“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

31 Ιανουαρίου 2012

Το κίνημα του ΒΕΛΟ

Η συμπόρευση Βενιζέλου-Λοβέρδου στην μάχη της διαδοχής του κ. Παπανδρέου στην ηγεσία του Πασοκ, δημιουργεί αναμφίβολα νέα δεδομένα τόσο για το Πασοκ όσο για τις εξελίξεις στο σύνολο του πολιτικού σκηνικού. Η επίσπευση της πολιτικά ουσιαστικής  αποχώρησης του κ. Παπανδρέου θα πρέπει να θεωρείται αδιαμφισβήτη, όπως και η προσχώρηση στον νέο ισχυρό εσωκομματικό πόλο και άλλων κεντρικών στελεχών. Η θέση της κ. Διαμαντοπούλου καθίσταται δυσχερής μιάς και η έντονη πολιτική-και όχι μόνον- αντιπάθεια της προς τον κ. Βενιζέλο, αλλά και οι προς τα δεξιά εκλεκτικές της συγγένιες, περιορίζουν σημαντικά τις εντός ΠΑΣΟΚ φιλοδοξίες της. Ο κ. Χρυσοχοϊδης, προφανώς και δεν θα έχει ιδιαίτερες αναστολές να να δηλώσει παρών. Στην προκειμένη περίπτωση, το δίδυμο θα πρέπει να έχει τις αναστολές να αποδεχθεί την προσχώρηση του υδράργυρου.
Δεν είναι βέβαια γνωστόν αν η συμμαχία προέκυψε κατόπιν πολιτικής συμφωνίας, τύπου Μπλέρ-Μπράουν η είναι αποτέλεσμα της δημοσκοπικής κατάρρευσης του κ. Λοβέρδου μετά τις ατυχείς παρεμβάσεις του στο εθνικό συμβούλιο του Πασοκ και τις περί μακελειού δηλώσεις του. Το ενδεχόμενο μιας ουσιαστικής και πλήρους πολιτικής συμφωνίας των δύο ανδρών δεν προκύπτει. Μάλιστα ο κ. Λοβέρδος δεσμεύτηκε για την κατάθεση των απόψεων του μόλις τα καθήκοντα του το επιτρέψουν. Ο κ. Βενιζέλος για το μόνο το οποίο δεσμεύτηκε είναι η αφοσίωση του στη προσπάθεια σωτηρίας της χώρας.
Πιθανόν  το κίνημα του ΒΕΛΟ (ΒΕνιζέλος-ΛΟβέρδος) να δημιουργήσει αντίρροπες εσωκομματικές συσπειρώσεις και να ενεργοποιήσει αντανακλαστικά αντίδρασης. Πιθανόν να τροφοδοτεί με ελπίδες ένα κομμάτι του κόσμου που ανήκε στο Πασοκ. Το πιθανότερο είναι ότι η κοινωνική αποδόμηση του Πασοκ και η συνακόλουθη πολιτική αποδοκιμασία δεν θα αποτραπεί, αφού το νεοπαγές δίδυμο δεν προτίθεται να υιοθετήσει μια στρατηγική διαρθρωτικών αλλαγών με δίκαιο κοινωνικό μερισμό. Η πρώτη απόδειξη ειναι το καινοφανές της ανακοίνωσης μιας  συμμαχίας σκοπού (αλλαγή ηγεσίας στο Πασοκ,) με σαφείς προσωπικές στοχεύσεις και θολές πολιτικές προτάσεις.

Eυαισθησίες και πραγματικότητες

Γράφει ο Κάρολος
Η κρίση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ανατάξιμη. Θα ήταν μόνο εάν το ΠΑΣΟΚ θα οδηγούσε την Χώρα έξω από την κρίση, αυτό όμως ανήκει στη σφαίρα της μεταφυσικής.
Θαύματα δεν γίνονται, δεν ξεπερνιέται η καθολική του κρίση, απαιτείται πολύς χρόνος  που δεν υπάρχει, μεγάλες πρωτοβουλίες που δεν διατυπώνουν αυτοί που πρέπει όπως χρειάζεται και τύχη, κυρίως όμως επανάκτηση εμπιστοσύνης όπου απαιτείται η έμπρακτη αυτοκριτική με κυρώσεις και αποφάσεις τιμωρίας σε κάθε επίπεδο. Όλα αυτά τα υποθετικά προϋποθέτουν την επανα-κοινωνικοποίησή του, την μετάπτωσή του σε πολιτικό κόμμα από την οδυνηρή εμπειρία της πρόδρομης ως απεδείχθη ιδιωτικοποιήσεώς του. ( προηγήθηκε και από τις επιβληθείσες ιδιωτικοποιήσεις της Τρόικας).
Αυτά δεν γίνονται, άλλα μπορεί να γίνουν και θα γίνουν. Η κατάντια του ΠΑΣΟΚ μάς δημιουργεί θλίψη όπως και οργή ασυγκράτητη, για όλους όσοι δεν σεβάστηκαν την  ιστορία του και τους αγωνιστές που την δημιούργησαν. Η εξουθένωση όμως της κοινωνικής ραχοκοκαλιάς των μεσαίων στρωμάτων και η διάλυση της κεντροαριστεράς προκαλεί πιο μεγάλη θλίψη, προκαλεί κυρίως σε δράση. Εδώ και τώρα.
Το ρολόι της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ σταμάτησε το 2004. Άλλωστε ο Πρόεδρός του μηδένισε το κοντέρ. Δεν υπερασπίστηκε ποτέ και πουθενά την Ιστορία του. Μόνο επίκληση τού ονόματος τού ιδρυτή και συστηματική διευκόλυνση της δυσφημίσεως του Σημίτη από την Ν.Δ, τον οποίο μάλιστα διέγραψε, με αφορμή την διαφωνία του για δημοψήφισμα, εκπέμποντας σαφές αντι – Ευρωπαϊκό μήνυμα από τότε επιδεικνύοντας μάλιστα υποδειγματική δημοκρατικότητα ( όπως και τώρα κάνει!).
Συμμερίζομαι την θέση σας ( όσων απέμειναν από την ομάδα των " Λοχαγών") που διατυπώσατε στα δύο τελευταία κείμενά σας.: Υπάρχουν περίοδοι του ΠΑΣΟΚ που πρέπει να κάνουν τον κόσμο του και τα στελέχη του υπερήφανους όπως και άλλες που απαιτούν αυτοκριτική. Δεν θα απολογηθούμε όμως για την ιστορία μας .( Υπήρξα και εγώ ΠΑΣΟΚ).
Άλλωστε επειδή συναντούμε κάποιους αληθινά υπερευαίσθητους συντρόφους που αξίζουν κάθε σεβασμό και εκτίμηση, που είναι έτοιμοι να κάνουν την πιο αυστηρή δική τους αυτοκριτική να τους πούμε:
Σύντροφοι και φίλοι η ευθύνη δεν κατανέμεται κατ΄αναλογία της ιδιότητας αλλά του ρόλου. Είναι ανάλογη της ευθύνης και συμμετοχής στα μερίδια εξουσίας. Η ευθύνη δεν είναι ανάλογη της επιθυμίας  που πρόθυμα και φιλότιμα αναλαμβάνουν κάποια μέλη του ΠΑΣΟΚ, ευθύνη που μόνο μια συναισθηματική ψευδαίσθηση ρόλου μπορεί να κρατά ζωντανή. Αυτό είναι λάθος ,γιατί εμποδίζει τον κάθε ένα να βγει από την "έξοδο κινδύνου" βρίσκοντας  τον δρόμο για την κεντροαριστερά και την σοσιαλδημοκρατία.
Στο ΠΑΣΟΚ πήγαμε σαν σοσιαλιστές όχι ως προσωπολάτρες.

Υστερόγραφο 1. Η καθ΄όλα σεβαστή Βάσω είπε χθες ότι χρειάζονται χρόνια για να συνέλθει το ΠΑΣΟΚ. Ο Κέυνες όταν του μιλάγανε για μακροπρόθεσμα οικονομικά σχέδια έλεγε ότι «μακροπρόθεσμα δεν θα είναι κανένας ζωντανός». Ε, κάντε τη μεταφορά όπως θέλετε!

Υστερόγραφο 2.Κατανοητό η «Δημοκρατική Αριστερά» να κάνει ανοίγματα αλλά σε κακές καιρικές συνθήκες δεν πρέπει να μένουν ανοικτά πόρτες και παράθυρα γιατί μπορεί να παγώσουν πολλοί.

27 Ιανουαρίου 2012

Ρεπορτάζ από το “Βαθύ Λαρύγγι”

Κυκλοφορεί ότι θα γίνει ανακεφαλαιοποίηση των βιώσιμων τραπεζών όχι ακριβώς με κοινές μετοχές άλλα με κοινές μετοχές χωρίς δικαίωμα ψήφου.
Το papaioannou.wordpress.com επικοινώνησε με το “Βαθύ Λαρύγγι” και αποκαλύπτει μια θεωρία άξια προσοχής.
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό θα πρέπει να γνωρίζουμε το Βασικό θεωρητικό σχήμα της εγχώριας Elite που είναι πολύ απλό και καθιστά την Ελλάδα στα μάτια των Eυρωπαίων ειδική περίπτωση:
Ο πυρήνας τις ελληνικής elite είναι οι τραπεζίτες οι οποίοι συντηρούν τόσο τα κόμματα όσο και τον τύπο. Κάποιοι εξ αυτών βρίσκονται στα κόμματα εκ της ιδρύσεως τους, βρίσκονται στα ΔΣ σχημάτων των ΜΜΕ και ήδη στο διαδίκτυο. Κάποιοι που ήρθαν αργότερα για να ταράξουν τα νερά αλλά το σύστημα είναι μάλλον κλειστό και κάνα δυο νεοφερμένοι έφυγαν με σκάνδαλα στην πλάτη.
Στο τρίγωνο αυτό πέφτουν συνεχώς λεφτά και κρατική πίτα -δουλειές για να συντηρείται, ενώ κάποιος υπουργός -τοποθετημένος εκεί επί τούτου- υπογράφει έργα και συμβάσεις παραχωρήσεις και μετά εξαφανίζεται.
Αν το δεις το τρίγωνο με χρηματοοικονομικά κριτήρια, τόσο τα κόμματα όσο και πολλά συγκροτήματα του τύπου είναι χρεοκοπημμένα, αλλά διατηρούνται εν ζωή από τις τράπεζες για να παρέχουν επικοινωνιακές υπηρεσίες στην Αγία Ελληνική τριάδα.
Η Ιστορία είναι πάντα η ίδια και είναι ως εξής:
Με την βοήθεια του τύπου το φιλέτο-στόχος απαξιώνεται και φτιάχνεται κλίμα για την εκποίηση του. Αν πρόκειται για δημόσιο έργο ο Τύπος προάγει “την αναγκαιότητα του”. Ο πολιτικός αποφασίζει να το πουλήσει ή να το παραχωρήσει και στον διεθνή διαγωνισμό συμμετέχουν διεθνή σχήματα βιτρίνα, τα οποία έχουν πίσω τους, τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους του τύπου και των τραπεζών.

