφορίες, ο Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου σε τριάντα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με τους οποίους συναντήθηκε το απόγευμα και συζήτησαν την πορεία της οικονομίας και τα δεδομένα του νέου προϋπολογισμού.
Αναφορικά με την επίτευξη της μείωσης του ελλείμματος στο 3% το 2014, ο κ.Παπακωνσταντίνου,σύμφωνα πληροφορίες, τόνισε ότι είναι αναγκαίες οι περικοπές των περιττών δαπανών στο Δημόσιο. Όταν μάλιστα του επεσήμαναν οι βουλευτές ότι υπάρχουν ακόμη υψηλόμισθοι στον ΟΣΕ και τον ΟΠΑΠ και ότι είναι αδιανόητο να υπάρχουν υπάλληλοι με εκκαθαριστικό 120.000 ευρώ το χρόνο, ο Γ. Παπακωνσταντίνου φέρεται αναρωτήθηκε "με ποιόν σκληρό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ να χτυπηθούμε πρώτα".
Ο "αχαμνός" υπουργός Οικονομικών με εντυπωσιακή αφέλεια και περισσό θράσος υπεκφεύγει των ευθυνών του και ξεχνά τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που απορρέουν απο το αξίωμα του. Υποτιμά τους βουλευτές όταν ομιλεί για την περικοπή των περιττών δαπανών στο Δημόσιο.Γιατί δεν το έχει κάνει ήδη? Ποιός τον εμπόδισε? Γνωρίζει άραγε ποιές είναι οι περιττές δαπάνες. Απο τις αποφάσεις του προκύπτει οτι ως τέτοιες υπολογίζει τις συντάξεις των 500 ευρώ και τους μισθούς των 1000 και 1500 ευρώ.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου εμφανίζεται εξαιρετικά χυδαίος όταν επιχειρεί να ταυτίσει το ΠΑΣΟΚ με την συνδικαλιστική αθλιότητα και τις προνομίες που έχουν επιτύχει ομάδες εργαζομένων.Δείχνει πόσο ξένο νοιώθει το κόμμα στην κυβέρνηση του οποίου συμμετέχει. Στη Ρηγίλλης άλλωστε επιχείρησε να ξεκινήσει την πολιτική του καριέρα, αλλά δεν τα κατάφερε. Η καλή του τύχη τον έφερε στο ΠΑΣΟΚ μέσω ενός ευπρεπούς βασικού στελέχους του τέως πρωθυουργού κ. Σημίτη. Ξεχνάει ο υπουργός.Ξεχνάει οτι οι σκληροί πυρήνες που σήμερα επικαλείται, υπήρξαν οι στυλοβάτες και το σκληρό μπλόκ υποστήριξης του κ. Παπανδρέου, υπήρξαν οι βασικοί τους σύμμαχοι στην αναμέτρηση του οπισθοδρομικού ΠΑΣΟΚ με το ΠΑΣΟΚ της ευθύνης , της σύνεσης, της δημιουργίας και του αέναου δημοκρατικού εκσυγχρονισμού.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου οφείλει να αισθανθεί την κρισιμότητα της περιόδου και να καταθέσει το σχέδιο σύγκρουσης με ότι μας καθηλώνει και μας καθυστερεί, με ότι μας εμποδίζει να εισέλθουμε σε μία γόνιμη, δημιουργική, καινοτόμα, αναπτυξιακή και ανθρώπινη περίοδο. Διαφορετικά να πάει σπίτι του. Η μαμά του θα του βρεί καινούργια δουλειά.

Ανάκληση απολύσεων

Το αφεντικό του Δ.Ο.Λ. ο κ. Ψυχάρης ανακάλεσε τις 29 απολύσεις δημοσιογράφων και τα πάντα ομαλοποιήθηκαν.Τέλος η συγκέντρωση έξω απο το κτήριο του συγκροτήματος, ενώ κανονικά θα κυκλοφορήσει το Κυριακάτικο ΒΗΜΑ, η έκδοση του οποίου ήταν αμφίβολη λόγω απειλής απεργίας των δημοσιογράφων.

Ένταση στον Δ.Ο.Λ.

Ένταση επικρατεί έξω απο τα γραφεία του Δ.Ο.Λ. επί της οδού Μιχαλακοπούλου μετά την ανακοίνωση απόλυσης 29 δημοσιογράφων και κατόπιν της διακοπής της έντυπης έκδοσης του ημερήσιου φύλλου της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ. Δύο κλούβες της αστυνομίας βρίσκονται έξω απο το κτήριο του συγκροτήματος με σκοπό την αποτροπή και την πρόληψη επεισοδίων απο πλευράς των απολυθέντων αλλά και διαφόρων που προσέρχονται για συμπαράσταση.

