“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

30 Νοεμβρίου 2011

Η Ευρώπη αποφασίζει, η Ελλάδα απουσιάζει

Γράφει ο Γιάννης Νικολάου


Οι εξελίξεις στην ευρωζώνη τρέχουν και μάλιστα στη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου θα ληφθούν  αποφάσεις για το μέλλον της. Αποφάσεις κρίσιμες και για τη χώρα μας, καθώς είναι πιθανό να βρεθούμε σε μια εντελώς νέα κατάσταση  που άλλοι θα έχουν αποφασίσει  για λογαριασμό μας. Η νέα σχεδιαζόμενη αρχιτεκτονική μπορεί να μας σπρώξει έξω από κοινό νόμισμα, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε.
Κι εμείς? Ποια είναι άραγε η στρατηγική με την οποία προσέρχεται η Ελλάδα στη σύνοδο και τη συζήτηση για το μέλλον της ευρωζώνης ? Ποιες απόψεις θα εκφράσει ο κ. Παπαδήμος? Τις δικές του ? Του κ. Δήμα? Του κ. Σαμαρά? Τις απόψεις της κυβέρνησης, οι οποίες θα αποφασιστούν από ποιους? Από την πλειοψηφία των υπουργών των προερχομένων από το ΠΑΣΟΚ (όταν δεν ασχολούνται με την επόμενη μέρα και το μέλλον τους)?
Και οι εν λόγω πόθεν θα  αντλήσουν  τις απόψεις τους? Από τον τέως πρωθυπουργό ή από το πλούσιο ιδεολογικό οπλοστάσιο που απέκτησαν ως γνήσιοι υποστηρικτές της πολιτικής του?  
Μέχρι στιγμής ουδείς των ανωτέρω έχει εκφράσει κάποια άποψη για το θέμα ώστε να γνωρίζουμε και να κρίνουμε.
Η χώρα μας προσέρχεται στη συζήτηση αυτή (ίσως την πιο κρίσιμη των τελευταίων ετών)  όχι μόνο καθημαγμένη από τη διετία και τα «επιτεύγματά» της, αλλά με άγνωστες στους πολίτες απόψεις και βέβαια χωρίς την παραμικρή  νομιμοποίηση στις όποιες θέσεις της. Τι λοιπόν και ποιος θα διαπραγματευθεί τον Δεκέμβρη?
Το θέμα της πολιτικής  νομιμοποίησης τίθεται και πάλι με επείγοντα χαρακτήρα. Αντί όμως για λύση (που μόνο οι εκλογές μπορούν να δώσουν), βλέπουμε καθημερινά τους θιασώτες της παράτασης του βίου της σημερινής κυβέρνησης να τοποθετούν το τέλος της θητείας της «όταν σταθεροποιηθεί η χώρα». Εν τω μεταξύ θα έχει συμφωνήσει (με ολοκληρωτική απουσία της συγκατάθεσης των πολιτών) εκτός από το νέο πρόγραμμα με τους δανειστές και με όλες τις εξελίξεις στην ευρωζώνη.
Οι εκλογές αντιμετωπίζονται από ορισμένους ως περιττή «πολυτέλεια», ενώ  η χώρα πιέζεται να υπογράψει όχι μόνο τη νέα δανειακή σύμβαση αλλά και όλα τα (νέα) μέτρα πολιτικής.  Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση με την πολιτική που μας οδήγησε στην καταστροφή τη διετία που πέρασε. Βαπτίζουν αυτή την προοπτική  «σταθεροποίηση» ή και «σωτηρία» της χώρας.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι κάποιοι εξ αυτών αυτοπροβάλλονται και ως λύση για το μέλλον της κεντροαριστεράς.




Πασοκ Plus...όπως Μέγαρο Plus

Οι εξελίξεις στην χώρα παραμένουν κρίσιμες, η παραμονή μας στο ευρώ αμφισβητείται, η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου μαστίζεται απο τις εσωτερικές της αντιφάσεις και την ανεπάρκεια των πολιτικών συνιστωσών που τη συγκροτούν. Το έλλειμα κουλτούρας συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων αποτυπώνεται και στο κυβερνητικό σχήμα και στο σύνολο της πολιτικής ζωής.
Η Ν.Δ. είναι προφανές οτι αντιλαμβάνεται τη κυβερνητική συμμετοχή της  ως πειθαναγκασμό στις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις, παρά ως πολιτική  ευθύνη. Ο  κ. Σαμαράς ενδιαφέρεται πρωτίστως να πρωθυπουργεύσει. Όλα τ΄άλλα είναι δεύτερα και έπονται της προσωπικής του στρατηγικής. Ίδιο μέταλλο με τον κ. Παπανδρέου.
Το Πασοκ ρίχνει πασιέτζες για να μάθει αν ο κ. Παπανδρέου θα παρατείνει η όχι την παραμονή του στην προεδρία και οι δελφίνοι πρώτα διαρρέουν τις ηγετικές του βλέψεις, στη συνέχεια μας καταθέτουν τις ιδέες τους για το μέλλον της κεντροαριστεράς, ενω είναι σταθερά προσανατολισμένοι στην ανάπτυξη των προσωπικών τους μηχανισμών.
Τα πρώτα ψελλίσματα-άρθρα των δελφίνων μοιάζουν αδύνατα και αμήχανα επι της ουσίας.  Με χιλιοειπωμένες διαπιστώσεις και μεγαλοστομίες επιχειρούν να αποσείσουν τις καίριες ευθύνες τους για την κυβερνητική διετία που ολοκλήρωσε την καταστροφική εξαετία της Ν.Δ. και του κ. Καραμανλή.
Η κεντροαριστερά αξίζει κάτι περισσότερο απο φληναφήματα και λεκτικούς πομφόλυγες. Το Πασοκ δεν κυριάρχησε ως πολιτικό "καφε-ωδείον" για να αναζητά προγράμματα  ανάλογα του Μεγάρου Plus. Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας δεν αντέχει άλλη αναγέννηση, αναζώογόνηση, ανόρθωση, επανίδρυση, επανεκίνηση .
 Το Πασοκ δεν επιδέχεται πλέον ούτε "μηχανικής υποστήριξης". Οι ζωτικές του λειτουργίες εξέπεσαν.

29 Νοεμβρίου 2011

Ευρω-ομολογίες (στο παρά ένα)

Ξέρουμε «μεγάλοι» και «μικροί» τι πρέπει να κάνουμε αλλά διστάζουμε ακόμα

Του Κώστα Μποτόπουλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα ΝΕΑ: Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

 
Τη βδομάδα που πέρασε συνέβησαν, ή μάλλον αποκρυσταλλώθηκαν, τρεις μείζονες εξελίξεις στην ευρωζώνη. Πρόκειται για δύο καταρρεύσεις και μία κατάφαση που αλλάζουν - δεν μπορούν, αν η ευρωζώνη δεν θέλει να αυτοκτονήσει, να μην αλλάξουν - τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης. Αλλά και έχουν ήδη γυρίσει, οριστικά αυτήν τη φορά, την κλεψύδρα ανάποδα.
Οι δύο καταρρεύσεις αφορούν στην ευρωπαϊκή αγορά κρατικών ομολόγων και στον ηγετικό, όπως τουλάχιστον εμφανιζόταν ώς τώρα, ρόλο της Γερμανίας. Η πρωτοφανώς αποτυχημένη δημοπρασία 10ετών γερμανικών ομολόγων προστέθηκε σε μια σειρά από χτυπήματα κατά της αξιοπιστίας της ευρωζώνης: το «άνοιγμα» των σπρεντ σε άλλες «σίγουρες» οικονομίες, όπως η Ολλανδία και η Φινλανδία, την πιστοληπτική υποβάθμιση μιας «πυρηνικής» για την Ευρώπη χώρας, όπως είναι το Βέλγιο και την ανοιχτή απειλή/προειδοποίηση εκ μέρους δύο εκ των τριών γνωστών «οίκων» για μη διατήρηση του περίφημου ΑΑΑ της Γαλλίας - της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Ευρώπης αλλά και καρδιάς μιας «άλλης Ευρώπης». Παράλληλα, η Γερμανία έμεινε ξαφνικά μόνη της στην «ορθόδοξη» στάση της, καθώς αφενός οι παραδοσιακοί σύμμαχοί της (Ολλανδία, Αυστρία, Σκανδιναβικές χώρες) δεν είναι πια στο απυρόβλητο, αφετέρου οι συγκυριακοί αλλά κρίσιμοι «άξονες» της Ντοβίλ (Γερμανία - Γαλλία) και των Βρυξελλών (Γερμανία - Ευρωπαϊκή Επιτροπή) διερράγησαν ανοιχτά: ο πρώτος λόγω αγεφύρωτων διαφωνιών ως προς τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και την έκδοση ευρω-ομολόγων, ο δεύτερος με πρωτοβουλία του κυρίου Μπαρόζο, που εκδηλώθηκε τόσο με λόγια («αν δεν αλλάξετε στάση ως προς την οικονομική διακυβέρνηση, η ευρωζώνη πιθανότατα δεν θα επιβιώσει») όσο και με έργα (δημοσιοποίηση τριών συγκεκριμένων εναλλακτικών λύσεων για την υλοποίηση των ευρω-ομολόγων). Αποτέλεσμα: όχι μόνο, όπως ευρέως πια λέγεται στον ευρωπαϊκό Τύπο, η κρίση άγγιξε τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης αλλά και - χωρίς αυτό να τονίζεται όσο θα έπρεπε - οι Αγορές έκλεισαν την αγορά στην Ευρώπη, κερδοσκοπώντας ανέλεγκτα, δοκιμάζοντας αντοχές, αναμένοντας αλλαγές και, την ίδια στιγμή, περιορίζοντας τα περιθώρια πολιτικών κινήσεων.
Αυτή είναι, πιστεύω, η βαθύτερη ουσία του σημερινού «ευρωπαϊκού διλήμματος». Ξέρουμε - «μεγάλοι» και «μικροί», Αγορές και ηγεσίες, πολίτες, επενδυτές και επόπτες - πού βρισκόμαστε και, σχεδόν, τι πρέπει να κάνουμε. Διστάζουμε όμως ακόμα - και πάλι: όλοι μαζί, ως σύστημα στο εσωτερικό του οποίου ο φόβος έμεινε ως μόνη συγκολλητική ουσία - επιλέγοντας την οπτική αναμέτρηση με τον γκρεμό. Πλέον η λέξη, και η έννοια, «ευρω-ομόλογο» βρίσκεται στον νου και στα χείλη όλων όχι ως πανάκεια, αλλά ως μια άμεση πρακτική διέξοδος που είναι ταυτόχρονα σημάδι κοινής βούλησης και αλλαγής νοοτροπίας - αυτό ακριβώς που περιμένουν οι Αγορές. Γνωρίζουμε επίσης το πλήρες εύρος των θεσμικών επιλογών: ενίσχυση του ρόλου της ΕΚΤ ως επίσημου (θα απαιτούσε αλλαγή των Συνθηκών) ή οιονεί «τελευταίου δανειστή» (γίνεται και τώρα υπόγεια, μέσω της δευτερογενούς αγοράς, αλλά λείπει η απαραίτητη δήλωση πολιτικής βούλησης) - ενίσχυση πόρων και ρόλου Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας - πραγματική «οικονομική διακυβέρνηση», που απαιτεί μακρο-οικονομική συνεννόηση αλλά και ανακατανομή λειτουργιών, ίσως και αρμοδιοτήτων, εντός των κοινοτικών οργάνων. Οι αλλαγές είναι τόσο βαθιές, που ασφαλώς απαιτούν χρόνο και αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβώνας. Η Γερμανία έχει ήδη ουσιαστικά αναγγείλει την αναθεώρηση αυτή, μόνο που στην ουσία την υπονομεύει καθώς, στο όνομα της «εμβάθυνσης της αλληλεγγύης», προωθεί μόνο σκλήρυνση των κανόνων δημοσιονομικής εποπτείας. Αρα, ξανά, ο φαύλος κύκλος: κατανοούμε την ανάγκη κοινής δράσης, γιατί νιώθουμε σε 17 πλέον σβέρκους την καυτή ανάσα της κρίσης αλλά συνεχίζουμε να λειτουργούμε με βάση εθνικές προτεραιότητες, αντανακλαστικά και ιδεολογήματα.
Μίλησα στην αρχή για αναποδογυρισμένη κλεψύδρα. Το διαπιστώνω σε όλες τις εσωτερικές και διεθνείς επαφές μου: οι Αγορές, νομίζοντας - όπως νομίζει το εγκλωβισμένο στο σκοτάδι ζώο - ότι μόνο έτσι μπορούν να αυτοπροστατευθούν είναι έτοιμες να επιφέρουν το τελικό χτύπημα στην ευρωζώνη, εφόσον συνεχιστεί η κατάσταση της οικονομικής και πολιτικής ρευστότητας και απροσδιοριστίας. Οι οπαδοί καθαρότερων ρυθμίσεων και κοινών βημάτων κοινής λογικής έχουμε, για ελάχιστο ακόμη χρόνο, έναν απροσδόκητο σύμμαχο: το παγιδευμένο θηρίο θέλει πάντα να ξεφύγει, αν του δοθεί η δυνατότητα.
 Ο συνταγματολόγος Κώστας Μποτόπουλος είναι πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς
 

