Γράφει ο creedence
Την ίδια στιγμή που τους πνίγει «ιερή αγανάκτηση» κατά των συντεχνιών (και αυτή a la carte, όχι όλων των συντεχνιών) και κουνούν το δάχτυλο στην κοινωνία, δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα για τις έκτακτες εισφορές, τη μείωση του αφορολόγητου που βάζει φόρο στα 700 €, την εξουθένωση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, την ανεργία, τη ανεξέλεγκτη φοροδιαφυγή, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, το αδιέξοδο των νέων ανθρώπων που αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό..
Όλα αυτά (και πολλά άλλα δεινά που σωρεύει η πολιτική της κυβέρνησης) τα θεωρούν φαίνεται παράπλευρες απώλειες. Στον κόσμο των επαγγελματιών της πολιτικής, άλλωστε, δεν μετρά ιδιαίτερα το σήμερα των πολιτών, αλλά το αύριο το δικό τους. Λένε ανερυθρίαστα ναι σε όλα. Όπως είπαν ναι σε όλες τις πριγκηπικές αυθαιρεσίες του κ. Παπανδρέου που μας οδήγησαν (μεταξύ άλλων ) στην σημερινή κατάσταση της ακυβερνησίας.
Όσο για το «δίλημμα» αν θα πάμε μπροστά ή πίσω, το θέμα είναι τι περιλαμβάνει το «μπροστά» όπως το αντιλαμβάνονται οι εν λόγω. Μέχρι τώρα πάντως, η συνταγή στην οποία ομνύουν, αφήνει πίσω της μόνο θύματα. Την πλειοψηφία των πολιτών, αλλά και την οικονομία της χώρας.
Εκείνο το αλήστου μνήμης δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε, θα ταίριαζε γάντι στην υπόθεση των «τριών». Στηρίζοντας όλες τις επιλογές του πρωθυπουργού, ο ένας μάλιστα υπήρξε και εξ απορρήτων, είναι συνυπεύθυνοι για τα χάλια της χώρας. Οι ευθύνες των κυβερνώντων είναι εξ αδιαιρέτου. Δεν είναι παρατηρητές, ούτε κριτές, αλλά υπόλογοι.
Όχι μόνο για την ασυνάρτητη κυβερνητική διετία αλλά και για το πριν. Διαφώνησαν άραγε για το λεφτά υπάρχουν? Για την υιοθέτηση προεκλογικά κάθε αιτήματος, ακόμα και των πιο παράλογων? Προφανώς αγωνίζονταν κατά του συντεχνιασμού όταν ο κ. Παπανδρέου δήλωνε ότι θα ακυρώσει τη συμφωνία για τον ΟΛΠ ή όταν έταζε στους αγρότες μεγαλύτερες ενισχύσεις από τα 500 εκατομμύρια της ΝΔ.
Αλλά ας αφήσουμε το παρελθόν. Να συμφωνήσουμε λοιπόν ότι ο συντεχνιασμός είναι ένα από τα προβλήματα της χώρας. Κυβέρνηση είναι ας τον αντιμετωπίσουν. Αλλά είναι ένα από τα προβλήματα. Την ίδια στιγμή που τους πνίγει «ιερή αγανάκτηση» κατά των συντεχνιών (και αυτή a la carte, όχι όλων των συντεχνιών) και κουνούν το δάχτυλο στην κοινωνία, δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα για τις έκτακτες εισφορές, τη μείωση του αφορολόγητου που βάζει φόρο στα 700 €, την εξουθένωση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, την ανεργία, τη ανεξέλεγκτη φοροδιαφυγή, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, το αδιέξοδο των νέων ανθρώπων που αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό..
Όλα αυτά (και πολλά άλλα δεινά που σωρεύει η πολιτική της κυβέρνησης) τα θεωρούν φαίνεται παράπλευρες απώλειες. Στον κόσμο των επαγγελματιών της πολιτικής, άλλωστε, δεν μετρά ιδιαίτερα το σήμερα των πολιτών, αλλά το αύριο το δικό τους. Λένε ανερυθρίαστα ναι σε όλα. Όπως είπαν ναι σε όλες τις πριγκηπικές αυθαιρεσίες του κ. Παπανδρέου που μας οδήγησαν (μεταξύ άλλων ) στην σημερινή κατάσταση της ακυβερνησίας.
Όσο για το «δίλημμα» αν θα πάμε μπροστά ή πίσω, το θέμα είναι τι περιλαμβάνει το «μπροστά» όπως το αντιλαμβάνονται οι εν λόγω. Μέχρι τώρα πάντως, η συνταγή στην οποία ομνύουν, αφήνει πίσω της μόνο θύματα. Την πλειοψηφία των πολιτών, αλλά και την οικονομία της χώρας.