“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

23 Ιανουαρίου 2010

Κυρία Mάγια Τσόκλη,παρακαλώ διαψεύστε..


Μετά τα όσα ακούστηκαν για τις σπατάλες και τους υπέρογκους μισθούς της ΕΡΤ, οι ιθύνοντες αποφάσισαν να ξεκινήσουν το ψαλίδισμα.Αποφάσισαν, τρόπος του λέγειν, αφού από το… ψαλίδισμα αυτό τη γλίτωσε η εκπομπή «Ταξιδεύοντας» της βουλευτού Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, Μάγιας Τσόκλη, της οποίας το budget αντί να μειωθεί αυξήθηκε και από 22.000 ευρώ πήγε στα 24.000 ευρώ το επεισόδιο!http://royfianos.blogspot.com/2010/01/blog-post_5747.html
Γράφει ο Γιάννης Νικολάου,πρώην διοικητής ΟΑΕΔ
Tην ώρα που η χώρα περνά βαθύτατη διαρθρωτική οικονομική κρίση, η κυβέρνηση επιλέγει να ανοίξει το θέμα της διοικητικής αναδιάρθρωσης. Πρόκειται για μια περιπέτεια. Aκούγεται ευχάριστα και δημοκρατικά, αλλά μπορεί να φέρει καταστροφικά αποτελέσματα στην προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, την αναπτυξιακή πορεία της χώρας και να αναδείξει νέα πελατειακά μεγέθη στο πολιτικό σύστημα.http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&pubid=24385155

Νόμος είναι το δίκιο του αγρότη





του Τάκη Καμπύλη

Το συγκεκριμένο ερώτημα «αν υπάρχουν όρια στις διεκδικήσεις και ποια είναι αυτά», δεν είναι ούτε καινούργιο, ούτε τυχαίο. Άλλωστε δύσκολα μπορεί να βρεθεί μια συνολική απάντηση που να αφορά και τις κινητοποιήσεις των μεταναστών αλλά και των δημοσίων υπαλλήλων. Και επειδή δεν μπορεί να υπάρξει μία κοινή φόρμα (πέραν αυτής όπως διατυπώνεται στον αστικό κώδικα, εν προκειμένω περί παρακώλυσης συγκοινωνιών) το ερώτημα συνήθως αποκτά κάθε φορά τη δική του απάντηση.Προτείνω λοιπόν, να συζητήσουμε για την «ηθική» της συγκεκριμένης κινητοποίησης. Τι ζητούν, ποιοι το ζητούν, πώς το ζητούν; Τι ζητούν οι αγρότες των μπλόκων;
Ο διεκδικητικός τους λόγος, όπως ελεύθερα διατυπώνεται από τους ίδιους χαρακτηρίζεται από μια αξιοσημείωτη -σχεδόν- εθιμική αμετροέπεια: Ζητούν ό,τι ζητούσαν πέρυσι, πρόπερσι, αντιπρόπερσι κ.ο.κ: Χρήματα. Για τον ίδιο λόγο, με τα ίδια επιχειρήματα , ελέω των ίδιων συνθηκών. Ως να είναι ακίνητος ο Χρόνος (ή αυθύπαρκτος). Από ποιους τα ζητούν; Από το Κράτος (όπως πέρυσι πρόπερσι, αντιπρόπερσι...). Λογικό θα πείτε και θα είχατε δίκιο αν οι ίδιοι δεν είχαν εξαιρεθεί από αυτό, παραμένοντας στο αφορολόγητο που εξασφαλίζει το «τεκμαρτό» εισόδημα. Επίσης, παρότι εδώ και μια δεκαετία έχουν ενημερωθεί για το 2013, δηλαδή για το τέλος των επιδοτήσεων ,έδειξαν ως σύνολο (υπάρχουν και εξαιρέσεις) έναν προκλητικό στρουθοκαμηλισμό. Άφησαν τα χρόνια να κυλήσουν ώστε να βρεθούν απροετοίμαστοι την κρίσιμη ώρα και να μετακυλήσουν το πρόβλημα στο σύνολο της κοινωνίας. Η συνδικαλιστική κουτοπονηριά σε όλο της το μεγαλείο.Ο τρόπος που διεκδικούν τα αιτήματά τους αναδεικνύει αυτόν τον βαθύ ιδρυματισμό του αγροτικού «κινήματος»: Με τον αέρα της ισχύος πολλών ίππων. Περίπου εκβιαστικά. Η εικόνα που επικρατεί στην πλειονότητα της κοινωνίας μας είναι ότι οι αγρότες δεν διακρίνονται από την λεπτότητα της «σταδιακής κορύφωσης». Ανάβουν τις μηχανές και κλείνουν τους δρόμους. Δεν αφήνουν χρόνο πριν το τελεσίγραφο , ξεκινούν τις κινητοποιήσεις τους μ’ αυτό. Από την αφωνία στα μπλόκα και στα δελτία των 8.Η συνδικαλιστική πρακτική είθισται να ακολουθεί μερικούς κανόνες. Ένας από αυτούς είναι η αναζήτηση ευρύτερων συμμαχιών και ένας δεύτερος είναι η προετοιμασία της κοινωνίας μέσα από μία κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
Οι αγρότες μας δεν ενδιαφέρονται ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. (Έχουν συναίσθηση της δύναμής τους, έχουν επιλέξει τους συμμάχους τους από την Πετρούλα έως τον Χατζηγάκη και μας στέλνουν τον λογαριασμό). Δεν αναλαμβάνουν ούτε επαγγελματικά ρίσκα (καινοτομίες, νέες καλλιέργειες κλπ) ούτε καν τις ευθύνες τους την ώρα της κινητοποίησης.Οι αγρότες μας ,ειδικά στον θεσσαλικό κάμπο ,πέτυχαν να απομονωθούν από το ίδιο τους το μέλλον προεξοφλώντας το. Η θέση τους είναι πλέον τόσο δύσκολη που δεν μπορεί κανείς παρά να σταθεί δίπλα τους. Αλλά όχι με τους δικούς τους όρους...
http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=1240&reftab=37&t=«Νόμος-είναι-το-δίκιο-του-αγρότη»

Μιά σπουδαία απόφαση.