28 Νοεμβρίου 2011

ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΠΙΡΟΥΕΤΕΣ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ

Γράφει ο Κώστας Καραγιαννάκης
Κεντρικό πολιτικό πρόσωπο των τελευταίων ημερών  σε όλα τα ΜΜΕ, είναι ο νέος οραματιστής της κέντρο – αριστεράς κ. Χ. Καστανίδης. Ως ένα σημείο αυτό είναι λογικό μιας και έχει αναλάβει την ευθύνη να συνενώσει όλη την κέντρο - αριστερά στην Ελλάδα αλλά παίζει και χωρίς αντίπαλο (ο ΓΑΠ όταν δεν βρίσκεται εκτός Ελλάδας προβάλλοντας τις πρωτοβουλίες της Σοσιαλιστικής Διεθνούς αναλίσκεται σε ομφαλοσκοπήσεις σε άτυπα υπουργικά συμβούλια των υπουργών του που συμμετέχουν στην κυβέρνηση του κ. Λ. Παπαδήμα στην όαση του σοσιαλισμού επί της Ιπποκράτους).
Η έκθεση του στα ΜΜΕ έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό όταν ψάχνοντας την άκρη του κουβαριού των πολιτικών του διαδρομών  που θα τον καθοδηγούσε στην χάραξη της νέας πορείας του, θυμήθηκε να δημοσιοποιήσει 14 χρόνια μετά τους λόγους της παραίτησης του από την κυβέρνηση του Κ. Σημίτη.
Ξέχασε όμως την άτυπη συμπόρευση του στο συνέδριο του 2000 με τον κ. Α. Τσοχατζοπουλο, αλλά έτσι είναι τα παιχνίδια της μνήμης λειτουργούν επιλεκτικά.
Η κίνηση του αυτή να επιτεθεί στον κ. Κ. Σημίτη είχε σαν αποτέλεσμα να ανέβει και άλλο στην εκτίμηση του ΓΑΠ (όπως συμβαίνει με οποίον επιτίθεται στον κ. Κ Σημίτη) και να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής οι εισηγήσεις του.
Επιτέλους ανοιγόταν  μπροστά του πεδίο δόξης λαμπρό και η πρόταση του για τη διενέργεια δημοψηφίσματος έγινε δεκτή από τον ΓΑΠ.
Δεν συμμερίζομαι τις απόψεις διαφόρων κακεντρεχών ότι με τις συνεχείς του αναφορές στο θέμα του δημοψηφίσματος ο κ. Χ. Καστανίδης επαιζε τον ρόλο του «λαγού».
Στόχος ήταν μέσα από την διαδικασία του δημοψηφίσματος οι δυνάμεις της κοινωνίας να αντιληφθούν τα οράματα της κέντρο – αριστεράς του κ. Χ. Καστανίδη και να χαράξουν νέους δρόμους στην Ελλάδα που θα είχε ήδη χρεοκοπήσει.
Τα αποτελέσματα δεν τον δικαίωσαν αλλά τι φταίει και αυτός αν ο ΓΑΠ δεν μπόρεσε να σταθεί αντάξιος των περιστάσεων.
Ο νέος ιδεολογικός πρωτεργάτης της κέντρο – αριστεράς υπερψήφισε την κυβέρνηση του κ. Λ. Παπαδήμα αποδοκιμάζοντας τους υπουργούς που προέρχονται από το ΛΑΟΣ και αυτό ήταν μια ευκαιρία για να αναδείξει την νέα πρωτοπόρα πολιτική θεωρία η οποία έχει ήδη την σηματοδοτηθεί με τον τίτλο «Η διάσπαση της ψήφου σε πολλά ψηφαλάκια που κινούνται κατά το δοκούν».
Εδώ θα πρέπει να γίνει αναφορά σε όλη την ερευνητική ομάδα που μαζί με τον κ. Χ. Καστανίδης πραγματοποίησε στις εσωκομματικές εκλογές του 2007 το πανελλήνιο πείραμα με τίτλο «Ψήφισε πολλές φορές, ανάδειξε τον ΓΑΠ σε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ».
Εκείνο το πείραμα του πολλαπλασιασμού μιας ψήφου έδωσε το ερέθισμα στον κ. Χ. Καστανίδης να προχωρήσει στη θεωρία της διάσπασης της ψήφου.
Τελευταία χρονικά κίνηση του κ. Χ. Καστανίδη ήταν η καταγγελία των σκοτεινών «πρακτόρων», που διεισδύουν στις τάξεις του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ με στόχο την υπονόμευση του ηγέτη ΓΑΠ.
Αυτοί οι «πράκτορες» μεταμφιέζονται σε βουλευτές και η τελευταία τους κίνηση ήταν ρίξουν τον ΓΑΠ από τη θέση του πρωθυπουργού.
Και δυστυχώς αυτοί οι «πράκτορες» είχαν και την στήριξη των ΜΜΕ.
Τους ξέρει ο κ. Χ. Καστανίδης όλους αυτούς αλλά δεν τους κατονομάζει.
Δεν κατονομάζει τους «πράκτορες», διότι ως πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης σέβεται τα προσωπικά δεδομένα όχι μόνο του κάθε πολίτη αλλά και του κάθε «πράκτορα».
Τα ΜΜΕ δεν τα κατονομάζει για να μπορεί χρησιμοποιώντας τα να διαδίδει τις ιδέες της κέντρο – αριστεράς σε όλη τη χώρα και όχι μόνο.
Για να γίνει επιτέλους κατανοητός ο βαρύγδουπος πολιτικός του λόγος από την ανώριμη πολιτικά κοινωνία που περί άλλων τυρβάζει προσπαθώντας να επιζήσει στο βαθύ οικονομικό τέλμα που την έριξε η κυβερνητική πολιτική του ΓΑΠ τα τελευταία χρόνια.
Τις επόμενες μέρες η μάχη του κ. Χ. Καστανίδης θα συνεχισθεί αμείωτη αλλά μέχρι το επόμενο επεισόδιο της σαπουνόπερας «Αριστερές πιρουέτες στο πολιτικό κενό» εμάς καλό θα είναι να μας απασχολήσει το ερώτημα : « Ένας εγκέφαλος γεμάτος αέρα είναι κενός ή πλήρης; »   

25 Νοεμβρίου 2011

Βάλτε τώρα που γυρίζει...

Γράφει ο Ιστορικός.
Πολλά είναι τα στοιχεία που δικαιολογούν την άποψη οτι το Πασοκ υφίσταται τυπικά και μόνον ως κόμμα του Πρωτοδικείου και ως κοινοβουλευτική ομάδα. Ανυπαρξία πολιτικής, άφαντη ηγεσία, έλλειμα αντανακλαστικών και κενό διαδικασιών, χαρακτηρίζουν το κόμμα που η ίδρυση και παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της χώρας, σφράγισε την μεταπολιτευτική ζωή της Ελλάδας.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου  κατάφερε και την πατρίδα να τσαλακώσει και την παράταξη του να διαλύσει. Ο κούφιος μοντερνισμός και η άνευ ουσίας καινολογία του, θα κατατρύχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα την χώρα και την κεντροαριστερά. Ο "επιμελής δολοφόνος" περί άλλων τώρα τυρβάζει. Αναζητά την επόμενη απασχόληση του, ένα χώρο να στεγάσει την αστείρευτη εξουσιολαγνεία του. Μέχρι τότε θα συζητά με τους δελφίνους του Πασοκ, θα διαπραγματεύεται την τύχη (οικονομική κατά βάση) των ανθρώπων του και κυρίως θα προσπαθεί να ανατάξει το καταρρακωμένο του προφίλ. Τις διαδικασίες διαδοχής στο Πασοκ δεν θα τις αγνοήσει, αντιθέτως διακριτικά, μειλίχεια και υπόγεια θα επιχειρήσει να τις καθορίσει. Η τακτική του συμπυκνούται στην κλασσική ρήση "διαίρει και βασίλευε".
Οι φερέλπιδες νεοηγέτες του Πασοκ κάνουν τα πάντα για να δικαιώσουν τον πρώην πρωθυπουργό.
Ο κ. Βενιζέλος συμπεριφέρεται ωσεί πρόεδρος του Πασοκ σε αγαστή συνεργασία και οργιώδες φλέρτ με τους χθεσινούς υβριστές του. Στρέφει τις πλάτες του σε ότι μέχρι χθές συμπορευόταν, ορέγεται το ανύπαρκτο "όλον Πασοκ" και συμμαχεί με τους καθοδηγητές του Ρέλλου. Στην πολιτική ιστορία του τόπου δεν θα βρεθεί εύκολα ανάλογη πολιτική συμεριφορά. Ποτέ ίσως στο παρελθόν, δεν υπήρξε πολιτικός που να σπατάλησε την υψηλή ευφυϊα του σε έωλες πολιτικές συμμαχίες και να ποδοπάτησε την πολιτική του οξύνοια με την θηριώδη αυτοπεποίθηση του.
Ο κ. Λοβέρδος αναλίσκεται σε αδιέξοδες συμμαχίες. Οι σύμμαχοι του (η κ. Διαμαντοπούλου και ο κ. Ραγκούσης), δεν συμμερίζονται τόσο τις ιδέες του όσο τον στόχο του για την προεδρία του Πασοκ. Η μάχη του θα είναι μάχη ορισμένου και αμφιλεγόμενου αποτελέσματος.
Η κ. Διαμαντοπούλου θέλει αλλά δεν μπορεί. Θα το επιχειρήσει αργότερα το ηγετικό άλμα. Τώρα θα υποστηρίξει Λοβέρδο και πιθανόν να του δώσει και αυτού, χρονικό περιθώριο ανάλογο του 6μηνου που είχε δώσει στον κ. Παπανδρέου στην αναμέτρηση του 2007.
Ο κ. Παπουτσής θα περιμένει στην γωνία μαζί με τον υπασπιστή κ. Καρχιμάκη και επειδή νοιώθει αδύναμος, δεν θα διεκδικήσει την προεδρία του Πασοκ τώρα (σιγουρατζής γαρ), θα επιχειρήσει να συμμαχήσει με τον "υδράργυρο", κ. Χρυσοχοίδη.
 Τελειώσαμε? Βεβαίως όχι. Ο κατάλογος των δελφίνων είναι μακρύς. Για τούτο λέγω (όπως θα διατυμπάνιζε και ο νέος ηγέτης της κεντροαριστερας κ. Καστανίδης), θα επανέλθουμε.

