Γράφει ο Νομικός
Ένα από τα ζητήματα που έχουν ανακύψει κατά τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το περίφημο πλέον PSI, είναι και αυτό του δικαίου που θα διέπει τα νέα ομόλογα.
Οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων, που αναμένεται να δεχθούν μια μείωση της ονομαστικής των έχουν θέσει στο τραπέζι των συζητήσεων την απαίτηση τα νέα ομόλογα να διέπονται όχι από το ελληνικό, αλλά από το αγγλικό δίκαιο.
Γιατί θέλουν αγγλικό δίκαιο;
Προφανώς οι ομολογιούχοι φοβούνται μια μονομερή απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης με την οποία θα απομειώσει ακόμα παραπάνω ή και (σε έσχατη περίπτωση) θα διαγράψει , τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους.
Θεωρούν, επομένως, ότι το αγγλικό δίκαιο τους προστατεύει από μια τέτοια ενέργεια παρέχοντας μεγαλύτερη «ασφάλεια δικαίου». Και σε μια αφερέγγυα χώρα, με το ενδεχόμενο της πτώχευσης πάντα ανοικτό, η «ασφάλεια δικαίου» είναι λογικό ζητούμενο.
Ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας ή αθέτησης των υποχρεώσεων της, οι ομολογιούχοι μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια της αλλοδαπής και να αποκτήσουν εκτελεστούς τίτλους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ό,τι μπορούν να προβούν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου.
Ισχύουν, όμως, όλα αυτά;
Κατ' αρχήν η δανειακή σύμβαση του Μαΐου του 2010, που υπέγραψε η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο. Επιπλέον, το ελληνικό Δημόσιο έχει ήδη εκδώσει ομόλογα αξίας περί τα 20 δις ευρώ στο Αγγλικό δίκαιο.
Το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης
Δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα πτωχεύει και οι δανειστές μας προσφύγουν εναντίον μας στα δικαστήρια της Μ. Βρετανίας για να αποκτήσουν εκτελεστούς τίτλους προς ικανοποίηση των απαιτήσεων τους. Και έρχονται στην Ελλάδα για να εκτελέσουν. Ποιο δίκαιο αναγκαστικής εκτέλεσης θα ισχύσει;
Προφανώς το ελληνικό. Δεν μπορείς εντός της ελληνικής επικράτειας να προβείς σε αναγκαστική εκτέλεση με άλλο δίκαιο.
Σε κάθε περίπτωση το ελληνικό δημόσιο έχει τρόπο να αμυνθεί σ' έναν εκτελεστό τίτλο αλλοδαπού Δικαστηρίου, ας πούμε, αγγλικού δικαστηρίου ..
Ουδείς εμποδίζει την Κυβέρνηση της Ελλάδος να εισάγει στη βουλή κα ινα ψηφίσει νόμο, που προβλέπει ότι: «Προσφυγές των κατόχων ελληνικών ομολόγων, που απεκτήθησαν κατά τη διάρκεια υλοποίησης του μνημονίου, στα Ελληνικά δικαστήρια εναντίον του Ελληνικού κράτους, σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών, κηρύσσονται απαράδεκτες», διότι απειλείται η υπόσταση του ελληνικού κράτους.
End of the story!
Οι ομολογιούχοι θα μείνουν στα χέρια τους με τον τίτλο της αναγκαστικής εκτέλεσης!
Μπορεί να αμυνθεί η χώρα;
Ας προεκτείνουμε λίγο την υπόθεση εργασίας.
Ας υποθέσουμε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν ψηφίζει τέτοιο νόμο και κάποιο Hedge Fund που έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, προσφεύγει στα Αγγλικά δικαστήρια, κερδίζει εκτελεστό τίτλο για την απαίτησή του και στη συνέχεια έρχεται στην Ελλάδα για εκτέλεση. Το ελληνικό δημόσιο αδιαφορεί. Το Hedge Fund επιλέγει και δεσμεύει την έκταση του πρώην Αεροδρομίου στο Ελληνικό, προκειμένου να αναγείρει τουριστικά συγκροτήματα.
