Για όσους εκπλήσσονται από το μπαράζ μέτρων της κυβέρνησης, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το μνημόνιο περιέγραφε με σαφήνεια τι θα επακολουθήσει. Αλλά μέρος της κοινωνίας και της πολιτικής τάξης είχε παρεξηγήσει τα πράγματα.Νόμιζε ότι η σύμβαση με τους δανειστές είναι κάτι σαν τις προεκλογικές εξαγγελίες στις ελληνικές εκλογές, είπα-ξείπα.
Η κυβέρνηση φρόντιζε να κοιμίζει τους πολίτες με συνεχείς δηλώσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομικών που ψευδώς διαβεβαίωναν ότι δεν θα ληφθούν πρόσθετα μέτρα, ενώ γνώριζαν την αναλυτική συγγραφή των υποχρεώσεων της χώρας μας έναντι των δανειστών.
Τώρα σβήνουν και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις, ενώ στα μέτρα έπεται και συνέχεια.Γίνεται λοιπόν ολοένα και πιο φανερό, ότι το μνημόνιο περιέχει μια ολόκληρη λογική για την κοινωνική προσαρμογή της χώρας μας και δεν υπάρχει η πολυτέλεια της a la carte αποδοχής του.
Το γεγονός ότι περιέχονται και αλλαγές που ούτως ή άλλως θα έπρεπε και μόνοι μας να δρομολογήσουμε, δεν δικαιώνει τη θεώρησή του ως το μονόδρομο που θα μας βγάλει από την κρίση.
Τις αλλαγές αυτές θα μπορούσαμε να τις αποφασίσουμε και χωρίς τη συνδρομή των δανειστών, αποφεύγοντας όμως να μπούμε στη μέγγενη της νεοφιλελεύθερης συνταγής του ΔΝΤ.
Από τη στιγμή που υπογράψαμε το μνημόνιο και μάλιστα χωρίς διαπραγμάτευση, δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών όσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι υπουργοί να το παίξουν λαϊκοί ήρωες.
Ας μην κάνουν λοιπόν τους ανήξερους όσοι έπρεπε από την αρχή να έχουν δηλώσει τη διαφωνία τους με την πολιτική πλατφόρμα των δανειστών και τις επιλογές του πρωθυπουργού.
Εντός του μνημονίου δεν υπάρχει άλλη πολιτική, εκτός από τη γνωστή του ΔΝΤ. Τη συνταγή αυτή θα την υποστεί η χώρα στο ακέραιο, χωρίς εκπτώσεις.
Όσοι συμφώνησαν νομίζοντας ότι είναι η ευκαιρία να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, αντιλαμβάνονται τώρα ότι θα συμπαρασυρθεί ολόκληρο το οικοδόμημα του κοινωνικού κράτους.
Ότι το πακέτο μπορεί μεν να περιέχει και ορισμένα μέτρα εξορθολογισμού που ήταν ούτως ή άλλως αναγκαία, αλλά οδηγεί την οικονομία σε βαθειά ύφεση και μεγάλο μέρος της κοινωνίας σε δεινή οικονομική θέση.
Η κυβέρνηση αποφασίζει ανήκουστες ρυθμίσεις για τις εργασιακές σχέσεις ευθυγραμμιζόμενη με την πιο ακραία εκδοχή της άγριας αγοράς.
Και το χειρότερο είναι ότι ούτε ένας, μα ούτε ένας, υπουργός δεν παραιτείται από αξιοπρέπεια.
ΥΓ: προς βουλευτές του ΠΑΣΟΚ
Όποιος θεωρεί ότι οι ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου υπερβαίνουν τα ιδεολογικοπολιτικά του όρια, ας καταψηφίσει.
Οι μισοκακόμοιρες, διαδικαστικές ενστάσεις και οι κλάψες για το θεαθήναι, είναι κατώτερες των περιστάσεων και δεν εξιλεώνουν.
