Ασυγχώρητη αμέλεια.

H αίσθηση που αποκομίζει ενας σχετικά συστηματικός παρατηρητή της κυβερνητικής πολιτικής παραπέμπει σε εικόνες σύγχυσης,αβεβαιότητας και έλλειψης σχεδιασμού.Απο την ικανοποίηση και την οίηση οτι στις Βρυξέλλες "πήραμε αυτό που θέλαμε" στις ευδιάκριτα διακριτικές αποστάσεις και απο την απειλή προσφυγής στο Δ.Ν.Τ. στη δήλωση του επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) οτι «αν δεν υπήρχε η συζήτηση για το ΔΝΤ και τα πακέτα στήριξης, θα είχαμε την ησυχία μας και θα ήμασταν σε θέση να προχωρήσουμε σε εκδόσεις και να έχουμε μια εύρυθμη λειτουργία της αγοράς».Δεν μας αρκεί η ύφεση,η εκ νέου υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ελληνικών τραπεζών,η άνευ προηγουμένου αρνητική ψυχολογία των Ελλήνων,έχουμε και την ελαφρότητα,την προχειρότητα και την ανεπαρκεία του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και την νοσηρή πλέον πρωθυπουργική προσπάθεια μη ανάληψης της ευθύνης των πολιτικών της κυβέρνησης του.Ο κ.Παπανδρέου αναλίσκεται στην παρακολούθηση αμφιβόλου ποιότητας αλλά προφανούς οικονομικής επιδίωξης σεμιναρίων,απο καθηγητές -ατζέντηδες και παρακολουθεί τα κυβερνητικά τεκταινόμενα απο απόσταση ασφαλείας.Σε χαλεπούς καιρούς,ανάλογες πολυτέλειες μοιάζουν με ασυγχώρητη αμέλεια που εντείνουν τις ανασφάλειες των πολιτών και των αγορών και αυξάνουν τις πιθανότητες χρεοκοπίας της χώρας.