Ο κύκλος έκλεισε

Γράφει ο Ανέστιος.
Ο κύκλος του Πασοκ έκλεισε..Ο κ. Παπανδρέου φρόντισε γι αυτό. Με επιμονή και πάθος.
Κάποι ισχυρίζονται οτι το Πασοκ μπορεί να αναγεννηθεί. Μακάρι, αλλά φαντάζει εξαιρετικά απίθανο.Επιλέξαμε λίγες απο τις πολλές δηλώσεις επιφανών στελεχών του και πεισθήκαμε οτι ο κύκλος του Πασοκ έκλεισε.
Χάρης Καστανίδης: «Η χώρα μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση κι εμείς ως ΠΑΣΟΚ χτενιζόμαστε»
Ανδρέας Λοβέρδος: «Οποιος επιχειρήσει να πειράξει τον Γιώργο Παπανδρέου θα μετατρέψει τη χώρα σε μακελειό»Πάρης Κουκουλόπουλος: «Πέμπτη θέση στις δημοσκοπήσεις και πολύ μας είναι»Μιχάλης Χρυσοχοίδης: «Δεν είχα διαβάσει το μνημόνιο γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις στο υπουργείο μου...»Κώστας Σκανδαλίδης: «Υπάρχει κενό ηγεσίας και πολιτικής διεύθυνσης στο ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να εκλέξει άμεσα νέο πρόεδρο»Χρήστος Παπουτσής: «Δικαιούμαι να αναρωτιέμαι, τι ήταν αυτό που κρατούσε κλειστά τόσο καιρό τα στόματα και ποιες δυνάμεις τα απελευθέρωσαν; Είναι άραγε τόσο αθώοι όλοι;»

Αγγλικό δίκαιο: πολύς μύθος και ελάχιστες αλήθειες

Γράφει ο Νομικός

Ένα από τα ζητήματα που έχουν ανακύψει κατά τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το περίφημο πλέον PSI,  είναι και αυτό του δικαίου που θα διέπει τα νέα ομόλογα.
Οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων, που αναμένεται να δεχθούν μια μείωση της ονομαστικής των έχουν θέσει στο τραπέζι των συζητήσεων την απαίτηση τα νέα ομόλογα να διέπονται όχι από το ελληνικό, αλλά από το αγγλικό δίκαιο.
Γιατί θέλουν αγγλικό δίκαιο;
Προφανώς οι ομολογιούχοι φοβούνται μια μονομερή απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης με την οποία θα απομειώσει ακόμα παραπάνω ή και  (σε έσχατη περίπτωση) θα διαγράψει , τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους.
Θεωρούν, επομένως, ότι το αγγλικό δίκαιο τους  προστατεύει από μια τέτοια ενέργεια παρέχοντας μεγαλύτερη «ασφάλεια δικαίου». Και σε μια αφερέγγυα χώρα, με το ενδεχόμενο της πτώχευσης πάντα ανοικτό, η «ασφάλεια δικαίου» είναι λογικό ζητούμενο.
Ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας ή αθέτησης των υποχρεώσεων της,  οι ομολογιούχοι μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια της αλλοδαπής και να αποκτήσουν εκτελεστούς τίτλους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ό,τι μπορούν να προβούν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου.
Ισχύουν, όμως, όλα αυτά;
Κατ' αρχήν   η δανειακή σύμβαση του  Μαΐου του 2010, που υπέγραψε η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο.  Επιπλέον, το ελληνικό Δημόσιο έχει ήδη εκδώσει ομόλογα αξίας περί τα 20 δις ευρώ στο Αγγλικό δίκαιο.
Το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης
Δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα πτωχεύει και οι δανειστές μας προσφύγουν εναντίον  μας στα δικαστήρια της Μ. Βρετανίας για να  αποκτήσουν  εκτελεστούς τίτλους προς  ικανοποίηση των απαιτήσεων τους.  Και  έρχονται στην Ελλάδα για να εκτελέσουν. Ποιο δίκαιο αναγκαστικής εκτέλεσης θα ισχύσει;
Προφανώς το ελληνικό. Δεν μπορείς εντός της ελληνικής επικράτειας να προβείς σε αναγκαστική εκτέλεση με άλλο δίκαιο.
Σε κάθε περίπτωση το  ελληνικό δημόσιο έχει τρόπο να αμυνθεί σ' έναν εκτελεστό τίτλο αλλοδαπού Δικαστηρίου, ας πούμε, αγγλικού δικαστηρίου ..
Ουδείς εμποδίζει την Κυβέρνηση της Ελλάδος να εισάγει στη βουλή κα ινα ψηφίσει νόμο, που προβλέπει ότι: «Προσφυγές των κατόχων ελληνικών ομολόγων, που απεκτήθησαν κατά τη διάρκεια υλοποίησης του μνημονίου,  στα Ελληνικά δικαστήρια εναντίον του Ελληνικού κράτους, σε περίπτωση  αθέτησης  πληρωμών,  κηρύσσονται απαράδεκτες», διότι απειλείται η υπόσταση του ελληνικού κράτους.
End of the story!
Οι ομολογιούχοι θα μείνουν στα χέρια τους με τον τίτλο της αναγκαστικής εκτέλεσης!
Μπορεί να αμυνθεί η χώρα;
Ας  προεκτείνουμε λίγο την υπόθεση εργασίας.
Ας υποθέσουμε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν ψηφίζει τέτοιο νόμο και κάποιο   Hedge Fund  που έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, προσφεύγει στα Αγγλικά δικαστήρια, κερδίζει εκτελεστό τίτλο για την απαίτησή του και στη συνέχεια έρχεται στην Ελλάδα για εκτέλεση. Το ελληνικό δημόσιο αδιαφορεί. Το Hedge Fund επιλέγει και δεσμεύει την έκταση  του  πρώην Αεροδρομίου στο Ελληνικό, προκειμένου να αναγείρει τουριστικά συγκροτήματα.
Ποιός  μπορεί να αποτρέψει την Ελληνική Κυβέρνηση, την επόμενη ημέρα, να ετοιμάσει ένα Προεδρικό Διάταγμα που θα απαγορεύει τη δόμηση στη συγκεκριμένη έκταση; Ουδείς!  Και όχι μόνο αυτό, αλλά   να την χωροθετήσει ως πάρκο αναψυχής; Τι θα κάνει ο νέος ιδιοκτήτης;
Ας υποθέσουμε, όμως, ότι το ως άνω Hedge Fund δεν έρχεται στην Ελλάδα για να ικανοποιήσει την απαίτησή του, αλλά πηγαίνει στις .ΗΠΑ και αποφασίζει να κατάσχει, λέμε τώρα, το κτίριο της Ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον.
Είναι εύκολο;
Στις ΗΠΑ ισχύει  η Foreign Sovereign Immunities Act of 1976. Τι προβλέπει; Πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, που αναφέρονται ρητώς, είναι σχεδόν αδύνατον να εκτελεστεί απόφαση εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας.
Ναί αλλά, αν η  Ελλάδα παραιτηθεί από την ασυλία υπέρ των δανειστών της;
Τι γίνεται στην περίπτωση αυτή;
Για την περίπτωση αυτή υπάρχει νομολογία στις ΗΠΑ  από την χρεοκοπία της Αργεντινής. Ειδικότερα, τα  Hedge Funds NML Capital, Ltd. and EM Ltd., απέκτησαν στη δευτερογενή αγορά ομόλογα της Αργεντινής. Μετά την  πτώχευση της, προσέφυγαν στα δικαστήρια της Νέα Υόρκης ζητώντας εκτελεστικό τίτλο σε βάρος της Αργεντινής με το επιχείρημα ότι η χώρα  είχε παραιτηθεί από το δικαίωμα της ασυλίας. Κέρδισαν την υπόθεση σε πρώτο βαθμό, αλλά  η απόφαση ανατράπηκε υπέρ της Αργετινής στο δεύτερο βαθμό .
Να σημειωθεί ότι η δευτεροβάθμια  απόφαση  εκδόθηκε  τον Ιούλιο του 2011. Η Αργεντινή πτώχευσε τον Δεκέμβριο του 2001!
Ας εξετάσουμε  και ένα άλλο ενδεχόμενο. Οι  κάτοχοι ελληνικών ομολόγων αποφασίζουν να κατάσχουν εις χείρας τρίτων, τις επιχορηγήσεις που δικαιούται η χώρα μας από την ΕΕ. Το μερίδιό μας από το ΕΣΠΑ για παράδειγμα. Είναι δύσκολα εφικτό είτε τα ομόλογα διέπονται από το ελληνικό είτε από το αλλοδαπό δίκαιο.
Συμφωνούμε  με την υπαγωγή των νέων ομολόγων στο Αγγλικό δίκαιο;
Θα προτιμούσαμε η Ελλάδα να είναι μια φερέγγυα χώρα, την οποία να εμπιστεύονται οι δανειστές της και τα ομόλογά της να τα διέπει το ελληνικό δίκαιο. Αυτό επιβάλλει η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία της χώρας.
Όμως, από τη στιγμή που η χώρα μπήκε στη διαδικασία του PSI,  το  ζητούμενο να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο χρέος.
Τι θα καθορίσει αν το χρέος είναι βιώσιμο;
Πρώτον, το ύψος του επιτοκίου και δεύτερον, η χρονική διάρκεια αποπληρωμής των νέων ομολόγων.
Αν το επιτόκιο είναι έως   3%, το πολύ 3,2% και η διάρκεια των ομολόγων εκτείνεται σε βάθος 30ετίας, θα πρόκειται για μια αποδεκτή συμφωνία.
Όμως, αν το επιτόκιο είναι πάνω από το 4% τότε η συμφωνία  για το PSI είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας και η χώρα αναλαμβάνει υψηλό ρίσκο.
Συμπέρασμα
Οποιο αλλοδαπό δίκαιο και να ήταν εφαρμοστέο, την Ακρόπολη τα νησιά του Αιγαίου, και τα πολεμικά συστήματα της Ελλάδας δεν μπορεί να τα κατασχέσει κανένας.
Για τον απλούστατο λόγο ότι ούτε με το αγγλικό, ούτε με οποιοδήποτε άλλο ξένο δίκαιο δεν μπορεί να διαταχθεί κατάσχεση ακινήτου του ελληνικού δημοσίου στην Ελλάδα. Μόνο τα ελληνικά δικαστήρια μπορούν να διατάξουν κάτι τέτοιο και προϋπόθεση για την αναγνώριση και την εκτελεστότητα  της απόφασης είναι να μην αντίκειται στην εθνική δημόσια τάξη και σε βασικές συνταγματικές αρχές.
Όσο για τις .παραλίες και τα πολιτιστικά μνημεία, αυτά είναι αδύνατον να πωληθούν.Προσκρούει σε συνταγματικές αρχές αλλά και στις βασικές αρχές του ισχύοντος εμπράγματου δικαίου.
Οι ΔΕΚΟ μπορούν να πωληθούν ως εμπορική περιουσία του κράτους (μετοχές) υπό προϋποθέσεις και κάτω από την δαμόκλειο σπάθη της μη εξευτελιστικής αξίας πώλησης και υπό την προϋπόθεση συμμόρφωσης με τους κανόνες του κοινοτικού δικαίου, που έχει πλήθος ασφαλιστικών δικλείδων
Η κτηματική περιουσία μπορεί να πωληθεί.Η αξία πώλησης θα αποτελέσει θέμα έρευνας ( απιστία σε βάρος του δημοσίου), αν πωληθεί σε εξευτελιστική τιμή.