Άγονες πολιτικές σε στείρο περιβάλλον

Η Ευρωπαϊκή  Ένωση αντιμετωπίζει την πρόκληση της σωτηρίας του ευρώ και της δημιουργίας των προϋποθέσεων για την έξοδο της Ευρώπης απο την οικονομική κρίση. Ο γαλλογερμανικός άξονας αδυνατεί να διαμορφώσει ένα αποδεκτό πλαίσιο για την ευρωπαϊκή αναγέννηση, ενώ η λουθηρανικής έμπνευσης πολιτική της κ. Μέρκελ εμφανίζεται ανίκανη να προσφέρει την ελπίδα ενος καλύτερου ευρωπαϊκού μέλλοντος. Ο ευρωπαϊκός Αρμαγεδδών μας κατευθύνει σε μια πολιτικά ασθενή Ευρώπη και σε ένα ασθενέστερο ευρώ.
 Η Ευρώπη των τραπεζών και του πανγερμανισμού δεν  είναι η δική μας Ευρώπη, δεν είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ευημερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Μεσούσης της ευρωπαϊκής κρίσης η Ελλάδα αποπειράται να δώσει τη μάχη της παραμονής στο ευρώ, με επικεφαλής ενα σοβαρό πρωθυπουργό, που ηγείται ενός πολυπληθούς και διαχειριστικά ανεπαρκούς υπουργικού συμβουλίου, προϊόν μιας νόθας συναίνεσης ενός ξεπερασμένου πολιτικού συστήματος.
Η τραγική εικόνα των πολιτικών σχηματισμών, η μετριότητα των ηγεσιών τους, η αυτιστική πολιτική τους συμπεριφορά και η ανερμάτιστη κομματική ιδιοτέλεια, μας υπόσχονται μια αδύνατη Ελλάδα και ενα σκληρό μέλλον.
Οι χειμαζόμενοι Έλληνες αναζητούν αξιόπιστες πολιτικές εκφράσεις, αποτελεσματικούς διαχειριστές, πολιτικούς με έρμα, γνώση, σοβαρότητα, ευθύνη, αίσθημα δικαίου και όραμα.
Ήρθε η στιγμή να αποφασίσουμε να απαλλαγούμε απο όλα όσα μας καθηλώνουν και μας εγκλωβίζουν σε ενα στείρο παρόν και μέλλον.
Ας μην αναζητήσουμε σωτήρες. Εραστές του μέτρου και του δικαίου ας αναδείξουμε.
Ας μην αναλωθούμε σε άγονες αντιπαραθέσεις. Να επιδιώξουμε την συγκλειση και τους κοινούς τόπους.
Ας στρέψουμε την πλάτη στους ηγεμονισμούς. Να μην αποφύγουμε τις νέες συλλογικότητες και τα πεδία συνεννόησης.
Αξίζουμε μια καλύτερη ζωή. Ας το επιχειρήσουμε.

23 Νοεμβρίου 2011

Γρίφοι,στερεότυπα και υπερβάσεις

Οι συνεχείς συναντήσεις του κ. Παπανδρέου με σειρά στελεχών του Πασοκ και το γαϊτανάκι των αχρείαστων αναλύσεων για τις προθέσεις του πρώην πρωθυπουργού καταναλώνουν την εναπομείνασα πολιτική ενέργεια της πλειοψηφίας του κοινοβουλίου. Για τον κ. Παπανδρέου, παρά τις περί του αντιθέτου διαρροές, πρωτεύει η πολιτική του τύχη έναντι του μέλλοντος της χώρας.
 Ο "γρίφος" της παραμονής του κ. Παπανδρέου στην ηγεσία του Πασοκ τείνει να εξελιχθεί σε έναν νέο εθνικό χρησμό και αποτελεί ένδειξη της αυτονόμησης της νομενκλατούρας της ηγετικής ομάδας του απο τις πραγματικές εθνικές προτεραιότητες και τις πρωτεύουσες κοινωνικές ανάγκες.
Οι πολιτικές περισπάσεις της ηγεσίας του Πασοκ αναδεικνύουν την εμφανή παθογένεια ενός κόμματος που την λαϊκή εντολή που έλαβε για την σωτηρία της πατρίδας, την μετέτρεψε σε προσπάθεια αγκίστρωσης  στην κυβερνητική εξουσία.
 Η άρνηση της αποδοχής θεσμικών συμπεριφορών και η διαρκής αναζήτηση μεθόδων και διαδικασιών που υποτάσσουν το συλλογικό στο προσωπικό και το εθνικό στο κομματικόδεν χαρακτηρίζει μόνον το Πασοκ. Προσιδιάζει στο σύνολο των κομματικών σχηματισμών.Κυρίως στη Ν.Δ., στο ΚΚΕ, στο ΛΑΟΣ, στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να σημαίνει οτι οι μικρότεροι σχηματισμοί είναι απαλλαγμένοι των βασικών αρνητικών του πολιτικού συστήματος.
Η αναζήτηση των πολιτών για νέες πολιτικές εκπροσωπήσεις, γεννούν την ανάγκη κομματικών εξελίξεων και προαναγγέλουν την εμφάνιση πολιτικών σχηματισμών που θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της νέας μεταπολίτευσης.
Η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού δημιουργεί- τουλάχιστον- την εντύπωση οτι αποστρέφεται την πραγματικότητα και βολεύεται σε παρωχημένα στερεότυπα. Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά του θα ήταν αδιάφορη αν δεν επηρέαζε, επι τα χείρω, την πορεία της χώρας. Η υπέρβαση του καθίσταται εθνική αναγκαιότητα και οι κυοφορούμενες πολιτικές πρωτοβουλίες υποχρεούνται να κινηθούν μεθοδικά, αποφασιστικά,γρήγορα.

22 Νοεμβρίου 2011

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.

Η κρισιμότητα των στιγμών που διέρχεται η χώρα προϋποθέτει την σοβαρότητα και τη δέουσα υπευθυνότητα του πολιτικού προσωπικού και ιδιαίτερα των υπουργών της κυβέρνησης του κ. Παπαδήμου. Αυτή την βασική παράμετρο αγνοεί ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Χρυσοχοϊδης και προτάσει την ματαιοδοξία του να ηγηθεί- και αυτός- του Πασοκ μετά την εικαζόμενη αποχώρηση του κ. Γ. Παπανδρέου. Ο κ. Χρυσοχοϊδης με ιδιαίτερη σπουδή επιχειρεί να θέσει εαυτόν στο κάδρο με τους δελφίνους του Πασοκ. Είναι σαφές οτι παρακάμπτει την συμμετοχή του στο βασικό πυρήνα της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου, άρα οτι είναι απο τους βασικούς υπευθύνους της εθνικής κατωφέρειας. Η διαλυμένη κοινωνική βάση του Πασοκ δεν αναζητά την αναπαλαίωση και τον εξωραϊσμό με παλιά και φθαρμένα υλικά αλλά μια σύγχρονη και αποτελεσματική στρατηγική για τη σοσιαλδημοκρατία και την κεντροαριστερά.
 Το Πασοκ έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο. Ο κ. Χρυσοχοϊδης αρέσκεται να ενδυθεί ένα άδειο πουκάμισο. Πιστοποιεί την ασίγαστη εμμονή του για την εξουσία, κάτι που χαρακτηρίζει την πολιτική του διαδρομή. Μια διαδρομή γεμάτη πολιτικές πιρουέτες και άνευ αρχών πολιτική ευκαμψία. Οι συνεχείς πολιτικές στροφές του προσδιόρισαν το προσωνύμιο που του απέδωσαν στο Πασοκ. ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ.
Με την πρόσφατη πρωτοβουλία του και τη γλοιώδη διατύπωση της επιθυμίας του να ηγηθεί του Πασοκ, μας υπενθυμίζει και την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.

19 Νοεμβρίου 2011

Χαλαρώστε...

Αφιερωμένο στους πράσινους αρχολίπαρους και σπουδαρχίδηδες.

18 Νοεμβρίου 2011

Επικαιρότητα…

Του Δημοσθένη Δασκαλάκη
Καθηγητή Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Ημέρες, όπως η χθεσινή 38η Επέτειος του Πολυτεχνείου, αποτελούν ημέρες μνήμης, ευκαιρίες πολιτικής κριτικής και αυτογνωσίας για το παρελθόν,  το παρόν και το μέλλον μας. Για την κοινωνία μας και την δημοκρατία μας. Για την προοπτική μας.
Η ανάληψη των καθηκόντων του πρωθυπουργού από τον αναγνωρισμένο τεχνοκράτη κ. Λουκά Παπαδήμο, στα πλαίσια της «μεταβατικής κυβέρνησης ειδικού σκοπού» και συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα, έγινε αποδεκτή από την κοινωνία με ανακούφιση. H ελληνική κοινωνία είχε απαλλαγεί από «χειρότερα».
Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο «πολιτεύονται» τα κόμματα και τα προβλήματα στο εσωτερικό ιδίως των κομμάτων «εξουσίας», κινδυνεύουν να υποθηκεύσουν τη μεταβατική αυτή κυβέρνηση πριν «καλά-καλά» αυτή «λάβει ψήφο εμπιστοσύνης».
Επιπλέον, η χώρα λίγο-πολύ έχει ήδη δρομολογηθεί σε μία τροχιά πολύ επικίνδυνη για την εξέλιξη των δημοσιονομικών της αλλά και γενικότερα της κοινωνικοοικονομικής της κατάστασης. Το μεγάλο, όμως, διακύβευμα σήμερα είναι η συμμετοχή της χώρας μας στο ευρώ.
Η εντεινόμενη, ώστοσο, κρίση στην ευρωζώνη μετά και τις  πρόσφατες εξελίξεις (χθες η κρίση σε Ιταλία και Ισπανία φάνηκε να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις, η Ιρλανδία αυξάνει κατά 2% τον ΦΠΑ, η Γαλλία δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει επαρκή δανεισμό με ικανοποιητικά επιτόκια, υποβαθμίσθηκαν δέκα μικρές γερμανικές τράπεζες, …ας αφήσουμε τα ελληνικά spreads), δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Δυστυχώς, η Ε.Ε. δεν κινήθηκε έγκαιρα. Δεν προχώρησε έγκαιρα στην πολιτική ενοποίηση και στη δημιουργία μηχανισμών ενιαίας δημοσιονομικής διαχείρισης. Για την ιστορία, μήπως θυμάται κανείς πόσο είχε επιμείνει σε αυτό το θέμα και στο ευρωσύνταγμα ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης; Μήπως θυμάται κανείς ότι γι’ αυτό τον διέγραψε ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Και επίσης, μήπως θυμάται κανείς εάν και τότε ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου είχε θέσει θέμα δημοψηφίσματος;
Δυστυχώς οι πρόσφατες ηγεσίες  της Ε.Ε. αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Ήξεραν μόνον, όπως ο κ. Σαρκοζί και ο κ.  Γ.Α. Παπανδρέου, να κατασυκοφαντούν ολόκληρες χώρες, όπως  η Ελλάδα.
Ευτυχώς, στον κ. Σαρκοζί, που είπε ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στο ευρώ, απάντησε ο ίδιος ο  πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης με το γνωστό άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde.
Στον κ. Γ.Α. Παπανδρέου όμως ποιος απαντά; Πιστεύω, τα εκατοντάδες, τα χιλιάδες στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τα οποία μετά τους βουλευτές που του ζήτησαν να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία, σήμερα του ζητούν «να ανοίξει τις διαδικασίες στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. για ένα νέο αφήγημα και μία νέα ηγεσία».

Ρε σεις...Ελληνάρες

Γράφει ο Ιστορικός.
Ρε σεις που σκοτώσατε τον Καποδίστρια, που ψηφίσατε τον Γουλιμή και κάνατε λόφο αναθέματος για τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Ρε σεις που γουστάρατε να φτάσετε στην Άγκυρα , αλλά σιχαινόσασταν τους Μικρασιάτες.
Ρε σεις που αποθεώσατε τον Μεταξά και πήρατε στο κατόπι τους Ιταλούς.
Ρε σεις που βγήκατε στο βουνό και μετά υποταχθήκατε στους σταλινικούς.
Ρε σεις που πενήντα χρόνια ψηφίζετε τις Οικογένειες που καταγγέλετε.
Ρε σεις που συνέχεια σας εξαπατούν  αλλά διαρκώς υποστηρίζετε τους βιαστές σας ....
Ρε σεις...
...στην μάνα σας το έχετε πει?