Προβλήματα....πολιτικής

H κυβέρνηση με επικεφαλής τον κ. Παπανδρέου ζούνε στον αστερισμό της συναίνεσης. Τα πάντα αναφέρονται και σχετίζονται με την ανάγκη να κινηθεί η χώρα συναινετικά και σε κλίμα συνεννόησης. Κάτω απο το βάρος των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που θα πρέπει να έχουν νομοθετηθεί και δρομολογηθεί στο διάστημα των προσεχών τριών μηνών, το ηγετικό απαράτ του Παπανδρεϊκού Πασοκ εγκαταλείπει την πολιτική υπεροψία του, προσπαθεί να αποκρύψει την έμφυτη αλαζονεία του και  θέτει το νέο "εθνικό" καθήκον της υποστήριξης ανυπάρκτων σχεδίων και πρόχειρων πολιτικών επιλογών. Ο φόβος της κοινωνικής έκρηξης ωθεί τους "υποταγμένους χειροκροτητές" σε αναζήτηση συμμάχων πέραν της κοίτης των υποτιθέμενων αξιών που πρεσβεύουν. Η κυβερνητική προσέγγιση πηγάζει απο την επιδίωξη της αποφυγής της προσωπικής αποτυχίας του Αρχηγού και της στενής του ομάδας. Η κοινωνική έκρηξη που μπορεί να δυναμιτίσει τις πιθανότητες και την προοπτική ενός καλύτερου μέλλοντος για τους Έλληνες δεν κερδίζει το ενδιαφέρον και την προσοχή τους.
Για τούτο και η προσπάθεια ενός κομματικού μορατόριουμ παίρνει οργανωτίστικα χαρακτηριστικά με εξορμήσεις των ηγετικών στελεχών ανά την επικράτεια. Απουσιάζει το πολιτικό σχέδιο την ώρα που οι θιασώτες του Παπανδρεϊσμού αντιτάσσονται στην κυβερνητική πολιτική,ενω εξοβελισμένες και εκτός  κάθε συνεργασίας είναι οι δυνάμεις που έχουν τη συνείδηση, την θέληση και την ικανότητα να υλοποιήσουν μια πολιτική εξόδου από την κρίση.

Μορατόριουμ της ένοχης σιωπής.

Τη συγκρότηση Τριμερούς Επιτροπής από εκπροσώπους της κυβέρνησης, του κόμματος και της κοινοβουλευτικής Ομάδας, η οποία σε συνεργασία με τους υπουργούς θα προετοιμάζει τα νομοσχέδια, αποφάσισε το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, που συνεδρίασε υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου.

Στη διάρκεια της συνεδρίασης μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου ζήτησε να σταματήσει ο αποσυντονισμός της κυβέρνησης, λόγω των δηλώσεων υπουργών, ο δε πρωθυπουργός ζήτησε από τα κομματικά στελέχη να υπάρξει «μορατόριουμ» ενός έτους για να επιτευχθούν οι εθνικοί στόχοι και να πάει μπροστά η χώρα.
Aυτά τα μεγάλα και σπουδαία αποφάσισε το Πολιτικό Συμβούλιο του Πασοκ. Η τριμερής επιτροπή θυμίζει την δεκαετία του ΄80. Ένα ίδιο ακριβώς όργανο είχε συγκροτηθεί και τότε για να επιχειρήσει
τον συντονισμό κυβέρνησης -κόμματος και για να δώσει ρόλο στην παραγκωνισμένη κοινοβουλευτική ομάδα. Το αποτέλεσμα πενιχρό, ανάξιο λόγου. Η δημιουργία μιας ανάλογης επιτροπής-τώρα το 2010- δείχνει την ένδεια πολιτικής σκέψης του Πασοκ η αν προτιμάτε την συμπάθεια του κ. Καρχιμάκη σε ότι σχετίζεται με το Πασοκ ΄80. Το Πασοκ πορεύεται με βήμα γοργό στο παρελθόν. Τι κρίμα!
Το εντυπωσιακό όμως είναι η έκκληση του κ. Παπανδρέου προς τα στελέχη του Πασοκ για "μορατόριουμ" ενός χρόνου. Τι ακριβώς εννοεί ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς? Μορατόριουμ με ποιούς και γιατί? Τι φοβίζει τον ατρόμητο αρχηγό της Ιπποκράτους? Φοβάται τον Παναγιωτακόπουλο και τους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ? Αναζητά στήριξη από όσους με αλαζονεία , έπαρση και ηγεμονισμό απέκλεισε μετά το 2007? Δεν του φτάνουν οι υποταγμένοι χειροκροτητές τύπου Σκανδαλίδη, Χρυσοχοϊδη, Ρέππα, Διαμαντοπούλου? Αναζητά υποταγή?Δεν του αρκεί ο Τζουμάκας? Επιθυμεί ιδιοτελείς εσωκομματικές συμμαχίες? Ας αναζητήσει τον Καστανίδη.
Ο κ. Παπανδρέου και η παιδική χαρά του Μαξίμου όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν.