26 Ιανουαρίου 2012

Πολιτικός ζόφος

Τα οσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στην κοινοβουλευτική ομάδα του Πασοκ, ενισχύουν τις εκτιμήσεις για την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει με επιτυχία την οικονομική (και όχι μόνον) κρίση. Το ισχυρότερο, κοινοβουλευτικά, κόμμα εμφανίζει έντονα σημάδια διάλυσης. Ο κ. Παπανδρέου διατηρεί την θέση του προέδρου του Πασοκ για να διαχειρισθεί την προσωπική του καριέρα. Η προσωπική και οικογενειακή κρίση υπερτερεί της τύχης της χώρας και της παράταξης που τόσο αφειδώλευτα τον τίμησε.
 Η πρωτοφανής φαιδρότητα ένιων δελφίνων, ο απροσχημάτιστος τυχοδιωκτισμός σημαντικού αριθμού βουλευτών, η  εντυπωσιακή ανευθυνότητα του κ. Σαμαρά και ο πολιτικός αυτισμός της Αριστεράς διαμορφώνουν σκηνικό πολιτικού ζόφου. Η  υπέρβαση του απαιτεί την ολοκλήρωση του PSI, νέους πολιτικούς σχηματισμούς και αμέσως εκλογές. Είτε ψηφισθεί η νέα δανειακή σύμβαση, είτε όχι.
 Η παρούσα σύνθεση της Βουλής συνιστά παράγοντα έντασης της ανασφάλειας και αστάθμητη συνθήκη που συντείνει στην Εθνική κατωφέρεια. Τα όρια της κοινωνικής συνοχής δοκιμάζονται και η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου δεν διαθέτει το πολιτικό κεφάλαιο για να αποτρέψει την διάσπαση τους. Η παραμονή της, πέραν της ικανοποίησης των στόχων της συγκρότησης της, εξυπηρετεί πολλά συμφέροντα, πολλές σκοπιμότητες, πολλούς προύχοντες. Η επιμονή για μια κυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης δεν συνάδει με την προσωπικότητα του πρωθυπουργού και σε κάθε περίπτωση δεν φαίνεται ικανή να αντιμετωπίσει και διαχειρισθεί επαρκώς τα προβλήματα της χώρας.

24 Ιανουαρίου 2012

Μακάριοι και ...μοιραίοι.

          Αφου υπέγραψαν το Μνημόνιο που δεν είχαν διαβάσει, αφού το υπερασπίστηκαν με νύχια και με δόντια, αφού μας μάλωσαν γιατί βλέπαμε το αδιέξοδο και το μάταιο των θυσιών, κοιμήθηκαν. Τώρα "ξύπνησαν", είδαν το φως το αληθινό και με περισσό θράσος και ατευλέτητη ξιπασιά  αναλαμβάνουν να σώσουν "τα πάντα όλα". 
 Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο μακαριστός Χριστόδουλος. (Δεν γνωρίζω τι έκανε η χούντα, γιατί εγώ διάβαζα).                                                                                                                                                       


23 Ιανουαρίου 2012

Κ. Σημίτης: «Το ελληνικό πρόβλημα αναδεικνύει τις αδυναμίες της Ενωσης»


Σε δύο άξονες κινήθηκε η ομιλία του κ. Κ. Σημίτη, ο οποίος ήταν κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση του ιδρύματος Χαινριχ Μπελ, υπο το τίτλο «Ελλάδα quo vadis;». Από τη μια πλευρά υπερασπίστηκε την αξιοπιστία των στοιχείων με τα οποία μπήκε η Ελλάδα στην ΟΝΕ, καταγγέλοντας το «τέχνασμα» της ΝΔ το 2004, η οποία αντί να εγγράψει τις στρατιωτικές δαπάνες στον χρόνο παράδοσης των υλικών τις ενέγραψε στο χρόνο της παραγγελίας.

«Η υστέρηση στη λειτουργία θεσμών έδωσε αφορμή στον ισχυρισμό, ότι η Ελλάδα αλλά ίσως και άλλες περιφερειακές χώρες δεν θα 'πρεπε να είχαν γίνει μέλη της ΟΝΕ. Η ΟΝΕ δεν είναι όμως μια παρέα προηγμένων χωρών που έχουν κοινά συμφέροντα αντίθετα προς εκείνα των χωρών που υστερούν», σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός. «Είναι κοινό σχέδιο προόδου», πρόσθεσε.

Από την άλλη πλευρά, καυτηρίασε την κυβέρνηση του ΠαΣοΚ επειδή όπως είπε «το μνημόνιο συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση». «Οι συντάκτες του Μνημονίου είχαν παραλείψει επίσης να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος», υπογράμμισε.

Η πρότασή του είναι ότι η «έξοδος από την κρίση επιβάλλει "την φυγή προς τα εμπρός" δηλαδή στην κατεύθυνση μιας οικονομικής διακυβέρνησης και μιας πολιτικής ενοποίησης. Αυτός είναι ο στόχος που πρέπει με σοβαρότητα και επιμονή να επιδιώξουμε. Το ελληνικό πρόβλημα δεν ήταν μία ατυχία στην πορεία της Ένωσης, η παρεκτροπή που ανέτρεψε ένα καλά σχεδιασμένο εγχείρημα. Ήταν ο καταλύτης που ανέδειξε τις αδυναμίες της μέχρι τώρα οικονομικής διακυβέρνησης, την ανάγκη ενός νέου προσδιορισμού της».



Τα 9 λάθη του Γιώργου που βούλιαξαν την Ελλάδα.

