“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

16 Οκτωβρίου 2011

Ο κύβος ερρίφθη

Ο κύβος ερρίφθη στις αμερικανικού τύπου προκριματικές εκλογές και ο μετριοπαθής Φρανσουά Ολάντ είναι το πρόσωπο των Γάλλων Σοσιαλιστών που θα διεκδικήσει την προεδρία στις κάλπες του 2012. Τα προγνωστικά επιβεβαιώνονται και οι κάλπες δίνουν στον Ολάντ το «ξίφος» για να μονομαχήσει με τον Νικολά Σαρκοζί.

Ποσοστό 56,5% για τον Ολάντ έναντι 43,5% για την Ομπρί -που αναγνώρισε την ήττα της- με καταμετρημένο άνω του 50% των ψήφων στην ανοιχτή προκριματική αναμέτρηση της Κυριακής.

Όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν σε αυτή τη φάση στον Φρανσουά Ολάντ τη νίκη απέναντι στον Νικολά Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές.
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231133479

Κήνσορες και Αλαζόνες

Τρείς υπουργοί της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου, του Υπάρχου (κατά δήλωση του) κ. Βενιζέλου και του «τεθνεώτος»  Πασοκ, με κοινό τους άρθρο(εδω) αναλαμβάνουν κατ΄αποκοπή, να νουθετήσουν τους Έλληνες και να υποδείξουν το πολιτικά δέον γενέσθαι.
Η ιδιόμορφη κυβερνητική φράξια (Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος, Ραγκούσης) είναι προφανές ότι, με το κοινότυπο κείμενο αυτονοήτων και λογικά αποδεκτών διαπιστώσεων της, αποπειράται να δρομολογήσει πολιτικές εξελίξεις. Στην υπόγεια μάχη για την «επομένη ημέρα» εγγράφουν υποθήκες και επί της ουσίας ομολογούν την ανεπάρκεια του κυβερνητικού σχήματος και την πολιτική ανικανότητα του κ. Παπανδρέου να διαχειρισθεί αποτελεσματικά την πολιτική και οικονομική κρίση. Την ίδια ανικανότητα προσάπτουν και στα υπόλοιπα μέλη του υπουργικού συμβουλίου.
Ζούμε ημέρες πολιτικής παραδοξότητας. Οι θύτες «υποκριτικά» ταυτίζονται με τα θύματα και αλαζονικά αυτοαναγορεύονται «εγγυητές και σωτήρες» , μιάς διαρκώς και κυνικά προαναγγελλόμενης καταστροφής. Καταστροφή για την οποία ελέγχεται και η δίχρονη κυβερνητική τους πολιτική.
 Η «ηθικίστικη» ομολογία και παραδοχή «Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι!», στερείται πολιτικής γενναιότητας, εμφορείται από έλλειμα ηγετικής συνείδησης, θάρρους, ευθύνης και αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος της Παγκάλειου ρήσης, «μαζί τα φάγαμε».
Η «ουδετερότητα» του πολιτικού στίγματος του καιροσκοπικού πονήματος των τριών δελφίνων, η απουσία κοινωνικών αναφορών και ευκρινούς στρατηγικής, τους οδηγεί στο μήνυμα- πομφόλυγα «Πολιτική και Κοινωνική Συμφιλίωση».
Πολιτική συμφιλίωση με τι? Με την  «ικανότητα» σας, να μας σώζετε κάθε τρείς και λίγο από την χρεοκοπία? Με την συνειδητοποίηση της αδιέξοδης πολιτικής σας? Με το σχέδιο «βλέποντας και κάνοντας»?
Κοινωνική συμφιλίωση ποίων? Όλων ανεξαιρέτως? Των εντίμων με τα λαμόγια? Των ικανών με τους άχρηστους? Των χειμαζομένων και προσφερόντων με τους κομπραδόρους φοροκλέπτες?
Κοντολογής, είναι αβέβαιο και θολό αν οδηγητής της συγγραφής των τριών καμπαλέρος είναι η ματαιοδοξία τους, η πρωτοκαθεδρία Βενιζέλου ή η εικαζόμενη προσωρινή χείρα βοηθείας στον παραπαίοντα πρωθυπουργό.
Σε κάθε περίπτωση…¨θα΄ ρθουν πολλές ματαιότητες για να τις μοιραστούνε¨