“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

16 Ιουνίου 2011

Καί μετά ήρθαν τα alient...

H ομιλία του κ. Παπανδρέου στη κοινοβουλευτική ομάδα του Πασοκ αποτύπωσε την σαφή αδυναμία του πρωθυπουργού να παράξει μια πολιτική εθνικής επιβίωσης, να εμπνεύσει τους βουλευτές του και τον ελληνικό λαό. Το "εγώ" του κυριάρχησε και η κατατονική εκφορά της ομιλίας του αποκάλυπτε την σύγχιση και την ανασφάλεια του.
Ο κ. Παπανδρέου έχει εγκαταλείψει τη κοινή λογική. Με περισσή αλαζονεία και υπεροπτικό ύφος αγκιστρώνεται στην εξουσία μέσω της επίκλησης μιας λαϊκής εντολής που έχει εξαντληθεί και έχει ακυρωθεί στην κοινωνία. Μας αντιμετωπίζει ως "ιθαγενείς" και μας προσφέρει "καθρεπτάκια -ανασχηματισμό".
 Ο πολιτικός χρόνος του κ. Παπανδρέου στερεύει και το πολιτικό προσωπικό του Πασοκ οφείλει να αναλάβει κάθε πρωτοβουλία που θα προσφέρει πολιτικό χρόνο στην πατρίδα.
Άλλως θα έρθουν τα alient....

Λάσπη στο ανεμιστήρα

Οι εξελίξεις δικαιώνουν όλους όσοι πιστεύουν ότι η πολιτική συμπεριφορά του κ. Παπανδρέου προσιδιάζει σε πρίγκηπα και πόρρω απέχει απο την δεοντολογία που διέπει τις κινήσεις και τις επιλογές ενός πρωθυπουργού.
Το ρευστό πολιτικό σκηνικό, όπως διαμορφώνεται, είναι πολιτικό σκηνικό με μικρό χρονικό ορίζοντα. Προκειμένου να επιβιώσει το imperium των Παπανδρέου, η χώρα ,οι άνθρωποί της μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Γι αυτό ο γκαιμπελικός μηχανισμός του Μαξίμου, σαν έτοιμος από καιρό, βάζει λάσπη στον ανεμιστήρα. Ο "εμετικός τσανακογλύφτης" βουλευτής κ. Αντωνακόπουλος ανακαλύπτει "συνωμοσίες", επειδή η ανάγκη διατήρησης της υπουργικής του καρέκλας απαιτεί συνεχείς οσφυοκαμψίες. Και ως εδώ καλά. Αλλά ο Λοβέρδος, ο Ρέππας, ο Χρυσοχοϊδης, η Διαμαντοπούλου και ο άφαντος Βενιζέλος γιατί νομίζουν ότι ωφελούνται με όσα αμετροεπή και γλοιώδη ξεστομίζουν?
Δεν κατανοούν, δεν αφουγκράζονται η μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απολέσαι?

