“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

6 Φεβρουαρίου 2012

Συνομιλία με την Ιστορία

Γράφει ο Κάρολος
Το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου θέλει να κερδίσει χρόνο. Αντιλαμβάνεται ότι ο κ. Παπαδήμος θεωρείται σοβαρή προσωπικότητα απολαμβάνουσα εμπιστοσύνης. Έτσι υποστηρίζει επιμήκυνση της θητείας του ώστε να χρεωθεί την φθορά την οποία αναπόφευκτα θα συνεπιφέρουν τα νέα επαχθή μέτρα των δύο εν εξελίξει συμφωνιών. Φθορά η οποία προσδοκούν ότι θα απομακρύνει τις βαριές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ. Δεν πέρασε απαρατήρητο ότι παρέμεινε στου Μαξίμου προφανώς δίνοντας απέλπιδα μάχη όταν οι άλλοι είχαν ήδη αποχωρήσει εξουθενωμένοι από την κόπωση της διαπραγμάτευσης.
Ο κ. Σαμαράς βιάζεται να ορκιστεί (εξ ου και οι εσωτερικοί του αντίπαλοι τον προσομοιάζουν με «ναρκαλιευτή»). Η εικόνα του δικαιώνει τους παρατηρητικούς οι οποίοι έχουν προσέξει την περίεργη κίνηση του δεξιού του χεριού το οποίο ξεφεύγει σε ανεξιχνίαστης αιτιολόγησης, μέχρι τώρα, αιφνιδίως αρχόμενης οριζόντιας παλινδρομικής κίνησης, η οποία σταματά αποτόμως όπως και αιφνιδιαστικά επανεκκινεί ακολουθούσα την ίδια διαδικασία.
Ο κ. Σαμαράς διαπραγματεύεται γενναία. Η  εικόνα του χθες δεν άφηνε καμιά αμφιβολία, κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το τι πρόκειται να συμβεί. Τα βλέμμα του διαπερνούσε αυτά που κανείς από μας δεν μπορεί να δει στο υπερπέραν του πεπρωμένου, ούτε να νοιώσει την συνομιλία του με τους θεούς. Συγκάλεσε πάντως τα όργανα, όπως ο κ. Παπανδρέου, όπως και ο κ. Καρατζαφέρης. Κατέβηκαν και οι τρεις από το ύψος της Μεγάλης Πολιτικής στην μίζερη διαβούλευση λες και μπορούν όλοι αυτοί οι «δοτοί» να συλλάβουν το  έρεβος των διλημμάτων, να αισθανθούν το νεύμα της Ιστορίας.