Απο μηδενική βάση

Γράφει ο revival.
Τα ελλείμματα και το χρέος έχουν μονοπωλήσει εσχάτως το ενδιαφέρον, αλλά το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο δημοσιονομικό. Αφορά στην παραγωγική βάση , την οργάνωση της οικονομίας και του κράτους, την πολιτική έκφραση, την κοινωνική συνείδηση.Η χώρα βρίσκεται σε κρίση κοινωνική και πολιτική.
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας παραμένει αμέριμνο, χωρίς να έχει κατανοήσει το τέλος εποχής. Αρνείται οποιαδήποτε αλλαγή και επιζητεί πεισματικά απλώς να συνεχίσουμε όπως μάθαμε, στο δρόμο που μας οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα. Φαντάζεται ότι πρόκειται για ένα μικρό διάλειμμα, που μόλις τελειώσει όλα θα ξαναγίνουν όπως διαμορφώθηκαν τα τελευταία 15-20 χρόνια.
Κινείται ως οπισθοφυλακή των τρόπων οικονομικής οργάνωσης που έχουν ξεπεραστεί καθώς και της καταστροφικής συγκρότησης του κράτους.
Η κρίση είναι και βαθύτατα πολιτική. Η πλειοψηφία της πολιτικής τάξης της χώρας εκφράζει την παραμονή στο χθες και χαϊδεύει την κοινωνία υπερασπιζόμενη τον χαμένο παράδεισο που μας οδήγησε στην καταστροφή.
Μιλάει για το σήμερα με όρους της προηγούμενης εικοσαετίας, αναμασώντας «αριστερές» πομφόλυγες, ορίζοντας ως προοδευτικό ότι πιο αναχρονιστικό και συντηρητικό.
Αναφέρεται γενικώς και αορίστως σε μια μη προσδιοριζόμενη ανάπτυξη, εμπαίζοντας την κοινωνία ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς να ανακοπεί ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, χωρίς δραματικές αλλαγές στην παραγωγή, χωρίς περιορισμό του αδηφάγου κράτους, χωρίς να αλλάξει ριζικά η οργάνωση και η λειτουργία της οικονομίας, δημόσιας και ιδιωτικής. Αγρότες που ζουν από τις επιδοτήσεις αδιαφορώντας για την ποιότητα των προϊόντων τους, μικρομεσαίοι που επιβιώνουν χάρη στη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, υπερχρεωμένες ΔΕΚΟ με αμοιβές διπλάσιες του ιδιωτικού τομέα, υπέρβαρο και αντιπαραγωγικά διαρθρωμένο κράτος με εκατοντάδες άχρηστους οργανισμούς, ιδιωτικές επιχειρήσεις που περιμένουν να ζήσουν μόνο από το ΕΣΠΑ και τις κρατικές ενισχύσεις, συνθέτουν ένα εφιάλτη στασιμότητας και κοινωνικής αδικίας.
Αν συνεχίσουμε στην ίδια ρότα, η χώρα σύντομα θα πτωχεύσει και η κοινωνία μας θα βυθισθεί στη φτώχεια και την καθυστέρηση για τα επόμενα 10-20 χρόνια.
Ο εκσυγχρονισμός-εξορθολογισμός είναι σήμερα η προοδευτική πρόταση για τη χώρα.
Χωρίς τον εκσυγχρονισμό-εξορθολογισμό δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, δεν μπορεί να υπάρξει αναδιανομή.
Οι αλλαγές πρέπει να ανατρέψουν ότι εμποδίζει την ανάπτυξη και καθηλώνει τη χώρα, για να δημιουργηθούν πλεονάσματα που θα χρηματοδοτούν κοινωνικές πολιτικές.
Όλα μπαίνουν στο τραπέζι από βάση μηδενική. Χωρίς «κεκτημένα» και προαπαιτούμενα .
Κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων, κατάργηση των υποχρεωτικών ελάχιστων αμοιβών σε ελεύθερους επαγγελματίες, απελευθέρωση ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, εργασιακές σχέσεις στις ΔΕΚΟ εναρμονισμένες με τον ιδιωτικό τομέα, αμοιβές στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ με όρους ιδιωτικής οικονομίας, υποχρεωτικές μετατάξεις στο δημόσιο, κατάργηση πλήθους άχρηστων οργανισμών και υπηρεσιών, αυστηρότερα αντικειμενικά κριτήρια στη φορολογία, σοβαροί έλεγχοι για τη φοροδιαφυγή, αλλαγή στον τρόπο ίδρυσης των επιχειρήσεων είναι μερικά από τα απαραίτητα μέτρα για να αναπνεύσει η οικονομία της χώρας.