Γράφει: Τάσος Παππάς
Με αφορμή το πόρισμα του οικονομικού εισαγγελέα Πεπόνη για το ρόλο των στατιστικών αρχών, φούντωσε ξανά η συζήτηση γύρω από τις ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου σ’ ότι αφορά το Μνημόνιο. Το ερώτημα που απασχολεί είναι αν το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος, όπως ισχυριζόταν ο πρώην πρωθυπουργός και οι περισσότεροι υπουργοί του, ή αν σκοπίμως οδηγηθήκαμε εκεί και αφού προηγουμένως είχαν πειραχτεί τα στοιχεία για το έλλειμμα, προκειμένου να πειστεί η κοινωνία για το αναπόφευκτο της δανειακής σύμβασης.
Κάποιοι είναι βέβαιοι ότι ο Παπανδρέου ενήργησε δολίως και έβαλε τη χώρα στην περιπέτεια του Μνημονίου γιατί εξυπηρετούσε συμφέροντα, εγχώρια, ξένα, ίσως και οικογενειακά. Μέχρι να αποδειχθεί αυτό πέραν πάσης αμφιβολίας ας περιοριστούμε στις πολιτικές ευθύνες του Γ.Παπανδρέου.
  • Καθυστέρησε να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της κρίσης. Δέσμιος της γραμμής «λεφτά υπάρχουν», η γενέθλια πράξη της κυβέρνησής του ήταν η χορήγηση της πρώτης δόσης του επιδόματος αλληλεγγύης με το σκεπτικό ότι «το είχαμε υποσχεθεί». Άλλη δόση δε δόθηκε, ωστόσο αυτή η κίνηση έπεισε και τους πιο επιεικείς εκ των εταίρων μας ότι η διοίκηση Παπανδρέου «ήταν αλλού» .
  • Χρειάστηκε οκτώ μήνες για να στελεχώσει κρίσιμους κόμβους της κρατικής μηχανής [γενικοί γραμματείς υπουργείων, επικεφαλής νοσοκομείων, διοικητής του ΙΚΑ κλπ]. Η ξεχαρβαλωμένη δημόσια διοίκηση αφέθηκε χωρίς μπούσουλα.
  • Δεν είχε σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Το πρώτο διάστημα δεν πήρε κανένα μέτρο δημοσιονομικής εξυγίανσης, με αποτέλεσμα η κρίση να απλωθεί παντού.
  • Δαιμονοποίησε το Δ.Ν.Τ, λέγοντας ότι όπου επενέβη προκάλεσε τεράστιες ζημιές στην οικονομία, συρρίκνωσε τα εισοδήματα και ξεθεμελίωσε τα συστήματα πρόνοιας. Αυτά τα επιχειρήματα διακινούσε, ακόμη και την περίοδο που συζητούσε μυστικά με τον Ντομινίκ Στρος Καν, ενώ ορισμένοι από το περιβάλλον του συνέχιζαν να επιτίθενται στο Δ.Ν.Τ αν και την ίδια ώρα συνομιλούσαν με τους εκπροσώπους του.
  • Δήλωνε ότι το Μνημόνιο ήταν μια αναγκαστική επιλογή και «έξω από τη σοσιαλιστική φυσιογνωμία μας» κι ας το είχε υπογράψει, κι ας έλεγε λίγες μέρες αργότερα στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος του ότι «οι περισσότερες πολιτικές που υπάρχουν στο Μνημόνιο, περιλαμβάνονται και στο προεκλογικό πρόγραμμα μας»!
  • Επέλεξε ένα χαλαρό στιλ διοίκησης στο όνομα της διαβούλευσης και του πλουραλισμού. Η κυβέρνησή του παρουσίαζε εικόνα «παιδικής χαράς» κι αυτός εκφωνούσε λόγους για την πράσινη ανάπτυξη. «Αφήνω όλα τα λουλούδια ν’ ανθήσουν» απαντούσε σε κείνους που τον πίεζαν να παρέμβει και να βάλει τάξη στο σκορποχώρι που καταχρηστικά αποκαλούνταν υπουργικό συμβούλιο.
  • Αντί να συγκροτήσει μια ομάδα μάχης με στελέχη κύρους εντός και εκτός της χώρας, προτίμησε να εμπιστευθεί κρίσιμα πόστα σε ανθρώπους περιορισμένων δυνατοτήτων. Σκιτζήδες έκαναν το «αγροτικό» τους, παίζοντας με τις τύχες του ελληνικού λαού. Το κριτήριο για το διορισμό τους ήταν το «πλούσιο βιογραφικό». Ήταν αδιάφορο αν είχαν δοκιμαστεί ξανά σε τέτοιες συνθήκες, ήταν αδιάφορο αν είχαν έστω και ένα ένσημο απασχόλησης. Το καλό βιογραφικό και η υπακοή στον αρχηγό μετρούσαν περισσότερο από την εμπειρία, την τεχνοκρατική επάρκεια, τη διαπραγματευτική ικανότητα.
  • Προχώρησε στο οριζόντιο κούρεμα μισθών, συντάξεων και επιδομάτων [στο μοναδικό πεδίο όπου είχε σημαντικές επιδόσεις η κυβέρνησή του], γιατί απέτυχε πλήρως να ελέγξει τη φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή και την εισφοροαποφυγή. Την περίοδο 2010-2011 είχαμε τη βιαιότερη αναδιανομή εισοδήματος εις βάρος των λαϊκών τάξεων κι αυτός αναζητούσε τον τέταρτο δρόμο προς το σοσιαλισμό!
Ο Παπανδρέου σφύριζε αμέριμνος όταν ο ένας υπουργός του αγωνιζόταν να προωθήσει τα μέτρα που είχαν ψηφιστεί και ο άλλος υπονόμευε αυτή την πολιτική επικαλούμενος την προστασία των λαικών τάξεων.
Ο κατάλογος των πολιτικών λαθών είναι μακρύς. Αρκεί πάντως για να καταδικαστεί πολιτικά η διετία 2009-2011. Η αναζήτηση ποινικών ευθυνών είναι μια άλλη υπόθεση.
http://www.aixmi.gr/index.php/9lathi-giwrgou-vouliaksan-ellada/

"ΕΝΑΝΤΙΟΝ"

Δι...αγώνιος 1977.    Ντίνος Χριστιανόπουλος.            
  Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία απ΄ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε - αυτό το απαίσιο "υπείροχον έμμεναι άλλων" που μας άφησαν οι αρχαίοι. Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου - και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας. Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και την δίψα μας για λεφτά΄ ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας. Είμαι εναντίον των λογοτεχνικών συντάξεων. Προτιμώ να πεθάνω στην ψάθα, παρά να αρμέγω το υπουργείο, κι ας με άρμεξε το κράτος μια ολόκληρη ζωή. Γιατί να με ταΐζει το δημόσιο επειδή έγραψα μερικά ποιήματα; Και γιατί να αφήσω το κράτος να χωθεί ακόμη περισσότερο στην ζωή μου; Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση απο το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει. Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους, όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες - όλες το ίδιο σκατό. Ακόμη και ο τελευταίος δημογραφίσκος έχει βλάψει την λογοτεχνία μας΄ σκεφτείτε τι γίνεται με τους διευθυντές συγκροτημάτων. Είμαι εναντίον των κλικών. Προωθούν τους δικούς τους, τους άλλους όλους τους θάβουν. όποιοι δεν τους παραδέχονται, καρατομούνται, κυριαρχούν οι γλείφτηδες και οι τζουτζέδες. Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια. Είμαι εναντίον των κουλτουριάδων, όλα τα αμφισβήτησαν εκτός από τις τρίχες τους. Τους έχω μάθει για τα καλά. Χαλνούν τον κόσμο με την κριτική τους, όλους τους βγάζουν σκάρτους και πουλημένους, και μόλις πάρουν το πτυχίο, αμέσως διορίζονται στα υπουργεία, από παντού βυζαίνουν, κι ο ιδεαλισμός τους ξεφουσκώνει μες τα βολέματα του κατεστημένου. Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι. Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο΄ φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα.

21 Ιανουαρίου 2012

Ας χαλαρώσουμε.....για λίγο


- Ο Θεός όταν έφτιαχνε τον κόσμο, αποφάσισε να δώσει στους ανθρώπους από δύο αρετές, ώστε να περάσουν καλά.
Έτσι έκανε:
- τους Ελβετούς μεθοδικούς και να σέβονται τους νόμους·
- τους Εγγλέζους επίμονους και μελετηρούς·
- τους Γιαπωνέζους εργατικούς και υπομονετικούς·
- τους Γάλλους καλλιεργημένους και εκλεπτυσμένους·
- τους Ισπανούς εύθυμους και φιλόξενους.
Όταν έφτασε και στους Έλληνες, στράφηκε στον άγγελο που κρατούσε
σημειώσεις και του είπε:
«Οι Έλληνες θα είναι έξυπνοι, τίμιοι και ΠΑΣΟΚ».
Μόλις τέλειωσε τη δημιουργία, ο άγγελος του είπε:
«Κύριε, σε όλους τους λαούς δώσατε δύο αρετές και στους Έλληνες τρεις. Έτσι θα
υπερισχύσουν όλων των άλλων».
«Να πάρει! Έχεις δίκιο! Μόνο που δεν μπορώ να τις αφαιρέσω! Ας έχουν
οι Έλληνες τρεις αρετές».
«Όμως, κάθε Έλληνας δεν θα μπορεί να έχει πάνω από δύο συγχρόνως».
Έτσι

· Ο Έλληνας που είναι ΠΑΣΟΚ και τίμιος δεν μπορεί να είναι έξυπνος.

· Εκείνος που είναι έξυπνος και ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι τίμιος.

· Κι εκείνος που είναι έξυπνος και τίμιος δεν μπορεί να είναι ΠΑΣΟΚ.

ΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΣΟΥ.
ΕΤΣΙ, ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΥΠΝΑΔΑ Ή ΤΗΝ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ.


ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!

ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ 5',

ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ

ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!!


ΥΓ. Ευχαριστούμε τον φίλο Δημήτρη Β. που μας έστειλε το κείμενο.

20 Ιανουαρίου 2012

Γι αυτό...

Γι αυτό
περισσότερο κι από τις αγορές και τις πωλ...ήσεις
διψώ για έναν μύθο.
Μέσα του να χωθώ, να ησυχάσω
ασφαλής.
Να κλείσω απ' έξω ό,τι ξένο κι εχθρικό,
γιατί είμαι μικρός και φοβισμένος
κι όσο να βρεθεί ένας τέτοιος μύθος
θα χώνομαι όλο και πιο βαθιά
στης Μεσαίας Τάξης τη μεγάλη
θερμή κοιλιά,
που δε χορταίνει την ψυχή μου
αλλά είναι η μόνη μου καταφυγή
αφότου ο κόσμος ο παλιός έσπασε πίσω μου
σαν το παγόβουνο χωρίς να με ρωτήσει
με ένα τρίξιμο φρικτό,
που έθαψα σε μπόλικο αλκοόλ.

Απόσπασμα από το "Ο Χορός της Μεσαίας Τάξης, μιούζικαλ", της Μαρίας Τοπάλη που εκδίδεται εντός των ημερών απο τις
Εκδόσεις Οκτώ


Κ. Σημίτης: Πρόχειρο το μνημόνιο.

