“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

27 Σεπτεμβρίου 2010

Και ο Καρχιμάκης?

Συνάντησα πριν απ΄ολίγη ώρα έμπειρο κοινοβουλευτικό του Πασοκ. Ξεκίνησα τη συζήτηση με ερώτηση για τα έσοδα . Η απάντηση: " Ωχ Θεέ μου τα αναθέσαμε στον Κουσελά". Αμέσως αλλάξαμε συζήτηση.Το ρίξαμε στη συζήτηση για τον Βαλβέρδε και το Νιόμπλια.Και για την παραίτηση του Ντούσαν μιλήσαμε.Ο Ολυμπιακός στρώνει, ο Νιόμπλιας αγριεύει και ο Ντούσαν φεύγει. Προτείνετε κάτι καλύτερο? Ναι ,ας μιλήσουμε για τον ΠΑΟΚ και το Ζαγοράκη και για τον Άρη του Κούπερ. Τη Καβάλα, τη Κέρκυρα και τον Ατρόμητο του Δώνη. Και ο Καρχιμάκης? Να μας έχει ο Θεός καλά, πάντα ν΄ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε.

Οι επενδύσεις

Γράφει ο revival.

Οι επενδύσεις είναι, ασφαλώς, ευπρόσδεκτες. Από το Κατάρ ? Από το Κατάρ. Κι από το Μπουτάν ή το Capo Verde, καλώς να ορίσουν.
Αρκεί να πρόκειται για επενδύσεις κι όχι κουβέντα να γίνεται.
Βέβαια η λογική φορά των πραγμάτων είναι η αντίθετη από την πρακτική της κυβέρνησης. Πρώτα δηλαδή χαράζεις την αναπτυξιακή στρατηγική, σε ποιους τομείς χρειάζεται η χώρα επενδύσεις, ποιές είναι οι προτεινόμενες περιοχές για την εγκατάστασή τους και μετά αναζητάς τους επενδυτές.
Σε ότι αφορά μάλιστα στο Ελληνικό, η ιστορία εξελίσσεται περίεργα.
Η κυβέρνηση θα έπρεπε πρώτα να αποφασίσει τι έκταση θα δώσει προς εκμετάλλευση και στη συνέχεια να προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό για την αξιοποίησή της. Μπορεί στον διαγωνισμό αυτό να ήταν το Κατάρ που θα προσέφερε τα περισσότερα με τις καλύτερες επενδυτικές προτάσεις. Μπορεί όμως και όχι.
Ουδείς θα απέκλειε την περίπτωση να υπάρξουν ελληνικά ή μικτά επενδυτικά σχήματα με καλύτερες προτάσεις για την αξιοποίηση της περιοχής.
Η συμφωνία με το Κατάρ προβλέπει την πρόθεση επενδύσεων χωρίς να έχει παρουσιαστεί δημόσια συγκεκριμένο σχέδιο. Μόνο δημοσιογραφικές πληροφορίες υπάρχουν για τις προθέσεις των επενδυτών, χωρίς μάλιστα να γνωρίζουμε και τις ακριβείς προθέσεις της κυβέρνησης.
Ασφαλώς πρέπει να υπάρξει επενδυτική εκμετάλλευση του Ελληνικού. Οι προτάσεις που θέτουν ως στόχο να γίνει μόνο χώρος πρασίνου είναι αφελείς και μη βιώσιμες οικονομικά. Άλλωστε ένα μέρος του χώρου έχει ήδη παραχωρηθεί για διάφορες χρήσεις.
Η διαδικασία όμως για την παραχώρηση πρέπει να ακολουθήσει τη κοινή λογική, το αυτονόητο που λέει κι ο πρωθυπουργός: πρώτα η εκδήλωση της κυβερνητικής πρόθεσης, μετά ο διεθνής διαγωνισμός και τέλος η συμφωνία με τους όποιους επενδυτές.