Ποιός μπορεί να αποτρέψει την Ελληνική Κυβέρνηση, την επόμενη ημέρα, να ετοιμάσει ένα Προεδρικό Διάταγμα που θα απαγορεύει τη δόμηση στη συγκεκριμένη έκταση; Ουδείς! Και όχι μόνο αυτό, αλλά να την χωροθετήσει ως πάρκο αναψυχής; Τι θα κάνει ο νέος ιδιοκτήτης;
Ας υποθέσουμε, όμως, ότι το ως άνω Hedge Fund δεν έρχεται στην Ελλάδα για να ικανοποιήσει την απαίτησή του, αλλά πηγαίνει στις .ΗΠΑ και αποφασίζει να κατάσχει, λέμε τώρα, το κτίριο της Ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον.
Είναι εύκολο;
Στις ΗΠΑ ισχύει η Foreign Sovereign Immunities Act of 1976. Τι προβλέπει; Πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, που αναφέρονται ρητώς, είναι σχεδόν αδύνατον να εκτελεστεί απόφαση εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας.
Ναί αλλά, αν η Ελλάδα παραιτηθεί από την ασυλία υπέρ των δανειστών της;
Τι γίνεται στην περίπτωση αυτή;
Για την περίπτωση αυτή υπάρχει νομολογία στις ΗΠΑ από την χρεοκοπία της Αργεντινής. Ειδικότερα, τα Hedge Funds NML Capital, Ltd. and EM Ltd., απέκτησαν στη δευτερογενή αγορά ομόλογα της Αργεντινής. Μετά την πτώχευση της, προσέφυγαν στα δικαστήρια της Νέα Υόρκης ζητώντας εκτελεστικό τίτλο σε βάρος της Αργεντινής με το επιχείρημα ότι η χώρα είχε παραιτηθεί από το δικαίωμα της ασυλίας. Κέρδισαν την υπόθεση σε πρώτο βαθμό, αλλά η απόφαση ανατράπηκε υπέρ της Αργετινής στο δεύτερο βαθμό .
Να σημειωθεί ότι η δευτεροβάθμια απόφαση εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2011. Η Αργεντινή πτώχευσε τον Δεκέμβριο του 2001!
Ας εξετάσουμε και ένα άλλο ενδεχόμενο. Οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων αποφασίζουν να κατάσχουν εις χείρας τρίτων, τις επιχορηγήσεις που δικαιούται η χώρα μας από την ΕΕ. Το μερίδιό μας από το ΕΣΠΑ για παράδειγμα. Είναι δύσκολα εφικτό είτε τα ομόλογα διέπονται από το ελληνικό είτε από το αλλοδαπό δίκαιο.
Συμφωνούμε με την υπαγωγή των νέων ομολόγων στο Αγγλικό δίκαιο;
Θα προτιμούσαμε η Ελλάδα να είναι μια φερέγγυα χώρα, την οποία να εμπιστεύονται οι δανειστές της και τα ομόλογά της να τα διέπει το ελληνικό δίκαιο. Αυτό επιβάλλει η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία της χώρας.
Όμως, από τη στιγμή που η χώρα μπήκε στη διαδικασία του PSI, το ζητούμενο να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο χρέος.
Τι θα καθορίσει αν το χρέος είναι βιώσιμο;
Πρώτον, το ύψος του επιτοκίου και δεύτερον, η χρονική διάρκεια αποπληρωμής των νέων ομολόγων.
Αν το επιτόκιο είναι έως 3%, το πολύ 3,2% και η διάρκεια των ομολόγων εκτείνεται σε βάθος 30ετίας, θα πρόκειται για μια αποδεκτή συμφωνία.
Όμως, αν το επιτόκιο είναι πάνω από το 4% τότε η συμφωνία για το PSI είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας και η χώρα αναλαμβάνει υψηλό ρίσκο.
