“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

15 Νοεμβρίου 2010

Μπουτάρης και Καμίνης είναι το όνομα της ελπίδας.

Μπουτάρης και Καμίνης εκφράζουν το τέλος της πολύχρονης και αδιάλειπτης κυριαρχίας της συντηρητικής παράταξης στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Η νίκη τους τροφοδοτεί τις ελπίδες των κατοίκων των δύο μεγάλων αστικών κέντρων,για καθολική και ολόπλευρη αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους. Οι κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ακουμπούν τις προσδοκίες τους σε δύο πολιτικά πρόσωπα που δεν κουβαλούν κομματικές εμπλοκές και βαρίδια, σε δύο πολιτικούς που δεν υποτάσσονται στο πολιτικό κόστος και είναι αποφασισμένοι, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις τους, να προχωρήσουν σε ριζοσπαστικές λύσεις. Απέναντί τους θα συναντήσουν κατεστημένες συμπεριφορές και νοοτροπίες, οπισθοδρομικές συντεχνίες και πάμπολλες πολιτικές καχυποψίες. Πίστωση χρόνου δεν θα έχουν. Για τούτο, από σήμερα οφείλουν να ετοιμάσουν προγράμματα υλοποιήσιμα και άμεσης εφαρμογής και κυρίως να εμπνεύσουν ένα νέο ανοικτό, δημοκρατικό, διάφανο και έντιμο τρόπο αυτοδιοικητικής λειτουργίας. Δεν δικαιούνται να αποτύχουν.

ΚΙΤΡΙΝΕΣ ΚΑΡΤΕΣ

Με το τέλος της εκλογικής αναμέτρησης μετράμε "κίτρινες κάρτες".Πάμε λοιπόν.
Κίτρινη κάρτα στον κ. Παπανδρέου και το Πασοκ για την αναποτελεσματική και άδικη κυβερνητική πολιτική. Η πίστωση για την έξοδο της χώρας απο την οικονομική κρίση σημαίνει ανοχή και θυσίες, αλλά δεν ταυτίζεται με τον κοινωνικό ισοπεδωτισμό,την απουσία σχεδίου, αποφασισμένης διευθύνουσας ομάδας και ελπίδας.
Κίτρινη κάρτα στον κ. Σαμαρά και την Ν.Δ.. Η "ολική επαναφορά" αργεί, ο λαϊκός θυμός για τα επιτεύγματα των κυβερνήσεων Καραμανλή δεν έχει εκτονωθεί και οι πολιτικές"ελαφρότητες" απωθούν, δεν πείθουν.
Κίτρινη κάρτα στην Αριστερά. Ανεδαφική, κλεισμένη σε φρούρια με ψηλά τείχη, πολυδιασπασμένη και βουτηγμένη σε προσωπικές ματαιοδοξίες αυτοορίζεται ως το pet  του πολιτικού συστήματος.
Κίτρινη κάρτα στο πολιτικό σύστημα στο σύνολο του. Δεν εμπνέει, δεν δημιουργεί, δεν εκφράζει και δεν υπηρετεί την κοινωνία. Η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα επωάζουν το νέο, το καινούργιο. Οι προσδοκίες ματαιώθηκαν και ο πολιτικός χρόνος πυκνός καθιστά απρόβλεπτες την ταχύτητα και το βάθος των πολιτικών εξελίξεων. Σύντροφοι ΞΥΠΝΗΣΤΕ.

Το λευκό είναι πολιτική στάση

Γράφει η Κοραλία.
Το επιτελείο του ΠΑΣΟΚ, ομού με τους καλοθελητές διερμηνείς και τους στοιχιμένους σε συγκεκριμένα συμφέροντα δημοσιογράφους, ερμηνεύουν το εκλογικό αποτέλεσμα ως μήνυμα αποδοχής ή έστω ανοχής της κυβέρνησης. Προκλητικά μειώνουν και αποσιωπούν τη σημασία της τεράστιας και πρωτόγνωρης αποχής που ειδικά στην περιφέρεια Αττικής ξεπερνά το 60%. Ισχυρίζονται πως αφού το εκλογικό σύστημα επιτρέπει την εκλογή αρχόντων ακόμα και με ελάχιστη συμμετοχή των εκλογέων, δεν έχει σημασία ο αριθμός των πολιτών που αισθάνεται αλληλέγγυος με τα δύο κόμματα που εκαλείτο να επιλέξει. Επιπλέον καταδικάζουν και καταγγέλουν την πλειοψηφία των πολιτών στο σύνολο του εκλογικού σώματος που αποφάσισε να απόσχει ή πήγε στις κάλπες και δήλωσε την αντίθεσή του με λευκό και άκυρο ως αδιάφορους, παραλίες και καφενόβιους. Επομένως συμπεραίνουν πως μπορούν, ως μοναδικοί υπεύθυνοι, να κυβερνούν, να ερμηνεύουν και να αναλύουν τα πολιτικά δρώμενα αγνοώντας την αποχή.
Κατά τη γνώμη μου, σε μια κρίσιμη στιγμή που κρίνεται η θέση της χώρας στη διεθνή σκηνή, η επιβίωση των λαικών στρωμάτων και η οικονομική επιβίωση της χώρας, δε μπορεί η αποχή να ερμηνεύεται με την εύκολη φράση "μα έτσι συμβαίνει και σε κάποιες χώρες της δύσης" ή ο ελληνικός λαός μέσα σε ένα χρόνο έγινε αδιάφορος για την πολιτική.
Χθες ένα μέρος αυτών που απείχαν απάντησε "όχι δε θα πάρω", γιατί έπρεπε να επιλέξει, με το μαχαίρι στο λαιμό, ανάμεσα στην φιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ και το κόμμα της δεξιάς που ενεδύθη λαικιστικά το μανδύα του αντιμνημονίου. Ισχυρίζομαι δηλαδή ότι η αποχή γι αυτούς ήταν μια βασανιστική και βαθειά πολιτική στάση και γι αυτό δεν πρέπει να υποτιμάται ή να παραβλέπεται. Κάποιοι απαιτούσαν από ψηφοφόρους του χώρου του ΠΑΣΟΚ ή της αριστεράς, εφόσον δε συμφωνούν με το μνημόνιο και την ασκούμενη πολιτική, να ψηφίσουν ΝΔ και βέβαια αυτοί διάλεξαν αποχή.
Ίσως είναι φυσιολογικό, για το κόμμα του ΓΑΠ να συνεργάζεται με αμφίβολες προσωπικότητες στην Πελοπόννησο που υποστηρίζονται από το ακροδεξιό κόμμα του ΛΑΟΣ και στην περιφέρεια της Αττικής να δέχεται στο δεύτερο γύρο την υποστήριξη του ΛΑΟΣ (τι σημαίνει αυτό άραγε στις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν?), δεν είναι όμως για ορισμένους από τους μέχρι πρόσφατα ψηφοφόρους του που δε συνερίζονται τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του. Τέλος θα ήθελα να θυμήσω ότι στην Ελληνική πολιτική ιστορία η μεγάλη αποχή στο παρελθόν παρήγαγε πολιτικά αποτελέσματα.