Η κρίση στον τύπο και τα ΜΜΕ

Την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου θα κυκλοφορήσει το τελευταίο ημερήσιο φύλλο της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ. Η σχετική απόφαση αναμένεται να γνωστοποιηθεί στους συντάκτες απόψε το βράδυ. Η οικονομική κρίση έχει το πρώτο θύμα της στον χώρο του τύπου και σύντομα θα επεκταθεί στα ηλεκτρονικά μέσα με τις πληροφορίες να φέρουν ότι το ALTER έχει έντονα προβλήματα βιωσιμότητας.

Έσχατος λαϊκισμός

Στα πλαίσια της εβδομάδας (22-28/11)  ελεύθερης και δωρεάν πρόσβασης σε όλες τις υπηρεσίεςτου ΕΣΥ που έχει κηρύξει η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ), το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό καλεί τους ασθενείς να μην πληρώσουν το εισιτήριο των 3 ευρώ, αλλά ούτε και τις εξετάσεις στις οποίες θα υποβληθούν. Όλα τούτα με πρόσχημα την οικονομική κρίση και την ανάγκη διατήρησης ενός δωρεάν δημοσίου συστήματος. Οποία ευαισθησία και αγωνία υπεράσπισης των λαϊκων δικαιωμάτων και του κώδικα ιατρικής ηθικής και δεοντολογίας διακρίνει τους συνδικαλιστές-γιατρούς. Έσχατος λαϊκισμός και όψιμος κοινωνισμός διακρίνει την συνδικαλιστική ηγεσία των νοσοκομειακών γιατρών. Προτάσεις για το "φακελλάκι" δεν έχουν, επίορκους γιατρούς δεν γνωρίζουν, υπερσυνταγογράφους δεν έχουν συναντήσει,για την σπατάλη και τις αλόγιστες προμήθειες των νοσοκομείων ιδέα δεν έχουν, για σκαιές και εξουσιαστικές συμπεριφορές γιατρών στους ασθενείς χαμπάρι δεν πήραν.Για όλα τούτα ούτε μιά φωνή, ούτε μια διαμαρτυρία. Η αποθέωση του κυνικού λαϊκισμού στο έπακρον.

Η ομιλία του Αλέκου Παπαδόπουλου

Οι περιστάσεις απαιτούν έναν άλλο τύπο και κυρίως ένα άλλο πνεύμα διακυβέρνησης. Κατά καιρούς έχει γίνει συζήτηση για οικουμενικά σχήματα και κυβερνήσεις τεχνοκρατών. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοιες λύσεις εντός των σημερινών τειχών. Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται το ίδιο έναν ισχυρό κλονισμό πριν επιχειρήσει αξιόπιστα να καθοδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση.

Προτείνω μέσα στο 2011 η Βουλή να εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής κύρους, η οποία θα συντάξει ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό “πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης”, στην ουσία δηλ. ένα σχέδιο αναγέννησης, που θα οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα, πειθαρχημένα και χρονοστοχευμένα στην έξοδο από την κρίση. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να κριθεί από το λαό με εκλογές – το ξαναλέω με ΕΚΛΟΓΕΣ - . Τις εκλογές αυτές βέβαια δεν τις εννοώ και δεν τις προτείνω σε καμιά περίπτωση ως ένα από τα συνήθη πολιτικά παίγνια και καμώματα του συστήματος αλλά εκλογές με “ανοικτά τα βιβλία”, για να επιτευχθεί εθνική συμφωνία με βάση αυτό το πενταετές πρόγραμμα, που υπερβαίνει κόμματα και εκλογικές περιόδους. Θα ενσωματώνει τα μέτρα του μνημονίου και θα κινείται πέραν αυτού. Για ν’ αναλάβουν όλοι την ευθύνη τους για το μέλλον της χώρας, και πολύ περισσότερο ο λαός.
http://www.insideinfo.gr/article/3089/al-papadopoulos-proteinei-epitrope-sophon-kai-ekloges-ten-anoixe