“Γιατί πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι προϊόν σοβαρού σχεδιασμού, αφού η αγορά από μόνη της δεν μπορεί να δώσει το σωστό προσανατολισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι προϋπόθεση μιας δίκαιης και δημοκρατικής κοινωνίας, είναι η δίκαιη ανακατανομή. Το προϊόν της ανάπτυξης, ο νέος πλούτος που εμείς διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε, η νέα γνώση, οι νέες ευκαιρίες, πρέπει να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Γιατί η ρήση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι επίκαιρη σήμερα στον πλανήτη μας, όσο ποτέ άλλοτε”.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ..."

2 Φεβρουαρίου 2010

Τα λάθη έφεραν κηδεμονία.

Γράφει ο Γιώργος Δαράτος. Δύο είναι τα θέματα που απασχολούν άμεσα τους κοινοτικούς αναλυτές στις Βρυξέλλες σχετικά με τις δυνατότητες εξόδου της ελληνικής οικονομίας από την κρίση (και όχι από την ύφεση που τη θεωρούν ως δεδομένη παρενέργεια των αυστηρών μέτρων λιτότητας που της επιβάλλονται).
Το πρώτο αφορά στις προοπτικές δανειοδότησης της Ελλάδας για τη στήριξη της οικονομίας της (53 δισ. ευρώ). Οι κοινοτικοί αποκλείουν κάθε ιδέα έκδοσης σε οποιαδήποτε μορφή (ευρωομόλογα κ.λπ.) κοινοτικού δανείου. Και τούτο διότι αυτό απαγορεύεται ρητώς και από το Σύμφωνο Σταθερότητας και από τις Κοινοτικές Συνθήκες. Η πραγματική επιλογή , λένε πάντα οι ίδιοι, είναι η σύναψη δεκαετούς ομολογιακού δανείου από τη Γερμανία ή (και) τη Γαλλία με τα δικά τους χαμηλά επιτόκια, υπέρ της Ελλάδας.
Το πρόβλημα της δυσαρέσκειας των Γερμανών ή των Γάλλων ψηφοφόρων ότι θα κληθούν αυτοί, ως φορολογούμενοι, να πληρώσουν τα σπασμένα της Ελλάδας ξεπερνιέται, λένε οι ίδιες πηγές, με πολύ απλό τρόπο. Και ο τρόπος αυτός είναι να βρεθεί η τυπική φόρμουλα να καταβάλει η Ελλάδα τους τόκους (3-3,5%) γι' αυτό. Και προχωρούν και κάπως μακρύτερα λέγοντας ότι ο δανεισμός αυτός μπορεί να είναι και... ευχάριστος για τους Γερμανούς και Γάλλους φορολογουμένους αν η Ελλάδα προσθέσει άλλο 1% προς τη Γαλλία και τη Γερμανία που αντιστοιχεί σ' ένα υπολογίσιμο ποσό για την αγορά από αυτές διαφόρων προϊόντων και αγαθών που έχει ανάγκη η χώρα.
Με άλλα λόγια από το ελληνικό δάνειο θα έχουν να ωφεληθούν η γαλλική και η γερμανική οικονομία (εργαζόμενοι που πιθανώς να έβγαιναν στην ανεργία, επιχειρήσεις που θα έχουν κέρδη κ.λπ.). Αρκεί να βρεθεί η κατάλληλη φόρμουλα. Στο πλαίσιο αυτό η επίσκεψη του κ. Παπανδρέου στον πρόεδρο Σαρκοζί στις 10 Φεβρουαρίου αποκτά μια πρόσθετη ενδιαφέρουσα διάσταση.
Το δεύτερο ζήτημα συνοδεύεται από ένα πολύ μεγαλύτερο ερώτημα: πληροφορηθήκαμε ότι διεξάγονται διαπραγματεύσεις κυβέρνησης-Κομισιόν για τη σύνταξη ενός «σχεδίου δράσης για την αντιμετώπιση ανεπαρκειών (σ.σ. της Ελλάδας) σε επίπεδο στατιστικών (σ.σ. εύλογο και αποδεκτό), θεσμών και διακυβέρνησης (sic)» Το ενδιαφέρον έγκειται στο ότι Αθήνα και Κομισιόν δεν θα τα έχουν βρει ακόμη σε αυτό το ζήτημα (άρα πρόκειται για σοβαρή υπόθεση) κι έτσι αυτή η «συμφωνία» δεν θα πάει ως κείμενο προς έγκριση στο EcoFin στις 16 Φεβρουαρίου μαζί με τις συστάσεις της Επιτροπής για τα ελληνικά ελλείμματα κ.λπ.
Κάποιος πάντως θα πρέπει να μας εξηγήσει τι σημαίνουν οι υπό ελληνοκοινοτική διαπραγμάτευση όροι «θεσμοί» και «διακυβέρνηση», διότι τα ελληνικά ΜΜΕ μιλάνε ήδη για «κηδεμονία» της Ελλάδας αναφερόμενα στην υπό έγκριση απόφαση από Κομισιόν και ΕcoFin της γνωμοδότητης της πρώτης για την ελληνική οικονομία κηδεμονίαw», η οποία θα έπαιρνε διαφορετική, πολύ πιο σοβαρή, διάσταση για κοινοτική ανάμειξη σε «θεσμούς» και «διακυβέρνηση», αν κρατούσουμε την πρώτη από τις πολλές ερμηνείες αυτών των δύο όρων που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας, της δικής μας. Πηγή:
Ημερησία.