17 Νοεμβρίου 2011

Για μια νέα αφήγηση της κεντροαριστεράς

Γράφει ο Καραφέσκος
Είναι πλέον κοινός τόπος ότι η συνθέμελη κρίση του τρόπου παραγωγής της χώρας έχει φέρει σε ουσιαστικό αδιέξοδο το πολιτικό σύστημα της.  Η ζωή επέλεξε την κρίση αυτή να τη διαχειριστεί, και δυστυχώς να τη βαθύνει, το κυρίαρχο κόμμα της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ.
Η αναγκαστική της διαχείριση, με μέσα που κανοναρχούνται από το κυρίαρχο πρόταγμα του νεοφιλελευθερισμού, βάθυνε την κρίση ακόμη περισσότερο.  Μοιραίο είναι όπως ήδη δείχνουν οι δημοσκοπήσεις να έχουν απαγκιστρωθεί από την επιρροή του ευρεία κοινωνικά σύνολα.
Όμως, το γεγονός αυτό δεν είναι περιορισμένης σημασίας.  Δηλαδή κάτι που αφορά κάποια πρόσωπα και τους μηχανισμούς τους.  Απαράβατος όρος ισορροπίας όλων των κοινοβουλευτικών πολιτευμάτων είναι η εκπροσώπηση των βασικών ιδεολογικών ρευμάτων, όπως αυτά ιστορικά έχουν καθιερωθεί.  Τα κόμματα που τα εκπροσωπούν ακμάζουν ή παρακμάζουν.  Όμως τα τρία μεγάλα ιδεολογικά ρεύματα της νεωτερικής περιόδου (συντηρητισμός – φιλελευθερισμός – σοσιαλισμός) εξακολουθούν να κυριαρχούν.
Η κρίση εκπροσώπησης του πολιτικού υποκειμένου κάποιου απ’ αυτά οδηγεί το πολιτικό σύστημα σε ανισορροπία και σε οιονεί πολιτική εκτροπή.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα βρίσκεται σε μία τέτοια κατάσταση.  Κατά συνέπεια η ευθύνη της πολιτικής του ηγεσίας δεν είναι απλώς μία προσωπική της υπόθεση.  Όλα δείχνουν ότι το βάθος της κρίσης είναι τέτοιο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί ούτε με απλά σοβατίσματα ούτε «προχωράμε όπως είμαστε».  Η τελευταία περίπτωση φαίνεται να είναι η επιλογή της χρεοκοπημένης γραφειοκρατίας της Ιπποκράτους.  Φαίνεται ότι χρειάζεται ο χώρος της κεντροαριστεράς συνολική ανασύνθεση σε ιδέες – πρόσωπα – πρακτικές.
Φυσικά ο Γ. Παπανδρέου ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη και βάρος να κινήσει τις διαδικασίες και να παρουσιάσει τις απόψεις του.  Όμως αυτό δεν αρκεί.  Πρέπει όλοι οι προβαλλόμενοι ως δελφίνοι να βγουν στο ξέφωτο.  Να παρουσιάσουν ευθαρσώς τις απόψεις τους και να προτείνουν τις απαραίτητες διαδικασίες.  Δεν μπορούν πλέον να «δοξάζονται κρυπτόμενοι». 
Είναι ώρα όλοι τους να δείξουν τα όποια ηγετικά τους προσόντα και να δείξουν πως βλέπουν τη δημιουργία μιας νέας αφήγησης της κεντροαριστεράς.


17 Νοέμβρη

Η ιστορία διδάσκει. Δεν αντιγράφεται. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί μια εξαίρετη ιστορική στιγμή έμπλεη μηνυμάτων και συμβολισμών. Η ιστορική της αξία υπερβαίνει την προκρούστεια λογική όλων εκείνων που αποπειρώνται να προσαρμόσουν τα σπουδαία γεγονότα των ανθρώπων στις πολιτικές τους σκοπιμότητες και στην ευτέλεια των ματαιοδοξιών τους.
Όσοι πραγματικά τιμούν την μνήμη του Νοέμβρη του ΄73, ας αναλάβουν και την ευθύνη για ένα δικό τους Πολυτεχνείο. Στη ζωή και στην κοινωνία. Με δημοκρατία, όραμα και ευαισθησία.

ΥΓ.  Ας εκτοπίσουμε τις μπουρδολογίες των κομμάτων και τα φληναφήματα των πάσης φύσεως αναλυτών των ΜΜΕ και του διαδικτύου.

16 Νοεμβρίου 2011

Η ΟΝΕ και η καταστροφική περίοδος των επιγόνων

Γράφει ο Γιάννης Νικολάου

Ο Κ. Σημίτης υπερασπίστηκε την αξιοπιστία της εισόδου μας στην ΟΝΕ με το άρθρο του στη «Le Monde». Μίλησε για την τιμή και την αξιοπρέπεια της χώρας.
Από το 2004 ζούμε με την καταστροφική προσπάθεια συκοφάντησης μιας μεγάλης επιτυχίας  της χώρας (από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της), να ενταχθεί στον σκληρό πυρήνα του κοινού νομίσματος.
Όλα ξεκίνησαν με την ολέθρια «απογραφή» των Καραμανλή-Αλογοσκούφη. Ακόμα όμως και μετά την αναθεώρηση των  στοιχείων που διέπραξαν,  έγινε σαφές ότι η Ελλάδα απείχε ελάχιστα από το στόχο του ελλείμματος (3%) που είχε βάλει το Μάαστριχτ.
Η απογραφή δεν είχε στόχο μόνο την απεμπλοκή της νέας (τότε ) κυβέρνησης της ΝΔ από τις προεκλογικές της εξαγγελίες. Ο στόχος ήταν ευρύτερος. Αφορούσε την αμφισβήτηση της επιτυχίας ολόκληρης της αντίπαλης παράταξης, ώστε να μείνει η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ως κατάκτηση μόνο του Καραμανλισμού.
«Έχουμε αρκετές φορές καταγγείλει αυτή την απάτη η οποία ''πυροδοτήθηκε'' από υπολογισμούς χαμηλής πολιτικής. Είναι ατυχές ότι ο κ. Σαρκοζί επαναλαμβάνει αυτή την ιδέα για λογαριασμό του, εκτός εάν αμφισβητεί την ακεραιότητα των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ» γράφει στο άρθρο του ο Κ. Σημίτης.
Ο στόχος της ΝΔ,  βρήκε απρόσμενο σύμμαχο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Από το 2004 ο κ. Παπανδρέου φρόντισε να κρατήσει αποστάσεις χωρίς να υπερασπίζεται οτιδήποτε από το κυβερνητικό παρελθόν του κόμματός του, της ΟΝΕ συμπεριλαμβανομένης. Ο Καραμανλισμός συνέπεσε με τον Παπανδρεϊσμό.
Το αποκορύφωμα ήρθε με την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου. Διατυμπάνισε στα πέρατα της οικουμένης πόσο διεφθαρμένη και πελατειακή είναι η Ελλάδα και καταρράκωσε έτι περαιτέρω την αξιοπιστία της χώρας. Υπέδειξε μάλιστα στον τότε υπουργό οικονομικών, να κάνει μια νέα «απογραφή» και να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.
Ο κ. Παπανδρέου και οι συν αυτώ επιχείρησαν να επιβάλλουν τη θεωρία ότι η ιστορία της χώρας χωρίζεται σε δύο περιόδους: πριν το 2009 και μετά από αυτό.
Έπεσαν έξω στην αφετηρία. Όντως η μεταπολιτευτική ιστορία έχει δύο μεγάλες περιόδους. Μέχρι το 2004 και μετά από αυτό, όταν άρχισε η καταστροφική περίοδος των επιγόνων. Η χώρα  την πληρώνει (και θα την πληρώνει για πολλά χρόνια) πολύ ακριβά.



...μόνο η εξουσία μας

Γράφει ο Μηνάς Κ. Σταυρακάκης.
Όλα αυτά τα χρόνια που η Ν.Δ. με παράλογη, αλλά όχι δυσεξήγητη πια, πολιτική κακεντρέχεια δυσφημούσε την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ με την πράξη αυτοχειριασμού της δημοσιονομικής απογραφής, έμεινε από το ΠΑΣΟΚ αναπάντητη. Ποτέ το ΠΑΣΟΚ  δεν υπερασπίστηκε την πολιτική των κυβερνήσεών του που όμως αφορούσε και την τιμή της χώρας. Όπως ως Κυβέρνηση αυτά τα δυο κρίσιμα χρόνια εξακολούθησε να μην υπερασπίζεται την επιτυχία της ΟΝΕ, δεν ανέχθηκε μόνο την δυσφήμιση και τον διασυρμό της χώρας στην Ευρώπη και τον Κόσμο, αλλά ενίοτε τα προκάλεσε και διότι η σιωπή του τα ενθάρρυνε αλλά και διότι όταν αυτή (η δυσφήμιση) διαρκεί για χρόνια ισοδυναμεί με επιβεβαίωση των κατηγοριών.
Η υπεράσπιση εκείνης της περιόδου (πορείας προς την ΟΝΕ) θα προϋπέθετε και θα προκαλούσε τον έπαινο προς το Σημίτη αλλά και τον Α. Παπανδρέου (επί των ημερών του, με ΥΠΕΘΟ τον αείμνηστο Γ. Γεννηματά, θεμελιώθηκε η οικονομική πολιτική που οδήγησε στα πρωτογενή πλεονάσματα). Προκειμένου να αποφευχθεί η αναγνώριση του πρώτου κατέστη ανεκτή και η δυσφήμιση του δεύτερου.
Το 2004 με την απογραφή η Ν.Δ. θέλησε να δυσφημίσει, ως το πολιτικό ισοδύναμο της ένταξης στην ΕΟΚ το επίτευγμα της ΟΝΕ, θέλησε να το αποσβέσει από τη συλλογική μνήμη ώστε ως μείζον να απομείνει μόνον η ένταξη στην ΕΟΚ. Μη λησμονούμε όμως οτι η επιτυχία της ΟΝΕ συμβαίνει παράλληλα με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τον Οκτώβρη του 2009 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αντί να δράσει επανέλαβε τη δική της απογραφή, αναπαράγοντας την εικόνα της αλχημείας, διαιωνίζοντας της εντύπωση της αναξιοπιστίας. Όσα ακολούθησαν μέχρι σήμερα στην Ευρώπη αναπαράγουν την εικόνα μιας Ελλάδας κατ’επάγγελμα εκμεταλλευτή, αναξιόπιστης και καθ’ έξην ψευδόμενης, που κοροϊδεύει τους πάντες! προκαλώντας οργή και σκληρότητα που δεν ακουμπά την εξουσία (η οποία με την ανικανότητά της την προκάλεσε) αλλά το λαό. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπερασπίστηκε ούτε την ιστορία ούτε τις αρχές του. Τα εγκατέλειψε.
Ορθά και δίκαια, ασκώντας ιστορικό δικαίωμα και υποχρέωση έναντι της χώρας και της κεντροαριστεράς ο τ. Πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης(εδω), με την παρέμβασή του στην Monde βάζει τα πράγματα στη θέση τους απαντώντας στον πρόεδρο της Γαλίας, αποκαθιστώντας την αλήθεια και την τιμή της χώρας βελτιώνοντας τη θέση της, κάνοντας εκείνο που θα έπρεπε να κάνει ο κατ’ευθείαν θιγόμενος.




15 Νοεμβρίου 2011

Αδύνατον? Όχι.

