Γράφει η Κοραλία.Στην ερώτηση του εκτελεστή με ποιο τρόπο να πεθάνεις απαντάς; ή δραπετεύεις και θέτεις τους όρους για να ζήσεις; Το δίλημμα σήμερα δεν είναι χρεοκοπία ή ΔΝΤ. Το ΔΝΤ επιβάλει τα οικονομικά & στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ & των επιχειρήσεών του. (Οι ΗΠΑ έχουν το 17% των ψήφων στο ΔΝΤ. Εθιμικά ο πρόεδρος είναι ευρωπαίος, ο αναπληρωτής είναι Αμερικάνος. Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι Αμερικάνος. 'Εχει θητεύσει ο Στιγκλιτς).
Το ΔΝΤ ενδιαφέρεται για την αποπληρωμή των πιστωτών της χώρας και την λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματός της, όχι για κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν έχει κοινωνική ευαισθησία και το αποδεικνύει μέχρι σήμερα. Επιβάλει πάγωμα-μείωση μισθών, αλλαγές στο σύστημα κοινωνικής προστασίας, ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις χωρίς την περίφημη ασφάλεια, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι η συζήτηση για διασφάλιση των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα είναι προσχηματική. Εξ άλλου η άνοδος της ανεργίας που επέφερε όπου πήγε, δεν μπορεί να συγκρατήσει το επίπεδο των αποδοχών.Είναι πολιτικά καταστροφικό να ισχυρίζονται πολιτικοί ότι το ΔΝΤ θα γίνει "καταλύτης για τις διαρθρωτικές αλλαγές της χώρας". Λένε δηλαδή ότι η χώρα είναι ραγιάς. Αρνούνται την πολιτική ωριμότητα, τις δημοκρατικές διαδικασίες, τον ανοιχτό, ώριμο, συντεταγμένο, ρεαλιστικό διάλογο. Με μια κουβέντα την πολιτική ευθύνη.Ασφαλώς και πρέπει να γίνουν αλλαγές. Έπρεπε να γίνουν χθες. Ναι πρέπει να ματώσουμε και να συγκρουστούμε με συντεχνιακές λογικές και πολιτικά κοτσαμπάσικα συμφέροντα. Να μειωθεί το κράτος, να κλείσουν οργανισμοί, να μεταταχθούν δημ. υπάλληλοι, να ανοίξουν κλειστά επαγγέλματα, να αλλάξουν τα οργανογράμματα των δημόσιων υπηρεσιών, να γίνει εξορθολογισμός των αμοιβών στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.
Οι πολιτικοί, η κυβέρνηση αντί αυτού μετρά το πολιτικό κόστος και προβληματίζεται πως θα πλασάρει την προσφυγή στο ΔΝΤ. Λειτουργεί σε μια κρίσιμη περίοδο με όρους του χθες και προσλαμβάνει επικοινωνιολόγους. Δεν ενδιαφέρεται για το κοινωνικό κόστος και την υποβάθμιση της χώρας.