Αθώες έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας τις δασκάλες Στέλλα Πρωτονοταρίου και Ντενάντα Καρκάλο, που κατηγορούνταν για παράνομη παραχώρηση σχολικού χώρου. Πιέσεις από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για τη διακοπή των εξωσχολικών μαθημάτων παιδιών μεταναστών είπε ότι δέχθηκε ο μηνυτής.
Ο εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή τους, τονίζοντας: "Δυστυχώς καλούμαι να υποστηρίξω ένα κατηγορητήριο το οποίο δεν υποστηρίζεται από πραγματικά περιστατικά. Δεν διακρίνω την ελάχιστη ένδειξη μη νομιμότητας της πράξης των δύο κατηγορουμένων. Σε βάρος του προσωπικού της χρόνου ξεκίνησε μια δραστηριότητα για τα παιδιά. Αν κάποιος διαχωρίζει τα παιδιά σε ελληνόπουλα και αλβανόπουλα είναι προσωπικό του πρόβλημα".
Μηνυτής ήταν ο νυν διευθυντής του 132ου Δημοτικού Σχολείου Εμμ. Γιουτλάκης.
"Μου έδωσαν προφορικές εντολές για τις οποίες δεν με κάλυψαν και βρέθηκα εκτεθειμένος. "Αν δεν μπορείς να μας διασφαλίσεις ότι θα καταργηθεί το πρόγραμμα, μπορεί να παραιτηθείς τώρα και να στείλουμε κάποιον άλλο στη θέση σου", μου είπαν. Έτσι, σταμάτησα τα μαθήματα και τώρα με θεωρούν φασίστα και ακροδεξιό", κατέθεσε ο μηνυτής Εμμ. Γιουτλάκης, επιχειρώντας να δικαιολογήσει τη διακοπή των εθελοντικών μαθημάτων.
Ο κ. Γιουτλάκης κατονόμασε τον πρώην γ.γ. του υπουργείου Παιδείας το 2007, Δημ. Πλατή. "Η εντολή μου δόθηκε στο όνομα της Ελληνικής Δημοκρατίας και την ακολούθησα. Έκανα λάθος, έπρεπε να είχα παραιτηθεί" δήλωσε.

Ισως η Ελλάδα διαψεύσει τις Κασσάνδρες.

Stephen Sedgwick. Κορυφαίος δημοσιογράφος του αμερικανικού δικτύου CNBC
Κρίση ομολόγων! Δημόσιες δαπάνες εκτός ελέγχου! Φόβοι για κατάρρευση της Ευρωζώνης! Τέτοιοι τίτλοι χρησιμοποιούνται τελευταίως σε σχέση με τα δεινά της ελληνικής οικονομίας.
Κι όμως, αυτή η υστερία φαίνεται να παραβλέπει ότι αυτή η κρίση ήταν «υπό δημιουργία» την τελευταία δεκαετία. Οι κυνικοί θα παρατηρούσαν ότι τώρα που το ευρώ άρχισε να υποχωρεί άρχισαν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να αισθάνονται άβολα. Όμως, οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες ήθελαν ασθενέστερο ευρώ. Δεν θα έπρεπε να ευχαριστούν τους Έλληνες;
Ερωτήματα για τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία, τις δαπάνες και την παραγωγικότητα εγείρονται εδώ και χρόνια, οπότε προς τι η μεγάλη επίθεση στην χώρα τώρα; Θα μπορούσε να ποντάρει κανείς χρήματα στο ότι οι ξένοι παίκτες θα βαρεθούν την «ελληνική ιστορία» μόλις νιώσουν ότι δεν έχουν άλλα κέρδη να βγάλουν από αυτήν.
Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι παράγοντες της αγοράς, μπορείς να πουλήσεις μια ιστορία μόνο για περιορισμένο χρόνο προτού τα πάντα προεξοφληθούν και η εν λόγω θέση θα πρέπει να κλείσει. Τα δημοσιονομικά μεγέθη της Ελλάδας θα μπορούσαν να επιδεινωθούν περαιτέρω και η χώρα ίσως δυσκολευθεί να επιτύχει τους στόχους της, αλλά τα κακά αυτά νέα έχουν ήδη ενσωματωθεί εν πολλοίς στις τιμές των ελληνικών αξιών.
Η κυβέρνηση της χώρας έχει σαφή λαϊκή εντολή να προωθήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Ποιος μπορεί να πει μετά βεβαιότητας ότι θα αποτύχει πάλι; Ίσως αυτή τη φορά η Ελλάδα να διαψεύσει τις Κασσάνδρες, κι ας μη «βγάζει» αυτό εντυπωσιακό τίτλο..http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&pubid=24339151.

Άπαντες γνωρίζουν?


Του Αντώνη Καρακούση.

Η ελληνική κρίση έχει περιγραφεί τεχνικά. Απαντες πλέον γνωρίζουν ότι είναι αποτέλεσμα των υψηλών ελλειμμάτων και της υπερανύψωσης του δημοσίου χρέους. Και αντιλαμβάνονται ότι είναι η δυναμική της υπερχρέωσης αυτή που δημιουργεί συνθήκες πιθανούς χρεοκοπίας. http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=311254&dt=23/01/2010