Γράφει ο Στέφανος Μανίκας.
Η παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, ειδικού σκοπού και ορισμένου χρόνου, απο τον πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο, χαρακτηρίζεται απο σαφήνεια, ακρίβεια και λιτότητα. Ο νέος πρωθυπουργός ζήτησε την βοήθεια των πολιτικών δυνάμεων του κοινοβουλίου και προσδιόρισε το 2015 , ως τη χρονική στιγμή της εξόδου απο την κρίση,  με την προϋπόθεση της ενότητα για την αποτελεσματική εκπλήρωση των στόχων που καθορίζουν η δανειακή σύμβαση της 26ης Οκτωβρίου και οι  συμβάσεις της χώρας με την Ε.Ε.,το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Κ.Τ..
Η διασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας με την ταυτόχρονη παραμονή μας στην ζώνη του ευρώ, έχει τώρα περισσότερες πιθανότητες. Και αυτό απο μόνο του είναι κέρδος για την πατρίδα, αλλά όχι και για την κυβέρνηση που καλείται να εκτελέσει πολιτικές που η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν αποδέχεται και σε σημαντικό βαθμό αντιμάχεται.
Η πρόσκαιρη ανακούφιση της κοινωνίας σχετίζεται κυρίως με την αποφυγή των χειροτέρων και όχι με την συναίνεση της στην ακολουθούμενη πολιτική.
 Η αλήθεια είναι οτι η συνειδητοποίηση της οικονομικής κρίσης νομιμοποιεί πολιτικές που σκοπεύουν στην αποκατάσταση κανόνων, όρων και προϋποθέσεων για δημοσιονομική εξυγίανση, υγιή ανταγωνισμό, ανάπτυξη με σχέδιο και δίκαιη κατανομή του πλούτου.
 Η διαφαινόμενη όμως, κυριαρχία των πάσης φύσεως λαϊκιστικών αντιλήψεων συνιστά ισχυρό κίνδυνο να εμπλακεί η χώρα σε  απροσδόκητες περιπέτειες  με απροσδιόριστο κόστος. Αυτό θα αρκούσε για να αποδοθεί στο κυβερνητικό υβρίδιο του κ. Παπαδήμου, ο χαρακτήρας και της κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας.
Ο κ. Παπαδήμος ανέλαβε  την προάσπιση του ευρωπαϊκού μας προσανατολισμού. Σύντομα θα διαπιστώσει ότι η επιτυχία της αποστολής του θα συνδεθεί (πέραν της εξυπηρέτησης των των όρων των δανειστών μας) και απο την δυνατότητα της κυβέρνησης του να υψώσει αναχώματα στον επελαύνοντα λαϊκισμό. Και αυτό υπαγορεύει πολιτικές που και την πορεία εξόδου απο την κρίση θα διασφαλίζουν και την  συναίνεση των πολιτών θα απολαμβάνουν.
 Δύσκολο? Βεβαίως. Αδύνατον? Όχι.
.

13 Νοεμβρίου 2011

Αυτός, αυτοί, εμείς και οι άλλοι


Γράφει ο Μηνάς Σταυρακάκης
Αυτός (ο κ. Παπαδήμος), έχει υψηλά προσόντα διεθνώς αναγνωρισμένη ικανότητα σε θέσεις όπου πέτυχε, που δεν απαιτούσαν μόνο τεχνοκρατισμό αλλά και άλλα προσόντα. Έχει και αδιαμφισβήτητα καλές προθέσεις που εμπνέει ο πατριωτισμός. Ο Λαός έχει επενδύσει προσδοκίες μεγαλύτερες ίσως από όσα μπορεί να κάνει, γιατί στους άμεσους μήνες θα εφαρμοστούν πολύ δυσάρεστα μέτρα. Αντίπαλός του η ίδια η πολυπληθής κυβέρνησή του, ο χρόνος και κυρίως εκείνοι που δεν επιθυμούν να επιτύχει ούτε αυτά που ίσως θα μπορούσε.
Αυτό που μπορεί, και ίσως είναι το πιο σημαντικό, είναι να αποκαταστήσει το χαμένο κύρος της Χώρας και του Λαού και ακόμη να διαμορφώσει μια νέα ημερήσια διάταξη για την οικονομία και την ανάπτυξη.
Αυτοί (οι εξουσιολάγνοι των δυο κομμάτων) προσποιούνται ότι τον στηρίζουν, η φθορά του όμως είναι η επιθυμητή εξέλιξη. Ο κ. Σαμαράς θέλει εκλογές και καθαρή εντολή που ασφαλώς δεν ξέρει τί θα την κάνει –γιατί θα μας τόλεγε αν ήξερε.
Στο ΠΑΣΟΚ ονειρεύονται, η ηγεσία και τα περιβάλλοντα, την ολική επαναφορά ! Θα υπάρξουν οργανωτισμοί και τα συνηθισμένα πια ...επικοινωνιακά στα πλαίσια της ξανα-ανακάλυψής του ΠΑΣΟΚ και του σοσιαλισμού. Λες και δεν είναι αυτοί που συνειδητά το αποδιοργάνωσαν, διαλέγοντας στη σχέση του με την κοινωνία να διαμεσολαβούν «τα μέσα» και απομάκρυναν τον κόσμο του. Λες και δεν είναι αυτοί που η σχέση τους με τον σοσιαλισμό δεν ορίζεται από την καρέκλα τους και την αντι-κοινωνική, άδικη και κυνική ταυτόχρονα ιδιοτέλειά τους. Αυτοί που αδιαμαρτύρητα και ανεύθυνα παράδωσαν την κοινωνία και τη χώρα στον πιο άγριο νεοφιλελευθερισμό, αυτοί τώρα θα προσποιηθούν τους σοσιαλιστές και πάντοτε θα υπάρχουν πρόθυμοι να τους πιστέψουν.
Εμείς όμως υπάρχουμε. Υπήρξαμε αυτά τα τελευταία χρόνια της σιωπής και της συνενοχής ενεργοί όσο μπορούσαμε και όπου οι διαδικασίες επέτρεπαν. Υπάρχουμε, ένας ολόκληρος κόσμος που την πολιτική του ένταξη στη σοσιαλδημοκρατία καθόρισαν αρχές και ο βολονταρισμός που τις συνοδεύει, δίχως επαγγελματική σχέση με την πολιτική, χωρίς υποταγή σ’ένα σύστημα εξουσίας που απεχθάνεται την ελεύθερη συνείδηση.
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι οι οποίοι δεν είναι όλοι ίδιοι, έχουν όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό. Όλοι, καθ΄ένας με τον τρόπο του, θέλουν να εισπράξουν τη δυσαρέσκεια του κόσμου του αποσυντιθέμενου ΠΑΣΟΚ. Ποιός έχει την ευθύνη γι αυτό ; Προφανώς αυτοί, οι πιο πάνω.
Όλοι εμείς δεν παραιτούμαστε ούτε από τις ριζοσπαστικές σοσιαλδημοκρατικές μας αρχές ούτε από την διαδρομή μας. Δεν αρνιόμαστε το φορτίο της ιστορίας και την εμπειρία που μας ενώνει.     




11 Νοεμβρίου 2011

Το μαγαζί είναι γωνία...

Γράφει ο Καραφέσκος.
Τα τραγελαφικά γεγονότα που προηγήθηκαν του σχηματισμού της μεταβατικής κυβέρνησης, δεν πρέπει να άφησαν πλέον καμία αμφιβολία σε κανέναν εχέφρονα άνθρωπο ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας, έτσι όπως εκφράζεται σήμερα από την κομματική του γεωγραφία, είναι ένα ετοιμόρροπο κτίριο. Σ’ αυτό συμπεριλαμβάνεται και η παραδοσιακή αριστερά, επειδή η πολιτική του «στρίβειν» δεν αποτελεί συμβολή στην επίλυση των προβλημάτων του τόπου.

Όμως θα έλεγε και ο Α. Σαμαράς «οι μάσκες έπεσαν». Όμως για εντελώς διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς που εννοεί ο ίδιος.
Εδώ πλέον έχουμε μία κλασσική περίπτωση ασύμπτωτου βάσης – εποικοδομήματος. Τα βασικά δεδομένα της βάσης – οικονομίας αλλάζουν με βίαιο τρόπο : ο ξεχειλωμένος Δημόσιος Τομέας συρρικνώνεται, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες χάνουν το οξυγόνο των κρατικών δοσιμάτων, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι από ελάχιστα έως καθόλου ανταγωνιστικές, οι τράπεζες αναγκάζονται να βγάλουν θαλασσοδάνεια – σκελετούς από τα ντουλάπια τους. Έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Για να χρησιμοποιήσουμε την παλιά τριτοδιεθνιστική ορολογία «τα καθήκοντα άλλαξαν».
Από την άλλη μεριά έχουμε ένα εποικοδόμημα – πολιτικό σύστημα που θέλει να ζει στον παλιό καλό καιρό. Σχεδόν ουδεμία αντίληψη ότι τα καθήκοντα άλλαξαν. Έτσι είδαμε ότι ενώ γινόταν χαμός, η Ν.Δ. προσπαθούσε απλώς να αποστασιοποιηθεί από «αυτό το κακό που τη βρήκε», ελισσόμενη απλώς να αποφύγει το τρακάρισμα. Ο Σαμαράς τις τελευταίες τρεις ημέρες άλλαξε δέκα θέσεις. Από την άλλη μεριά ο Γ. Παπανδρέου αυτοεκγλωβισμένος στις αδιέξοδες πολιτικές του και στα αντικρουόμενα συμφέροντα της ηγετικής παρέας – ομάδας της κυβέρνησης, αλλού πατούσε και αλλού βρισκότανε. Στο τέλος έφτασε στο ανώτατο στάδιο της ανοησίας: Πρότεινε για πρωθυπουργό τον Φίλιππο Πετσάλνικο. Εδώ οφείλουμε δυστυχώς να μολογήσουμε ότι δεν αποδείχτηκε απλώς η γνωστή πολιτικής ανεπάρκεια του Γ. Παπανδρέου, αλλά και η κραυγαλέα ανεπάρκεια όλων των επίδοξων δελφίνων. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μαύρες σκέψεις για το μέλλον του πυλώνα, μέχρι τώρα, της προοδευτικής παράταξης που ήταν το ΠΑΣΟΚ.
Είναι γνωστό ότι όλοι οι Οργανισμοί (κράτος, επιχειρήσεις, κόμματα κ.λ.π.) όταν υπερβούν ένα κρίσιμο μέγεθος δημιουργούν τη δική τους γραφειοκρατία, η οποία αναπτύσσει τα δικά της συμφέροντα, τα οποία υποστηρίζει σθεναρά σε κάθε περίπτωση. Γι’ αυτό οι επικλήσεις (ειλικρινείς ή όχι, αδιάφορο) των τελευταίων ημερών ότι πρέπει τα κόμματα να θυσιάσουν τα επί μέρους συμφέροντά τους για το «γενικό εθνικό καλό» είναι γκλυκανάλατες κουβέντες. Μόνο οι αδήριτες ανάγκες που υπαγορεύει η σκληρή πραγματικότητα αναγκάζουν σε αλλαγές και προσαρμογές. Οι Οργανισμοί που το αντιλαμβάνονται γρήγορα προσαρμόζονται και σώζονται. Οι άλλοι απλώς εξαφανίζονται. Αυτό που φαίνεται να ενδιαφέρει την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι πώς να κρατήσει το «μαγαζί». Έτσι, τελικά, θα εξαφανιστεί. Τι να κάνουμε, όπως έλεγε και ο Μάρξ «η συνείδηση έρχεται πάντα τελευταία».