Παραίτηση Φλωρίδη


Αθήνα, 16 Ιουνίου 2011
Από το περασμένο φθινόπωρο, αντιλαμβανόμενος ότι η κυβερνητική προσπάθεια για το έργο ανόρθωσης και βαθιάς αλλαγής της χώρας παρουσίαζε εμφανή σημάδια κάμψης, διατύπωσα δημόσια την άποψη ότι χρειαζόταν επειγόντως η συγκρότηση Εθνικού Μετώπου Ευθύνης με Συναίνεση, προκειμένου να συνεχιστεί με την απαιτούμενη δύναμη το αναγκαίο μεταρρυθμιστικό  έργο. Είχα επανειλημμένα  εκφράσει με έμφαση την άποψη ότι  «η λύση ή θα είναι εθνική ή δεν θα υπάρξει».
Οι ηγεσίες των δύο κομμάτων εξουσίας  δεν θέλησαν ν’ ασχοληθούν σοβαρά με αυτή την πτυχή του εθνικού ζητήματος. Η κυβέρνηση , ιδιαίτερα μετά το Φθινόπωρο, με λανθασμένες επιλογές στην οικονομία και στο κράτος, με αδυναμία συνολικού σχεδιασμού,  με  εμφανώς  άνιση και άδικη  κατανομή των βαρών και πρωτοφανή αναποτελεσματικότητα,  οδηγήθηκε ταχύτατα σε μεταρρυθμιστική εξάντληση. Η αποτυχία της έδωσε επιχειρήματα στους αντιπάλους των ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων να διατυπώσουν λόγο εναντίον, του τόσο απαραίτητου για τη χώρα πλαισίου τομών στο κράτος, στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα. Να συκοφαντήσουν με το λαϊκίστικο λόγο τους κάθε απόπειρα αλλαγής του παρασιτικού μοντέλου σε παραγωγικό υπόδειγμα.   Η  Ν.Δ, με πρωτοφανείς για τη φυσιογνωμία συντηρητικού κόμματος εξουσίας επιλογές και  ακολουθώντας τα χειρότερα πρότυπα αντιπολίτευσης, επένδυσε στη φθορά της Κυβέρνησης, με έπαθλο τον κίνδυνο καταστροφής της χώρας.
Η κορύφωση της εθνικής κρίσης σε πολιτικό επίπεδο, η αδυναμία στοιχειώδους συνεννόησης των πολιτικών κομμάτων και η ογκούμενη έκφραση αγανάκτησης των πολιτών για την οικονομική και πολιτική χρεοκοπία σε συνδυασμό με  τη σύγχυση που δημιουργεί  ένας  ανεύθυνος  δημαγωγικός λόγος, φέρνουν τη χώρα πολύ κοντά σε μια ανυπολόγιστη καταστροφή.
Οι μονοκομματικού χαρακτήρα προσπάθειες, έστω και με πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής, αδυνατούν να ολοκληρώσουν τη δύσκολη σημερινή αποστολή. Ταυτόχρονα, οι εκλογές, παρότι αποτελούν πάγια και αναντικατάστατη δημοκρατική διέξοδο, στην ιδιαίτερη περίοδο που διανύουμε εγκυμονούν σοβαρό κίνδυνο για την οικονομική βιωσιμότητα της χώρας.
Τις τελευταίες μέρες, ορισμένες πρωτοβουλίες για εθνική συνεννόηση ώστε να υπάρξει πολιτική σταθερότητα, δημιούργησαν την εντύπωση ότι αυτή θα μπορούσε να επιτευχθεί. Στην κατεύθυνση αυτή θα μπορούσε να συμβάλει αποφασιστικά ΜΟΝΟ ένα μεταβατικό σχήμα Εθνικής Σωτηρίας, με την απαραίτητη συμμετοχή των δύο βασικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Τα απολύτως συγκεκριμένα καθήκοντα αυτού του σχήματος θα μπορούσαν να είναι:
1.       Η διασφάλιση της άμεσης χρηματοδότησης της χώρας
2.       Η προσπάθεια επανατοποθέτησης του «Ελληνικού Ζητήματος», σε συνεννόηση με τους Ευρωπαίους  εταίρους
3.       Η αποκατάσταση της δημοκρατικής τάξης και ομοψυχίας της κοινωνίας
4.       Η προετοιμασία των όρων για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, αλλά και η  άμεση νομοθέτηση στην κατεύθυνση ενδυνάμωσης και εμβάθυνσης της Δημοκρατίας.
5.       Η προκήρυξη εκλογών σε χρόνο που θα θεωρούνταν κατάλληλος από τις βασικές πολιτικές δυνάμεις. 
Δυστυχώς, οι ηγεσίες των δύο βασικών πολιτικών κομμάτων στάθηκαν για μία ακόμη φορά κατώτερες των εθνικών περιστάσεων, με  πολιτικά ασυγχώρητο τρόπο. Αντί του Εθνικού Συναγερμού επικράτησε η λογική της κομματικής προσποίησης, των πολιτικών προφάσεων, των υστερόβουλων υπολογισμών και των στενοκομματικών πιέσεων. Δεν υπήρχε χειρότερος τρόπος να πιστοποιηθεί το τέλος ενός φθαρμένου και απερχόμενου πολιτικού συστήματος.
Τιμώ το Κίνημά μας και τους αγώνες του, αλλά στη συγκεκριμένη οριακή για τη χώρα στιγμή, το Εθνικό Χρέος ηττήθηκε από το αρχηγικό και κομματικό συμφέρον. Έτσι, με απόλυτη συνείδηση της κρισιμότητας των στιγμών, υποβάλλω την παραίτησή μου από Βουλευτής.







                                                                                               



                                                                                                              

Το imperium καμώνεται

Η χώρα σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο βιώνει τη παραδοξότητα να μην έχει πρωθυπουργό παρ΄ ότι ο πρωθυπουργός δεν υπέβαλε την παραίτηση του. Ο κ. Παπανδρέου με τα πρωτοφανή καμώματα του υπερασπίζεται το imperium της οικογένειας του. Η πατρίδα, οι άνθρωποί της έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Η καθεστωτική αντίληψη που αποτυπώνεται και στο αποψινό διάγγελμα του (εδω), επιχειρεί να τσακίσει την πολιτική και ηθική αξιοπρέπεια των βουλευτών του Πασοκ και αγνοεί το βαθύτερο νόημα, την ουσία των απανταχού πλατειών.
Ο κ. Παπανδρέου με την πολιτική συμπεριφορά του, επικυρώνει την πολιτική του αποδρομή. Αβίαστα, απερίσκεπτα και χάριν της  ατελεύτητης εγωπάθειας του, εξάντλησε το πολιτικό κεφάλαιο που αφειδώλευτα του προσέφερε ο ελληνικός λαός. Με αβάσταχτη ελαφρότητα διαλύει την δημοκρατική παράταξη, την χρεώνει και την ταυτίζει με τις χειρότερες στιγμές της μεταπολιτευτικής πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας. Αύριο πιθανόν όλα να φαίνονται τα ίδια . Στην ουσία όλα θα είναι διαφορετικά. Το κοινωνικό τσουνάμι δεν ανακόπτεται.