Τα κελεύσματα Τατούλη.

Ο κ.Τατούλης είναι ο εκλεκτός υποψήφιος περιφερειάρχης του Πασοκ για την περιφέρεια της Πελοπονήσου.Ο κ.Τατούλης είναι μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα. Ο κ.Τατούλης είναι και πολιτικός "τσαμπουκάς". Το έχει αποδείξει στο παρελθόν,το απέδειξε και την προηγουμένη εβδομάδα με τον ορισμό των αντιπεριφερειαρχών του ψηφοδελτίου του.

Την Παρασκευή (15/10) καταφθάνει με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στο Πασοκ Τριπόλεως, η απόφαση του κυβερνητικού κόμματος για τον αντιπεριφερειάρχη Αρκαδίας. Και το όνομα αυτού Μπαρούτσας. Ναί, καλά καταλάβατε, ο γνωστός Δήμαρχος Στεμνίτσας, ο και "Αβραμόπουλος" επονομαζόμενος. Παιδί των Ρέππα, Λαλιώτη και πάσης Αρκαδικής εξουσίας. Ο κ. Καρχιμάκης αποφάσισε μεν, αλλά ο κ. Τατούλης είχε διαφορετική γνώμη την οποία και επέβαλε στα "μειράκια" της Ιπποκράτους. Ο πολιτευτής- γιατρός κ. Γιαννακούρας ορίσθηκε αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας.

Η αντίδραση του κ. Καρχιμάκη, του Πασοκ Αρκαδίας  και των βαρώνων του κόμματος είναι η σιωπή.

Μόνον οι έρμοι πασόκοι, με την ουρά στα σκέλη, αναμασούν τη πίκρα με την αγανάκτηση και με μισόλογα και υπαινιγμούς  διασκεδάζουν την καζούρα των απανταχού αρκαδικών καφενέδων.Απο τον Μπαρούτσα στο Γιαννακούρα η απο τον πολιτικάντη στον αποτυχημένο Μαυρογιαλούρο αποτυπώνεται η διαδρομή της πολιτικής εξαθλίωσης μιας παράταξης και των επιφανών στελεχών της.

Υ.Γ. Με τον κ. Τατούλη, δεν θα πλήξουμε. Ακόμα δεν έχει πιάσει πάτο.

Ο Όλι Ρεν προλέγει το μέλλον και η κυβέρνηση...

Τη λήψη πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων, πέραν αυτών που προβλέπει το Μνημόνιο, για το 2011 προεξόφλησε εμμέσως πλην σαφώς ο επίτροπος Ολι Ρεν, μιλώντας μετά τη χθεσινή συνεδρίαση του Γιουρογκρούπ. Ο επίτροπος είπε πως θα συνυπολογισθεί το πρόσθετο βάρος από την αναθεώρηση των στοιχείων που κάνει η Γιούρο στατ και ανάλογα με το πόσο προς τα πάνω θα είναι αυτή πιθανόν να χρειασθούν πρόσθετα μέτρα.
Παρά ταύτα ο "αχαμνός" κ. Παπακωνσταντίνου και κατά περίπτωση ο κ. Παπανδρέου θα διαψεύδουν την επερχόμενη πραγματικότητα. Ως πότε? Μέχρι τη 15η Νοέμβρη, την επαύριο του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών. Στη συνέχεια και με ντεκόρ τις παραπομπές τέως υπουργών της Ν.Δ. για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου,την συζήτηση για το προϋπολογισμό και τις "ενισχύσεις" των χαμηλοσυνταξιούχων, θα ακούμε δειλά-δειλά τα νέα,πρόσθετα μέτρα.
Η κυβέρνηση αποφεύγει την αλήθεια και αποκρύπτει την οδυνηρή πραγματικότητα γιατί αδυνατεί να δεχθεί την αποτυχία της στην πολιτική αύξησης των εσόδων και τη μείωση των δημοσίων δαπανών πέραν του μισθολογικού και συνταξιοδοτικού κόστους.
Το λόγο έχουν οι πραγματικοί κυβερνήτες.

Διλήμματα.....μηνύματα.

Αναφερόμενος στις αυτοδιοικητικές εκλογές του επόμενου μήνα ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι δεν είναι μικροπολιτικές εκλογές ούτε ευκαιρία για να διαμαρτυρηθούν κάποιοι, αλλά είναι μια ευκαιρία και μια μεγάλη δυνατότητα αλλαγής για τη χώρα.
Κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι με τις επιλογές της προσπαθεί να υποτιμήσει τους πολίτες και ειδικά η Αξιωματική Αντιπολίτευση θέλει να σβήσει τις τεράστιες ευθύνες της για το γεγονός ότι ο ελληνισμός περνά τη μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών.
«Το δίλημμα των εκλογών για τη χώρα είναι αν θα συνεχιστεί το έργο της σωτηρίας και της αναμόρφωσής της ή αν θα πάμε στην παρακμή της φαυλότητας, της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου και της πελατειακής σπατάλης.
 Έχουμε εμπιστοσύνη στους πολίτες και συνεχίζουμε το έργο μας με σχέδιο και στρατηγική.»
Οι διαπιστώσεις του κ. Παπανδρέου είναι σε γενικές γραμμές σωστές. Τα ερωτήματα προκύπτουν απο την επιλογή της πόλωσης ως της δόκιμης για την κυβέρνηση στρατηγικής αντιπαράθεσης με τη Ν.Δ..Η πόλωση αποσκοπεί στην συσπείρωση της λαϊκής βάσης του Πασοκ.Αλλά και η εκλογική βάση του Πασοκ δεν παραμένει αναλλοίωτη απο το χρόνο και τα γεγονότα. Οι νεώτερες γενιές δεν συγκινούνται ιδιαίτερα απο το κλέος του ένδοξου πασοκικού παρελθόντος και η οικονομική κρίση διαμορφώνει νέες συνειδήσεις και πολιτικές συμπεριφορές .Η αποστασιοποίηση  των πολιτών απο τα πολιτικά τεκταινόμενα ενέχει το σπέρμα της αποδόμησης του δικομματισμού.Το μήνυμα κυοφορείται.Η επιμονή στις παλιές  πολιτικές συνταγές της πόλωσης φανερώνει αμηχανία και αδυναμία πολιτικής έκφρασης της νέας κοινωνικής πραγματικότητας που διαμορφώνεται.