Η βραδύτητα με την οποία οι ηγέτες της Ευρώπης αποφασίζουν για τα μείζονα προβλήματα της γηραιάς ηπείρου είναι εντυπωσιακή και μας θυμίζει την αντίστοιχη πολιτική συμπεριφορά της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου στο πρώτα εξάμηνο του βίου της. Κοινή είναι η αίσθηση του ηγετικού ελλείματος τόσο στα ευρωπαϊκά κράτη, όσο και στα ευρωπαϊκά όργανα. Οι απανταχού κερδοσκόποι το γνωρίζουν και για τούτο άλλωστε διατυμπανίζουν, ότι δεν είναι μακριά ο καιρός που θα μάχονται στις ακτές της Ιταλίας. Τούτη την ώρα που το Eurogroup συνεδριάζει, πόσοι άραγε απο τους ευρωπαίους πολίτες προσβλέπουν με εμπιστοσύνη στις αποφάσεις του? Ελάχιστοι μάλλον. Η απουσία ενος ευρωπαίκού οράματος και κυρίως το έλλειμα κοινής προσδοκίας για ένα καλλίτερο μέλλον, τροφοδοτεί την δεξαμενή των ευρωσκεπτικιστών αλλά και την δυναμική των κύκλων που επιδιώκουν την διάλυση της Ευρωπαίκής Ένωσης.Πρίν δύο περίπου χρόνια, γράφαμε σε αυτό το μπλογκ, απευθυνόμενοι στην κυβέρνηση του Πασοκ. "Η οικονομία χρειάζεται αποφάσεις, οι πολίτες χρειάζονται αποφάσεις, η χώρα χρειάζεται αποφάσεις". Ισχύει ακριβώς το ίδιο, εδώ και πολύ καιρό και για την Ε.Ε. και τους ηγέτες της. Η Ευρώπη χρειάζεται αποφάσεις, άλλως το μέλλον της προβλέπεται ζοφερό, με σημαντικές επιπτώσεις στην ζωή και την καθημερινότητα της πλειοψηφίας των πολιτών της. Η ήττα δεν θα είναι απλά και μόνο οικονομική, θα είναι κυρίως η συντριβή ενός πολιτισμού που εξέθρεψε τα πλέον ανθρώπινα και δημοκρατικά ιδεώδη.
Το τέλος της Ευρώπης οδηγεί σε ένα χειρότερο κόσμο και η πιθανότητα ενός νέου μεσαίωνα δεν θα είναι ασήμαντη. Οι στιγμές είναι ιστορικές και οι πολιτικές ηγεσίες, έστω και αντανακλαστικά, οφείλουν να αντιδράσουν και να επαναθεμελιώσουν το νέο ευρωπαϊκό όραμα. Ο Αννίβας προ των πυλών.
