Μετά 10 ώρες συνεδρίασης του άτυπου υπουργικού συμβουλίου (χθές), μετά τον συνεχιζόμενο (μέχρι τώρα), Κοινοβουλευτικό τομέα εργασίας του Πασοκ, προκύπτουν αβίαστα κάποια συμπεράσματα. Ο κ. Παπανδρέου δεν είναι σε θέση να πείσει τους υπουργούς του για την ορθότητα των επιλογών του και αναλίσκεται σε γενικές σωτηριολογικού τύπου επισημάνσεις και αβάσταχτης ελαφρότητας πολιτικές προτάσεις (δημοψήφισμα). Ο κ. Παπανδρέου δεν είναι σε θέση, δεν αντέχει να αντικρύσει και να συζητήσει με τους βουλευτές του και αναθέτει την ευθύνη στο "αχαμνό" κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος παρά την συνεπικουρία των κ.κ. Ραγκούση, Ρέππα κ.α., αδυνατεί να πείσει τους βουλευτές του Πασοκ για την ορθότητα της πολιτικής του. Ας μην παραβλέψουμε το γεγονός, ότι η αποδοκιμασία του υπουργού οικονομικών, δεν τον οδηγεί σε οικειοθελή έξοδο αλλά τον κινεί σε "διαπραγμάτευση" για το πολιτικό του μέλλον (sic).Παράλληλα, οι πλατείες γεμίζουν απο ετροκλήτων πολιτικών επιθυμιών αγανακτισμένους, οι οποίοι σε ένα συγκλείνουν και συμφωνούν, στην αποδοκιμασία του πρωθυπουργού ,της κυβέρνησης και του όλου πολιτικού συστήματος.
Η χώρα όμως είναι σε βαθειά κρίση,απαιτούντα αποτελεσματικές πολιτικές και οικονομικές λύσεις. Εδώ και τώρα. Η αδυναμία του πρωθυπουργού , το κυβερνητικό αλαλούμ και η αδράνεια του συνόλου των πολιτικών θεσμών σε συνδυασμό με την "τυφλή" αγανάκτηση έχουν αναδείξει το έλλειμα πολιτικής νομιμοποίησης των κυβερνητικών επιλογών.
Η χρησιμότητα ενος κυβερνητικού σχήματος έκτακτης ανάγκης και εθνικής σωτηρίας δεν αναγνωρίζεται απο το φθαρμένο πολιτικό σύστημα, το απαιτούν όμως οι επείγουσες ανάγκες της χώρας. Μήπως ήρθε η ώρα των εκλογών?
