“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

10 Δεκεμβρίου 2011

Σιγά...τις καλτσοδέτες

Το Πασοκ του κ. Παπανδρέου έγινε τελικά ότι επεδίωξε. Μια παιδική χαρά. Και αυτή λειψή. Απουσιάζει η αθωότητα των παιδικών πράξεων και η γνησιότητα των συμπεριφορών. Αυτή η περίεργη, η ιδιόμορφη, η πλάγια και υπαινικτική πολιτική συμπεριφορά και έκφραση που χαρακτηρίζει τον κ. Παπανδρέου, έχει εισβάλλει στο πολιτικό είναι και στην ουσία των στελεχών του. Των δελφίνων ιδιαίτερα.
Όλοι κατ΄ιδίαν συζητούν την αναγκαιότητα της άμεσης αποχώρησης του κ. Παπανδρέου απο την ηγεσία του Πασοκ. Επισήμως τους απασχολεί η επιτυχία της κυβέρνησης του κ. Παπαδήμου. Η εξαίρεση του κ. Χρυσοχοϊδη αποδίδεται στην ανάγκη να δηλώσει την παρουσία του και να μπεί στο κάδρο των δημοσκοπήσεων. Άλλωστε ενήργησε κατά γράμμα και όπως ακριβώς του υπαγορεύσαν οι επικοινωνιακοί του σύμβούλοι.
Όλοι οι δελφίνοι κατ΄ιδίαν θεωρούν ότι το Πασοκ έχει κλείσει τον κύκλο του και η δημιουργία ενος νέου φορέα της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς αποτελεί αδήριτη ανάγκη. Επισήμως ομνύουν στην αναγέννηση, επανίδρυση, ανόρθωση του τεθνεώτος Πασοκ. Η εξαίρεση του κ. Καστανίδη οφείλεται στην ανεκπλήρωτη επιθυμία του να ηγηθεί της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας (της Ελληνικής εννοείται), και του συνόλου της ελληνικής επικρατείας βεβαίως. Προς το παρόν στήνει "ποντιακή φράξια" με ποντιακά, κεντροαριστερά, παπανδρεϊκά και αντιβενιζελικά χαρακτηριστικά.
Το πιό εντυπωσιακό είναι η σφοδρή επιθυμία των δελφίνων να θυσιασθούν για την χώρα. Προφανώς τους έχει επηρεάσει η θυσία του κ. Παπανδρέου. Η χώρα έχει μετατραπεί σε απέραντο θυσιαστήριο. Η εξαίρεση του κ. Πάγκαλου προφανώς οφείλεται στο ότι προτιμά την χώρα οβελιστήριο. Άλλωστε "μαζί τα φάγαμε".
Πάντως σε κάθε περίπτωση, φαντάζει παράξενο πως ακριβώς νοείται η θυσία απο έναν υπουργό ( μιας αποτυχημένης κυβέρνησης με αποτυχημένο πρώην πρωθυπουργό), με την σφοδρή του επιθυμία να αναλάβει και πρωθυπουργός. Κύριοι, παρακαλούμε, όχι άλλες θυσίες. Σιγά... τις καλτσοδέτες που θα έλεγε και το "φέγγον όρος" του σοσιαλισμού, ο ερίτιμος κ. Ξυνίδης.
Αλλά είπαμε παιδική χαρά, γιατί ζούμε ακόμα στον αστερισμό του Γιώργου.