Για τις αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση χρέους, αλλά και το Μνημόνιο που συντάχθηκε χωρίς την αναγκαία προετοιμασία και επιτείνει την ύφεση, θα μιλήσει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης σε συνέδριο στο Βερολίνο τη Δευτέρα.
Στην ομιλία του με τίτλο «Ελλάδα, quo vadis;» ο πρώην πρωθυπουργός θα αναφερθεί στις ελληνικές παραμέτρους της κρίσης τοποθετώντας τες μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και θα αναλύσει τα μείζονα πολιτικά ζητήματα που ανέκυψαν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας με την εφαρμογή της ΟΝΕ. Θα αναφερθεί ιδιαίτερα στις αιτίες της κρίσης, στο ελληνικό Μνημόνιο, στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 11ης Οκτωβρίου 2011, καθώς και στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Η ομιλία εντοπίζει τη βαθύτερη πολιτική και οικονομική φιλοσοφία που επικράτησε στη σχέση των πιο ανεπτυγμένων με τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες της ΕΕ: «Η αλληλεγγύη είναι ένας όρος που δεν είναι αρεστός σε ορισμένες χώρες της Ένωσης. Θεωρούν ότι υποδηλώνει μια υποχρέωση συμπαράστασης προς άλλους που δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Συνεπάγεται μια μονόπλευρη δέσμευση. Όμως τα πράγματα επιβάλλουν την αμοιβαία σύμπραξη και συμπαράσταση. Κατά την κυρίαρχη άποψη στην πρακτική της ΟΝΕ η επίλυση του προβλήματος των διαφορών επιπέδου ανταγωνιστικότητας Βορρά και Νότου απαιτεί κυρίως προώθηση αλλαγών στις αγορές εργασίας και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτά δεν αρκούν. Χρειάζεται και στήριξη των οικονομιών του Νότου με επενδύσεις και διεύρυνση των εξαγωγών τους προς το Βορρά. Επιπρόσθετα είναι αναγκαίο να υπάρξει μια συνολική οικονομική πολιτική αντίληψη για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Μια οικονομική διακυβέρνηση, που δεν θα περιορίζεται όπως σήμερα μόνο σε τρέχοντα προβλήματα αλλά θα φροντίζει για την ισόρροπη κατανομή των ωφελειών της στην ΟΝΕ, είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα το ευρύτερο θέμα της ανάπτυξης».
Επισημαίνει ότι «Η ΟΝΕ δεν είναι όμως μια παρέα προηγμένων χωρών που έχουν κοινά συμφέροντα αντίθετα προς εκείνα των χωρών που υστερούν. Είναι ένα εξελικτικό στάδιο της Ένωσης, ώστε να διευκολυνθεί η οικονομική συνεργασία των μελών της, να δημιουργηθούν σχέσεις οι οποίες θα ενδυναμώνουν την κοινή προσπάθεια ανάπτυξης, να επιτευχθεί βαθμιαία σύγκλιση των οικονομιών και καλύτερη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρέχουν η κατάργηση των συνόρων και οι κοινές επιδιώξεις. Είναι κοινό σχέδιο προόδου. Οφείλει να εντάσσει λοιπόν στο σχεδιασμό τόσο τους πιο ισχυρούς με τις δυνατότητές τους όσο και τους πιο αδύνατους με τις αδυναμίες τους. Να λαμβάνει υπόψη του τις ανισότητες και να αποτιμά το γεγονός ότι οι αναπτυγμένες χώρες δεν επιβαρύνονται μόνο αλλά αποκομίζουν και σημαντικά κέρδη χάρη στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες τους και τις εξαγωγές τους».
Αναφορικά με την αντιμετώπιση της κρίσης o κ. Σημίτης υπογραμμίζει ότι «η συμφωνία μεταξύ της ΟΝΕ και της Ελλάδας για την πολιτική, που οφείλει να εφαρμόσει η Ελλάδα, ώστε να της χορηγηθεί το σύνολο των δόσεων του συμφωνηθέντος δανείου, γνωστή ως Μνημόνιο, συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση. Οι συντάκτες του Μνημονίου παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος. Η παράλειψη είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθεί το αρχικό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας παρά την ύφεση που επήλθε και να επιτείνει κατά πολύ την ύφεση».
Ο Κ. Σημίτης υποστηρίζει ότι, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στην ΕΕ, «χρειάζεται η διαμόρφωση ενός νέου τρόπου αντιμετώπισης των ανισοτήτων μεταξύ του ανεπτυγμένου κεντρικού πυρήνα της ευρωζώνης και της λιγότερο ανεπτυγμένης περιφέρειάς της» και προβλέπει ότι «αν αυτό δεν συμβεί τότε θα υπάρξουν και στο μέλλον επαναλαμβανόμενες κρίσεις».
Τέλος, η πρότασή του είναι ότι η «έξοδος από την κρίση επιβάλλει "την φυγή προς τα εμπρός" δηλαδή στην κατεύθυνση μιας οικονομικής διακυβέρνησης και μιας πολιτικής ενοποίησης. Αυτός είναι ο στόχος που πρέπει με σοβαρότητα και επιμονή να επιδιώξουμε. Το ελληνικό πρόβλημα δεν ήταν μία ατυχία στην πορεία της Ένωσης, η παρεκτροπή που ανέτρεψε ένα καλά σχεδιασμένο εγχείρημα. Ήταν ο καταλύτης που ανέδειξε τις αδυναμίες της μέχρι τώρα οικονομικής διακυβέρνησης, την ανάγκη ενός νέου προσδιορισμού της».
Το συνέδριο με τίτλο «Η Ελλάδα σε κρίση. Προοπτικές στον ευρωπαϊκό δρόμο» διοργανώνεται από το Ίδρυμα Heinrich Böll και το Freïe Universität του Βερολίνου. Συνομιλητής του πρώην πρωθυπουργού θα είναι ο Daniel Cohn Bendit, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

17 Ιανουαρίου 2012

Ο κακός κληρονόμος

Γράφει ο Κάρολος
Ποιες είναι οι κοινωνικές τάξεις που σήμερα ασκούν την επιρροή τους στο ΠΑΣΟΚ; Θέτουμε δηλαδή το ερώτημα διαφορετικά από το κλασσικό ποιές κοινωνικές δυνάμεις εκφράζει το ΠΑΣΟΚ.
Δεν το κάνουμε τυχαία ούτε μας ωθεί καμία ταξική προκατάληψη. Αν όμως ένα κόμμα χάσει τις κοινωνικές του αναφορές έχει χάσει τους λόγους ύπαρξης του διότι έχει απολέσει την σχέση του με την κοινωνία, αυτό έχει συμβεί με το ΠΑΣΟΚ. Η κοινωνία θεωρεί ορθά και γνωρίζει καλά ότι είναι υπεύθυνο για τα δεινά της.Aυτό δεν σημαίνει ότι καταργείται ότι έχει παύσει να υπάρχει. Υπάρχει ως ιδιοκτησία, ως γραφειοκρατία η οποία έχει τα δικά της πλέον συμφέροντα. Έχει αυτονομηθεί, έχει καταστεί αυτοσκοπός. Δεν καταργείται διότι η ιδιωτικοποίηση του ΠΑΣΟΚ έχει διαμορφώσει πλέον συμφέροντα επαγγελματικά.
Η πολιτική εξουσία, ιδιαίτερα σε χώρες όπου υφίστανται επιβαρυντικές παραδόσεις και εγκατεστημένοι μύθοι στο κοινωνικό σώμα, χρειάζεται: Τα σύμβολα της.  Ένας μηχανισμός για να την εξυπηρετεί και πλεόνασμα λαϊκισμού για την παραπλάνηση των πολιτών. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι αυτά όλα τα έχει και σε κάποιο ποσοστό αυτό συμβαίνει . Εμείς θεωρούμε ότι το μόνο βέβαιο το οποίο έχει είναι το πλεόνασμα λαϊκισμού και ένα μηχανισμό προπαγάνδας για να τον διαχειρίζεται. Σωστά είπατε ( Μαλέσιος, Μανίκας, Θωμάς, Νικολάου, Σταυρακάκης) στο κείμενο για τη σοσιαλδημοκρατία ότι το ΠΑΣΟΚ οργανωτικά, πολιτικά, ιδεολογικά είναι άδειο σακί.
Ως προς τα σύμβολα τώρα, το όνομα του σημερινού του Προέδρου λειτουργεί μόνο ως συνειρμός που ενεργοποιεί την συναισθηματική σχέση με τον ιδρυτή του, σχέση υπαρκτή διότι ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε χαρισματική προσωπικότητα με ευαισθησίες, ιδέες και πατριωτισμό που τα ίχνη τους παραμένουν ισχυρά.
Ο Συμβολισμός του ονόματος διατηρείται σε κάποιο ποσοστό στην συνείδηση πολιτών κεντρώας κυρίως θέσης το οποίο όμως συνεχώς συρρικνώνεται διότι: Όσο πιο μεγάλο το όνομα του προκατόχου, όσο πιο βαθιά εγγεγραμμένο είναι στην ιστορική μνήμη ένα όνομα, ένα πρόσωπο, ένας ηγέτης, τόσο μεγαλύτερη προσπάθεια από τον επίγονο  και ανάλογο ταλέντο, απαιτείται για την ιδιοποίηση της ακτινοβολίας  και την ταύτισή του με τον φέροντα  το μεγάλο όνομα του προγόνου. Διότι  ιδιαίτερα στην πολιτική υπάρχει η συνεχής σύγκριση ως αυτοματισμός, ως αδιάκοπη αδιάπτωτη και αυθόρμητη αναπότρεπτη διαδικασία.
Έτσι μεγάλος κίνδυνος μπορεί να καταστεί το σύμβολο καθεαυτό.  Η αδέξια, η ατυχής, είτε ανίκανη  διαχείριση του συμβόλου του ονόματος και η σπάταλη χρήση της μυθολογίας του προκαλεί το αντίθετο, την φθορά του διαδόχου. Ο οποίος, ως κακός κληρονόμος θα χαθεί παρακολουθώντας την σκιά του προγόνου του νομίζοντας ότι είναι η δική του.

