“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

23 Μαρτίου 2010

Επικοινωνία και ουσία.

Γράφει ο Στέφανος Μανίκας.
Είναι η περίοδος που κάθε πρόβλεψη και κάθε σενάριο για την αντιμετώπιση του ελληνικού οικονομικού προβλήματος έχει τον χρόνο του στον δημόσιο διάλογο, την αξία του στα χείλη των πάσης φύσεως αναλυτών και την, έστω και στιγμιαία, υιοθέτηση του από την κυβέρνηση ή από κάποιο, τουλάχιστον, κυβερνητικό στέλεχος. Ο ορυμαγδός των πληροφοριών επιτείνει την ανασφάλεια και την σύγχυση των πολιτών. Η 25η Μαρτίου τείνει να γίνει η D-day του πολέμου Ελλάδας-Γερμανίας και η προσφυγή η όχι στο Δ.Ν.Τ., η βάση του νέου εθνικού διχασμού.
Η αίσθηση ότι βρισκόμαστε μπροστά στο κατώφλι ραγδαίων εξελίξεων κυριαρχεί στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή.Η σημαντική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η αύξηση του Φ.Π.Α. και ο καθολικός περιορισμός των δημοσίων δαπανών σε συνδυασμό με αρνητική "οικονομική ψυχολογία" έχουν ήδη αρχίσει να πνίγουν την αγορά και να βυθίζουν την ελληνική οικονομία στην ύφεση. Εν αναμονή της αναπτυξιακής πολιτικής της κυβέρνησης, το φορολογικό νομοσχέδιο αποτυπώνει την κυβερνητική βούληση για απονομή στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης.Οι πλάγιες και έμμεσες επιλογές περιορισμού του αφορολογήτου ορίου, η από κάθε άποψη απαράδεκτη φορολόγηση της αποζημίωσης των απολυομένων ολοκληρώνεται με την χαρακτηριστικά ύποπτη ατολμία των νέων(?) αντικειμενικών κριτηρίων. Με 42.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα δικαιολογείται βίλλα με πισίνα, εξοχικό, δύο Ι.Χ., σκάφος, οικιακή βοηθός. Έτσι επιβεβαιώνεται ότι "νεοφιλελευθερισμός δεν έχει πλέον ανάγκη να το δόγμα του, το καθήκον αυτό το έχει επιφορτισθεί η μοντέρνα αριστερά". Ίσως έτσι να εξηγείται γιατί δεν έχει αναληφθεί, η παραμικρή πρωτοβουλία συζήτησης με ΣΕΒ και το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου το ενδεχόμενο μείωσης των τιμών των προϊόντων και των υπηρεσιών. Τι κρίμα, να αγνοούνται οι απόψεις των επιφανών οικονομολόγων που κατά καιρούς προσκαλούμε στην πατρίδα μας. Τι κρίμα τα πάντα να είναι επικοινωνία.
Πήγή:http://www.metarithmisi.gr/el/default.asp