Η νέα κυβέρνηση


Πρωθυπουργός: Λουκάς Παπαδήμος
Αντιπρόεδροι της Κυβέρνησης: Θεόδωρος Πάγκαλος, Ευάγγελος Βενιζέλος
Υπουργός Εσωτερικών: Τάσος Γιαννίτσης
Αναπλ. υπουργός: Φώφη Γεννηματά
Υφυπουργός: Πάρις Κουκουλόπουλος
Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης: Δημήτρης Ρέππας
Υφυπουργός: Ντίνος Ρόβλιας
Υφυπουργός: Παντελής Τζωρτζάκης
Υπουργός Οικονομικών: Ευάγγελος Βενιζέλος
Αναπλ. υπουργός: Φίλιππος Σαχινίδης
Αναπλ. υπουργός: Παντελής Οικονόμου
Υφυπουργός: Γιάννης Μουρμούρας
Υπουργός Εξωτερικών: Σταύρος Δήμας
Αναπλ. υπουργός: Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου
Υφυπουργός: Δημήτρης Δόλλης
Υπουργός Εθνικής Άμυνας: Δημήτρης Αβραμόπουλος
Αναπλ. υπουργός: Γιάννης Ραγκούσης
Αναπλ. υπουργός: Γιώργος Γεωργίου
Υφυπουργός: Κώστας Σπηλιόπουλος
Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας: Μιχάλης Χρυσοχοΐδης
Αναπλ. υπουργός: Σωκράτης Ξυνίδης
Υφυπουργός: Θάνος Μωραΐτης
Υφυπουργός: Άδωνις Γεωργιάδης
Υπουργείο Περιβάλλοντος: Γιώργος Παπακωνσταντίνου
Αναπλ. Υπουργός: Νίκος Σηφουνάκης
Υφυπουργός: Γιάννης Μανιάτης
Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων: Άννα Διαμαντοπούλου
Αναπλ. Υπουργός: Κώστας Αρβανιτόπουλος
Υφυπουργός: Εύη Χριστοφιλοπούλου
Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων: Μάκης Βορίδης
Υφυπουργός: Γιάννης Μαγκριώτης
Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης: Γιώργος Κουτρουμάνης
Υφυπουργός: Γιάννης Κουτσούκος
Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης: Ανδρέας Λοβέρδος
Υφυπουργός: Μιχάλης Τιμοσίδης
Υφυπουργός: Μάρκος Μπόλαρης
Υφυπουργός: Δημήτρης Βαρτζόπουλος
Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων: Κώστας Σκανδαλίδης
Υφυπουργός: Γιάννης Δριβελέγκας
Υφυπουργός: Αστέριος Ροντούλης
Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: Μιλτιάδης Παπαϊωάννου
Υφυπουργός: Γιώργος Πεταλωτής
Υπουργός Προστασίας του Πολίτη: Χρήστος Παπουτσής
Υφυπουργός: Μανώλης Όθωνας
Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού: Παύλος Γερουλάνος
Υφυπουργός: Γιώργος Νικητιάδης
Υφυπουργός: Πέτρος Αλιβίζατος
Υπουργός Επικρατείας: Γιώργος Σταυρόπουλος
Τις επόμενες ημέρες θα οριστεί κυβερνητικός εκπρόσωπος.

10 Νοεμβρίου 2011

Τη λύση θα δώσουν οι κάλπες

Γράφει ο Γιάννης Νικολάου
Μετά την απόπειρα του κ. Παπανδρέου να μας καταστρέψει ολοσχερώς με το δημοψήφισμα και την προσπάθειά του έστω και την υστάτη ώρα να τοποθετήσει πρωθυπουργό το φίλο του, ορκίζεται αύριο η μεταβατική κυβέρνηση υπό τον κ. Παπαδήμο.
Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι η κατάσταση που ζούμε διαμορφώθηκε από την πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση του  κ.Παπανδρέου τη διετία που πέρασε και την πρωτοφανή διαχειριστική της ανεπάρκεια.
Η ύφεση, η εκτόξευση της ανεργίας, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, οι έκτακτες εισφορές, η πλήρης διάλυση του κρατικού μηχανισμού είναι μερικά από τα κύρια καταστροφικά αποτελέσματα της διετούς διακυβέρνησης του κ. Παπανδρέου. Ο ίδιος  βέβαια συνεχίζει να πανηγυρίζει για το «έργο του» και σχεδιάζει τη μακροημέρευσή του στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Η διασφάλιση της παραμονής μας στο ευρώ και η επαναλειτουργία της χώρας, είναι άμεσες προτεραιότητες για τη μεταβατική κυβέρνηση, αλλά και γι αυτή που θα προκύψει μετά τις εκλογές.
Οι εκλογές τώρα, ήταν ασφαλώς η καλύτερη λύση. Θα έδιναν αυθεντική απάντηση στο πολιτικό πρόβλημα, θα εξέφραζαν τους υπάρχοντες πολιτικούς συσχετισμούς και θα οδηγούσαν στις απαραίτητες διεργασίες για να προσπαθήσει η χώρα να βγει από το αδιέξοδο. Η πολιτική ζωή πρέπει να αναπνεύσει, οι πολίτες να εκφράσουν τη γνώμη τους και να αποκατασταθεί η πολιτική νομιμοποίηση των κοινοβουλευτικών συσχετισμών και της κυβερνητικής πολιτικής. Γι αυτό και η κυβέρνηση που ορκίζεται αύριο πρέπει να είναι  βραχύβια και μεταβατική.
Η χώρα χρειάζεται αλλαγές, αλλά το πρόγραμμα των δανειστών την οδηγεί στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Τα προβλήματα είναι μπροστά μας και σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην Ευρώπη μπορεί να μας σπρώξουν πολύ εύκολα στη δραχμή και το περιθώριο.
Χρειάζεται συνεπώς καινούργια πολιτική πλειοψηφία που θα επιχειρήσει να διαπραγματευθεί και να διευρύνει τα περιθώρια για να ασκηθεί διαφορετική πολιτική.
Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι και στην Ευρώπη οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν θα μείνουν αναλλοίωτοι.




Λουκάς Παπαδήμος ο νέος πρωθυπουργός

Ο Λουκάς Παπαδήμος αναλαμβάνει πρωθυπουργός της χώρας, μετά την συμφωνία μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η συμφωνία επετεύχθη έπειτα από διαβουλεύσεις τριών ημερών μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά. Η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον κ. Παπαδήμο «σφραγίστηκε» με την ανακοίνωση που εκδόθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης από την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Την Παρασκευή στις 2 θα γίνει η ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης.
Ο Λουκάς Παπαδήμος γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1947 στην Αθήνα και αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών. Σπούδασε Φυσική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), από όπου αποφοίτησε το 1970, ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ηλεκτρολογική Μηχανική (1972) και πραγματοποίησε διδακτορικό (1978) στα Οικονομικά.
Παράλληλα, εργάστηκε ως βοηθός ερευνών και ειδικός επιστήμων στο ΜΙΤ. Το 1980 εργάστηκε ως οικονομικός εμπειρογνώμων στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Το 1985 επέστρεψε στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος (1985 - 1993).
Το 1993 διορίστηκε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και τον επόμενο χρόνο διοικητής της Τράπεζας, παραμένοντας μέχρι το 2002. Το ίδιο έτος ανέλαβε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε το 2010.
Να σημειωθεί ότι έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ιδρύματος (1994 - 1998), πρόεδρος της Υποεπιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Επιτροπής των Διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (1993 - 1995) κ.ά.
Παράλληλα, με την επαγγελματική του σταδιοδρομία ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα. Την περίοδο 1975 - 1984 υπήρξε επίκουρος καθηγητής και στη συνέχεια αναπληρωτής καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ενώ το 1988 εξελέγη καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2006 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 2010 τοποθετήθηκε άμισθος οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.

Ανακτορικό πρότυπο.

Ο κ. Παπανδρέου φιλοδοξεί να αποτελέσει το μοιραίο πρόσωπο για την Ελλάδα. Με ανακτορική νοοτροπία και εξουσιαστική βουλιμία, παριστάνει τον "αντιεξουσιαστή" και τον "απελεύθερο" αξιωμάτων. Οι πράξεις του τον διαψεύδουν και τον αποκαλύπτουν. Οι ολέθριες επιλογές του οδηγούν τη χώρα στη καταστροφή και τους κηπουρούς του κ. Παπανδρέου σε υψηλά αμειβόμενα αξιώματα. Με περισσσή υποκρισία και θράσος αυτοαναγορεύεται Εθνικός σωτήρας και προσδοκά την αμοιβή του. Αντιστρέφει την πολιτική αθλιότητα που παρήγαγε σε αποθέωση δημοκρατικής λειτουργίας. Υπερασπίζεται μια δράκα συνεργατών του με πείσμα και μαχητικότητα που δεν επέδειξε για μείζονα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά θέματα. Η Οικογένεια υπερτερεί της πατρίδας, οι φίλοι των πολιτών, οι προσωπικές επιλογές των κοινωνικών απαιτήσεων. Το συγκεκριμένο  πρότυπο το υποστηρίξαμε, το δικαιώσαμε, το ψηφίσαμε. Τώρα μας πυροβολεί. Ήρθε ο καιρός να το εξοβελίσουμε. 

9 Νοεμβρίου 2011

Τώρα ...ΚΩΜΑ!

Αυτό ήταν? Ωδινεν όρος και έτεκεν ...Πετσάλνικον?
Και τι περίμεναν να...ωριμάσει ? Αιδώς Αργείοι για τα παιχνίδια στην πλάτη μας! Θυμάστε την Σαπφώ Νοταρά? MΠΟΥΡΛΟΤΟΟΟΟΟΟ! Υπήρχε κάποτε ένα κόμμα που το έλεγαν ΠΑΣΟΚ.... Τώρα ...ΚΩΜΑ!

 Ιωάννα Πανοπούλου

Θα υπερβούμε και το Εθνικό Συμφέρον?


Ενδιαφέροντες καιροί.

Γράφει ο Στέφανος Μανίκας.
Η κυβέρνηση που τελικά θα προκύψει είναι πλέον σαφές οτι θα είναι περιορισμένης ευθύνης και  ειδικού σκοπού. Ανεξαρτήτως των προσώπων, το πολιτικό βάρος της νέας κυβέρνησης έχει ελαχιστοποιηθεί κάτω απο τις συνθήκες συγκρότησης της , όπως τις καθόρισαν οι πρίγκηπες της χώρας κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς.
Η εξυπηρέτηση της δανειακής σύμβασης της 26ης Οκτωβρίου θα συμβάλλει στο μοναδικό στοίχημα που μπορεί κερδίσει η παραπαίουσα Ελλάδα. Ο στόχος είναι η  παραμονή μας στην Ευρωζώνη και ο στόχος αυτός πρέπει υπηρετηθεί. Ταυτόχρονα, οφείλουμε να αποφύγουμε έναν εθνικό ακρωτηριασμό και την πλήρη αδυναμία τους κράτους να ανταποκρίνεται στις βασικές του λειτουργίες. Η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής είναι υπαρκτη και η απρόσκοπτη εξέλιξη της συνιστά  ουσιαστική εθνική απειλή.
 Η χώρα, έτσι κι αλλοιώς, έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο. Η προεκλογική περίοδος ας είναι κατά το δυνατόν συντομώτερη. Δεν ωφελεί τον τόπο η μακρόχρονη παραμονή μιας κυβέρνησης που ουδείς πραγματικά θα στηρίζει και και θα βρίσκεται υπο  την κρίση λαϊκιστών, σαν τον  Αργείο κ. Μανώλη και την "αδέκαστη" πολιτική ματιά του κ. Πετσάλνικου.
Οι εντεταλμένοι των πριγκήπων στρώνουν τα χαλιά της επανόδου τους. Η κρίση του πολιτικού συστήματος, ο εκφυλισμός του και η απαξίωση του δεν συγκινούν τους κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαρά. Τους απασχολεί μόνο όταν δεν εξυπηρετούνται οι προσωπικοί τους στόχοι.
 Συνάμα η μεταβατική περίοδος θα δοκιμάσει τις δυνατότητες και τις προοπτικές της εκ βάθρων αναγέννησης και ριζικής ανανέωσης των κομμάτων, του συνόλου του πολιτικού συστήματος. Θα δοκιμάσει τις εικαζόμενες δυνατότητες των εν υπνώσει δημιουργικών δυνάμεων του τόπου να χαράξουν νέους, παραγωγικούς πολιτικούς δρόμους. Έχει άλλωστε λεχθεί οτι σε περιόδους κρίσεων , οι καιροί είναι ενδιαφέροντες. Αρκεί να δράσουμε με το βλέμμα στραμένο στο μέλλον.

Πιθανός Πρωθυπουργός

O πρόεδρος του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων Βασίλειος Σκουρής συμπεριλαμβάνεται στα πιθανά ονόματα για τη θέση του πρωθυπουργού της νέας κυβέρνησης που εκτός απροόπτου ανακοινώνεται σήμερα.Ο Β. Σκουρής, 63 ετών, είναι καθηγητής Διοικητικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών για τη διενέργεια εκλογών της 5ης Νοεμβρίου 1989 και υπουργός Εσωτερικών για τη διενέργεια των εκλογών της 22ας Σεπτεμβρίου 1996. Τον Ιούνιο του 1999 διορίστηκε Δικαστής στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Τον Οκτώβριο του 2003 και του 2008 ανανεώθηκε η θητεία του. Εξελέγη και επανεξελέγη τρεις φορές Πρόεδρος του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Ο κ. Σκουρής τυγχάνει και προσωπικός φίλος του κ. Βενιζέλου.

