“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

28 Ιουνίου 2011

Και η χώρα?

Οι ψηφοφορίες, αύριο και μεθαύριο στην Βουλή, για την ψήφιση του Μεσοπροθέσμου Προγράμματος και του Εφαρμοστικού νόμου, παρά τα φαινόμενα, θα εξελιχθούν με σχετική ομαλότητα για την κυβέρμηση του κ. Παπανδρέου. Οι μηχανισμοί του Πασοκ δουλεύουν στο φούλ και οι ενδεχόμενα απείθαρχοι βουλευτές απολαμβάνουν συμβουλών, φίλιων παρεμβάσεων και αυστηρών προειδοποιήσεων. Οι ώμοι των βουλευτών είναι αδύναμοι για να οδηγήσουν την κυβέρνηση σε παραίτηση και η οριακή οικονομική κατάσταση της χώρας αποθαρρύνει ακόμα και τις όποιες απόπειρες ηρωϊκής εξόδου.
 Άλλωστε οι δηλώσεις και οι τοποθετήσεις του κ. Παγκάλου προσφέρουν ευκολίες εκτόνωσης και πολιτικής κολοτούμπας σ΄ένα αριθμό βουλευτών, που μέχρι χθές "έπαιζαν μπάλα με το Γιώργο" και σήμερα έκπληκτοι ανακαλύπτουν τις ανεπάρκειες του "ηγέτη".
Βεβαίως ο κ. Πάγκαλος με μοναδική μαεστρία αποδομεί τον κ. Παπανδρέου. Τον υποστηρίζει φθείροντας τον. Μη σας διαφεύγει οτι ο υπαρξιστής πολιτικός μετα τα γεγονότα Οτσαλάν, τόνιζε σε κάθε ευκαιρία, δεξιά κι΄αριστερά, ότι τη σχετική με το θέμα επιστολή-δήλωση του Γιώργου, "θα την πάρω μαζί στον τάφο μου".
 Η πραγματική ανησυχία του Μαξίμου κινείται στην μετέπειτα εξελίξεις. Όχι δεν αγωνιούν και τόσο για το πόσο αποτελεσματικά θα εφαρμοστούν οι πολιτικές του Μεσοπροθέσμου.  Το ενδιαφέρον τους εστιάζεται στις πιθανότητες δημιουργίας πολιτικής κίνησης-φορέα απο τον κ. Φλωρίδη  και τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του Πασοκ. Ρωτούν παντού. Ψάχνουν παντού.
Συμπέρασμα: Η διατήρηση στην εξουσία έχει γίνει εμμονή στον κ. Παπανδρέου. Και η χώρα? Καλά, θα δούμε τι θα κάνουμε και με αυτήν.