Συμπέρασμα
Οποιο αλλοδαπό δίκαιο και να ήταν εφαρμοστέο, την Ακρόπολη τα νησιά του Αιγαίου, και τα πολεμικά συστήματα της Ελλάδας δεν μπορεί να τα κατασχέσει κανένας.
Για τον απλούστατο λόγο ότι ούτε με το αγγλικό, ούτε με οποιοδήποτε άλλο ξένο δίκαιο δεν μπορεί να διαταχθεί κατάσχεση ακινήτου του ελληνικού δημοσίου στην Ελλάδα. Μόνο τα ελληνικά δικαστήρια μπορούν να διατάξουν κάτι τέτοιο και προϋπόθεση για την αναγνώριση και την εκτελεστότητα της απόφασης είναι να μην αντίκειται στην εθνική δημόσια τάξη και σε βασικές συνταγματικές αρχές.
Όσο για τις .παραλίες και τα πολιτιστικά μνημεία, αυτά είναι αδύνατον να πωληθούν.Προσκρούει σε συνταγματικές αρχές αλλά και στις βασικές αρχές του ισχύοντος εμπράγματου δικαίου.
Οι ΔΕΚΟ μπορούν να πωληθούν ως εμπορική περιουσία του κράτους (μετοχές) υπό προϋποθέσεις και κάτω από την δαμόκλειο σπάθη της μη εξευτελιστικής αξίας πώλησης και υπό την προϋπόθεση συμμόρφωσης με τους κανόνες του κοινοτικού δικαίου, που έχει πλήθος ασφαλιστικών δικλείδων
Η κτηματική περιουσία μπορεί να πωληθεί.Η αξία πώλησης θα αποτελέσει θέμα έρευνας ( απιστία σε βάρος του δημοσίου), αν πωληθεί σε εξευτελιστική τιμή.
Ένα από τα ζητήματα που έχουν ανακύψει κατά τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το περίφημο πλέον PSI, είναι και αυτό του δικαίου που θα διέπει τα νέα ομόλογα.
Οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων, που αναμένεται να δεχθούν μια μείωση της ονομαστικής των έχουν θέσει στο τραπέζι των συζητήσεων την απαίτηση τα νέα ομόλογα να διέπονται όχι από το ελληνικό, αλλά από το αγγλικό δίκαιο.
Γιατί θέλουν αγγλικό δίκαιο;
Προφανώς οι ομολογιούχοι φοβούνται μια μονομερή απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης με την οποία θα απομειώσει ακόμα παραπάνω ή και (σε έσχατη περίπτωση) θα διαγράψει , τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους.
Θεωρούν, επομένως, ότι το αγγλικό δίκαιο τους προστατεύει από μια τέτοια ενέργεια παρέχοντας μεγαλύτερη «ασφάλεια δικαίου». Και σε μια αφερέγγυα χώρα, με το ενδεχόμενο της πτώχευσης πάντα ανοικτό, η «ασφάλεια δικαίου» είναι λογικό ζητούμενο.
Ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας ή αθέτησης των υποχρεώσεων της, οι ομολογιούχοι μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια της αλλοδαπής και να αποκτήσουν εκτελεστούς τίτλους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ό,τι μπορούν να προβούν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου.
Ισχύουν, όμως, όλα αυτά;
Κατ' αρχήν η δανειακή σύμβαση του Μαΐου του 2010, που υπέγραψε η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου διέπεται από το Αγγλικό δίκαιο. Επιπλέον, το ελληνικό Δημόσιο έχει ήδη εκδώσει ομόλογα αξίας περί τα 20 δις ευρώ στο Αγγλικό δίκαιο.