Προβλέψιμο πολιτικό χάος


Tου Σεραφειμ Κωνσταντινίδη
Επειδή και στον διεθνή Τύπο ακολουθούν στερεότυπα, οι ξένες εφημερίδες περιγράφουν ως χάος την ελληνική πολιτική ζωή. Βέβαια, δεν είναι χάος με την ακριβή έννοια, αλλά με βάση ό,τι έχει επικρατήσει να θεωρείται χάος, δηλαδή η έλλειψη τάξης και η απουσία προβλεπτικότητας. Δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν οι σκέψεις και οι κινήσεις παραγόντων της ελληνικής πολιτικής ζωής, όχι επειδή είναι πολύπλοκες, αλλά γιατί δεν έχουν τάξη…
Ωστόσο, ξέρουμε ότι η θεώρηση αυτή είναι παραπλανητική. Τίποτα από όσα ζούμε, δεν ήταν απρόβλεπτο. Ενδεχομένως να μην πιστεύαμε ότι θα φθάσουμε εδώ, καθώς η κοινή λογική αποκλείει την παράλογη συμπεριφορά. Είναι πιθανότερο να προβλέπει κανείς με λογική, παρά να δεχθεί ως δεδομένο, τον παραλογισμό.
Η θεωρία του χάους προβλέπει ότι συσχετίζονται και επηρεάζονται κινήσεις που είναι άσχετες. Μικρές, ανεπαίσθητες, ασήμαντες κινήσεις προκαλούν τεράστιες αποκλίσεις στην εξέλιξη των πραγμάτων που αποδεικνύεται μη προβλέψιμη, επειδή κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει τις επιπτώσεις μιας ασήμαντης εξέλιξης. Είναι το κλασικό παράδειγμα με την κίνηση της πεταλούδας: το χτύπημα των φτερών μιας πεταλούδας παράγει μια μικροσκοπική (σχεδόν μη παρατηρήσιμη) αλλαγή στην κατάσταση της ατμόσφαιρας. Υστερα από ένα μήνα, το τι κάνει η ατμόσφαιρα, ως απόρροια της απειροελάχιστης μεταβολής που προκαλούν οι κινήσεις της πεταλούδας, διαφέρει από αυτό που θα συνέβαινε χωρίς αυτή, με αποτέλεσμα να μην δημιουργείται ένας ανεμοστρόβιλος που θα καταστρέψει μια μακρινή ακτή ή ένας που δεν επρόκειτο να υπάρξει, να εκδηλώνεται τελικά κάπου, μακριά.
Το μαθηματικό… χάος και οι επιπτώσεις του δημιουργούνται όταν τα απρόβλεπτα αποτελέσματα προκύπτουν επειδή εξαρτιούνται από μια ανεπαίσθητη αλλαγή στις αρχικές συνθήκες. Η ευαισθησία αυτή δεν υπάρχει στην περίπτωσή μας. Αντίθετα, η σημερινή κατάληξη είναι αποτέλεσμα μακράς πορείας ανευθυνότητας, διαφθοράς και έλλειψης συστήματος και αρχών. Αυτό που ζούμε τώρα είναι η κατάρρευση ενός πολιτικού συστήματος σαν αποτέλεσμα μακροχρόνιας διαχείρισης. Δεν πρόκειται για επιπτώσεις από την αλλαγή των αρχικών συνθηκών, αλλά για αποτελέσματα από τη διαχείριση μιας κρίσιμης κατάστασης που οφείλεται στο έλλειμμα ηγεσίας. Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος, σε συνθήκες αποπληθωρισμού, δεν είναι πρωτόγνωρη εξέλιξη. Σε όλες σχεδόν τις χώρες, όπου εφαρμόστηκαν ανάλογες πολιτικές, το πολιτικό προσωπικό άλλαξε ριζικά. Δεν έμειναν οι κληρονόμοι! Είναι ανθρώπινη, ίσως διασκεδαστική, αλλά σίγουρα ατελέσφορη η προσπάθεια πολιτικών να παριστάνουν ότι θα συνεχίσουν να παίζουν και στο μέλλον τον ρόλο του κυρίαρχου, που έπαιξαν στο παρελθόν...
Βέβαια, στην ελληνική μυθολογία, στην αρχή υπήρχε το Χάος. Απ’ αυτό δημιουργήθηκαν τα παιδιά του, δηλαδή, η Γαία, ο Τάρταρος (τα σπλάχνα της Γαίας), ο Ερως, η Νύχτα και ο Ερεβος. Μένει να δούμε τα παιδιά του σημερινού Χάους!

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_08/11/2011_1296751

Ο Ρέλλος φταίει.

Πετσάλνικος αντί Παπαδήμου. Με τη βοήθεια του Βενιζέλου. Είδατε τον Ρέλλο να τριγυρνάει έξω απο το υπουργείο Οικονομικών? Α ρε Βαγγέλη, μου έλεγαν οτι είσαι ο καλύτερος φίλος του Γιώργου και δεν το πίστευα. Φιρί-φιρί το πας να γίνεις και εσύ σαν τον Αντώνη, το πλεονέκτημα του Γιώργου.

Γρηγορείτε. Διαλύουν τη χώρα.

Διαλύουν τη χώρα. Μικροί, μοιραίοι και άβουλοι οι  άφρονες πρίγκηπες η θα λογοδοτήσουν και θα υποστούν τα επίχειρα των πράξεων τους η θα αναχωρήσουν στη Μεσημβρία.

Δεν αναζητούν πρωθυπουργό. Αχυράνθρωπο ψάχνουν.
Ρουμελιώτης, Κακλαμάνης, Πετσάλνικος. Να τι περιέχει το πολιτικό καλάθι των πορφυρογέννητων.

Να φύγουν τώρα. Η πατρίδα μπορεί και χωρίς αυτούς.
Μας οδηγούν στο διχασμό, να τους οδηγήσουμε στην έξοδο. Εδώ και τώρα.

8 Νοεμβρίου 2011

Τι κρίμα το παιντί…

Γράφει ο creedence
Μαθαίνω ότι ορισμένοι, εκ συστήματος «βασιλικοί»,  βρήκαν εξόχως συγκινητική την ομιλία του κ. ΓΑΠ, την τελευταία του στη Βουλή ως πρωθυπουργού. Ήταν , λέει, πολύ ανθρώπινος όταν αναφέρθηκε στην κληρονομιά που πήρε από τον παππού και το μπαμπά του.
Είναι αλήθεια. Βουρκώσαμε. Κάποιοι κλάψαμε. Ούτε τουρκικό σίριαλ. Ιδιαίτερα όταν υπερασπίστηκε με πάθος όλες τις επιλογές του, ακόμα και το δημοψήφισμα. Τι κι αν το καταδίκασε όλη η υφήλιος ? Ο ΓΑΠ επιμένει ότι είχε δίκιο! Τι μεγαλείο. Μόνος να παλεύει με τα «συμφέροντα».
Αγιογράφησε τον εαυτό του. Πόσο ανιδιοτελής, πρωτοποριακός, αντιεξουσιαστής και τόσα άλλα,  κάτι σαν τη μητέρα Τερέζα. 
Αλλά και την πολιτική δεν την έβλεπε σαν επάγγελμα. Βέβαια δεν άσκησε ποτέ άλλη δραστηριότητα. Τι φταίει όμως αυτός ? Η μοίρα τον έταξε να κυβερνά.. Α, μην ξεχάσω και πόσο δημοκρατικός είναι. Ούτε υπουργοποίησε τους φίλους του, ούτε τους τακτοποίησε ως πρέσβεις. Και τι αυτοκριτική! Μόνο που δεν αυτομαστιγώθηκε στο βήμα της Βουλής.
Όσο για το ενδιαφέρον του για τους οικονομικά αδύναμους, έχουμε να το λέμε. Ούτε φόροι μπήκαν, ούτε εισοδήματα μειώθηκαν, ούτε έκτακτες εισφορές. Η φοροδιαφυγή κατατροπώθηκε. Η χώρα μας έγινε η Δανία του νότου, τίγκα στην πράσινη ανάπτυξη.
Τι φταίει αυτός? Του είπατε άλλαξέ τα όλα. Δεν διευκρινίσατε ότι δεν εννοούσατε και το νόμισμα, τους μισθούς κλπ. Α, άλλη φορά να προσέχετε τι ζητάτε. Γιατί ο ΓΑΠ είναι να μη δεσμευθεί. Άπαξ και το είπε ο λόγος του συμβόλαιο.
Ειλικρινής, νουνεχής, οργανωτικός, μεθοδικός. Δεν έχει σημασία που ουδείς αντελήφθη στην οικουμένη το ανεπανάληπτο έργο του. Αρκεί που το γνωρίζει ο ίδιος.
Που βαδίζομεν λοιπόν τώρα, χωρίς την εμπνευσμένη καθοδήγησή του?
ΥΓ: Οι «βασιλικοί» ας παρηγορηθούν. Έχασε την κυβέρνηση, αλλά θα του μείνει το κόμμα. Θα είναι βέβαια μικρό, μα τι σημασία έχει ?
ΥΓ 2: Δημιουργείται επιτροπή για την επάνοδο του ΓΑΠ στην πρωθυπουργία. Δηλώστε συμμετοχή  στο: 
giorgoprorhorakatastrepsetaola@gapkaixeropsomi

Ο κ. Παπαδήμος προ των πυλών...

  • Η αλήθεια είναι ότι οι κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς έχουν καταλήξει στον κ. Παπαδήμο.
  • Η αλήθεια είναι ότι ο μόνος όρος που ετέθη απο τον κ. Παπαδήμο αφορά την συμμετοχή της Ν.Δ. με πολιτικά πρόσωπα και πολιτική υπογραφή. Τα όσα ακούγονται και διαδίδονται περί απαίτησης του για συγκεκριμένα πρόσωπα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
  • Η αλήθεια είναι ότι έχει εκδηλωθεί ισχυρή αντίδραση εντός της Ν.Δ. για την πολιτική συμμετοχή στη νέα κυβέρμηση.
  • Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Σαμαράς δοκιμάζει την πρώτη του σοβαρή εσωκομματική αντίδραση και βρίσκεται ενώπιον του αδιεξόδου που ο ίδιος προκάλεσε με την πολιτική ακαμψία του.
  • Η αλήθεια είναι ότι βολιδοσκοπήθηκε μέχρι και ο κ. Απόστολος Κακλαμάνης (ωχ Θεέ μου), ο οποίος και κατά τον ισχυρισμό του αρνήθηκε ( αν θέλουμε το πιστεύουμε).
  • Η αλήθεια είναι ότι θα βγεί λευκός καπνός.
 
ΥΓ. Σήμερα το μεσημέρι έγινε η μία και πρώτη ζωντανή συνάντηση των δύο πριγκήπων με τον κ. Παπαδήμο. Αναμένεται η δεύτερη και καθοριστική.

  • 7 Νοεμβρίου 2011

    Υπηρέτες γυρεύουν

    Γράφει ο Μηνάς Κ. Σταυρακάκης


    Ορθά επισημαίνεται οτι η Κυβερνητική λύση που θα επιλεγεί υποχρεούται και οφείλει να διασφαλίσει : «τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας και την παραμονή της στην Ευρωζώνη”. Η ιδέα της εξόδου (για τους Ευρωπαίους) χάρι στους μεγαλοφυείς πολιτικούς ηγέτες των μεγάλων κομάτων φαίνεται να γίνεται προσφιλής. Αυτές οι ηγεσίες διακωμωδούνται (μια διαδικτυακή περιπλάνηση σε ευρωπαϊκές εφημερίδες και περιοδικά όπως πχ. ο Economist το αποδεικνύει), αλλά μαζί με αυτές και λόγω αυτών, (πρωτίστως και κυρίως του ΠΑΣΟΚ), διακωμωδείται η Ελλάδα, με «στενάχωρο» reality στο αγγλικό Channel 4, όπως παρομοίως και στην Ολλανδία συμβαίνει. Μη ξεχνάμε ούτε στιγμή οτι σχεδόν γίναμε ο δυνητικός πυροκροτητής παγκόσμιας κρίσης και σε ό,τι αφορά δε την παραμονή μας στην Ευρώπη, ο μέχρι σήμερα πρωθυπουργός έβαλε στα χείλη των ισχυρών ευρωπαίων την “έξοδο”, η οποία πλέον ως πιθανότητα συζητείται και εκφέρεται επίσημα από αυτούς.