ΥΓ. Αυτά, με αφορμή την τραγωδία του προχθεσινού Εθνικού Συμβουλίου όπου κυριάρχησε ο καθεστωτικός Παπανδρεισμός και ο αχαλίνωτος οπορτουνισμός. Θα επανέλθουμε όμως σε αυτό!

11 Ιανουαρίου 2012

Επτά θέσεις για μια Νέα Συμφωνία Εθνικής επιβίωσης και Κοινωνικής Αξιοπρέπειας.


Με μια νεα παρέμβαση η Κίνηση για μια Νέα Σοσιαλδημοκρατική Συμφωνία προτείνει επτά πολιτικά σημεία-θέσεις για την ριζική ανασυγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου και τη διαμόρφωση μιας Νέας Συμφωνίας Εθνικής επιβίωσης και Κοινωνικής Αξιοπρέπειας. Με καθαρές θέσεις, με σαφήνεια, και λιτό πολιτικό ύφος πολιτικοποιούν την κρίση του Πασοκ,  επαναφέρουν τον πολιτικό διάλογο στα μείζονα και κρίσιμα προβλήματα της χώρας.




Κίνηση για μια Νέα Σοσιαλδημοκρατική Συμφωνία                      Αθήνα 11/1/2012


           Επτά θέσεις για μια Νέα Συμφωνία Εθνικής επιβίωσης και Κοινωνικής Αξιοπρέπειας.


1. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να αποχωρήσει χωρίς χρονοτριβή από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αμέσως. Με καθαρές διαδικασίες, σύμφωνες με το καταστατικό.

2. Το ΠΑΣΟΚ έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο. Η ανασύνταξη του σοσιαλδημοκρατικού χώρου συνδέεται με την επιλογή νέας φυσιογνωμίας, νέας σχέσης με την κοινωνία, νέων δομών, νέων προσώπων.

3. Η διετής πολιτική των μνημονίων απεδείχθη αδιέξοδη. Η συνέχιση της μέσω της διατύπωσης αλλεπαλλήλων, εκβιαστικών διλλημάτων ισοδυναμεί με εθνική καταστροφή, ακυρώνει την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και θέτει σε κίνδυνο τη στρατηγική επιλογή της παραμονής μας στην ευρωζώνη. Αξίζει να προσπαθήσουμε για μια νέα συμφωνία Εθνικής επιβίωσης και κοινωνικής αξιοπρέπειας.

4.Οι νεοφιλελεύθεροι μονόδρομοι, η θεωρία της μοναδικής λύσης που επιβάλλουν οι δανειστές και η συμμαχία των «προθύμων» στο εσωτερικό, οδηγούν την χώρα σε μαρασμό χωρίς να επιλύουν τα διαρθρωτικά της προβλήματα. Εκτός από τα ελλείμματα, τους λογαριασμούς και τις αγορές υπάρχουν η κοινωνία, οι άνθρωποι, οι ελπίδες και οι προσδοκίες τους.

5. Οι ριζοσπαστικές αλλαγές είναι προτεραιότητα για τη χώρα μας. Οι διαρθρωτικές αλλαγές αναγκαίες. Στην οικονομία, το κράτος, το πολιτικό σύστημα. Παντού. Είμαστε αντίθετοι με το μέτωπο της ακινησίας, με την υπεράσπιση παράλογων και πελατειακών «κεκτημένων». Είμαστε αντίθετοι στα προνόμια που προκαλούν τους πολίτες, παραλύουν την κοινωνία και εμποδίζουν κάθε αναπτυξιακή προοπτική.
Η «σωτηρία της χώρας» δεν είναι απρόσωπο και ουδέτερο μέγεθος. Η χώρα δε μπορεί να «σωθεί» χωρίς τους ανθρώπους της. Η χώρα δε μπορεί να «σωθεί» ενώ οι άνεργοι θα υπερβαίνουν το 1 εκατομμύριο, το κοινωνικό κράτος θα έχει καταστραφεί, οι αμοιβές θα βαλκανοποιούνται, οι συνταξιούχοι θα είναι πένητες και χιλιάδες νέοι θα φεύγουν στο εξωτερικό.

6. Η λύση μπορεί να δοθεί με Νέα Συμφωνία στον πολιτικό χώρο της σοσιαλδημοκρατίας που θα περιέχει ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες και καινοτόμες λύσεις, καθαρές και υπεύθυνες προτάσεις κυβερνητικής διεξόδου, απέναντι στις ιδέες και τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού.

7. Η Νέα Συμφωνία αφορά στις αλλαγές στην οικονομία, το κοινωνικό κράτος, την απασχόληση, το πολιτικό σύστημα. Δεν είναι ανακατανομή ρόλων και προσώπων στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής. Δεν είναι διέξοδος σε φιλοδοξίες. Προϋποθέτει ευκρίνεια πολιτικών στόχων, απόφαση για ρήξεις και ανατροπές, ανάληψη ευθυνών χωρίς προσχήματα για όσα έγιναν και όσα δεν έγιναν στη διετία που πέρασε.

Κίνηση για μια Νέα

Σοσιαλδημοκρατική Συμφωνία        Αθήνα 11/1/2012

10 Ιανουαρίου 2012

Η ΣΚΥΤΑΛΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Κώστας Καραγιαννάκης.
Η κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 2 χρόνια, έχει ως αποτέλεσμα η χώρα και οι πολίτες της να βιώνουν μια πραγματικότητα, που προσομοιάζει την κόλαση του Δάντη. Ταυτόχρονα όμως, ο ορίζοντας είναι πιο μαύρος από το σήμερα που  βιώνουμε. Και για αυτόν τον μαύρο ορίζοντα ευθύνεται η ΝΔ. Στις αστικές δημοκρατίες, η αξιωματική αντιπολίτευση λειτουργεί με θεσμικά χαρακτηριστικά και οι θέσεις της, αποτελούν την εναλλακτική πρόταση για την μελλοντική πορεία της χώρας. Στην Ελλάδα του μνημονίου και των αποτελεσμάτων που αυτό έχει επιφέρει, η ΝΔ λειτουργεί σαν να μην έχει αντιληφθεί τις αλλαγές που έχουν συντελεσθεί στην κοινωνία. Λειτουργεί σαν η περίοδος που διανύουμε, να είναι μια από τις παρόμοιες περιόδους, τα τελευταία 30 χρόνια, που η ΝΔ είχε τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δυστυχώς δεν αντιλαμβάνεται ούτε η ηγεσία της, ούτε τα στελέχη της - πλην ελάχιστων εξαιρέσεων - τις αλλαγές που συντελούνται, με ταχύτατους ρυθμούς στην κοινωνία τα τελευταία δυο χρόνια. Αλλαγές που είχαν ξεκινήσει πριν την έλευση του μνημονίου αλλά πλέον πραγματοποιούνται με ταχύτατους ρυθμούς.
Με την έλευση του μνημονίου, η ΝΔ κινήθηκε με έναν ασύνταχτο αντί μνημονιακό λόγο, προσπαθώντας να ωφεληθεί ψηφοθηρικά του πολιτικού κόστους που ήταν αποτέλεσμα, της μνημονιακής πολιτικής. Κατήρτισε ένα οικονομικό πρόγραμμα που δεν είχε καμία σχέση με την υπαρκτή οικονομική πραγματικότητα της χώρας. Το ονόμασε «Ζάππειο» και το μετονόμασε σε «Ζάππειο 1», όταν με τα από ένα χρόνο αναγκάστηκε να παρουσιάσει νέο οικονομικό πρόγραμμα, το «Ζάππειο 2».
Και στο δεύτερο οικονομικό πρόγραμμα, κινήθηκε σε γενικόλογες θέσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση, τονίζοντας ότι έχει έτοιμη την αντιπρόταση που θα δώσει άλλο περιεχόμενο στο μνημόνιο. Ταυτόχρονα στηρίζει αφανώς, κινητοποιήσεις συντεχνιακών ομάδων που κινούνται παραδοσιακά στο χώρο της κεντροδεξιάς, στη βάση μιας άκριτης αντί μνημονιακής πολιτικής. Δυστυχώς για την ΝΔ και την ηγεσία της η τακτική αυτή δεν βοήθησε την ουσιαστική εκλογική της ανάταξη, όπως διαφαίνεται και στις δημοσκοπήσεις. Αντί αυτό να αποτελέσει στοιχείο προβληματισμού, για την αντιπολιτευτική τακτική και επαναπροσδιορισμό αυτής, οι δυνάμεις της λαϊκής δεξιάς ξεκίνησαν έναν πιο συγκροτημένο αγώνα. Ο λαϊκισμός αποτελεί πλέον κύριο χαρακτηριστικό του πολιτικού λόγου της ΝΔ σε κάθε έκφραση του. Ούτε η προσωπική ήττα του Α. Σαμαρά, στο θέμα των ενυπόγραφων δεσμεύσεων των πολιτικών αρχηγών που «στηρίζουν;» την κυβέρνηση Παπαδήμου, απετέλεσε τροχοπέδη στον κατήφορο του λαϊκισμού. Η σκυτάλη του λαϊκισμού έχει παραδοθεί από τα χέρια του ΓΑΠ - «λεφτά υπάρχουν» - στα χέρια του επικεφαλής της λαϊκής δεξιάς Α. Σαμαρά. Η πιθανή ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την ΝΔ μετά της εκλογές, δημιουργεί θλίψη σε όσους μπορούν να προβλέψουν, χρησιμοποιώντας την απλή λογική την επόμενη μέρα της χώρας. Αν ο ΓΑΠ και η κυβέρνηση του χρειάστηκαν 6 μήνες για να διαλυθούν στα εξ ων συνετέθησαν, η κυβέρνηση του «μάγου» Α. Σαμαρά θα χρειαστεί πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα. Ο τυφλός θα αντικαταστήσει τον μονόφθαλμο και  το πλοίο της χώρας θα οδηγηθεί ακυβέρνητο στα βράχια της πλήρους απαξίωσης. Οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές για τη χώρα και τους πολίτες και οι ευθύνες δεν θα βαρύνουν μόνο, όσους με τις πράξεις τους καθόρισαν αυτή την πορεία. Θα βαρύνουν και όλους όσους μένουν απαθείς, μη ενεργοί, διαβουλευόμενοι αενάως. Θα βαρύνουν και όλους εμάς που αν και εκφράσαμε - πρωτόλεια μεν αλλά την εκφράσαμε - την νέα πολιτική σκέψη, που καταθέσαμε την νέα πολιτική πορεία, δεν πήραμε τις πρωτοβουλίες να την μετατρέψουμε σε νέα πολιτική πράξη.
Εκτός από τα όμορφα χώρια και οι όμορφες χώρες όμορφα καίγονται. Όμως δυστυχώς καίγονται…..