Το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης
Δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα πτωχεύει και οι δανειστές μας προσφύγουν εναντίον μας στα δικαστήρια της Μ. Βρετανίας για να αποκτήσουν εκτελεστούς τίτλους προς ικανοποίηση των απαιτήσεων τους. Και έρχονται στην Ελλάδα για να εκτελέσουν. Ποιο δίκαιο αναγκαστικής εκτέλεσης θα ισχύσει;
Προφανώς το ελληνικό. Δεν μπορείς εντός της ελληνικής επικράτειας να προβείς σε αναγκαστική εκτέλεση με άλλο δίκαιο.
Σε κάθε περίπτωση το ελληνικό δημόσιο έχει τρόπο να αμυνθεί σ' έναν εκτελεστό τίτλο αλλοδαπού Δικαστηρίου, ας πούμε, αγγλικού δικαστηρίου ..
Ουδείς εμποδίζει την Κυβέρνηση της Ελλάδος να εισάγει στη βουλή κα ινα ψηφίσει νόμο, που προβλέπει ότι: «Προσφυγές των κατόχων ελληνικών ομολόγων, που απεκτήθησαν κατά τη διάρκεια υλοποίησης του μνημονίου, στα Ελληνικά δικαστήρια εναντίον του Ελληνικού κράτους, σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών, κηρύσσονται απαράδεκτες», διότι απειλείται η υπόσταση του ελληνικού κράτους.
End of the story!
Οι ομολογιούχοι θα μείνουν στα χέρια τους με τον τίτλο της αναγκαστικής εκτέλεσης!
Μπορεί να αμυνθεί η χώρα;
Ας προεκτείνουμε λίγο την υπόθεση εργασίας.
Ας υποθέσουμε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν ψηφίζει τέτοιο νόμο και κάποιο Hedge Fund που έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, προσφεύγει στα Αγγλικά δικαστήρια, κερδίζει εκτελεστό τίτλο για την απαίτησή του και στη συνέχεια έρχεται στην Ελλάδα για εκτέλεση. Το ελληνικό δημόσιο αδιαφορεί. Το Hedge Fund επιλέγει και δεσμεύει την έκταση του πρώην Αεροδρομίου στο Ελληνικό, προκειμένου να αναγείρει τουριστικά συγκροτήματα.
Ποιός μπορεί να αποτρέψει την Ελληνική Κυβέρνηση, την επόμενη ημέρα, να ετοιμάσει ένα Προεδρικό Διάταγμα που θα απαγορεύει τη δόμηση στη συγκεκριμένη έκταση; Ουδείς! Και όχι μόνο αυτό, αλλά να την χωροθετήσει ως πάρκο αναψυχής; Τι θα κάνει ο νέος ιδιοκτήτης;
Ας υποθέσουμε, όμως, ότι το ως άνω Hedge Fund δεν έρχεται στην Ελλάδα για να ικανοποιήσει την απαίτησή του, αλλά πηγαίνει στις .ΗΠΑ και αποφασίζει να κατάσχει, λέμε τώρα, το κτίριο της Ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον.
Είναι εύκολο;
Στις ΗΠΑ ισχύει η Foreign Sovereign Immunities Act of 1976. Τι προβλέπει; Πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, που αναφέρονται ρητώς, είναι σχεδόν αδύνατον να εκτελεστεί απόφαση εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας.
Ναί αλλά, αν η Ελλάδα παραιτηθεί από την ασυλία υπέρ των δανειστών της;
Τι γίνεται στην περίπτωση αυτή;
Για την περίπτωση αυτή υπάρχει νομολογία στις ΗΠΑ από την χρεοκοπία της Αργεντινής. Ειδικότερα, τα Hedge Funds NML Capital, Ltd. and EM Ltd., απέκτησαν στη δευτερογενή αγορά ομόλογα της Αργεντινής. Μετά την πτώχευση της, προσέφυγαν στα δικαστήρια της Νέα Υόρκης ζητώντας εκτελεστικό τίτλο σε βάρος της Αργεντινής με το επιχείρημα ότι η χώρα είχε παραιτηθεί από το δικαίωμα της ασυλίας. Κέρδισαν την υπόθεση σε πρώτο βαθμό, αλλά η απόφαση ανατράπηκε υπέρ της Αργετινής στο δεύτερο βαθμό .