    Η Κυβέρνηση που θα προκύψει (αν θα προκύψει Κυβέρνηση γιατί μάλλον για υπηρέτες ψάχνουν) εκτός της επανεκκίνησης του κράτους πρέπει να πραγματοποιήσει την ταχύτερη διεξαγωγή εκλογών, για να ανοίξουν τα πραγματικά θέματα και όχι να εξακολουθήσει να κυριαρχεί το κυνήγι των αριθμών, διότι αυτό γίνεται, αυτό οριοθετεί τον εθνικό προβληματισμό.
    Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί χωρίς να χάνουμε την ελπίδα μας. Πρέπει να είμαστε καχύποπτοι απέναντι σ’αυτούς που κυβερνούν, σ’αυτούς που μας ταπείνωσαν, που πρόσβαλαν την Ελλάδα και καθόλου γενναιόδωροι. Η εικόνα των ημερών, τα ταπεινά τους κίνητρα, τα εγωκεντρικά τους πείσματα δεν επιτρέπουν ανεκτικότητα και δεν πρέπει να αφήνουν ίχνος ψευδαισθήσεων για το ανάστημά τους, για τις πραγματικές τους προθέσεις. Δεν ψάχνουν για υπεύθυνη μεταβατική ηγεσία. Υπηρέτες γυρεύουν ! Θα ταλαιπωρήσουν κι άλλο τον τόπο. Το πρόβλημά τους και όσων τους περιβάλλουν είναι η εξουσία, η διατήρηση ή επαναφορά σ’αυτήν. Κυριαρχεί η ιδιοτέλεια, δεν αναζητείται λύση ούτε αληθινή συνεννόηση. Χρόνο αγοράζουν και υστερόβουλα σκέπτονται. Αναζητείται Πατριωτισμός και επιβάλλεται εγρήγορση.


    Δύο τα ελικόπτερα.

    Σε λίγο τα πριγκηπόπουλα, που παίζουν με τη χώρα, θα παρακαλάνε τον κ. Παπαδήμο. Με τον αξιοσέβαστο κ. Διαμαντούρο η χώρα δεν θα διαθέτει την αναγκαία πολιτική ενέργεια για να αντιπαρέλθει τις εξαιρετικές δυσκολίες της περιόδου.
    Παρακαλώ να ετοιμασθούν δύο ελικόπτερα.

    Δεν είμαι μαριονέτα.

    Ο κ. Παπαδήμος αρνείται να δεσμευθεί στον ορισμό της 19ης Φεβρουαρίου ως ημέρας εκλογών. Απαιτεί χρονική ευχέρεια, όπως και ελευθερία ανάληψης πρωτοβουλών που δεν επιδέχονται την έγκριση των κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαρά. Με άλλα λόγια αρνείται το ρόλο της μαριονέτας.
    Αναζητά επίσης την συμμετοχή στην κυβέρνηση πολιτικών σαν τον κ. Αλέκο Παπαδόπουλο. Ο τέως υπουργός του Πασοκ, δεν έχει εκφρασθεί. Προφανώς εαν το επιθυμεί θα συμμετάσχει στο νέο κυβερνητικό σχήμα, παρά την ενόχληση του κ. Παπανδρέου κυρίως. 

    Η πρώτη αθλιότητα....

    Δεν θα αργήσει ο χρόνος της ανακοίνωσης του ονόματος του νέου πρωθυπουργού και των μελών της νέας κυβέρνησης. Το έργο που έχει μπροστά του το νέο κυβερνητικό σχήμα είναι δύσκολο, τα προβλήματα σχεδόν ανυπέρβλητα και παρά τα λόγια η υποστήριξη  απο το Πασοκ και τη Ν.Δ. μικρή. Οι κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς δεν έχουν παραιτηθεί των προσωπικών τους στοχεύσεων. Θα αναζητούν πάντα τη δικαίωση τους ακόμα και εις βάρος της χώρας. Η πρώτη αθλιότητα διεπράχθη απο τον πρόεδρο της Ν.Δ..Ένα κατάπτυστο κείμενο-non paper-διανεμήθηκε(εδω) στους βουλευτές και τα στελέχη του κόμματος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, στα γραφόμενα του οποίου αποτυπώνεται ένας απύθμενα βλακώδης βερμπαλισμός και μια εντυπωσιακή απουσία ελαχίστης πολιτικής υπευθυνότητας. Ο κ. Σαμαράς υπονομεύει την κυβέρνηση συνεργασίας ολίγον πρίν την οριστική διαμόρφωσή της.
    Ο κ. Παπανδρέου πιό έμπειρος στην διαχείριση μηχανισμών, τους έχει αναθέσει την έκδοση κειμένων υποστήριξης(εδω) τόσο προς το πρόσωπο του, όσο και προς την πολιτική του.
    Αν συνεχίσουν με αυτό τον τρόπο και δυστυχώς είμαστε βέβαιοι γι αυτό, θα δικαιωθούν όλοι όσοι υποστήριζαν την προκήρυξη , εδώ και τώρα, εθνικών εκλογών.
    Τώρα το αίτημα είναι κοινό και όλους τους Έλληνες. Η πατρίδα δεν χρειάζεται πρίγκιπες, χρειάζεται πολιτικούς με εθνική και κοινωνική συνείδηση.

    Κόκκινη κάρτα.

     Σε συνέχεια της ανακοίνωσης που εκδόθηκε από την Προεδρία της Δημοκρατίας μετά τη συνάντηση του Πρωθυπουργού και του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, οι αντιπροσωπείες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ συναντήθηκαν σήμερα, αργά το βράδυ, στο γραφείο του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών, προκειμένου να συζητήσουν το χρονοδιάγραμμα των ενεργειών που διασφαλίζουν την εφαρμογή της απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου. Υπήρξε προσέγγιση απόψεων τόσο ως προς τις αναγκαίες ενέργειες, όσο και ως προς το χρονοδιάγραμμα με καταλληλότερη ημερομηνία εκλογών την 19η Φεβρουαρίου.
     Στην αντιπροσωπεία του ΠΑΣΟΚ μετείχαν οι κ.κ. Βενιζέλος και Σαχινίδης και της ΝΔ οικ.κ. Σταϊκούρας, Σταμάτης και Λαζαρίδης. Παρόντες ήταν, επίσης, ο ΓενικόςΓραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών κ. Πλασκοβίτης, ο Πρόεδρος του ΣΟΕ κ.Ζανιάς και ο Γενικός Διευθυντής του ΟΔΔΗΧ κ. Χριστοδούλου.
    Ο μόνος που απουσιάζει απο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είναι ο κ. Παντελής Οικονόμου.
    Προφανώς ο κ. Βενιζέλος δεν εκτιμά τις απόψεις του αναπληρωτή υπουργού οικονομικών , δεν τον θεωρεί εχέμυθο και του δείχνει απο απόψε την πόρτα εξόδου. Ο κ. Οικονόμου δεν ανέχεται τις προσβολές τις Μέρκελ και του Σαρκοζί αλλά  απο το φτύσιμο του Ευαγγέλου δεν φαίνεται να προσβάλλεται. Με κάτι τέτοιους  κ. Παπανδρέου επιδίωξε την αύξηση των εσόδων και το κτύπημα της φοροδιαφυγής. Τα αποτελέσματα γνωστά και ορατά.

    Προχειρότητες...

    Η αναβολή της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,  προκλήθηκε μετά την άρνηση συμμετοχής του ΚΚΕ και της αναμενόμενης απουσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Παπούλιας θα έπρεπε να καλέσει απόψε,ο ίδιος, τους πολιτικούς αρχηγούς για να τους ενημερώσει για την συμφωνία του Πασοκ με τη Ν.Δ.. Υποτάχθηκε στα κελεύσματα των μεγάλων ο Πρόεδρος, επέλεξε να γίνει μέρος του προβλήματος και έδωσε την ευκαιρία στις δύο κομμουνιστικές εκδοχές να αποφύγουν ένα ουσιαστικό διάλογο. Η προχειρότητα τραυματίζει την Δημοκρατία μας και εκθέτει τον πρώτο πολίτη της χώρας. Χώρια που θα έχει σκάσει απο τη στεναχώρια τόσο ο κ. Καρατζαφέρης όσο και η κ. Μπακογιάννη. Ιδιαίτερα η Ντόρα περίμενε πως και πως μια τέτοια συνάντηση, για αποδείξει ότι εξακολουθεί να παίζει στο κεντρικό σκηνικό. Μόνο ο κ. Κουβέλης φάνηκε να μην βιάζεται και δεν του βγήκε σε κακό.

    6 Νοεμβρίου 2011

    Νέος πρωθυπουργός με νέα κυβέρνηση.

    Λευκός καπνός βγήκε απο το Προεδρικό Μέγαρο. Οι κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Παπούλια συμφώνησαν για νέα κυβέρνηση, με νέο πρωθυπουργό που αφού φέρει στη Βουλή προς επικύρωση την δανειακή σύμβαση, τα μέτρα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν απ΄αυτήν,θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.
    Αύριο (Δευτέρα) θα καταλήξουν οριστικά στο όνομα του νέου πρωθυπουργού και των υπουργών.Στη συνάντηση του κ. Παπούλια με τους πολιτικούς αρχηγούς, θα επιχειρηθεί διεύρυνση της πολιτικής συναίνεσης. Στο βαθμό που αυτό πραγματοποιηθεί θα αποτυπωθεί και στη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου.
    Τα κύρια ονόματα που συζητούνται στο παρασκήνιο, για τη θέση του πρωθυπουργού είναι των κ.κ.  Παπαδήμου, Μολυβιάτη, Σημίτη, Βαρβιτσιώτη.
    Ο κ. Παπαδήμος δεν έχει βρεθεί ακόμα (βρισκόταν μέχρι χθές στην Ουάσιγκτον), ώστε να γίνουν και οι σχετικές συζητήσεις.
    Για τον κ. Μολυβιάτη τίθενται ερωτήματα σχετικά με την εξοικείωση του με τα οικονομικά θέματα .Το ίδιο και για τον κ. Βαρβιτσιώτη. Ο κ. Σημίτης που έχει βολιδοσκοπηθεί, έχει, κατηγορηματικά αρνηθεί την οποιανδήποτε εμπλοκή του.
    Ακούγεται και το όνομα του κ. Αλέκου Παπαδόπουλου, παρ΄ότι ο ίδιος , εδώ και πολύ καιρό, δηλώνει την οριστική αποχώρηση του απο την δρώσα πολιτική.
    Επομένως η εκδοχή του κ. Παπαδήμου φαίνεται να συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες.
    Εκπλήξεις ωστόσο δεν αποκλείονται.
    Η νύχτα θα είναι μεγάλη και ήδη οι κ.κ. Βενιζέλος, Ρέππας και Αθανασάκης απο το Πασοκ, ετοιμάζουν την λίστα των προσώπων που θα προτείνει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
    Για τη Ν.Δ., τη λίστα θα ετοιμάσουν οι κ.κ. Αρβανιτόπουλος, Σταμάτης, Λαζαρίδης και Σταϊκούρας.
    Παράλληλα και άλλα πρόσωπα απο τα δύο κόμματα, (Μόσιαλος, Μιχελάκης κ.α.), θα συμβάλλουν στις συζητήσεις για την διαμόρφωση του πολιτικού πλαισίου, εντός του οποίου θα κινηθεί η νέα κυβέρνηση καθώς και η κατ΄αρχήν προσέγγιση του χρόνου των εκλογών.
    Ας ελπίσουμε για το καλλίτερο. 

    ???....

    Are you talking to me?