“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

26 Ιουλίου 2011

Ώρα γενναιότητας

Τα Ελληνικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, κατά κοινή ομολογία, χρειάζονται μια βαθειά ριζοσπαστική και καινοτόμα ανανέωση. Η προσφορά των ΑΕΙ και ΤΕΙ στην πορεία της χώρας υπήρξε αναμφίβολα σημαντική. Ουδείς δικαιούται να ακυρώνει το έργο τους και να μηδενίζει την προσφορά τους. Ουδείς όμως μπορεί να αντιτάσσεται στην ανανέωση τους μέσα απο αναγκαίες νομοθετικές πρωτοβουλίες. Ουδείς μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος για τα εμφανή σημάδια γήρανσης και  σήψης.
Ορθά η κ. Διαμαντοπούλου, ως καθ΄ύλην αρμόδια, ανέλαβε την πρωτοβουλία μιας νέας νομοθετικής μεταρρύθμισης της δομής και της λειτουργίας των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Το πρώτο πολιτικό "λάθος" της υπουργού Παιδείας είναι η επιλογή του χρόνου κατάθεσης και ψήφισης της πρότασης της. Οι αλλαγές στην Παιδεία δεν συντελούνται σε "νεκρούς" χρόνους αλλά τίθενται ευθέως και απροκάλυπτα ενώπιον του συνόλου της κοινωνίας. Ο φόβος ενδεχόμενων αντιδράσεων δεν συνιστά δικαίωμα συνδικαλιστικής διαχείρισης του χρόνου της ψήφισης του. Ιδιαίτερα όταν το νομοσχέδιο έχει σημαντικά και εξαιρετικά θετικά σημεία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε
- τη γενναία διάθεση για αναδιάρθρωση του «πολυτελούς» χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με τη συγχώνευση (προφανώς με κριτήρια) τμημάτων, σχολών ή και ΑΕΙ
-τη συγκροτημένη χρηματοδότηση των ΑΕΙ μέσα από τετραετείς συμφωνίες προγραμματισμού
- την αναβάθμιση της φοιτητικής
- την οργάνωση της ακίνητης περιουσίας των ΑΕΙ, με στόχο την αξιοποίηση της
- τη στήριξη των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών, αλλά και την έμφαση στην αξιολόγηση.
Υπάρχουν όμως και αρνητικά σημεία που χρειάζεται να επανεξετασθούν. Χαρακτηριστικά επισημαίνουμε  τη διάκριση Σχολής-Τμήματος και το μοντέλο διοίκησης. Χωρίς να αμφισβητούμε  τις προθέσεις εξυγίανσης και αναγέννησης της υπουργού και σε αντίθεση με όλους  εκείνους που προσχηματικά και απο θέση ακινησίας αρνούνται κάθε μεταβολή, τα ως άνω σημεία συναντούν την άρνηση και τις επιφυλάξεις σημαντικής μερίδας ακαδημαϊκών δασκάλων, που διακρίνονται και έχουν αποδείξει την ουσιαστική δημοκρατική τους άποψη και την ιδιαίτερη ευαισθησία τους για την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ανάμεσα τους και ο κ. Κ. Τσουκαλάς (εδω). Η κ. Διαμαντοπούλου έχει την υποχρέωση να τους ακούσει και να ενσωματώσει τις παρατηρήσεις του. Να γνωρίζει ότι έτσι βοηθά την παιδεία , την χώρα και  προφανώς θα το πιστωθεί πολιτικά. Οι πρωτοβουλίες είναι πλέον στα χέρια της.