“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

15 Νοεμβρίου 2009

Θ' αρχίσουν οι χοροί?


Ο καλοπροαίρετος,πλην όμως άπειρος κ.Παπακωνσταντίνου, οφείλει να πεί στον Ελληνικό λαό την αλήθεια.Να πεί δημόσια όσα είπε στον κ.Παπανδρέου.Οτι δεν έχει συνεκτικό σχέδιο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης καί ότι είναι υποχρεωμένος να "επιτεθεί" στην μεσαία τάξη.Αλλά ,μιά τέτοια πολιτική ,είναι η πολιτική που πρότεινε προεκλογικά ηΝ.Δ..Αυτή όμως η πολιτική συνετρίβη,γνώρισε γενναία ήττα καί δεν επιτρέπεται να επιστρέφει από την πίσω πόρτα με διαφορετικό περιτύλιγμα.Η επίθεση στην μεσαία τάξη δικαιώνει τον κ.Καραμανλή καί την πολιτική του.Ο κ.Παπακωσταντίνου οφείλει,εδώ καί τώρα,να συγκαλέσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης,όλα τα στελέχη του Πασοκ που μπορουν με τις ιδέες καί την γνώμη τους να συμβάλλουν στην διαμόρφωση μιάς αποτελεσματικής οικονομικής πολιτικής.Ο κ.Παπακωνσταντίνου δεν είναι καί δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως "τσάρος".Δεν είναι σε θέση με υποβοηθό τον υφυπουργό κ.Σαχινίδη,να διακινούν τα εύκολα σενάρια που ταιριάζουν στις πιό σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.Μπορεί ο κ.Αλμούνια να μην έχει εμπιστισύνη στην ελληνική κυβέρνηση καί να έχει δίκιο ,αλλά την πολιτική εξόδου από την οικονομική κρίση θα την χαράξει η υπεύθυνη ελληνική πολιτική ηγεσία,που θα λάβει υπ'όψη της τα βασικά στοιχεία κοινωνικής συνοχής καί την δυναμική προσφορά των κοινωνικών ομάδων.Διαφορετικά θ'αρχίσουν οι χοροί.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ '73

Μανώλης ΑναγνωστάκηςΦοβάμαιτους ανθρώπους που εφτά χρόνιαέκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρικαι μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας«Δώστε τη χούντα στο λαό».Φοβάμαι τους ανθρώπουςπου με καταλερωμένη τη φωλιάπασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.Φοβάμαι τους ανθρώπουςπου σου 'κλειναν την πόρταμην τυχόν και τους δώσεις κουπόνιακαι τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείονα καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.Φοβάμαι τους ανθρώπουςπου γέμιζαν τις ταβέρνεςκαι τα 'σπαζαν στα μπουζούκιακάθε βράδυκαι τώρα τα ξανασπάζουνόταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρηκαι έχουν και «απόψεις».Φοβάμαι τους ανθρώπουςπου άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσανκαι τώρα σε λοιδορούνγιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983

Οι γυμνοσάλιαγκες


Να λοιπόν που ήρθε ο καιρός να ξαναβγούν οι γυμνοσάλιαγκες.Πρόκειται γιά το παλιό καί γνωστό τύπο κομματικού στελέχους που ανεξάρτητα τι πιστεύει,βρίσκεται σε συνεχή αναστάτωση μέχρι την ικανοποίηση της επιθυμίας του να καταλάβει μία κρατική θέση. Νάτοι λοιπόν οι γυμνοσάλιαγκες που σιγά-σιγά έρχονται στο προσκήνιο.Φοράνε το καλό τους χαμόγελο καί με ύφος περισπούδαστο εξηγούν την πολιτική σοφία του αρχηγού σε κάθε συνομιλητή τους.Ακόμα κι'αν μέχρι χθές λοιδωρούσαν τον αρχηγό γιά την ανικανότητα του.Στο Πασοκ οι γυμνοσάλιαγκες ενδημούν στην κυριολεξία.Από της ιδρύσεως του μέχρι σήμερα λαθροβιούν καί καιροφυλακούν,γιατί τελικά όλες οι ηγεσίες τους ανέχονται καί τους συντηρούν.Αποτελούν δηλαδη τα φυσιολογικά σαπρόφυτα των κομματικών οργανισμών.Σ' αυτούς αφιερώνεται η φωτογραφία .Μήπως η ομορφιά του κοριτσιού τους συγκινήσει περισσότερο από το χάϊδεμα του φτερού-πινέλου.