7 σχόλια:

κοραλια είπε...

H χώρα θα είναι σε κηδεμονία, χωρίς εισαγωγικά, αφού για 4 μήνες μπουρδολογούσε η κυβ. με καταστροφικές συνέπειες.Ο Αχαμνός δεν είχε το πολιτικό θάρρος και τις γνώσεις να πάρει πολιτικές αποφάσεις έγκαιρα. Δεν ήθελε να αναλάβει πολιτικό κόστος. Τώρα η χώρα αναλαμβάνει το δικό του πολιτικό κόστος, αφού σαφώς παραχωρούμε μέρος της εθν. ανεξ. μας οικειοθελώς και θα υποστούμε σκληρή οικ. λιτότητα, το μέγεθος της οποίας θα είχαμε αποφύγει. Τώρα κατ' ευθείαν για β' πλάνο.

κοραλία είπε...

"Πολιτική συναίνεση". Σωστά σε κρίσιμες καταστάσεις απαιτείται πολιτική συναίνεση. Όμως έχω τη γνώμη, ότι διαφέρει η πολιτική συναίνεση που επιζητά κάποιος που είναι έτοιμος να αναλάβει και το πολιτικό κόστος και η συναίνεση αυτού που την ζητά για να μοιράσει το πολιτικό κόστος και επομένως να το αποσύρει από πάνω του.

citizen είπε...

Σωστά,πολύ σωστά.

frank είπε...

Εγώ πιστεύω οτι το ρεζιλίκι είναι αλλού...Ειδατε τον Γιώργο να σας παραπέμπει στον Κώστα και οι δύο μαζί: στο ε! καλά φάγατε καποιες δεκαετίες ,φέρτε τα πίσω .τα κεφάλια μέσα...ωωω ρε γλέντια.Εις υγείαν των κορόιδων!!! Φταιμε και μεις, φταιτε και σεις ,φταίει και ο χατζηπετρής

kalamas είπε...

Που'σαι ρε μεγάλε Citizen?

Εξαφανιστήκαμε βλέπω μετα το διάγγελμα του ΓΑΠ.

Για ανάρτησέ το να το σχολιάσουμε λιγάκι

Poletti είπε...

O ΓΑΠ εξήγγειλε σήμερα "αίμα και δάκρυα", ενώ μέχρι τώρα και ιδιαίτερα προεκλογικά, έταζε αγάπες και λουλούδια.
Πως θα πείσει την πλειοψηφία που τον στήριξε?
Κατά τα άλλα, τα μέτρα είναι μονόδρομος, δεν υπάρχουν επιλογές. Αν μάλιστα τα είχε πάρει από την αρχή, χωρίς να φοβάται το image, θα είχαμε προλάβει τα χειρότερα.

Ανώνυμος είπε...

με τα μέτρα αυτά προλάβαμε τα χειρότερα; τι θα γίνει με την ύφεση;