 ΥΓ. Η πιθανή πρόθεση του νέο – στοχαστή της «φυγοκέντρου κεντροαριστεράς», να καταθέσει υποψηφιότητα, για την θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, δημιουργεί εύλογα το ερώτημα : «Οι κοντές κουβέρτες ή τα μακριά ποδιά ευθύνονται για τα άσχημα όνειρα στη διάρκεια του ύπνου;»

6 Ιανουαρίου 2012

Μια ζωή...... "θύμα"

Γράφει ο Καραφέσκος.
Την Τετάρτη (4/1) έγινε η δεύτερη πολύωρη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου.Το πολιτικό-κοινωνικό πλαίσιο γνωστό:βαθειά ύφεση, πολιτική αστάθεια, η κυβέρνηση Παπαδήμου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας να διαπραγματεύεται με τους δανειστές. Ο Γ.Παπανδρέου όμως απτόητος  και ανέγγιχτος. Το πρόβλημά του; Πως θα παρατείνει την παραμονή του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ  με απώτερο στόχο την πολιτική του επιβίωση. Προβάλλεται η λογική άποψη ότι πρέπει να του δοθεί η ευκαιρία να αποχωρήσει  αξιοπρεπώς. Βοηθάει όμως ο ίδιος προς αυτή την κατεύθυνση; Μάλλον όχι. Αντί ευθέως να θέσει το ζήτημα της αποχώρησης του και να ξεκινήσουν πάραυτα οι διαδικασίες διαδοχής του αυτός περιορίζεται σε διαδικαστικά τερτίπια. Μένει ώσπου να φύγει; Ή φεύγει για να μείνει;  Εκεί ανάμεσα στα άλλα καταγγέλει τον ΔΟΛ και τόν Σ.Ψυχάρη για υπονόμευση. Παλιό και τετριμένο το κόλπο. Επειδή όμως τα γεγονότα είναι νωπά όλοι γνωρίζουμε ότι ο ΔΟΛ στη διετή πρωθυπουργία του τον στήριξε σκληρά και πολλές φορές προκλητικά . Βέβαια αυτά γι΄αυτόν είναι ψιλά γράμματα. Η στόχευσή του είναι ο σκληρός και οπισθοδρομικός κομματικός πυρήνας. Καταφεύγει στην πιο φτηνή συνωμοσιολογία ζητιανεύοντας λίγα ψίχουλα αποδοχής  ως θύμα των ‘’μεγάλων συμφερόντων’’. Ο οποιοσδήποτε όμως εύκολα μπορεί να αναρωτηθεί: Αυτά τα δύο χρόνια σε τι έβλαψε αυτά τα συμφέροντα;
Εν πάσει περιπτώσει η ταμπακιέρα είναι η ανασύνθεση της κεντροαριστεράς και του ΠΑΣΟΚ εφ΄ οσον είναι αυτό δυνατόν. Δυστυχώς όμως η παρουσία  του Γ. Παπανδρέου, παρά του ισχυρισμούς του ιδίου και της Αυλής του, δεν αποτελεί παράγοντα εγγύησης ενότητας και ομαλών εξελίξεων. Ας δούμε όμως και τι θα κάνουν και οι λεγόμενοι δελφίνοι. Για παράδειγμα θα δεχτεί καποιος απ’αυτούς αυτή την ιδιότυπη δυαρχία δεχόμενος να χρισθεί υποψήφιος πρωθυπουργός στις επικείμενες εθνικές εκλογές; Είδωμεν
ΥΓ: Ο Τιτάνας της πολιτικής σκέψης ο αγλαός Χάρης Καστανίδης ανέλαβε χθές μέσω των ΜΜΕ να εκλαϊκεύσει την σύνθετη πολιτική σκέψη του Μεγάλου Αρχηγού. Ετσι υποστήριξε ότι " η σύγκρουση της οικογενείας Παπανδρέου με το Συγκρότημα Λαμπράκη είναι πολύ παλιά.1965,1988,2007". Πρός επίρρωση των λεγομένων του χρησιμοποίησε δηλώσεις(2007) του μνημείου της σοβαρότητας και αξιοπιστίας  Γιάννη Καψή. Τι θλιβερός.

5 Ιανουαρίου 2012

Χρει θαρσείν


 Γράφει ο Πάνος Αλεξανδρής
Η χθεσινή εμφάνιση και εισήγηση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ενώπιον  του Πολιτικού Συμβουλίου επιβεβαίωσε και τους  πλέον αφελείς  για το σε τι ακριβώς αποσκοπεί ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Είχε άλλωστε προηγηθεί η επιστολή του γνωστού   συγγενούς (ειδικού περί της αξίας των δαχτυλιδιών διαδοχής) , όπου και πάλι  απέδιδε στις φθονερές δυνάμεις του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου το γκρέμισμα του λαοπρόβλητου κληρονομικού ηγέτη. Ακλουθώντας  λοιπόν τη παλιά δοκιμασμένη συνταγή , θέλουν να με ρίξουν τα συμφέροντα, ο αγωνιστής της πράσινης ανάπτυξης, εμφανίστηκε ενώπιον ολιγομελούς  μη πλειοψηφικής ομάδας οπαδών του στο πολιτικό συμβούλιο, ζητώντας εντολή παραμονής στην ηγεσία και εντολή εξολόθρευσης  λόγω επερχόμενης ήττας,  του εντολοδόχου υπό αίρεση Πρωθυπουργού (που θα αναδείκνυε η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ). Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες αποκαλύπτουν ότι η πρόταση δεν πέρασε αλλά εστάλη στο κυμαινόμενης σύνθεσης Εθνικό Συμβούλιο, ώστε κατά πάσα πιθανότητα να περάσει εκεί. Παρακολουθωντας με έκδηλη θλίψη όλα αυτά , μετά από 37 χρόνια παραμονής και αδικαιολόγητης  προσμονής   στο ΠΑΣΟΚ, διερωτώμαι για την αξία  παρακολούθησης έστω , αυτού του έργου πρωτοφανούς παραλόγου. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ , παραιτήθηκε ουσιαστικά από  την εντολή του λαού, όταν κατενόησε ότι δεν έχει κανένα πλέον περιθώριο ανοχής για να συνεχίσει να εκτελεί τα κυβερνητικά του καθήκοντα. Σε άλλες εποχές, που οι οικονομικές συνθήκες θα το επέτρεπαν, θα πηγαίναμε σε εκλογές , τις οποίες θα κέρδιζε με συντριπτική πλειοψηφία η αντιπολίτευση. Υπό το κράτος της επερχόμενης κατάρρευσης της χώρας, αυτό δεν έγινε. Σχηματίστηκε μια ετερόκλητη κυβέρνηση, κεντροαριστερών πραγματικών, κεντροαριστερών της πράσινης ανάπτυξης, κεντροδεξιών , που κάτι είχαν καταλάβει και άλλοι δεν πρόκειται να καταλάβουν με τίποτα και ακροδεξιών, που έτσι και αλλιώς κατέλαβαν απρόσμενα υπουργικούς θώκους,, υπό την πρωθυπουργία ενός αξιοπρεπούς ανθρώπου, που  μάλλον δεν είχε επίγνωση του σε ποιο τουρλουμπούκι προΐσταται. Φυσικό επακόλουθο αυτής  της παραίτησης σε οιοδήποτε  φυσιολογικό πολιτικό χώρο θα ήταν η παραίτηση και του απελθόντος Πρωθυπουργού από το αξίωμα του Προέδρου του κόμματος, το οποίο επί της ουσίας παρέδωσε την εντολή του λαού σε άλλο κυβερνητικό σχήμα, ενώ δεν είχε απολέσει τη δεδηλωμένη. Σε αυτό ακριβώς το φυσιολογικό κόμμα, τα καταστατικό θα προέβλεπε την εκλογή νέου Προεδρου, η οποία και τάχιστα, λόγω των εκτάκτων συνθηκών , θα ακολουθείτο. Το ότι τίποτα από αυτά δεν έγινε, αποδεικνύει πέραν  πάσης αμφιβολίας την παθογένεια του συγκεκριμένου πολιτικού φορέα, όπου το κόμμα δεν αποτελεί αυτόνομο πολιτικό οργανισμό , αλλά ένα ιδιότυπο πολιτικό μόρφωμα, όπου για να λειτουργήσει το καταστατικό, το επώνυμο  του Προέδρου του κόμματος δεν πρέπει να συμπίπτει με αυτό του Ιδρυτή του. Εαν συμπίπτει, τότε η διαδοχή είναι θέμα που προσδιορίζεται από το εθιμικό δίκαιο της οικογένειας, που φέρει το ορθό επώνυμο διαδοχής. Δεν υπάρχουν διαδικασίες  διαδοχής πολιτικού φορέα αλλά «πολιτικής φυλής», όπου ο επικεφαλής καθορίζει τους όρους διαδοχής με τη συνδρομή των «μάγων» της φυλής και του Συμβουλίου δημογερόντων, οι οποίοι εν είδει σοφιστείας εκφέρουν γνώμη. Το κύριο πρόβλημα δε του φορέα, είναι ότι κανείς εκ των διαδόχων  δεν φέρει επώνυμο, που να προσομοιάζει έστω του επωνύμου του παραιτηθησόμενου οψέποτε Προέδρου. Άρα , πως μπορεί να επέλθει η διαδοχή; Ο μόνος τρόπος είναι η προσωρινή υπενοικίαση του πολιτικού χώρου σε τρίτο πρόσωπο, έως ότου καταστεί δυνατή η εξεύρεση αξίου διαδόχου, σύμφωνα με το προαναφερθεν εθιμικό δίκαιο της «φυλής», άγνωστο εν πολλοίς, διότι ως γνωστό στο έθιμο, η παράδοση πάει από στόμα σε στόμα ,από γενιά σε γενιά. Σε  αυτές λοιπόν τις συνθήκες ,είναι φανερό , ότι είναι χρέος των σοσιαλδημοκρατών, των σοσιαλιστών, των απομενόντων μελών του ΠΑΣΟΚ, και κυρίως εκείνων, που θέλουν δημοκρατικά ο χώρος να λύσει το πρόβλημα ηγεσίας του, να μιλήσουν ευθέως και χωρίς περιστροφές και να  αξιώσουν την άμεση και πλήρη εφαρμογή του Καταστατικού, ως αυτό ισχύει, χωρις σοφιστείες, υπαινιγμούς, κλειστά χαρτιά, «θα δούμε», ψευτοδιλήμματα ενότητας, σε ένα χώρο που διαλύεται και φυλλοροεί. Είναι καθήκον, όλων των αγαπημένων συντρόφων , που έχουν εκδηλώσει διάθεση (και ορθώς το κάνουν) διαδοχής να τοποθετηθούν ανοικτά, στα διλήμματα και τριλήμματα του χθεσινού πολιτικού συμβουλίου. Δεν υπάρχει περιθώριο πλέον ελιγμών και υπεκφυγών. Πρέπει να τελειώσει  αυτό το ακατανόητο για σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα παιχνίδι μέρους της απερχο-επανερχόμενης ηγεσίας. Αυτό ας το κάνουν, όσοι πιστεύουν στην αξια της στοιχειώδους εσωκομματικής δημοκρατίας και ευνομίας. Και ας αφήσουν τους άλλους να τους φάνε τα  «συμφέροντα» και η «κακούργα κοινωνία ,που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει». Άλλωστε ανεξάρτητα από τις εξελίξεις, τα χρονοδιαγράμματα και τα πίσω μπρος των ηγετών της πράσινης ανάπτυξης και της αειφορίας των πάσης φύσεως κηπουρών, υπάρχει και η δημοκρατική παράταξη , που απεχθάνεται το κενό και το χάος, όπως και τη συνεχή αναβλητικότητα, αυτών που εάν θέλουν πρέπει και να μπορούν. Στην αντίθετη περίπτωση στα μάτια πολλών από εμάς οσονούπω, ο συμπαθής και αξιοπρεπέστατος Φώτης Κουβέλης, θα φαντάζει έναντι των υποψηφίων ενός ταχύτατα διαλυόμενου χώρου, ως ηγέτης διαμετρήματος Ελευθερίου Βενιζέλου και βάλε. Αγαπητοί σύντροφοι, η πολιτική τάξη απεχθάνεται το κενό, και όσο εσείς αργείτε , υπάρχουν και αλλού νεραντζιές που κάνουν πορτοκάλια . Εσεις μπορείτε αειθαλώς να βιώνετε τη  γνωστή ρήση του διαφημιστικού  γιατρού της πείνας «Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε». Ώσπου να ανοίξετε τα μάτια σας και αν δείτε, ότι δεν έμεινε τίποτα και οι θεατές αντί να σας κοιτούν, πήγαν σ  άλλο  γήπεδο για να παίξουν  μπάλλα……….

