“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

20 Σεπτεμβρίου 2010

Φτηνά κόλπα.

Κάθε λογικός πολίτης αυτής της χώρας δεν αποδέχεται τις συντεχνίες,τα κλειστά επαγγέλματα και τα προνόμια τους. Ιδιαίτερα σε καιρούς χαλεπούς, σαν τη περίοδο που βιώνουμε,όπου το "συλλογικό" έχει ηττηθεί κατά κράτος απο το ιδιωτικό και τον ωχαδερφισμό, η κοινωνική αντιπάθεια στις κλειστές ομάδες εντείνεται και ογκούται. Αυτό εισπράττουν και οι ιδιοκτήτες των φορτηγών Δημοσίας χρήσης. Η αντικοινωνική συμπεριφορά και η χυδαία αδιαφορία τους για το θιγόμενο κοινωνικό σύνολο και δημόσιο συμφέρον, συναντάται με την υποτονική κυβερνητική αντίδράση που βασίζεται στην παλαιάς κοπής τακτική του κοινωνικού αυτοματισμού και την αναμονή λήξης των κινητοποιήσεων με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τις "Οδικές εμπορευματικές μεταφορές",τη Τρίτη, 21 Σεπτεμβρίου. Επιτρέπεται όμως σε περίοδο έντονης οικονομικής ύφεσης να εμποδίζεται η λειτουργία της αγοράς και αντέχει η ασθενής οικονομία μας πολιτικές τακτικές αναμονής και εκτόνωσης αντί άμεσης κυβερνητικής αντίδρασης?
Προφανώς το ερώτημα είναι ρητορικό και προφανώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα έκφραση του πολιτικού οπορτουνισμού και της διαχειριστικής ανεπάρκειας που χαρακτηρίζει τους υπουργούς και την κυβερνητική ομάδα του κ. Παπανδρέου. Άλλωστε τα χρήματα που χάνονται απο την κυβερνητική ολιγωρία μπορούν εύκολα να τα ειπράξουν απο τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Τυχαίο? Δε νομίζω.

Φάση "Ματσούκα"

Γράφει ο Γαλάζιος.
Ο κ. Σαμαράς ουδέποτε υπήρξε πολιτικός αστέρας κύρους και εμβέλειας.Η εμφάνιση του στη Θεσσαλονίκη το επιβεβαίωσε. Η πολιτική του στρατηγική αποτελεί συμπίλημα ακροδεξιού λαϊκισμού και ακραίου νεοφιλελευθερισμού.Υποταγμένος στον απελθόντα κ. Καραμανλή, συμβιβασμένος με τον κ. Ψωμιάδη, γοητευμένος απο τον κ. Παναγιωτόπουλο, επιχειρεί την ανανέωση της συντηρητικής παράταξης με πρότυπο τον κ. Κικίλια.Τελικά ο κάθε πολιτικός χώρος στη προσπάθεια για την ανανέωση του υποχρεούται να υποστεί και να διέλθει τη φάση "Ματσούκα".