“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

25 Νοεμβρίου 2011

Βάλτε τώρα που γυρίζει...

Γράφει ο Ιστορικός.
Πολλά είναι τα στοιχεία που δικαιολογούν την άποψη οτι το Πασοκ υφίσταται τυπικά και μόνον ως κόμμα του Πρωτοδικείου και ως κοινοβουλευτική ομάδα. Ανυπαρξία πολιτικής, άφαντη ηγεσία, έλλειμα αντανακλαστικών και κενό διαδικασιών, χαρακτηρίζουν το κόμμα που η ίδρυση και παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας, σφράγισε την μεταπολιτευτική ζωή της Ελλάδας.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου  κατάφερε και την πατρίδα να τσαλακώσει και την παράταξη του να διαλύσει. Ο κούφιος μοντερνισμός και η άνευ ουσίας καινολογία του, θα κατατρύχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα την χώρα και την κεντροαριστερά. Ο "επιμελής δολοφόνος" περί άλλων τώρα τυρβάζει. Αναζητά την επόμενη απασχόληση του, ένα χώρο να στεγάσει την αστείρευτη εξουσιολαγνεία του. Μέχρι τότε θα συζητά με τους δελφίνους του Πασοκ, θα διαπραγματεύεται την τύχη (οικονομική κατά βάση) των ανθρώπων του και κυρίως θα προσπαθεί να ανατάξει το καταρρακωμένο του προφίλ. Τις διαδικασίες διαδοχής στο Πασοκ δεν θα τις αγνοήσει, αντιθέτως διακριτικά, μειλίχεια και υπόγεια θα επιχειρήσει να τις καθορίσει. Η τακτική του συμπυκνούται στην κλασσική ρήση "διαίρει και βασίλευε".
Οι φερέλπιδες νεοηγέτες του Πασοκ κάνουν τα πάντα για να δικαιώσουν τον πρώην πρωθυπουργό.
Ο κ. Βενιζέλος συμπεριφέρεται ωσεί πρόεδρος του Πασοκ σε αγαστή συνεργασία και οργιώδες φλέρτ με τους χθεσινούς υβριστές του. Στρέφει τις πλάτες του σε ότι μέχρι χθές συμπορευόταν, ορέγεται το ανύπαρκτο "όλον Πασοκ" και συμμαχεί με τους καθοδηγητές του Ρέλλου. Στην πολιτική ιστορία του τόπου δεν θα βρεθεί εύκολα ανάλογη πολιτική συμεριφορά. Ποτέ ίσως στο παρελθόν, δεν υπήρξε πολιτικός που να σπατάλησε την υψηλή ευφυϊα του σε έωλες πολιτικές συμμαχίες και να ποδοπάτησε την πολιτική του οξύνοια με την θηριώδη αυτοπεποίθηση του.
Ο κ. Λοβέρδος αναλίσκεται σε αδιέξοδες συμμαχίες. Οι σύμμαχοι του (η κ. Διαμαντοπούλου και ο κ. Ραγκούσης), δεν συμμερίζονται τόσο τις ιδέες του όσο τον στόχο του για την προεδρία του Πασοκ. Η μάχη του θα είναι μάχη ορισμένου και αμφιλεγόμενου αποτελέσματος.
Η κ. Διαμαντοπούλου θέλει αλλά δεν μπορεί. Θα το επιχειρήσει αργότερα το ηγετικό άλμα. Τώρα θα υποστηρίξει Λοβέρδο και πιθανόν να του δώσει και αυτού, χρονικό περιθώριο ανάλογο του 6μηνου που είχε δώσει στον κ. Παπανδρέου στην αναμέτρηση του 2007.
Ο κ. Παπουτσής θα περιμένει στην γωνία μαζί με τον υπασπιστή κ. Καρχιμάκη και επειδή νοιώθει αδύναμος, δεν θα διεκδικήσει την προεδρία του Πασοκ τώρα (σιγουρατζής γαρ), θα επιχειρήσει να συμμαχήσει με τον "υδράργυρο", κ. Χρυσοχοίδη.
 Τελειώσαμε? Βεβαίως όχι. Ο κατάλογος των δελφίνων είναι μακρύς. Για τούτο λέγω (όπως θα διατυμπάνιζε και ο νέος ηγέτης της κεντροαριστερας κ. Καστανίδης), θα επανέλθουμε.

Άγονες πολιτικές σε στείρο περιβάλλον

Η Ευρωπαϊκή  Ένωση αντιμετωπίζει την πρόκληση της σωτηρίας του ευρώ και της δημιουργίας των προϋποθέσεων για την έξοδο της Ευρώπης απο την οικονομική κρίση. Ο γαλλογερμανικός άξονας αδυνατεί να διαμορφώσει ένα αποδεκτό πλαίσιο για την ευρωπαϊκή αναγέννηση, ενώ η λουθηρανικής έμπνευσης πολιτική της κ. Μέρκελ εμφανίζεται ανίκανη να προσφέρει την ελπίδα ενος καλύτερου ευρωπαϊκού μέλλοντος. Ο ευρωπαϊκός Αρμαγεδδών μας κατευθύνει σε μια πολιτικά ασθενή Ευρώπη και σε ένα ασθενέστερο ευρώ.
 Η Ευρώπη των τραπεζών και του πανγερμανισμού δεν  είναι η δική μας Ευρώπη, δεν είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ευημερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Μεσούσης της ευρωπαϊκής κρίσης η Ελλάδα αποπειράται να δώσει τη μάχη της παραμονής στο ευρώ, με επικεφαλής ενα σοβαρό πρωθυπουργό, που ηγείται ενός πολυπληθούς και διαχειριστικά ανεπαρκούς υπουργικού συμβουλίου, προϊόν μιας νόθας συναίνεσης ενός ξεπερασμένου πολιτικού συστήματος.
Η τραγική εικόνα των πολιτικών σχηματισμών, η μετριότητα των ηγεσιών τους, η αυτιστική πολιτική τους συμπεριφορά και η ανερμάτιστη κομματική ιδιοτέλεια, μας υπόσχονται μια αδύνατη Ελλάδα και ενα σκληρό μέλλον.
Οι χειμαζόμενοι Έλληνες αναζητούν αξιόπιστες πολιτικές εκφράσεις, αποτελεσματικούς διαχειριστές, πολιτικούς με έρμα, γνώση, σοβαρότητα, ευθύνη, αίσθημα δικαίου και όραμα.
Ήρθε η στιγμή να αποφασίσουμε να απαλλαγούμε απο όλα όσα μας καθηλώνουν και μας εγκλωβίζουν σε ενα στείρο παρόν και μέλλον.
Ας μην αναζητήσουμε σωτήρες. Εραστές του μέτρου και του δικαίου ας αναδείξουμε.
Ας μην αναλωθούμε σε άγονες αντιπαραθέσεις. Να επιδιώξουμε την συγκλειση και τους κοινούς τόπους.
Ας στρέψουμε την πλάτη στους ηγεμονισμούς. Να μην αποφύγουμε τις νέες συλλογικότητες και τα πεδία συνεννόησης.
Αξίζουμε μια καλύτερη ζωή. Ας το επιχειρήσουμε.