“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

12 Δεκεμβρίου 2010

Εσωτερική υποτίμηση...και μετά?

Γράφει η Κοραλία.

Η κυβέρνηση υπακούοντας στις εντολές της τρόϊκας αποφάσισε να υλοποιήσει μια πολιτική σοκ και δέους στη χώρα που ακούει στο όνομα της εσωτερικής υποτίμησης. Ελπίζει ότι μέσω της ισοπέδωσης των εργασιακών σχέσεων και επομένως της μείωσης του εργατικού κόστους θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τις δηλώσεις των ιθυνόντων, μετά από ένα εξάμηνο ή ένα έτος η οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει. Είναι όμως αυτό εφικτό;
Η εσωτερική υποτίμηση προβάλλεται ως το αντίδοτο της νομισματικής υποτίμησης, όμως δεν υπάρχει ευθεία αντιστοίχηση. Η νομισματική υποτίμηση έχει σχεδόν άμεσα αποτελέσματα, το νόμισμα της χώρας υποτιμάται και τα προιόντα της γίνονται περισσότερα ανταγωνιστικά στο εξωτερικό αλλά και στην εσωτερική αγορά.
Η εσωτερική υποτίμηση δεν έχει αυτόματα αποτελέσματα διότι:
-Η μείωση του εργασιακού κόστους δεν είναι αυτόματη, όσο κι αν απορρυθμιστούν οι εργασιακές σχέσεις και καταργηθεί κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, απαιτείται χρόνος προσαρμογής.
-Οι επιχειρηματίες δεν θα προβούν σε αυτόματη μείωση των τιμών των προιόντων τους, ώστε να γίνουν περισσότερα ανταγωνιστικά και βέβαια θα οικειοποιηθούν ένα μέρος από την μείωση των μισθών των εργαζόμενων αυξάνοντας το ποσοστό κέρδους τους.
-Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων θα αυξήσει την ύφεση, επομένως τα έσοδα του κράτους θα μειωθούν (άμεσοι και έμμεσοι φόροι αλλά και ασφαλιστικές εισφορές). Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να γίνει δυσχερέστερος ο στόχος της μείωσης των δημόσιων ελλειμμάτων. Δηλαδή η κυβέρνηση θα αναγκαστεί σε μια συνεχώς συρρικνούμενη οικονομία να επιβάλλει μια συνεχώς και μεγαλύτερη περιοριστική πολιτική. Μια περιοριστική πολιτική που θα απευθύνεται στην μεσαία εισοδηματική τάξη (εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρές επιχειρήσεις), μια και το μεγάλο κεφάλαιο έχει τη δυνατότητα να εκβιάζει δια της αποχώρησής του από τη χώρα, επιβάλλοντας τους όρους του.
Βέβαια σε κάποια στιγμή, στο μακρινό μέλλον προφανώς θα δούμε θετικούς αριθμούς ανάπτυξης στο ΑΕΠ της χώρας. Θα έχει όμως προηγηθεί φτώχεια και αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων μια και για κάποιους, λίγους, η Ελλάδα θα αποτελέσει el dorado.
Ποιά είναι η λύση; Η πολιτική αντιμετώπιση από την ΕΕ των προβλημάτων της Ευρώπης του νότου δια της αποδοχής και από κοινού αναδιαπραγμάτευσης των χρεών τους, ώστε η παραγωγή τους αντί να πηγαίνει σε αποπληρωμή των χρεών τους να πηγαίνει και στην ανάπτυξή τους.