Το πικρό ποτήρι

Γράφει ο ΓΟΜΦΙΟΣ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
Θα το πιουν το πικρό ποτήρι της ακραίας αυτογελοιοποίησης και της δημόσιας διαπόμπευσης μέχρι τελευταίας σταγόνας… Αναφέρομαι στους Παναγόπουλους και τους Πολυζωγόπουλους και σε όλη αυτή την ελεεινή και τρισάθλια συμμορία των βαρόνων του συνδικαλισμού που προκλητικά αρνούνται να υπερασπισθούν στοιχειωδώς το μόχθο και την αξιοπρέπεια του κόσμου της εργασίας.
Θα το πιουν το πικρό ποτήρι δια χειρός μάλιστα αυτών που στήριξαν με νύχια και με δόντια το 2007 για να μην πάει λέει – τρομάρα τους - το ΠΑΣΟΚ δεξιά!!!!
Θα το πιουν το πικρό ποτήρι από τα πολιτικά αφεντικά που αυτοί ανέδειξαν, από τους φίλους του Γιώργου και του Δ.Ν.Τ. σημερινούς υπουργούς της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ….
Οι συνδικαλισταράδες έγιναν ρόμπες με την πολιτική απραξία τους, κότες λυράτες με την απροκάλυπτη αφωνία τους.
Κατάντησαν να μην τολμούν ούτε να κυκλοφορήσουν πλέον στους δρόμους χωρίς συνοδεία φουσκωτών….
Ας χαθούν λοιπόν μέσα στη χλεύη και την καθολική περιφρόνηση. Όλος αυτός ο εσμός που πούλησε την ψυχή του στο διάβολο δεν αξίζει καν φυσικής βίας.
Λίγο γιαούρτι, κανένα αυγό και τη ροχάλα μας μόνο….
Καλή ψυχή ξεφτιλισμένοι πρώην σύντροφοι, αν και η δικιά σας είναι σκατένια……

Δούρειοι ίπποι

Οι ημέρες που έρχονται διαμορφώνουν ένα νέο τοπίο για τις εργασιακές σχέσεις. Η κατάργηση των προκλητικών προνομίων κατέστη ο Δούρειος ίππος για την κατάργηση βασικών εργατικών κατακτήσεων. Οι εξοργιστικές προνομίες, κυρίως στις ΔΕΚΟ, αποτελούν το άλλοθι της συνολικής απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και της καθολικής επίθεσης σε κάθε κοινωνική κατάκτηση. Απουσιάζει ο δίκαιος μερισμός της θυσίας και του πόνου  και επικρατούν οι ανάλγητες και απάνθρωπες οριζόντιες πολιτικές. Οι αντιδράσεις ασήμαντες αναλογικά με όσα χάνονται και όσα εξανεμίζονται. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, όσες  δεν κρύβονται, εμφανίζονται αμήχανες και ανίκανες να διασφαλίσουν οποιαδήποτε κατάκτηση των εργαζομένων. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ συνδιαλέγεται κρυφίως με τον ΣΕΒ. Ο κ. Παναγόπουλος, όπως όλος συνδικαλιστικός εσμός, ενδιαφέρεται μόνο για το τομάρι του και προς τούτο πασχίζει. Με αριστερές φλυαρίες εργάζεται για τις πλέον νεοφιλελεύθερες προοπτικές.Τον καταλαβαίνουμε. Τα προσωπικά κεκτημένα υπερασπίζεται  ο "μανταλάκιας". Αλλά και ο έτερος συνδικαλιστικός αστέρας, ο πρόεδρος της ΟΚΕ, ο πολύς κ. Πολυζωγόπουλος, που κρύβεται? Δεν διαθέτει την ελάχιστη τσίπα να παραιτηθεί? Πόσο ανάγκη έχει την αντιμισθία του?