Εγγυητής φοροδιαφυγής

Ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου κ. Κορκίδης προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες, αναλαμβάνοντας ρόλο διαμεσολαβητή και "εγγυητή" ανάμεσα στη κυβέρνηση και τους μεταφορείς με στόχο την αναστολή των κινητοποιήσεων των τελευταίων.Αντιλαμβάνομαι το ρόλο του διαμεσολαβητή.Αυτόν του εγγυητή αδυνατώ να κατανοήσω.
Ο κ.Κορκίδης τι αποθέματα αξιοπιστίας διαθέτει? Απο ποιές πράξεις και πρωτοβουλίες του θα κριθεί αξιόπιστος?
Μήπως γιατί θεωρεί περίπου φυσιολογικό και νόμιμο να ενθυλακώνουν οι έμποροι τον ΦΠΑ που εισπράττουν απο τους καταναλωτές?
Μήπως γιατί χειροκροτεί την περαίωση, την επιβράβευση  δηλαδή των φοροκλεπτών και ταυτόχρονα επιδιώκει την μείωση των ποσών της περαίωσης για την φοροδιαφεύγουσα "πελατεία" του?
Ο κ.Κορκίδης είναι προτιμότερο να μας ανακοινώσει σε τις ενέργειες προτίθεται να προβεί η Εθνική Συνομοσπονδία Εμπορίου ώστε να αποβληθούν απο τις τάξεις της όσοι χρόνια τώρα λυμαίνονται το ΦΠΑ και φοροδιαφεύγουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και αν θα εξακολουθήσει, παριστάνοντας το τιμητή, να παρέχει "προστασία" σε όσους εμπόρους αρνούνται τη φορολογική τους συμμόρφωση.

Ναι Στο Νέο Πανεπιστήμιο

Το ριζοσπαστικό σχέδιο αλλαγών για την ανώτατη εκπαίδευση που παρουσίασαν στους Δελφούς, ο κ. Παπανδρέου και η κ. Διαμαντοπούλου,κινείται προς την ορθή κατεύθυνση. Η απόφαση υπέρβασης του γερασμένου και ανεπαρκούς μεταπολιτευτικού Πανεπιστημιακού μοντέλου είναι μια θετική πολιτική επιλογή και απόφαση. Είναι μια αυτονόητη απόφαση που δεν αρκεί όμως για την αναγένννηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προφανές είναι οτι χρειάζονται πολλά περισσότερα.
Ιδιαίτερα στο πολιτικό επίπεδο αλλά και στον χώρο της εκπαίδευσης η συνεννόηση, η συναίνεση και οι ευρείες συμφωνίες οφείλουν να αποτελέσουν κεντρική κυβερνητική επιδίωξη.
Η ανανέωση και η εξέλιξη της αντίληψης για τα νέα Πανεπιστήμια αναγκαία θα υπολογίσει το σύγχρονο κοινωνικό-πολιτικό περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα οφείλει να σεβασθεί και να αποδεχθεί τον ιστορικό αξιακό πυρήνα της γνώσης και της έννοιας του Πανεπιστημίου. Ο απεγκλωβισμός απο την κυβερνητική αγκάλη και τις επιταγές του πελατειακού συστήματος δεν σημαίνει παράδοση στην αγορά και μετάλλαξη των Πανεπιστημίων  σε υπηρέτες των πάσης φύσεως επιχειρηματικών επιδιώξεων.
Οι πηγαίες ανησυχίες απο τον φόβο ενός βαλκανικού τρόπου εισόδου της  αγοράς στο πανεπιστημιακό γίγνεσθαι, μπορεί να διασκεδασθούν με την ύπαρξη σαφών και λιτών κανόνων , που κατοχυρώνουν το  προβάδισμα της γνώσης, της έρευνας και της παροχής δεξιοτήτων στους σπουδαστές έναντι των καλοδεχούμενων χορηγών και λοιπών δωροθετών.