Υπάρχει Νυμφίος?

Γράφει ο Ανέστιος.
Ο κ. Παπανδρέου τα κατάφερε. Μετάλλαξε το Πασοκ απο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας σε κόμμα της οικογένειας του. Πάνω απο την πατρίδα, πάνω απο την παράταξη είναι η οικογένεια του και ο ίδιος. Ο αδελφός του έχει το δικαίωμα να προσβάλλει τους συνεργάτες του ,τους υπουργούς του, τα στελέχη του.
Ο κ. Παπανδρέου δεν διαθέτει την ελαχίστη πολιτική "τσίπα" να τους υπερασπιστεί.. Βουτηγμένος στην καταθλιπτική ματαιοδοξία του συμπαρασύρει στον βυθό των αδιεξόδων του τους πάντες. Όμως αυτός ήταν πάντα. Γυιός του πατέρα του και θύμα της μητέρας του. Τώρα πυροβολεί αδιακρίτως. Τώρα σκληραίνει.
Οι  νεοέλληνες για μια ακόμα φορά "πέφτουν απο τα σύννεφα". Δεν γνώριζαν, δεν άκουγαν, δεν ρώταγαν. Τους αρκούσε οτι "λεφτά υπάρχουν". Τους μεθούσε οτι κάτι ακόμα θα τσιμπούσαν. Τώρα ως μωραί παρθένες οργίζονται, αγανακτούν και που και που απειλούν να εξεγερθούν. Αλήθεια είναι οτι οι ψηφοφόροι χρειάζονται χρόνο για να γίνουν πολίτες. Για εκείνους που τελειώνει ο χρόνος είναι οι δελφίνοι του Πασοκ.
Τους βυθίζει αργά και σταθερά η Παπανδρεϊκή δίνη.
 Τους παροπλίζει η απουσία ηγετικού θάρρους.
Τους ματαιώνει η κενή οραμάτων φιλοδοξία τους.
 Τους αδρανοποιεί η ματαιότητα της διεκδίκησης ενος Πασοκ που έχει κλείσει τον κύκλο του.
 Τους αγκυλώνουν οι φίλοι τους και οι μηχανισμοί τους.
Τους σκοτώνει οτι ερωτεύονται τον θρόνο, σε ένα παλάτι δίχως υπηκόους.
Μακάρι κάποιος να ξεστράτιζε απο την οδό της απωλείας. Μακάρι να άνοιγε περπατησιά σε νέους δρόμους, με τα προτάγματα των ανθρώπων για όπλα του και τις κραυγές των νέων για οδηγό του.
Η ιστορία θα του φερθεί με γαλαντομία και δίκαια θα τον ανταμείψει.

2 Ιανουαρίου 2012

Εγγυητής

Γράφει ο Κάρολος 
Διακινήθηκε προ ημερών οτι το ζήτημα της διαδοχής (που σε οποιοδήποτε κόμμα θα είχε κλείσει εδώ και ένα μήνα) και οι φιλοδοξίες των δελφίνων του ΠΑΣΟΚ καθίστανται πρόβλημα για την κυβέρνηση του κυρίου Παπαδήμου, προς την οποία προσέφερε πλέρια τη στήριξή του ο Πρόεδρος (ΓΑΠ).
Άρα το πρόβλημα δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, που δε λύνει το πρόβλημα το οποίο ο Πρόεδρός του δημιουργεί, αλλά οι άλλοι, την ώρα που ο Πρόεδρος στηρίζει την Κυβέρνηση με τα καμώματά τους την υπονομεύουν.
Υπάρχει σχέδιο. Έχει τον κωδικό «Ο ΕΓΓΥΗΤΗΣ» και προβλέπει την παραμονή του ΓΑΠ στο ΠΑΣΟΚ. Το σχέδιο είναι συνεπές με το οικογενειακό δίκαιο. Όπως και με εκκρεμότητες εσωτερικού και κυρίως ...εξωτερικού τύπου. Τα σενάρια for the time being είναι να αγοράσει χρόνο, και βλέπουμε.
Το concept προβλέπει για την ώρα :
-          Ο Πρόεδρος έξω από το κάδρο.
-          Κινήσεις παρελκυστικές, δήθεν συλλογικές, δήθεν δημοκρατικές, αγωνίας και ευθύνης. Όπου ο Κιμ Ιλ Τζώρτζ τους καλεί όλους, διαβουλεύεται, καλεί όργανα και ανόργανα, συσκέπτεται, απομονώνεται στοχαστικά στους γνώριμους χώρους όπου το σώμα συναντά το πνεύμα.
-          Με το δούλεμα θέλει να εκνευρίσει τους δελφίνους, που δεν θένε και πολύ.... Νέοι, άπειροι και βιαστικοί φουντώνουν εύκολα. Ιδιαίτερα η ...κοπέλα, και ας μη το δείχνει, έχει σχέδιο. Αφού βάλει τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά θα κάνει την κίνηση.
-          Το concept «ΕΓΓΥΗΤΗΣ» προβλέπει τη διαμόρφωση κλίματος ότι : «Αυτός δεν υπολογίζει τίποτα». «Τα δίνει όλα». «Όλοι οι άλλοι σκέφτονται μόνο την καρέκλα». «Τα ίδια έκαναν όταν αυτός πάλευε». «Τι μπορούσε να κάνει με όλους αυτούς ;». «Ήταν μόνος όπως και τώρα». «Είναι ο μόνος πρωθυπουργός που έφυγε οικειοθελώς».
-          Στο τέλος θα δείξει κατανόηση για τις θεμιτές φιλοδοξίες που όμως απειλούν την ενότητα. Δεν θα αρνηθεί την ευθύνη, την πρόκληση, την ιστορία. Θα ανταποκριθεί. Θα ΕΓΓΥΗΘΕΙ.
-          Εκείνη τη στιγμή θα σπεύσουν οι εφεδρείες της νομιμοποιημένης «αριστερής αντιπολίτευσης», των βαθειών προεδρικών του βαθέως ΠΑΣΟΚ του Γιώργου να βάλουν πλάτη.
Βέβαια, μας προβληματίζει η λογική όσων δηλώνουν παρόντες που θάταν καλό εκτός από την παρουσία να δηλώνουν και πολιτική, αλλά ας το αφήσουμε αυτό προς ώρας. Το πιο πάνω σενάριο του Εγγυητή δεν αποκλείει και συνεγγυητή ή συνδιαχειριστή, μάλλον το περιέχει.