Ο κ. Βενιζέλος και η έντονη πολιτική δραστηριότητα του, τον έχουν αναδείξει ως "εν τοις πράγμασι" πρωθυπουργό. Ο υπουργός Οικονομικών κινείται και εκφράζεται με πλήρη και πρωτοφανή για υπουργό πολιτική ελευθερία. Θέτει θέματα (επιλεκτική χρεοκοπία, εμπράγματες εγγυήσεις) που σπάνε ταμπού και αναιρούν κόκκινες γραμμές. Οι πολιτικές πρωτοβουλίες του βορειοελλαδίτη πολιτικού δημιουργούν την αίσθηση, παρά το ρευστό ευρωπαϊκό περιβάλλον, ότι γνωρίζει τι πράττει και ότι ενεργεί βάσει σχεδίου. Οι πολιτικές δεσμεύσεις που αναλαμβάνει, με σαφήνεια και ευθύτητα, δεν συναντούν την κρίσιμη και απαραίτητη συμφωνία του συνόλου των μελών του υπουργικού συμβουλίου. Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η αντιδεοντολογική, η τυχοδιωκτική και προφανούς προσωπικής σκοπιμότητας πολιτική συμπεριφορά του Αναπληρωτή υπουργού οικονομικών κ. Οικονόμου. Ένας υπεύθυνος πρωθυπουργός θα τον είχε ήδη στείλει σπίτι του, αλλά ο κ. Παπανδρέου δεν ενοχλείται από τον κ. Οικονόμου. Ο κ. Βενιζέλος τον ενοχλεί. Ουκ εάν με καθεύδειν το του Ευαγγέλου τρόπαιον. Για τούτο και έσπευσε να αποστείλει επιστολή στον κ. Γιούνκερ με "απαιτητικό" πολιτικό ύφος, την οποία και δημοσιοποίησε, μιμούμενος πολιτικές συμπεριφορές λαϊκιστών πολιτευτών που "επαναστατούν" εγγράφως, προκειμένου να διατηρήσουν αλώβητο το προφίλ τους στα περιβάλλοντα των απανταχού καφενέδων.
Όσο για τη χώρα, τους πολίτες της και την τύχη τους, θα πρέπει να κατανοήσουν ότι : πρώτα ο Γιώργος, μετά η οικογένεια και έπεται η πατρίς.
