“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

4 Μαΐου 2010

Το στοίχημα της εξόδου

Γράφει ο Στέφανος Μανίκας.
Η λαίλαπα των μέτρων εις βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων αποτελεί το επιστέγασμα της Εθνικά, κοινωνικά και οικονομικά επαχθούς συμφωνίας της Ελληνικής κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Κόκκινες γραμμές δεν υπήρξαν. Το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων είναι προφανές. Συνέβη αυτό που πρo μηνών είχε δηλώσει ο Πρωθυπουργός. Εκχωρήθη μέρος της Εθνικής κυριαρχίας. Η αναγκαιότητα της εξέλιξης δεν συνεπάγεται ότι ήταν και αναπόφευκτη. Η αναγκαιότητα των μέτρων δεν συνεπάγεται την κοινωνική και άδικη μονομέρεια τους. Όπως και η επίτευξη της συμφωνίας δεν αίρει οριστικά το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας.
Η πρωτοφανής περίοδος που βιώνουμε θέτει τα δικά της ερωτήματα. Και απαιτεί πολιτικές απαντήσεις για το αύριο, την πορεία, τους στόχους.
Οι ελπίδες και οι προσδοκίες ενός λαού δεν εγκλωβίζονται σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και δεν καταγράφονται σε διπλογραφικά λογιστικά φύλλα.
Η κυβέρνηση έχασε το στοίχημα της αναστροφής μιας αρνητικής εξέλιξης που της κληρονόμησε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Πρέπει να κερδίσει το στοίχημα της εξόδου από την κρίση. Ο χρόνος για ατελέσφορες διαβουλεύσεις έχει προ πολλού εκπνεύσει. Είναι ώρες δράσης και αποτελεσμάτων.
Η τρωθείσα κοινωνική συνοχή αν δεν απολαύσει επαρκών πολιτικών πρωτοβουλιών μελλοντικής ανακούφισης, αν δεν αισθανθεί και δεν πιστέψει σε ένα δίκαιο μερισμό των βαρών, υπάρχει το ισχυρό ενδεχόμενο να οδηγήσει σε τυφλές κοινωνικές εκρήξεις που θα προσιδιάζουν με πράξεις κοινωνικού αυτοχειριασμού. Απαιτείται εργώδης πολιτική προσπάθεια, ισχυρή πολιτική βούληση, συντονισμός, επαρκής πολιτική ομάδα. Περισσεύουν τα κλειστά αυτιά, τα ακατοίκητα μυαλά, τα εξαπτέρυγα, οι ανώφελες διαιρέσεις και τα επικοινωνιακά τερτίπια. Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση αποφασίζουν.
http://www.metarithmisi.gr/el/sx_printText.asp?textID=1139