Να σημειωθεί ότι η δευτεροβάθμια απόφαση εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2011. Η Αργεντινή πτώχευσε τον Δεκέμβριο του 2001!
Ας εξετάσουμε και ένα άλλο ενδεχόμενο. Οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων αποφασίζουν να κατάσχουν εις χείρας τρίτων, τις επιχορηγήσεις που δικαιούται η χώρα μας από την ΕΕ. Το μερίδιό μας από το ΕΣΠΑ για παράδειγμα. Είναι δύσκολα εφικτό είτε τα ομόλογα διέπονται από το ελληνικό είτε από το αλλοδαπό δίκαιο.
Συμφωνούμε με την υπαγωγή των νέων ομολόγων στο Αγγλικό δίκαιο;
Θα προτιμούσαμε η Ελλάδα να είναι μια φερέγγυα χώρα, την οποία να εμπιστεύονται οι δανειστές της και τα ομόλογά της να τα διέπει το ελληνικό δίκαιο. Αυτό επιβάλλει η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία της χώρας.
Όμως, από τη στιγμή που η χώρα μπήκε στη διαδικασία του PSI, το ζητούμενο να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο χρέος.
Τι θα καθορίσει αν το χρέος είναι βιώσιμο;
Πρώτον, το ύψος του επιτοκίου και δεύτερον, η χρονική διάρκεια αποπληρωμής των νέων ομολόγων.
Αν το επιτόκιο είναι έως 3%, το πολύ 3,2% και η διάρκεια των ομολόγων εκτείνεται σε βάθος 30ετίας, θα πρόκειται για μια αποδεκτή συμφωνία.
Όμως, αν το επιτόκιο είναι πάνω από το 4% τότε η συμφωνία για το PSI είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας και η χώρα αναλαμβάνει υψηλό ρίσκο.
Συμπέρασμα
Οποιο αλλοδαπό δίκαιο και να ήταν εφαρμοστέο, την Ακρόπολη τα νησιά του Αιγαίου, και τα πολεμικά συστήματα της Ελλάδας δεν μπορεί να τα κατασχέσει κανένας.
Για τον απλούστατο λόγο ότι ούτε με το αγγλικό, ούτε με οποιοδήποτε άλλο ξένο δίκαιο δεν μπορεί να διαταχθεί κατάσχεση ακινήτου του ελληνικού δημοσίου στην Ελλάδα. Μόνο τα ελληνικά δικαστήρια μπορούν να διατάξουν κάτι τέτοιο και προϋπόθεση για την αναγνώριση και την εκτελεστότητα της απόφασης είναι να μην αντίκειται στην εθνική δημόσια τάξη και σε βασικές συνταγματικές αρχές.
Όσο για τις .παραλίες και τα πολιτιστικά μνημεία, αυτά είναι αδύνατον να πωληθούν.Προσκρούει σε συνταγματικές αρχές αλλά και στις βασικές αρχές του ισχύοντος εμπράγματου δικαίου.
Οι ΔΕΚΟ μπορούν να πωληθούν ως εμπορική περιουσία του κράτους (μετοχές) υπό προϋποθέσεις και κάτω από την δαμόκλειο σπάθη της μη εξευτελιστικής αξίας πώλησης και υπό την προϋπόθεση συμμόρφωσης με τους κανόνες του κοινοτικού δικαίου, που έχει πλήθος ασφαλιστικών δικλείδων
Η κτηματική περιουσία μπορεί να πωληθεί.Η αξία πώλησης θα αποτελέσει θέμα έρευνας ( απιστία σε βάρος του δημοσίου), αν πωληθεί σε εξευτελιστική τιμή.
1 σχόλιο:
Αυτή η ανάρτηση είναι πολύ σοβαρή και διαφωτιστική.
Δημοσίευση σχολίου